Tot 10 tellen.
 

daar ben ik wel ff benieuwd naar, waarom en wanneer moet jij tot 10 tellen?
en werkt dat uiteindelijk ook?

Ik moet me altijd ontzettend inhouden bij mijn vader, ik denk dan bij mezelf:"tel tot 10" Het kost me onwijs veel moeite, en meestal lukt het ook niet echt.
Een lerares zei ooit tegen me:"bij jou moet ik altijd ff tot 10 tellen, daarna gaat het wel weer" waarschijnlijk was ik er anders heel vaak uitgestuurd. Maar dat was eigenlijk wel grappig dat ze
dat zo zei.

Hoe zit dat bij jullie? :)

Als ik bij het uitgaan m'n grote liefde en haar nieuwe vriend tegenkom, moet ik altijd even tot pakweg 30 tellen.

OK, geen 10, maar 't principe blijft 'tzelfde. ;)

Als m'n vader commentaar geeft tijdens het nieuws.
Zijn mening is echt het tegenovergestelde van mijn mening en dat botst dus verschrikkelijk. Bovendien wil hij zijn mening nooit bijstellen en ik ook niet echt, dus echt discussieren is d'r ook niet meer bij.
Inmiddels weet ik: de discussie aangaan is zinloos, dus hou je in. Maar soms gaat ie echt zó ver met zijn mening dat ik echt letterlijk tot 10 moet tellen om niet ontzettend kwaad of geïrriteerd te raken.

Dat kan ik niet hoor, tot 10 tellen. Ik word altijd woest als ik dan bij 3 ben ofzo. IK haat dat ook, tot 10 tellen. stomme uitdrukking, werkt toch niet.

Echt tot tien tellen doe ik niet zo, eigenlijk. Wel probeer ik
ergernissen en rotopmerkingen ed voor me te houden
door mezelf af te leiden, proberen er boven te staan en
constant in gedachte herhalen dat het de moeite niet waard
is enz.

Of het werkt ed hangt vooral af van de situatie... In bepaalde
situaties móet ik me wel inhouden ed (en zoniet; dan ben ik
de pineut), dan kan ik me beter inhouden dan in situaties
waarin het niet echt heel vervelende gevolgen ed heeft
als ik me niet inhou.

Als mn moeder mn zelfvertrouwen weer eens de grond in boort.
"Je ziet er niet uit." Hallo je bent mn moeder, kan dat niet iets tactischer?! :mad: (Tuurlijk kan ik dit vaak wel hebben, maar tis altijd op de verkeerde momenten)
Ik probeer dan rustig te blijven, maar meestal geef ik een rotopmerking terug of loop ik boos weg.

^^ van zo'n opmerking kun je misschien iets leren. Laat dat roze pakkie eens in de kast hangen oid?

Ik tel nooit tot 10, ik kots het direct uit.

Tuurlijk is het vaak ook wel goed zo'n soort opmerking, maar dat wil niet zeggen dat ik er nooit boos om wordt. ;)

In m'n hoofd tel ik nooit tot tien. Maar natuurlijk maak ik ook dingen mee waarvan ik achteraf beter iets rustiger had moeten reageren. Alleen staat nogal raar als je tot tien gaat tellen middenin een gesprek. :bloos: :)

ik moet tot 10 tellen als ik beslissingen maak die meer invloed hebben, als ik denk dat ze hebben. omdat ik daar andere mensen daarmee op een verkeerd spoor zet.
Ik mag sowieso wel iets meer rust inbrengen

Ik hoef nooit tot tien te tellen. Na één seconde zie ik alles altijd weer helder. Maar voor de mensen die dat niet hebben lijkt het me een hele goede truc. Kwaad worden is vaak zo zinloos, als ontwikkeld mens moet je dat soort emoties kunnen bedwingen.

tot vijf tellen dan? ;)

Als ik midden in discussies zit, wil ik altijd mijn gelijk halen. Ik ben geneigd diegene niet uit te laten praten, dus ik tel in mn hoofd tot tien, of soms nog meer.
Ook als ik me ontzettend erger aan iets ga maar tellen...

ik tel niet tot tien, maar ik denk heel hard aan iets anders.. dat doe ik als.. ik mn grote liefde over zn nieuwe vriendin hoor zwetsen.. of als mn vader weer commentaarr op me levert

Pff ik moest net nog even heeel hard tot 10 tellen.. :s Was gewoon een discussie die niet echt werkte (zie de post van Balance.. zoiets zeg maar). Ik tel overigens niet echt tot 10, maar denk gewoon van nu ff rustig blijven.

Als ik ruzie heb, of verwikkeld ben in een belachelijke discussie scheld ik degene voor me altijd in m'n hoofd he-le-maal verrot, en dan probeer ik uiterlijk rustig te blijven, en verder te praten. Bij mij helpt het wel :).

Ik denk bij mezelf heel vaak en rustig blijven zeker bij mijn mentrix. Haar tact is afentoe ver te zoeken hoewel het een schat van een mentrix is. Maar dan houd ik me even in denk aan iets leuks en dan gaat het wel weer. Vooral op school bij leraren denk ik er aan, want als ik alles er uit zou gooien ben bang dat ik dan echt van school zou worden gestuurd..... Maar het helpt wel je hebt ff de tijd om er over na te denken wat je gaat zeggen.

