beeld van jezelf ..
 

Verschilt het beeld dat je van jezelf hebt erg veel van het beeld dat je denkt dat andere mensen van je hebben. Je weet dus niet precies hoe anderen mensen jou zien. Maakt het je wat uit hoe anderen je zien, speel je een rol, of denk je er niet bij na hoe je bent? Doe je bijvoorbeeld raar omdat je denkt dat andere mensen dat leuk vinden of doe je raar omdat je daar zin in hebt.

Want zoals Theo Maassen al zei: je bent zelf net een grote vlek en jezelf op tv ofzo terugzien is hetzelfde als je eigen stem horen. :o

In theorie vind ik dat je iets moet doen omdat je het zelf wilt of vind.

In de praktijk, deels zo, deels zus. Ik schaam me niet gauw, voel me niet voor lul staat, het zal me in de meeste gevallen worst wezen of mensen mij een dwaas vinden of niet. Als iemand mij vreemd vind zegt dat meer over zijn of haar referentiekader dan over mij. Maar toch doe ik vaak dingen waar ik geen zin in heb, om anderen te plezieren. Echter, dat verhaal hoort op het psych-forum thuis en niet hier :)

was hier laatst geen topic van?
http://forum.scholieren.com/showthre...&highlight=ego

Mensen denken vaak dat ik lief ben wat niet zo is. :|

Ik heb ongeveer het tegen overgestelde, mensen denken dat ik een crimineel ben, maar ik rij nog geeneens door een rood stoplicht

Of het beeld wat ik van mezelf heb veel verschilt met dat
wat anderen van me vinden weet ik vaak niet, aangezien
ik niet echt weet hoe anderen mij zien. Bovendien zal het
ook wel verschillen per persoon, wat (en of) mensen over
me denken ed.

Wat en hoe anderen over me denken is tot op zekere hoogte
wel belangrijk voor me, ik denk iig wel na over dat wat mensen
over me zeggen te denken ed, en bepaalde negatieve dingen
zal ik misschien ook wel proberen te veranderen. (als ik dat
zelf ook als negatief ervaar.)

Op plaatsen en/of met mensen bij wie ik me op m'n gemak
voel ben ik meer mezelf dan bij mensen die ik minder goed
ken ed... Bij de laatste ben ik eerder terughoudender enz.

Deels omdat ik dan niet op m'n gemak ben, deels ook omdat
ik dan toch een goeie indruk wil maken...

Ik denk dat je je in veel situaties (onbewust?) aanpast,
in heel veel situaties heb je een bepaalde rol (bijv school > leerling enz).

Aanpassen om te voldoen aan andermans' eisen of om erbij
te horen ed probeer ik zo min mogelijk te doen... Al komt het
bij bepaalde mensen vast nog wel voor ed.

Over het algemeen doe ik zoals ik denk dat het goed is,
maar ik hou wel rekening met anderen, en pas me ook wel
aan als dat nodig is. (of probeer dat iig)

Eh. Ik begin in herhaling te vallen geloof ik. :bloos: Hoop
dat het zo duidelijk is ed.. En anders hoor ik het wel. ;)

het beeld dat anderen van mij hebben?
nou, om te beginnen hoor ik vaak van 'jij bent echt zo'n onbezorgd meisje die zich nergens druk om maakt en geen problemen heeft' bij sommige mensen laat ik dat beeld zo, dan ben ik ook niet kwetsbaar.

laatst heb ik iemand verteld dat ik ook wel zo mn onzekerheden heb e.d. maar dat was omdat dat meisje zelf problemen had, en ze het misschien eerder zou vertellen als ik ook wat zou toegeven (niet dat ik het per se wilde weten, ik wist alleen dat zij het iemand wou vertellen).

mensen die mij niet kennen zien me dus als een zorgeloos meisje. mn vriendinnen kennen sommige onzekerheden wel, en een vriendin weet nu alles, hopelijk blijft het bij die ene vriendin.

Gelukkig zien andere mensen veel positieve kanten aan mij, want die zie ik dus zelf vaak niet.

xxx

Ik ben gesloten en verlegen, dus ik denk dat veel mensen me niet echt kennen zoals ik ben. Pas als ik me echt bij iemand op m'n gemak voel laat ik dingen van mezelf zien, maar ik geloof dat mensen vaak toch geen compleet beeld van me kunnen krijgen op deze manier. Maar ik werk eraan :)

Leuk onderwerp. :)

Ik blijf bijna altijd mezelf. Tenminste ik probeer het tenminste.
In de klas word ik gezien als t gekke kind. Alleen omdat ik mezelf blijf?
Ik doe niet extra gek omdat ze het willen, maar dan denk ik wel vaak wat zouden ze van me vinden? Ben ik wel aardig genoeg? Maar ja, dit zijn zo'n dingen die elke puber heeft! :P

Eigenlijk vin' 'k 't maar allemaal gelul, ik ben mezelf altijd en overal en dat zal ik ook altijd blijven.

