Mode verschijnsel?
 

ADHD, hoogbegaafdheid, nieuwe tijdskinderen, sterrenkinderen, indigokinderen, hoog sensitieve personen, chronisch vermoeidheidssyndroom, ...

Wat vinden jullie?

Zo kan het natuurlijk ook :cool:

;)

Feit is dat men meer middelen heeft om bepaalde dingen te vinden dan vroeger. Ook heeft men er meer aandacht voor en misschien zet de mensen dat wel lichtelijk aan om naar meer gaan te zoeken als ze geen fatsoenlijke verklaring vinden.
Ook staat het voor sommigen interessant om te kunnen zeggen dat ze hoogbegaafd of whatever zijn. Niet dat ik nu iedereen beschuldig en dat chronische vermoeidheid niet ontzettend vervelend en aanwezig kan zijn, maar er zijn nu eenmaal mensen die graag aandacht willen.
Wat sterrenkinderen en indigokinderen betreft, we worden ons ook weer meer bewust van andere dingen en dit zal ook wel overgaan op onze kinderen evenals het sensitieve. Dat is op bepaalde vlakken wel positief, maar of het zo positief is onze kinderen duidelijk te maken dat ze zo anders zijn? Dat ze 'speciaal' zijn?

Ik denk dat wij tegenwoordig in zoveel luxe leven dat wij nu met problemen zitten die jaren geleden nog geen aandacht kregen omdat we toen wel vervelendere dingen aan ons hoofd hadden. Ik denk dat iedereen iets nodig heeft in zijn leven dat eigenlijk niet helemaal oké is, zodat we iets hebben om aan te werken, o.i.d.

Ik denk dat het een tic van deze tijd is om overal een etiketje op te willen plakken. Vroeger had je ook drukke kinderen alleen waren die gewoon druk. Tegenwoordig heeft zo'n kind gelijk ADHD. Alle dingen die jij noemt bestaan naar mijn idee al heel lang alleen zijn we nu in een tijdperk dat ieder beestje een naam moet hebben en dan krijg je overal wel een naam voor (het liefs een of andere moeilijke, Engelstalige afkorting)

Ik denk wel dat heel veel ouders gevoelig zijn voor dit soort termen en er in deze tijd ook veel sneller gezocht wordt naar een term die passend is voor het gedrag van een kind.

Nu zijn die termen op zich naar mijn idee wel voldoende gespecificeerd om als waarheidsgetrouw de boeken in te gaan, maar ik vrees dat ouders gewoon sneller claimen dat hun kind iets heeft of is, omdat ze dat toevallig ergens in de boeken hebben gelezen.
En dat zich daardoor een spiraal inwerking heeft gezet, waardoor het inderdaad een soort van mode-verschijnsel is geworden, omdat veel mensen nu van dat soort benamingen gehoord hebben en iedereen er het zijne van denkt. Waarschijnlijk komt dat juist weer door het feit dat de psychologie studie nog redelijk nieuw is en nog niet helemaal als vaststaande wetenschappelijkheden wordt gezien, waardoor iedereen zijn mening hieromheen al klaar heeft liggen. itt tot de medische wereld waar eigenlijk iedereen wel redelijk zeker van lijkt te zijn en dus minder mode-gevoelig is voor benamingen die maar te pas en te onpas gebruikt worden.
Als laatste is het het natuurlijk ook heel makkelijk om te zien wat je wil zien als deskundige en als ouder, waardoor zo'n label wellicht veel vaker toegepast wordt dan eigenlijk logisch zou zijn.

Ik ben het ook wel een beetje eens met Nebula, dat we er nu veel meer op gefocused zijn om dat we daar inderdaad blijkbaar de tijd voor hebben die we eerst niet hadden.

