thuiswonen
 

Op je 40ste nog thuis bij mama wonen... er zijn nog steeds mensen die dat doen. Ik maak schoon bij een mevrouw van 86 en zij heeft nog 2 zoons thuis wonen (van in de 40).

Wat vinden jullie daarvan? Zou jezelf tegen die tijd toch wel echt weg willen zijn, of zie je jezelf ook nog wel bij mama wonen als je 40 bent??

Ik denk dat de reacties wel voor de hand liggen...

Geen normaal persoon wil op zn 40e nog thuis wonen of vindt dit stoer bij anderen, toch?

Bij mijn grootouders in de straat woont ook een vrouw van achterin de veertig nog bij haar moeder thuis. Die wordt ook met een scheef oog bekeken.

Maar toch zijn er nog steeds mensen die thuis blijven wonen, of iig wonen!

Dus ik vroeg me af of er mss mensen waren die dat wel wat lijkt als ze er over nadenken.

Het heeft ook wel wat makkelijks namelijk van de ene kant. Toch vind ik het niet helemaal normaal...

Ik vind het zelf niet bepaald normaal om nog thuis te wonen als je in de 40 bent.
Maar ja sommige mensen die zelf geen gezin hebben, kunnen misschien niet alleen wonen omdat ze zich dan eenzaam zouden voelen dus daarom thuis blijven wonen omdat ze graag iemand in hun buurt willen hebben.

Beetje kansloos.

pff ik woon nu bij mn schoonouders wat in begin supergezellig was maar na zon 10mnd kom je ook hun slechte eigenschappen tegen en begin ik het hier ook beu te raken LEES: zo snel mogelijk weg hier ;)

ik mag het niet van mijn ouders :(

mijn ouders willen mij nog niet eens in huis hebben.. gelukkig maar :D

ik zou het niks vinden. De oom van mijn moeder heeft ook tot zijn moeder overleed thuis gewoont. Eigelijk was het wel handig. Toen zij verzorgt moest worden deed hij dat.

Misschien ligt het wel aan je financiële status.. dat je niet genoeg verdient om een huis af te betalen gas, licht, etc... of ze willen gewoon lekker bij hun mammie wonen..
ik moet et niet hebben ga je weg :P

GReet*z

Same here... en ik wil ook zo snel mogelijk weg hier :D

Ligt eraan. Als je als ouder nou veel verzorging nodig heeft? Dan misschien niet zo gek.. Of andersom natuurlijk :D maar normaal zou ik toch echt zoiets hebben van: Bouw je eigen bestaan op.

Ik word NU al gek in dat huis, een normaal mens wil een eigen leven opbouwen lijkt me.

En da kan je niet als je geen eigen huis hebt? :confused:

Een eigen bestaan hebben is imo het volgende:

Eigen vriendenkring, eigen werk, eigen hobby's,.....

Kortom: je eigen keuzes maken.

En daar hoef je volgens mij echt geen vriend(in) of een eigen huis voor te hebben.

Trouwens, tis handig want je zit ni met de was en de plas etc etc....Waar ik trouwens ni mee wil zeggen da je ni hoeft te helpen in het huishouden. :)

Groetjes Magicflower

Belachelijk.

@ magicflower: ja, maar in hoe verre kan je je eigen leven opbouwen met je ouders in huis?

Want ik denk niet dat je alle vrijheid hebt om te doen en laten als je bij je ouders woont..

Er zijn vrij veel culturen waar mensen hun hele leven bij hun ouders inwonen. Beter gezegd, ze nemen hun ouders weer in huis. Dat is effectief hetzelfde. Alleen in veel Westerse culturen is er die krampachtige drang om zich los te weken van de ouders, en dat vindt zijn ultieme uiting in het betrekken van een eigen woning. Maar ach. Als mensen er gelukkig van worden om op hun 40e nog thuis te wonen. Ik ken ook een kerel van 30 die nog thuiswoont, prima gozer, hartstikke intelligent, eigen leven, werk, leuke vriendin, niks mis mee.

Das een goei vraag :D .....Toch denk ik dat da redelijk moet lukken als beide partijen een beetje water bij de wijn doen en rekening met elkaar houden.

Ik hoop dat ik binnen x aantal jaar gelijk krijg want ik zit zelf in een situatie waarin ik altijd een stukje afhankelijk zal blijven. Dus ik heb eigk geen recht van spreken in dit topic. :)

ik ga proberen om bij mij moeder te blijven wonen totdat ik ong 27 jaar ben, dan heb ik 6 jaar lang kunnen sparen....mooier appartement, minder lenen :p.

@ apomes: succ6 ermee :)

ik denk dat de meesten wel altijd een stukje afhankelijk zullen blijven. De een wat meer dan de ander, maarja.. dat is natuurlijk per situatie verschillend...

Er is een verschil tussen afhankelijkheid en rekening houden met. Als je als dertiger nog bij je ouders inwoont maar je hebt wel een eigen baan en een eigen leven, dan ben je echt niet zozeer van ze afhankelijk. Het is natuurlijk wel logisch dat je rekening met ze houdt.

M.i. zijn de mensen die nu het hardst roepen dat dat kansloos is en niet kan, de mensen wier jeugd zelf lichtelijk beïnvloed is door het feit dat ze niet zulke fijne ouders haddenb.

mijn leraar duits woonde nog bij zn moeder.. alleen is die dus nu overleden.. beetje lullig *man is ook al 40 ofzo*

[Paranoide]

En dan voor je ouders moeten zorgen als ze dement worden zeker? Ik heb wel wat beters te doen dan kwijl opvegen.

echt niet man....bleghh tis goed thuis maar zou nu al wel lekker zelfstandig willen....