Ik zal mensen niet storen in wat ze doen of lastig vallen (daarin wil ik me wel aanpassen)

Je bent altijd jezelf dus, leuk. Hoe doe je dat? Ik weet namelijk nog altijd maar half wie ik eigenlijk ben.


Ik pas me (heel vaak) aan, maar probeer dan toch mijn authenticiteit niet te verliezen. Niet zo eenvoudig dus.
Ik probeer altijd respect op te brengen voor anderen en soms lukt het me wel om te begrijpen hoe ze denken, maar daarom kan ik het nog niet goedkeuren en soms dus heel moeilijk respecteren. Doch, ik respecteer (althans probeer) zijn persoon dan.

Of ik nu echt overkom (zoals ik echt ben)? Nee, zeker weten van niet. Ik heb zelfs de moed gehad om het enkele mensen te vragen en van sommige kreeg ik het spontaan te horen.

Ik scheen rebels, spontaan, rustig te zijn.

Hmm, zoals ik mezelf ken, ben ik één en al zenuwpees en denk ik altijd over alles veel te veel na. Dat rebels, mja...kan ik mss nog in komen, als ze het op de positieve manier bedoelen dan.

[QUOTE]phensicske schreef op 29-02-2004 @ 02:40:
[B]Je bent altijd jezelf dus, leuk. Hoe doe je dat?

Gaat vanzelf eigenlijk, maar ik snap je standpunt ik bedoel in sommige situaties moet je gewoon aanpassen (of gewoon je bek houden) maar dan kan je nog jezelf wezen

[QUOTE]Blues schreef op 01-03-2004 @ 00:02:
[B]Tof dat je het snapt. :)

Idd, je moet je aanpassen en daar wil het wel eens fout gaan wat betreft het 'jezelf blijven'.

Ik denk dat andere mensen mij wel anders zien dan ik ben. Er zijn maar weinig mensen die mij echt kennen. De meeste mensen zien mij denk ik als een lief, rustig meisje, terwijl ik dat eigenlijk helemaal niet ben. Vooral op school en werk enzo denken ze dat maar waar ik me echt fijn voel daar ben ik helemaal niet zo,dan ben ik eigenlijk best een kreng en kan ik heel erg kwaad worden.
Laatst bijvoorbeeld had ik rijles, ik was behoorlijk zenuwachtig en later vertelde ik dat ook aan mn instucteur die zei dat hij daar helemaal niks van gemerkt had!

Uit je dan moeilijk je gevoelens mss? Lijkt me niet zo gezond. :s

Mensen zien mij zoals ik mezelf ook zie,

een cynische godverdome sadistische klootzak.

Ik denk dat mensen mij zien als een harde, arrogante tante wat ik ook best wel kan zijn als het nodig is. Ik vind het wel belangrijk hoe anderen mij zien, maar het staat zeker niet op nr 1 bij mij of zo, helemaal als het om kennissen of vreemden gaat niet.
Als bijvoorbeeld iemand met uitgaan tegen mij zegt "arrogant wijf", dan heb ik daar niet echt boodschap aan, maar zodra iemand het zegt die dichter bij mij staat wordt het anders natuurlijk, ik denk dat dit bij iedereen wel zo is..
Maar bovenal ben ik een lief en sociaal meisje wat veel mensen niet kunnen zien als ze me niet goed kennen, maar dat maakt niet uit (y)

Ik weet dat veel groepen mensen mij anders zien:

Mijn vrienden zien me zoals ik echt ben;
*een meisje met gebruiksaanwijzing, maar als je weet hoe je er mee om moet gaan, gaat er ook nooit meer iets fout... :bloos: :)

*veel nadenkend
*vrolijk
*optimistisch
*lief, sta altijd voor iedereen klaar
*onzeker over veel dingen
*ik ben erg direct, soms een beetje te direct..
*en ik praat veel..

Andere mensen zien mij:
*mensen denken mij altijd zo goed te kennen, omdat ik 1x met ze gepraat heb :s :s
*als altijd vrolijk, en als ik dan ff een keer niet lach dan ben ik gelijk sjagerijnig, :s daar kan ik pas sjagerijnig van worden.
*zelfverzekerd, en ook een goede prater.. (waarschijnlijk zien mensen mij daarom als zelfverzekerd.. :confused: )
*bitchie/arrogant, omdat ik zeg wat ik vind en af en toe te eerlijk ben..