Dat was het voor nu even :)

Ik wil trouwens even een voorbeeld aanhalen :) Ik heb een vriendin en zij beweert dat ze ADHD heeft, als iemand zegt dat ze ergens last van hebben, heeft ze dat meteen ook of ooit eens gehad te hebben. Soms irriteert het me mateloos, vooral omdat duidelijk is dat ze het niet heeft, maar voor zichzelf heeft zij het wel. Zij praat zichzelf het zo aan dat ze het gewoon zelf gelooft, op de een of andere manier wil zij zo graag aandacht dat zij daar zo ver in wil gaan...

ik denk dat eht word bestempeld als modeverschijnsel. Maar ik denk niet dat het een modeverschijnsel is. Er zijn steeds betere tests om dat soort dingen vast te stellen. En ik denk dat het daardoor vaker wordt vast gesteld. Okay ADHD vind ik wel iets overdreven. Als ik nu eens een keer een super drukke bui heb, normaal ben ik vrij rustig krijg ik ook al hyperactief en ADHD naar mijn kop gesmeten terwijl ik dat geen van beide ben/heb

Is hyperactief en ADHD dan niet een soort van scheldwoord geworden? Net als mensen wel eens een ander uitschelden voor 'debiel' of 'mongool'. Maar maakt dat meteen dat het overdreven is? Of zorgen andere mensen dan dat iets een verkeerd beeld krijgt? Ik bedoel, dat 'mongool' als scheldwoord wordt gebruikt, maakt niet dat het niet meer bestaat of dat het overdreven is. Toch?

Dat klinkt als een bepaalde vorm van hypochondrie, als ik dat zo lees.

@Leonoor: Ik ben de termen nieuwetijdskinderen en indigokinderen tegen gekomen bij een aantal Internetclubs over autisme, waar ik lid van ben. Met name de site over indigokinderen die ik daar vermeld zag staan vond ik nogal esoterisch. De beheerder van die site, die net als ik het syndroom van Asperger heeft, stelde dat men bij sommige kinderen teveel de nadruk op een mogelijk syndroom van Asperger legt, terwijl het volgens hem om indigokinderen zou gaan, een fenomeen dat volgens hem niets met het syndroom van Asperger te maken heeft. Hij was het overigens wel met mijn opvatting eens dat mensen met een stoornis in het autistische spectrum en hulpverleners elkaar nodig hebben, aangezien hulpverleners een stoornis in het autistische spectrum alleen van de buitenkant kennen en mensen met zo'n stoornis dit van de binnenkant kennen, wat hen bij uitstek tot "ervaringsdeskundigen" maakt.

ik ben het met jou eens ja.
ik ga nu een heel raar voorbeeld noemen (niet gaan lachen :p)
maargoed, ik had dus mijn luistertoets duits (en ja, ik heb het goed gehoord hoor, wat er gezegd werd) en daarin werd ook gesproken over mensen die hadden een hartoperatie gehad. Hun hartproblemen waren voor die operatie hun grootste probleem. Een half jaar later moesten ze terug voor controle (kijken of er bijwerkingen waren ed) en toen klaagden mensen over de meest uiteenlopende dingen. Een voorbeeld, last van gevoelige gewrichten. en VOOR de operatie hadden ze daar nooit last van beweerden ze. Waarschijnlijk is het zo geweest dat deze mensen er voor die tijd WEL last van hadden, maar dat het ze er op een of andere manier geen aandacht aanschonken vanwege het voor hun veel grotere probleem... de hartproblemen.
eigenlijk net zo iets....

(raar voorbeeld, gehhe, van een luistertoets ;))

xxx en liefs

Esotherisch?

Maar krijgt een kind tegenwoordig niet veel te snel een etiketje opgeplakt?

Daargelaten dat dat etiketje nog volkomen cultuurgebonden is ook...

