viert feest; geestgronden als biechtstoel
 

vol overgave er aan beginnen ? ik zie het al gebeuren ...

hoe te verwerken gevoel en emotie
zoals het nu is wil ik het niet,
of moet het maar zo worden?
ik heb niet het idee dat ik op mezelf kan bouwen? is dat ook gegrond?

is er sprake van een negatief zelfbeeld of is de zelf inderdaad
objectief meetbaar negatief?

al die vragen: doe ik wel eens de moeite iets te beantwoorden?

kreeg hulp aangeboden, nam het niet aan...
weet ik veel maak er een of ander feest van ???

was nog niet zelfstandig toen ik het huis verliet??

ook die spiegel
IK HEB GEEN RICHTING!!!!
al die onzekerheid over je uiterlijk
ik kijk te vaak naar mijn spiegelbeeld
ben ik hiervoor vandaag naar huis gekomen? ... ja ...

ik begrijp de lichaamstaal van mensen in werkelijkheid niet
waarom voel ik me schuldig of schaam me over sommige omgangen met anderen?

laat me maar beginnen met het leven!!!

ik vind iets,
en vervolgens ontken ik
zijn reflectie in mezelf

misbruik ik woorden ze om mijn daden goed te praten?

ik leer te genieten van wat de wereld mij
direct op het oog aanbied
dan wijs ik zijn aanbod af

ik wil cultuurverschil bespreken met hem...

ik zit meestal met mijn ogen dicht in de bus
teveel afleiding? of oogkleppen?

ik praatte met hem over de anti-depressiva alsof ik
hem vertelde over mijn laatste experiment met drugs

ik kwam ff een kijkje nemen in de wereld...godcomplex?

dit kan toch niet mijn bestemming zijn?

ik verschuil mijn ware aard achter discriminatie

intimiteit???

sterke identificatie met hoofdpersoon 'de avonden'

wil midden in de groep zeggen: "ik heb me kostelijk vermaakt medemens"

ik verschuil mezelf achter de ijdelheid

vraagt zich af of hij dit moet opgeven of een plaats in zijn leven geven

kloof in gedrag en zijn?
alles is mogelijk

ik geloof dat openheid nodig is?

zal mijn gebrek aan identiteit overgedragen worden op het nageslacht?

ontbreekt het mij werkelijk aan identiteit?

....

hoognodig tijd om te gaan slapen