Maar het vreemde is dat er ook nog een verschil word gemaakt in hoe meiden mij zien en hoe jongens mij zien.. :s
Op 1 of andere manier zien meiden mij soms als concurrent...en ze hebben altijd wel wat op mij aan te merken of over mij te roddelen.. Terwijl ik meestal met de jongens helemaal geen problemen heb.. ... en ik ook geen problemen heb met andere meiden.. :s

Ik ben van mening dat mensen je zien zoals ze je willen zien...
Dus willen de mensen je arrogant betitelen dan ben je arrogant, willen ze je zien als overdreven, dan ben je overdreven, terwijl veel van die mensen helemaal niet weten hoe je bent.. Ze kennen je niet, maar willen wel ff lopen zeiken... dat vind ik erg ziek..
Ik hoop dat je er wat aan hebt,

Liefs, Rio

k heb geen idee wat anderen van mij vinden. Ik heb het wel eens aan mijn vriendin gevraagd, dan krijg je dus wel een behoorlijk positief idee, anders was ze m'n vriendin niet, maar die zei het volgende: lief, vreselijk onzeker, rustig, stuudje, af en toe een beetje lullig, kun je goed mee praten.
Zo zien mijn vriendinnen mij dus denk ik, maar ik zie mezelf eigenlijk wat negatiever. En leraren/leraressen?? geen idee. 'k zou het best wel eens willen weten...
Of ik altijd mezelf ben? Dat weet ik niet zo goed, want ik weet helemaal niet wie ik ben, eigenlijk, dus ik denk dat ik heel vaak iemand speel. Nou ja, eigenlijk weet ik het allemaal niet zo goed.
beetje vaag antwoord, maar zo voel ik me ook... ;)

mijn beeld wat ik vanmezelf heb is erg negatief, en meesal hoor ik van adnere mensen wel positieve dingen.

dat zeggen mijn vriendinnen dan, maar dat is natuurijk wel anders....

Ik heb laatst bij filosofie gehoord, dat mensen een soort plaatje in hun hoofd hebben van hoe ze er uit zien. Mannen met een grote penis en vrouwen met grote borsten en grote schaamlippen.. Ons hoofd en onze handen schijnen nogal belangrijk te zijn dus die zijn ook heel groot.. De rest van het lichaam is een beetje ondergeschikt qua functie... Leuk beeld krijg je dan hé? :D

Hmm, veel mensen vinden mij 'lief en schattig' (hoor ik dan van vrienden en vriendinnen), spontaan, beetje onzeker, direct, goudeerlijk, gevoelig, grappig, sociaal, beetje lui, soms een beetje somber, maar vaak ook vrolijk en positief ingesteld. Verder zien mensen mij als iemand die zich snel zorgen maakt (komt door die onzekerheid denk ik zelf), streng voor zichzelf, denkt teveel na, kijkt eerst de kat uit de boom, een druktemaker, chaoot.

Ik weet dat ik heel zelfverzekerd kan overkomen, vooral in het eerste contact. Sommige mensen vinden mij zelfs een beetje arrogant, maar dat komt omdat ik me niet zo snel laat kennen. Maat als het er op aan komt kan ik heel onzeker zijn :(

Ik vind mezelf: een druktemaker, chaoot, onzeker, direct, eerlijk, lief (als andere mensen ook lief voor mij zijn) gevoelig, aggressief, vrolijk, meestal sociaal, maar soms heb ik van die periodes, dan kan ik geen mensen (maakt niet uit of t mn beste vrienden zijn of zomaar mensen die t leuk vinden om met me te praten in de kroeg) luchten en die hebben dat gauw genoeg in de gaten. Verder ben ik gemakzuchtig, stel ik altijd alles uit, ben ongedisciplineerd en lui. Maaar als het moet, maar dan ook MOET dan doe ik het, en goed ook!

t Beeld dat anderen van me hebben klopt aardig. Dat ik zo goed weet wat anderen van me vinden is omdat t de laatste tijd een beetje kut ging en dat mensen mij een ego-boost hebben gegeven. Hoop dat ze t echt meenden en niet alleen maar zeiden omdat ik even 'zielig' was. Verder heb ik verschillende therapeuten gehad en mn laatste kent me heel goed. En verder ken ik mezelf natuuuurlijk heeel goed *ugh* :rolleyes:

Nou ligt eraan. Ik word best vaak gepest en dan zeggen mensen dus negatieve dingen over me. Als ik dan in de spiegel kijk denk ik, ze hebbben gelijk. Soms als mensen zeggen hoe lief enzo ik ben en zo zorgzaam kan ik ook in de spiegel kijken en denken: ze hebben gelijk. Maar over het algemeen is mijn eigen beeld niet zo positief omdat dit er min of meer is ingepest!! :eek:

mensen denken dat ik altijd grappig ben en me nooit rot voel,maar dat is meer een soort houding van me om mijn werkelijke gevoelens te verbergen,ik ben juist zeer emotioneel ingesteld maar tegelijkertijd zeer introvert met die gevoelsn...