Leg uit. :)

Men neme bijvoorbeeld het label PTSD, als je kijkt naar hoeveel kinderen in de wereld een dergelijke aandoening zouden moeten hebben en hoeveel kinderen ook echt dat label krijgen, is dat bijna alleen maar hier inde westerse cultuur of wanneer zulke kinderen naar onze samenleving worden gehaald of door onze deskundigen in hun samenleving worden behandeld.
Zulke kinderen leven rustig door zonder in de gaten te hebben dat ze iets hebben en als ze zich dan gaan vergelijken met anderen in hun omgeving denken ze dat het normaal is omdat bijna alle andere kinderen daar ook last van hebben, waardoor ze dus concluderen dat het normaal is en niet uitzonderlijk...
Ik vraag me af of ze werkelijk anders zouden worden bekeken na het hebben van een dergelijke stoornis als men niet door westerse deskundigen erop zou worden gewezen.
In die zin kun je je dus afvragen wat je er mee op schiet om zo'n label op te plakken.

PTSD?

Post traumatic stress disorder, ik dacht dat je er wel van gehoord zou hebben bij je studie :bloos:

Mijn ervaring is dat benamingen als nieuwetijdskind, sterrenkind, indigokind en wat dies meer zij, voornamelijk worden gebruikt als excuus voor een kind dat ronduit dom is, niet mee kan komen en sociaal onwenselijk gedrag vertoont: in normaal Nederlands een ettertje.

De juiste spelling moet bij nader inzien esoterisch zijn. Het is een begrip dat uit het Grieks afkomstig blijkt te zijn en dat betrekking heeft op iets dat alleen bekend is aan (en bestemd voor) ingewijden, met name wat bepaalde godsdienstige gebruiken of een bepaalde leer betreft. Hou het er wat mij betreft maar op dat de inhoud van die site over indigokinderen nogal niet-wetenschappelijk aandoet.

In zekere zin klopt dat wel. Ongeveer een maand geleden zag ik een aflevering uit de Teleacserie Kopzorgen op TV over autisme, waarin de 2 zoons van mijn neef Martien aan bod bleken te komen. Van de oudste werd in eerste instantie verondersteld dat hij ADHD zou hebben, maar nader onderzoek heeft uitgewezen dat er bij hem net als bij mij sprake is van het syndroom van Asperger. Het feit dat hij in eerste instantie een foutieve diagnose kreeg komt wat dat betreft overeen met wat jij opmerkt.

Ik denk door nieuwe technieken zijn nieuwe dingen mogelijk om te onderzoeken. Vroeger zal het vast ook wel voorkomen maar dachten ze waarschijnlijk dat zo'n ziekte tussen je oren zat. Nu door al die apparaten en DNA dingen enzo zien ze dat er echt verschil is met iemand die zo'n ziekte wel heeft en niet.

Verder zijn het denk ik ook wel luxeproblemen. Iemands leven kan nooit perfect zijn en in de westerse landen gaat het er wel op lijken met al die rijke mensen die alle kansen van de wereld hebben, dan maar datsoort problemen!
Daarnaast is onze levensstyle heel erg verandert. We leven erg ongezond en dus kankerverwekkend, verder met die genetische modificatie kunnen ook nog wel wat problemen ontstaan.....

Ze moeten voor elk detail niet een persoon een labeltje geven. We zijn allemaal mens.

edit: ik ben kleurenblind...oh yeuy: ik ben een kind van de zwart witte hoop ole ole. :rolleyes:

Dingen als ADHD, nieuwe tijdskinderen, sterrenkinderen, indigokinderen, hoog sensitieve personen, chronisch vermoeidheidssyndroom, enz. zijn niet dmv apparaten, DNA-dingen, enz. vast te stellen...

Ik zie de logische samenhang tussen ongezond leven en dus kankerverwekkend (en ook de samenhang met kankerverwekkend en dit topic) niet zo...

Dat kan best zo zijn ja, maar bij welk 'vershchijnsel' zeg je dat het een modeverschijnsel is en bij welk dan niet? Daar heb je alweer een volgend probleem.

Maar ik denk zeker wel dat het voor een deel waar is. Er worden nieuwe psychische aandoeningen gevonden, en mensen willen maar al te graag daaronder vallen als er iets mis is (met ze). Ze willen extra aandacht of gewoon zekerheid. Die modeverschijnselen hebben naast het negatieve natuurlijk ook wel het positieve dat ze denk ik ook wel eens ervoor zorgen dat iemand beter behandeld kan worden.

