Ontsnappen
 

Ieder mens is zijn eigen gevangenis
maar ieder kan het recht verwerven
om te ontsnappen. Geef het nooit op.


Overigens de laatste woorden van Boeddha.

Wat vinden jullie hiervan? :)

Tja... als je in reïncarnatie gelooft, dan kan je idd ontsnappen - maar voor de rest van ons...

Reïncarnatie is er evenveel als jij er bent. Hoeveel dat is, is afhankelijk van het paradigma waardoor wij kijken.

ontroerend.

Is reïncarnatie een kwantitatief verschijnsel? En hangt die kwantiteit af van welk paradigma wij hanteren? Dat is nieuw!
Ik ben toe aan een uitleg....

Om maar even in de sfeer te blijven: Buddha: "Let us rise up and be thankful, for if we didn't learn a lot today, at least we learned a little, and if we didn't learn a little, at least we didn't get sick, and if we got sick, at least we didn't die; so, let us all be thankful."

Alles is een kwantitatief verschijnsel, nog geen schijnsel van een schijnsel, geen spiegeling van een spiegeling. Evenveel als wij onszelf zien, zien wij al het andere.

Ah.. ik zie dat iemand net een nieuw boekje met quotes van Buddha heeft gekocht... ;)

Dat heb ik niet. Ik heb wel de Dhammapada gelezen en mij laten inspireren. De Boeddha is evenwel in ons, dus men moet niet raar opkijken als iemand die zijn pad volgt tot binnen in zichzelf met gelijke uitspraken op de proppen komt. Overigens, "schijnsel van een schijnsel" en "spiegeling van een spiegeling" zijn geloof ik wel van Boeddha, maar dat doet er niet zo toe. ;)

nou, in de praktijk heb je denk ik vrij weinig aan de kennis, he?

Als ik Boeddha nogmaals mag aanhalen,
de onwetende wordt van kennis enkel dommer.

De citerende blijft dom. De klakkeloos overnemende blijft dom. - postmoderne puberaliteit.

En deze hele thread is zo dom dat ik me maar weer even ga bezighouden met zaken die werkelijk belangrijk zijn. Niet-zijnde Boeddha dus.

Boeddha verpersoonlijkt hetgeen niet belangrijk is.

Tamelijk individualistisch. Slecht onderbouwd.

Wat is volgens Boeddha dan belangrijk?
Waarom zouden we de lessen van Boeddha leren als die niet belangrijk zijn?

Niet onderbouwd. Ik heb dat ook niet gepoogd, overigens. Ik vroeg me alleen af welke ideeën mensen krijgen bij dat citaat.

Boeddha leert dat niets belangrijk is. De lessen van Boeddha gebruik je om tot het inzicht te komen dat niets belangrijk is. Ook zijn lessen moet je loslaten.

Ik zie het punt niet?
Waarom zou ik tot het inzicht moeten komen dat niets belangrijk is?
Is dat belangrijk?

Jou lukt het nog niet zo om zijn lessen los te laten he?

Hmm, ik moest meteen aan zelfmoord denken :bloos:
Dat dat goed gekeurd word, hehe ik word boeddhist :D

Hmm, ik heb wat threads met Nagarjuna erin gelezen en hij wordt hier niet goed ontvangen merk ik. Verbaasd me, hij zegt veel wijze dingen. Al moet je ze niet zien als wijs, slechts als alternatieve denkwijze denk ik. Je moet ook niet proberen er direct (materiaal) voordeel mee te halen of iets dergelijks; lees het, begrijp het, vergeet het. Als je dat doet, kan je niet anders dan de dagelijkse beslommeringen makkelijker relativeren.

Mensen wijzen uitspraken te snel af als semi-diepzinnig terwijl de uitspraken niet de intentie hebben diepzinnig te zijn. Ze zijn, en dat is genoeg.

@FF4-ever

In deze topic in ieder geval gebruikt Nagarjuna niet één argument, alleen maar beweringen en citaten. Dan wordt een discussie lastig, niet waar?

Buddhisten keuren zelfmoord af. Je kunt aan je eigen gevangenis ontsnappen door de vier edele waarheden in te zien en te leven volgens het achtvoudige pad. Als je een 'goed' leven leidt - volgens de buddhistische methode - dan kun je aan het eeuwige wiel der wedergeboorte ontsnappen en opgaan in het niets. Dat betekent: niet meer wedergeboren worden in de wereld die wordt geteisterd door datgene wat alle leed veroorzaakt: hechting.

verdomme ;)

Helemaal waar, maar ik had niet de indruk dat nagarjuna een discussie wilde beginnen. Eerder kijken hoe mensen bepaalde uitspraken en gedachtengangen benaderden.

