Ga gewoon weg
 

Voelen dat je verzuipt in deze wereld
Weten dat niemand om je geeft
Denken dat er niets anders is
en je afvragen waarom je nog leeft

Vluchten uit deze hel
waarschijnlijk alleen
Wat maakt het nog uit
dat jij er bent?

Verzuip maar in je eigen leven
en stik in je kotsmisselijk bestaan
Je hebt me toch niets meer te geven
Dus je kunt maar beter gaan

=> kritiek graag..

Hmm, het had wat mij betreft iets algemener gemogen, je hebt het nu echt tegen een persoon, vooral in de laatste strofe laat je je echt gaan.

Dat voelen weten denken vind ik leuk gedaan, maar die laatste regel komt een beetje zwak over, ik vind hem iets te makkelijk gekozen, het ligt zo voor de hand.

De tweede strofe zou ik de rijm loslaten, dat het gewoon eindigt met: dat jij er bent.

En je derde strofe zou ik dus niet op die persoon richten, maar misschien meer op het gevoel zelf ter vervanging van het gevoel tegenover iemand. Dat zou ik mooier vinden, maar dat is misschien wel moeilijk.

Bedankt voor je kritiek, maar het is ergens wel op een persoon bedoelt :rolleyes:
Toch bedankt, kzal die rijm laten wegvallen (vond em al wat overbodig..)
En da omzetten van die persoon naar gevoel, da zie ik ni echt zitten; lijkt me nogal moeilijk.. :confused:

Mja, ik begreep wel dat het voor een bepaald persoon bedoeld was, maar in die laatste strofe probeer je zo duidelijk je inhoud over te brengen dat de schoonheid er een beetje bij inschiet vind ik. Als je het iets algemener maakt wordt het iets mysterieuzer, wat ik vaak wel mooi vind,vandaar dat ik het zei. Maar je hoeft het zeker niet aan te passen hoor, het is jouw gedicht en dat moet het ook zeker blijven :) .

wat voor mij een gouden regel is als ik schrijf is dat een gevoel bijna weggeëbd moet zijn alvorens ik begin. Tijdens het gevoel verzamel ik beelden die in mij opkomen, die dan afzwakken tegen de tijd dat ik begin te schrijven? het is namelijk zo dat wanneer je een sterk gevoel hebt, je ij cliché's over bombastische en dramatische beelden begint te denken. Als je dat dan opschrijft, krijg je geen poëzie, maar emotionele proza, die 'erover gaat'.
het voordeel is wel dat iedereen begrijpt wat je bedoelt, dus je bereikt op die manier een groot publiek. Maar de vorm is niet mooi, de woorden niet. Ik vind het dus cliché en pure proza. Maar misschien kan je, nu hopelelijk je haat iets verminderd is, het gedciht herschrijven...