Ik denk dat dat het belangrijkste uitgangspunt is, als je alleen al kijkt naar hoe opgelucht mensen kunnen zijn wanneer ze bestempeld worden met een bepaalde psychische 'ziekte'/stoornis, gewoon alleen al om het feit dat ze dan eindelijk tegen hun omgeving kunnen zeggen " zie je nou wel ik ben ziek, ik kan er niets aan doe dat ik me zo gedraag"...die mensen die zo'n stempel opkrijgen zijn vaak blij dat ze daar iig niet meer onzeker over hoeven te zijn.

ik denk dat de moderne maatschappij iedereen die anders is in een hokje wil duwen.

wel komen door onze tv/video-cultuur mensen in aanraking met nog meer indrukken en komen ze daardoor vaker in persoonlijke problemen, teveel emoties en indrukken waarmee ze niet om kunnen gaan
een mens is denk ik namelijk gelukkiger naarmate ze minder weten van hetgeen ze missen

zonder mensen te willen beledigen, want ik weet dat er veel mensen mee zitten...

maar het geeft pubers, wat ik natuurlijk zelf ook zeker ben geweest, vaal zefvertrouwen om buiten de boot te vallen. niet helemaal natuurlijk, maar als je anders bent val je op, ben je speciaal. en niemand wil in de grijze massa lopen, misschien dat het daar iets mee te maken heeft.

het is overigens ook wel iets voor nu, om iedereen een afwijking mee te geven. vroeger had niemand een beugel, en de ouders van nu hebben geen van allen perfecte tanden, nu loopt iedereen er stralend bij met hun gebleekte kaarsrechte tanden. je moet er nu iets meer voor over hebben om een afwijking te hebben. dus wordt elk klein afwijkinkje van het normale meteen een ziekte, vrij belachelijk eigenlijk

ik ken iemand die heeft ADHD en PDDNOS(concetratiestoornis) en die was vroeger echt een irritant en onhandelbare kerel, maar nu hij dus al 19 is is het al een stuk minder geworden. zo zijn er lui die zijn gewoon rustig en die lullen maar wat over adhd dat ze dat hebben...

maar nog iets, ze hebben mij bij het riagg wijs gemaakt dat ik beelddenker ben dat wil zeggen dat je bijv als ik boom zeg zie ik in me gedachten een boom voor me, gedetaileerd en al. iemand anders ooit van gehoord?

Beelddenker ken ik wel, ik schijn er ook één te zijn. ;) Ik heb altijd gedacht dat het heel normaal was dat als iemand bv. boom zegt, dat je dan een plaatje van een boom ziet, tot ik het er een keer met m'n vriend over had, hij vond dat maar vreemd en had het niet. ;) :D Volgens mij zijn btw alle kinderen beelddenkers, maar naar mate je ouder wordt gaat dat bij de meeste mensen weg.

dat hebben ze mij wel verteld ja, bij sommige kinderen zal het overschakelen van beeld denker naar ...euh normaal denker niet gebeuren. maar leert dan op een eigen manier er mee om te gaan... dat is wat ze me vertelden.

het is wel een logische verklaring ja... maar ik heb nog nooit gehoord over 'nieuwetijdskinderen'

Ik heb je ene reactie maar wat aangepast, want zoals jij het formuleerde lijkt het alsof PDD-NOS een concentratiestoornis is, maar het is iets heel anders, namelijk een stoornis in het autistische spectrum.

Het is inderdaad bekend dat er mensen zijn die dit kunnen. Een bekend voorbeeld is Temple Grandin, een autistische vrouw die als hoogleraar diergeneeskunde werkzaam is in de staat Colorado in de V.S. Ze heeft van diverse sociale situaties en woorden als het ware een plaatje in haar hoofd opgeslagen, en als ze een bepaald woord wil gebruiken zoekt ze in haar geheugen het desbetreffende plaatje op dat daar bij hoort. Ik heb zelf ook een stoornis in het autistische spectrum (het syndroom van Asperger) en ben zelf ook sterk visueel ingesteld wat dat betreft. Als ik bijvoorbeeld op het exacte vakkenforum een vraag over wiskunde beantwoord zie ik ook vaak in gedachte een plaatje met de bijbehorende formule(s) en dergelijke voor me.