Ik ben juist zoiemand die altijd zegt wat ie denkt en daardoor altijd ruzie krijgt. Laatst had ik bijvoorbeeld een discussie met mn vader want hij vond dat ik wel eens een baantje moest zoeken en toen zei ik: 'zou je zelf niet eens gaan werken' (hij is werkloos) maar hij kon er niet zo om lachen dus de rest van de avond heb ik ruzie gehad. In dat soort situaties zou ik misschien beter eerst na kunnen denken over wat ik zeg.

oeh, dat was confronterend! :eek:

ik houd me sowieso al vaak in, ik zal ook pas iets zeggen als de druppel de badkuip heeft doen overlopen. Ik geloof niet dat je dat wilt bij mij. (slechte zaak overigens)

Idd, hij kon er ook niet om lachen terwijl mn moeder in een deuk lag toen ze het hoorde. :D

tot 10 tellen doe ik nooit. ik stamp altijd weg, met in mn achterhoofd over mezelf: doos,wat dóe je nou? en als ik het wel doe, dan ga ik na die 10 seconden net zo uit mn plaat als daarvoor. dus echt helpen doet het niet.

Meestal hou ik mezelf wel in, maar niet door tot 10 te tellen, gewoon verbijten en voor ogen houden wat er aan vast hangt als ik mezelf niet inhou. Maar soms doe ik het anders en zeg ik gewoon : Je hebt gelijk. Alles wat er dan nog volgt, "Je hebt gelijk, het is zo". Vooral bij zinloze discussies of als de ander blijft doordrammen.

precies, en wanneer ze hun kruit verschoten hebben(oeh dat klinkt goooeeed:P) met 1 fatale opmerking de discussie sluiten.:D

ik tel nooit tot 10, ga gewoon ruzie maken :bloos:

Ik tel tot tien als ik weer eens hoor dat achter mijn rug om iets gezegd is. Als iemand een probleem met me heeft kan hij of zij naar mij toe komen, dan kan ik nog eens zoeken naar een oplossing. Achter iemands rug om kletsen vind ik echt not done.

Of als iemand me heel erg laat schrikken, dan kan ik wel eens uitvallen. :bloos:

Bij mij lukt het ook nooit, ik had het, geloof ik, eens in een verhaaltje van Jip en Jannekke gelezen heeeeeeeeeeel lang geleden. Toen probeerde ik het ook eens maar het helpt bij moi ech nie.
Als ik kwaad wordt, vooral op mij ouders, VLUCHT DAN 100 KM VAN ME AF! Dan ben ik gevaarlijk en groeien mijn hoektanden en ga ik grommen, miauw! ;)

offtopic: is het dan niet handiger omdat debatten te gaan houden met je vader :p

ontopic: een keer geprobeerd, maar die andere telde maar tot 3 :( en ik had blauw oog te pakken :mad:

:D


Hoe kan je je dan nog concentreren op wat ze zeggen als je aan het tellen bent??

Alhoewel, meestal ben ik bezig mijn eigen antwoord zo goed mogelijk in elkaar aan het steken als de ander maar blijft doorzagen en spuw ik het eruit.

Men zegt me dat ik altijd mensen onderbreek, wat eigenlijk wel waar is...ik zeg dan al het mijne en luister niet eens meer wat de ander me te zeggen heeft...behalve dan om zijn 'zever' te ontkrachten.

(In mijn rustige momenten ben ik de perfecte luisteraar, hoor!)

ik maak me nooit ergens druk om, dus ik hoef nooit te tellen

als ik iets uitvoer en mensen daar comentaar op hebben maar het zelf niet doen. Dan tel ik niet tot 10. Maar dat zou ik wel eens kunnen doen. Maar ik denk niet dat ik dat doe

Als mijn moeder geiriteerd is naar mij toe. Dan kan ze zo'n vijandig agressief hoofd trekken en dan moet ik echt even tot 10 tellen, anders kan ik me niet beheersen .

Ik tel nooit tot 10. Ben ik te impulsief voor.

Ik tel nooit tot 10, ik kan me toch niet beheersen.

Altijd als mijn vader iets zegt dan tel ik tot 20. Anders komt er toch een kut antwoord uit dat meestal nergens op slaat.

Maar ach.. mijn vader ergert me dan ook nogal veel. Waarom weet ik eigenlijk niet eens.

mentrix? is dat een soort morpheus? een mentor binnen de matrix leer? :|

daar word ik nu altijd zo ontzettend agressief van als ik tot 10 aan het tellen ben betekend dat meestal dat je nog maar een paar seconden hebt om een voorspongetje te bouwen :P

boos zijn is een natuurlijke emotie en het is gezond om deze te uiten, waarom zou je je inhouden omdat het in dit somber klein kutland niet volgens de normen en waarden is om je altijd te uiten ?

ik moet altijd even tot 10 tellen als er iemand in mijn kamer is geweest en alles overhoop ligt :mad: heb ik echt een gruwelijke hekel aan, als mensen aan/in mijn privespullen zitten.
Meestal loop ik dan gewoon weg van degene op wie ik ontieglijk boos ben (vooral thuis)... anders flip ik gewoon bij het minste of geringste slappe exuus dat ze hebben om mijn "domein" binnen te dringen.

:|


edit > of als ik thuiskom en de tafel staat vol bierflesjes en ik naar het balkon loop en daar nog meer bierflesjes zie staan en als moeke me daarna vraagt om naar de supermarkt te gaan om nog meer bier te halen en intussen de lege flesjes even weg wil gooien

mentrix = vrouwelijke mentor ;)

:D

Bij mijn moeder en haar vriend... als ik bijv. ruzie heb met mijn moeder en haar vriend gaat zich er weer eens meej bemoeien (standaard zo, ze geven elkaar ook altijd gelijk... ) Dan kan ik wel tot 100 gaan tellen maar het helpt dus niets... Ik word bij tel 100 alleen maar nog bozer omdat ze in die tussentijd al zoveel dingen hebben gezegd die mij boos maken... of die mij weer eens de grond in boren...

Ik ben ook licht ontvlambaar en als ik boos ben dan zou ik me ook moeten inhouden soms, wat ik nooit doe. :|