naamloos
 

wou even m'n gevoel kwijt...:



de winter van een stad
die ooit bruiste van weelde
is als een zomer van een man
die zich liefde niet in kan beelden

Ik vind 'm kort maar erg sterk, als ik 'm goed begrijp. Wat is de achterliggende gedachte?...Liefde rijkt verder dan het oppervlakkige?

Dat zou nog eens een mooie wandspreuk zijn :)

zou mooi kunnen zijn, ware het niet dat de twee prachtig regels zich voor mijn part volledig tegenspreken.

leg eens uit?

dat heet een paradox

ik ben niet iemand die woorden gebruikt om indruk te maken; ik zou nl ook contradictio in terminis kunnen gebruiken...


de winter van een stad
die ooit bruiste van weelde
is als een zomer van een man
die zich liefde niet in kan beelden

het deel van de stad is extreem triest, echt ongelooflijk triest en miserabel, maar wel met een verwijzing naar het vroegere geluk.
De man die zich de liefde niet in kan beelden kan op zich ook triet zijn, maar waarom gebeurt dat zomers?

dat is nou juist de paradox..

het is extra triest als de man zich in de zomer, bij uitstek een tijd van liefde en vrolijkheid, zich de liefde niet in kan beelden. Dat licht juist het hele negatieve aspect van het gedicht extra toe, het legt als het ware een deken van weemoed overheen...

imo natuurlijk