Er was eens een zen-leerling - de beste leerling die de zen-meester heeft.
Op een dag krijgt de meester vanuit zijn klas de vraag: "wat is Zen?", waarop de meester zijn vinger opsteekt en zegt: "Dit is Zen".
Hoewel de hele klas zich in diepe bedenkingen wringt, begrijpt de beste leerling de Zen-meester.
Op een dag gaat de meester op reis en stelt daartoe zijn beste leerling als zaakwaarnemer.
De beste leerling krijgt in afwezigheid van de meester dezelfde vraag toegeworpen. En ook hij steekt zijn vinger op en antwoord: "Dit iz Zen" - met hetzelfde gevolg.
Bij terugkomst vertelt de beste leerling over het voorval. De meester vraagt hoe de beste leerling heeft geantwoord. De leerling legt uit dat hij de goede lessen van de meester heeft gevolgd en steekt zijn vinger nog een keer in de lucht.
In een flits pakt de meester zijn zwaard, hakt in één beweging de vinger van zijn beste leerling eraf en zegt: "Nee, dit is Zen".
De beste leerling staat perplex en kijkt naar zijn waar eens zijn 'Zen-vinger' zat - en op dat moment begrijpt hij dat de meester gelijk heeft.... Ook hij weet nu echt wat Zen is.

Uiteraard niet!

Nee, uiteraard, dat had ik later ook al bedacht, anders was je al klaar geweest hè? (sorry)
Zou je nog willen reageren op mijn post daarvoor?

Ik zie het punt niet?
Waarom zou ik tot het inzicht moeten komen dat niets belangrijk is?
Is dat belangrijk?

Kritisch dus, mijns inziens niet neerbuigend.

:s

snap het niet echt. wat is er zen aan om een vinger af te hakken?
of op te steken :|

tja, dan zul je je in Zen moeten verdiepen. Hint: het slaat op mijn mening over het (in mijn ogen) lukraak citeren van buddhistische teksten.
Ook zit er enige ironie in...

Zen is iets onverwachts doen? Zen is niet te leren door te imiteren?

bijna :)

Je moet niets, en het is niet belangrijk tot enig inzicht te komen. Wie dat echter tot in zijn diepste inziet en doorvoelt, ís al verlicht, en wie verlicht is, ziet niets meer in en doorvoelt niets meer.

Alluman; ik vind dat je een mooi voorbeeld geeft dat lukraak bepaalde dingen citeren geen nut heeft. Maar begrijp wel dat ik alle citaten en woorden die ik hier zeg en spreek zo doorvoel dat ik ze me tot mijn eigen woorden heb gemaakt. (Alhoewel dat voor een Boeddhist een verderflijke uitspraak zou zijn maar je begrijpt wel wat ik bedoel ;)). Ik vind niet dat wij ons moeten schamen woorden aan te halen die al eens gezegd zijn, zeker niet van Boeddha, die liever zou hebben dat ik zijn woorden gebruik om goed te doen dan dat ik niet zijn woorden gebruik en niets zeg.

Ik blijf mijn twijfels houden of die Boeddha nou echt niks belangrijk vind. Ik begrijp deels waar op wordt gedoeld, maar ik kan de indruk niet ontkomen dat verlichting toch belangrijk of in ieder geval wenselijk is. Waarom zou ik verlicht willen zijn? Is dat goed, verlicht zijn?

Het is noch goed noch slecht. Het is boven tegenstellingen uitgestegen, omdat er geen afgescheidenheid meer is. Stel je een lege melkfles voor. De leegte bestaat bij de gratie van het glas eromheen. Stel je nu de lege melkfles voor zonder de melkfles. Dát is [niet] verlichting.

In feite ben je al verlicht. Je bent een Boeddha. Het probleem is evenwel dat je niet gelooft dat je verlicht bent. Bovendien geloof je nog dat er "iemand" is die gelooft niet verlicht te zijn. Je gelooft dat je gelooft [...]. Nou goed. Hoe dan te komen tot verlichting? Níet! Dat is nu juist het hele punt. Er is geen verlichting, zelfs geen verlossing evenmin jij er zelf bent of de wereld die je om je heen denkt.

Waarom dan toch de leer volgen? Volg géén leer! Ieder mens is op zoek naar geluk. Ieder mens streeft ergens naar, begeert. Daarom is hij zijn eigen gevangene, namelijk omdat hij pas wanneer hij stopt te streven vindt wat hij poogde te vinden. Evenzeer jij mens bent, streef je naar geluk, evenzeer jij mens bent kun je het vinden als je stopt met streven!

Ik probeer te begrijpen wat je zegt.

Vind jij de leer van Boeddha wijs?
En zoja waarom?

Geluk. Wat is dat?

Ja, ik denk heel wijs. Toch denk ik dat het daarboven uitgestegen is. We zien vaak mensen onwijze of wijze uitspraken doen. De leer van Boeddha...kan iets zeggen zonder iets te zeggen. Daarin is het heel wijs, juist doordat het niet wijs doet. Hoewel het een leer is die begonnen is rond 500 v.C. denk ik niet dat het de eeuwigheidswaarde verloren heeft. De leer van Boeddha inspireert op elk vlak in je leven, niet alleen met een weg tot bevrijding maar ook met praktische inzichten voor alle dag.

heb alle posts niet gelezen, maar toch mijn commentaar :p

ik denk niet dat dit iets te maken heeft met reincarnatie maar het spirituele verhevene. om het even vaag uit te drukken.