Het is toch niet zo raar dat mensen een bepaalde combinatie van symptomen een aparte naam willen geven.
Het communiceert makkelijker. Of je nou zegt: "mijn neus zit verstopt, ik heb traanogen en moet hoesten", of dat je zegt: "ik ben verkouden". De verschijnselen blijven hetzelfde en kun je in principe niet ontkennen, maar het is wel makkelijker praten.
Natuurlijk heb je ook mensen die zich dmv ziektes/aandoeningen willen onderscheiden, maar dat geven we toch ook gewoon weer een naampje :D

ach...

Dit hoor ik ook voor t eerst...hoe kan je nou aan een woord denken zonder plaatje erbij :confused:

tja... hoe leg je zoiets uit.... het is alsof je een tv als gedachten hebt. als ik het over iets heb, zie ik het in gedachte voor me gebeuren. ook als je iets moet beschrijven. dan haal je het plaatje weer terug en beschrijf je het plaatje in je gedachten.

en als ik bijv. een boek lees, dan heb ik in me gedachten gewoon een film spelen van dat boek.

Ik dacht dat dat doodnormaal was :bloos: :confused:

dat denk ik ook..


wat zijn trouwens idigokinderen en nieuwetijdskinderen nzo? nog nooit van gehoord?

(en ja ik kan et wel opzoeke fzo maar ik ben lui) :D

Veel volwassenen denken volgens mij in wat symbolischere concepten in plaats van er echt een letterlijk plaatje bij te bedenken. Maar pin me hier niet op vast.

ja ik weet ook niet precies wat het verschil is tussen normaal denken en beeld denken... ze zeggen dat ik een zwaar beelddenker ben. dus ik weet niet hoe die andere nietbeelddenker denken...

Nou.. ja en nee.

Iedereen stopt iedereen tegenwoordig in een hokje. Dat is het mode verschijnsel. De ziektes/klachten/hoe je het ook wil noemen, niet. Die bestonden 60 jaar geleden ook al wel. Ik vind dat er wel een verschil bestaat tussen dingen die wel/niet getest kunnen worden.

Hier ben ik het heel erg mee eens. En ik denk dat over een aantal jaar o.a. ME ook wel in dat lijstje bij MS komt. (wat de oorzaak ook is)

ik kan mij zo irriteren aan het beeld dat de meeste mensen hebben bij ADHD. De meeste mensen hebben het twee keer bij Catherine gezien ( 3 jaar geleden) en meteen worden veel kinderen die soms druk zijn bestempeld als ADHD'tjes en ouders met kinderen met ADHD kunnen niet opvoeden.

Je zou denken dat, nu de diagnose best vaak wordt gesteld (veel mensen zeggen iemand te kennen met ADHD), mensen begripvoller tegenover de ziekte zouden staan. Maar ouders van kinderen met ADHD krijgen alleen maar te horen:"Nou, geef 'em maar een weekendje met mij mee, istie er zó vanaf." En als het nou zo zou zijn dat het "gewoon" een slechte opvoeding is. Maar ADHD is een medisch erkende, genetisch overdraagbare aandoening die de concentratie vermoeilijkt, die patienten hun controle over hun gedrag doet verliezen en gelukkig is ADHD ook een aandoening die bestreden kan worden met medicijnen.

Ritalin slaat in 80% van de gevallen aan. Het is een middel waardoor de patient zijn gedrag onder controle kan houden, zijn kop erbij kan houden, de patient is minder tot last voor anderen, kan meer vrienden maken, heeft een beter sociaal leven.

Oja... En dat niet alle kinderen met ADHD dezelfde symptomen hebben is makkelijk uit te leggen. Er zijn ongeveer 20 kenmerken van ADHD, waaronder slecht concentreren, geen vrienden kunnen maken, druk zijn, bedplassen etc. Als je aan ongeveer 15 van deze kenmerken voldoet ben je ADHD'er. En dat is niet zo volgens de buurvrouw, maar dat zegt een kinderarts. En dat doetie echt niet zomaar.