Het is meer in de zin van dat de mens zelf in staat is om jezelf door meditatie of the fuck dan ook mentale vrijheid te schenken

of zo iets :/

Ja, dat "the fuck dan ook" is vrij belangrijk in deze. Het is denk ik belangrijk niet alleen maar af en toe te mediteren maar zo in de wereld te staan dat alles een meditatie is: met rust, concentratie, en (geen) focus op het niets. :)

Moeilijke vraag. Want als iemand zou zeggen "alles is geluk", zou ik hem gelijk geven en als iemand zou zeggen "niets is geluk", zou ik hem gelijk geven. En als iemand zegt dat sommige dingen geluk zijn en sommige niet, dan is dat evenzeer waar als dat de woorden waarmee hij dat zegt bestaan.

Stel jezelf eens voor; je staat in een omgeving zonder uitzicht, er is geen geluid, en niets te ruiken. Je voelt niets en proeft niets. Je wordt één met alles; zie je dat? hoor je dat? ruik je dat? voel je dat? proef je dat? Je vraagt jezelf niets en het antwoord is "ja, dít is geluk".

de 'x maar ook niet x' routine is getting old, eh, Boeddha.

Waarom is de weg naar verlichting de weg die jij wilt gaan, Nagarjuna?

yep. it's boring. Ik stel voor dat je je leerboekje opzij legt en doet wat het je geleerd heeft: je eigen weg vinden, je eigen gedachten formuleren.

daar ben ik het dus helemaal mee eens :o (y) !

Boeddha's leer is zo duidelijk, maar ook weer zo vaag. Ik denk dat het, zoals Nagarjuna al zegt, essentieel is je eigen weg te volgen en je eigen geluk te vinden en jezelf te bevrijden. :)

Blijkbaar is het nodig dergelijke regels te reciteren want als ik in de spiegel kijk, zie ik weinig verlichten.

De laatste woorden van Boedha...? Totdat hij stierf? In slaap viel? Geen zin meer had om dingen te vertellen??

Boedha is niemand, het is ook geen God. Het hele boedhisme is ook geen godsdienst. Boedha is gewoon een beeldje dat je koopt in een wereldwinkeltje. Boedha is slechts een door de mens gemaakt beeld om je aan vast te houden als je een boedhist bent, dus als je het boedhisme volgt. Boedha staat voor het boedhisme, maar heel veel westerse mensen denken dan dat dat beeldje een god is... Sjee zeg wat dom om zoiets te denken. Hindoeisme daar verwarren jullie het mee, hindoeisme is wel een godsdienst waar daar geloven ze wel in goden.

Precies. :)

Ik deel je frustratie, maar ik lees hier ook onwaarheden. Zo is Buddha idd niet een God, maar een staat van Verlichting die iedereen kan bereiken. In dit opzicht is het geen Godsdienst. Maar dat betekent niet dat het geen religie is. Verering van een God kan een onderdeel van een religie zijn, maar religie is meer dan dat alleen, zoals geloofsrituelen, een bepaalde levenswijze, ethiek, et cetera. Buddhisme is wat genoemd wordt een "atheïstische religie".
Verder is het buddhisme schatplichtig aan de de leer van de Veda's - de oude Indiase teksten over Weten. Maar buddhisten benaderen deze op niet-orthodoxe wijze, d.w.z. dat zij deze teksten niet als heilige openbaring zien.

Ook het hinduïsme volgt de wijsheden van de Veda's, maar dan volgens de orthodoxe methode. Hindu's erkennen de Veda's dus wel in hun autoriteit. De kern van deze religie is het inzicht dat het alles (Brahman) en het Eén/Zelf/Ziel/Enkeling (Athman) in feite hetzelfde is. Geloven in een God doen hindu's niet. Misschien vereren ze wel beelden van verschillende 'Goden', maar dit zijn voor niets anders dan representaties van een bepaald deel van Brahman. En dat kan ook niet anders, want 'God' is volgens Hindu's oneindig en oneindigheid kun je niet namaken. Hindu's vereren dus altijd iets dat naar Brahman refereert, maar geen complete voorstelling hiervan is.
Dit betekent niet dus niet, dat ze "daar geloven [...] in goden" (citaat Upke), maar dat ze geloven in 1 God.
En dan nog moet je voorzichtig zijn, omdat God volgens het hinduïsme anders is, dan de opvatting van bijvoorbeeld christenen, die over het algemeen aan God een bewustzijn toekennen. Om simpelweg te beweren dat Hindu's geloven in goden is dus niet juist. En ook de bewering dat Hindu's geloven in God is erg kort door de bocht - maar het volstaat in deze discussie om het hierbij te laten.

Geluk ontstaat als alles IS
Geen verzet,geen verlangen...
Er is stilte
Het alles en ook het niets.

Okee, 2 heel aardige theoriën over geluk.
Maar jullie lijken toch beiden impliciet aan te nemen dat er een inherente goedheid kleeft aan geluk, jullie nemen aan dat iedereen geluk als doel heeft. Waarom? Of ik zie dit verkeerd omdat jullie iets zijn vergeten te vertellen.