Zo was dat ook met autisme. En zulke dingen veranderen vanzelf weer. (wat het natuurlijk niet minder vervelend maakt)

mijn broertje heeft adhd, en als hij ritalin niet slikt is ie echt vet druk. als het met medicijnen veel beter gaat, kan het toch niet dat het nep is???

't schijnt dat Ritalin ook wel eens effect heeft bij mensen die geen adhd hebben... ('k zeg niet dat dat bij jouw broertje zo is. :)) Maar is jouw broertje representatief voor alle mensen met een diagnose ADHD, hoogbegaafdheid, dyslexie, enz.?

ADHD, hoogbegaafdheid en chronisch vermoeidheidssyndroom bestaan wel degelijk.

ADHD -) Heb je iets mis in je hersenen, stofje tekort of zoiets
't is aan te tonen.

Hoogbegaafdheid --) Sjah, gewoon een hoog IQ, valt niet veel
mee te sjoemelen, é.

Cvs --) Mijn moeder heeft dit (gepaard met fibromilagie)

Hsp --) Is dikke zever.
De term klopt op zich wel, maar het is geen syndroom
of ziekte of zo, je kan evengoed zeggen dat je een
supergevoelig iemand bent.

Sterrenkinderen --) Kan je evengoed in de nieuwe Jezusgeboorte
geloven :rolleyes:
Even betrouwbaar als je horoscoop lezen dus.

Indigokinderen --) Heb ik ff opgezocht en het lijkt met nogal
sekteachtig. :s


Ik vind wel dat je een punt hebt over het te vlug diagnosteren/etiket opplakken, maar toch moet je het nog een stuk nuanceren.

Je scheert al deze syndromen/stoornissen/nieuwe trendy woordjes helemaal over dezelfde kam.

Het kan dus goed zijn dat iemand zich direct begint in te beelden (hypochondrie, weer zo'n leuke term :) ) dat hij één of andere stoornis heeft. Maar dat zal dan zijn houvast zijn.

Ik vind dat je het Westen met een splinternieuwe fiets kan vergelijken. Het valt direct op als er een kras in komt.
Maar als je met een roestig derdewereldbakje ronddraalt, dan valt het je niet eens op dat er nog een roest plekje bij komt.
Dit alles heeft natuurlijk zijn voor-en nadelen.


Ik denk wel dat iedereen zich een beetje in een stoornis kan herkennen. Ik ben bv. nogal dromerig, teruggetrokken en zit met een aantal tics, fobieën en dwangmatigheden... :s
(kan nog wel wat opnoemen, maar ja, wat boeit het?)

@phensicske: Je praat in de 'je'-vorm en het lijkt soms of je het specifiek tegen mij hebt...ik weet niet of het zo is, maar in het geval dat het zo is: niet waarom, ik zeg nergens dat dit mijn mening is. Zie het als een (vraag)stelling.

Het is niet per se een kwestie van of het wel of niet bestaat, het is meer of mensen op zo'n etiket 'azen'. Veel ouders willen een hoogbegaafd kind bv.

Hoe is ADHD dan aan te tonen? Voor zo ver ik weet bestaat er geen test of wat dan ook om het vast te stellen...het gaat op basis van de amnese en vragenlijsten, maar dat kan je 'vervalsen'. De diagnose schijnt veel en veel te snel en vaak gesteld te worden.

(Dat cvs bestaat weet ik ook wel: ik heb het zelf. ;) In combinatie met fibromyalgie. 't zelfde als je moeder dus. ;))

Ik had het een beetje mis op, sorry daarvoor.

En idd, wie wil nu niet het etiket 'hoogbegaafd' opgeplakt krijgen?

Ik vind het eigenlijk best wel interessant dat vele symptomen van dergelijke stoornissen elkaar zo overlappen.