O...M...G... :eek:
Daar moet ik dus echt niet aan denken, om op m'n 40ste nog bij mijn ouders te wonen.
Voor nu is 't allemaal nog prima, ik heb geen hekel aan m'n ouders ofzo, maar toch...
Als je 40 bent, moet je toch wel zelfstandig genoeg zijn om niet meer bij je ouders in huis te hoeven wonen.

Mijn zus van 22 is nu sinds een paar maanden het huis uit.
Sindsdien heb ik ook de drang om op mezelf te wonen.
Niet omdat het niet fijn is thuis, maar als ik het huis van mijn zus zie: eigen meubels, eigen spulletjes, eigen verantwoordelijkheid, veel meer vrijheid, enz. enz.
Dat zie ik wel zitten.
Ik zou echt niet nog tot mijn 40e thuis willen zitten, dat zouden mijn ouders ook niet goed vinden...

Ik ken ook zo iemand, maar t lijkt mij echt helemaal niks.

Ik ben echt blij dat ik al zo'n 2,5 jaar uit huis ben en trouwens als ik nog bij m'n ouders zou wonen dan zouden ze me nu toch wel het huis uit beginnen te schoppen (hebben ze zelf verteld)

Ken via ook zon figuur

35 laat zijn teennagels nog door zijn ma knippen
dan ben je fout bezig

magoed er is een groot verschil tussen nog afhankelijk zijn van je ouders
of er gewoon zegmaar inwonen

Misschien bot gezegd: maar het is waar je van houdt.
Ik weet niet of die vrouw nog goed voor zichzelf kan zorgen, maar daar zouden haar zonen bij kunnen helpen.
Of ze hebben een hele sterke band met elkaar.


kan ook zijn dat je niet genoeg geld hebben om zelf een huisje te kopen/huren maar daar hebben we het nu niet over

M'n leraar Engels is tegen de 40 en die woont ook nog bij z'n moeder :eek:

Ik wil voorlopig nog niet het huis uit denk ik, maar toch wel binnen een paar jaar. Ik zie mezelf echt niet nog bij m'n ouders wonen op m'n 40ste :|

Ik mag toch hopen dat ik op m'n 18e meteen het huis al uit kan.
Mijn oom woont ook nog steeds bij m'n oma, hij is 31.
Nee, ik vind het geen prettig vooruitzicht om voor altijd en eeuwig bij m'n mama en papa te wonen.
Zou trouwens niet eens mogen, want m'n vader gooit me op m'n 18e het huis zowiezo al uit.

Mijn ouders zeggen ook dat ik voor mijn 21ste het huis uit moet zijn. Nu ga ik zelf over een half jaar op kamers (18 ben ik dan). En anders was ik dat denk ook wel van plan.
Het lijkt me niet fijn om zo lang bij je ouders te wonen.

Mss als je voor een bepaalde tijd even geen onderdak hebt en dat je dan weer even thuis gaat wonen vind ik wel logisch.
Maar nee, op een gegeven moment zou ik toch echt mn eigen plek willen, om mijn vrienden (en dan wss ook een vaste vriend ) mee naar toe te nemen en dat soort dingen.

Ligt een beetje aan de reden. Sommige mensen blijven bij hun ouders wonen uit schuldgevoel. Ze zijn tesnlotte al oud en hebben altijd voor mij gezorgd..
Andere mensen worden gewoon tot ver in de 40 vertroeteld door hun ouders. Dat vind ik dan weer niet kunnen.
Ik wil in ieder geval voor mijn 26e op mezelf wonen. De volgende 3 jaar is het nog niet rendabel maar daarna moet ik toch een baan kunnen vinden met een redelijk salaris.

Ik zei ook altijd dat ik op kamers wilde als ik ging studeren. Helaas heb ik nogal weinig college, en vind ik het niet de moeite om daarvoor op kamers te gaan. Bovendien heb ik allerlei contacten opgebouwd hier, die dan weer verloren zouden gaan, dus voorlopig zit op kamers gaan er voor mij niet in.
Ik wil eigenlijk wel een tijdje op kamers wonen, gewoon om te weten hoe het is om helemaal voor jezelf te moeten zorgen en alles zelf te regelen.
Maar van de andere kant is het ook wel makkelijk om nu nog gewoon thuis te blijven wonen, en straks, als ik mijn studie afgerond heb, misschien wel te gaan samenwonen met mijn vriend.
Bij een jaar of 23 zou ik toch zeker wel het huis uit willen gaan, no matter what.

Vaak is het denk ik wel zo dat wanneer je nog thuis woont ook eet wat mama gekookt heeft, kleren aantrekt die mama gewassen heeft, volgens mij is er dus weinig kans dat als je zo lang thuis woont echt zelfstandig bent!

Die man van 40tig die ik ken kan dan ook niet koken, niet wassen en niet strijken... dan is het mss toch wel eens tijd om voor jezelf te leren zorgen.

ja ik weet het niet. Het staat natuurlijk wel een beetje raar, maar je weet ook niet wat de gedachter er achter is. Als beide partijen zich er goed bijvoelen dan is er wat mij betreft niets aan de hand.

Wij (broer en ik) mogen tot ons 25ste thuis blijven wonen. Daarna moeten we verplicht het huis uit.
M'n broer (21) blijft denk ik wel tot z'n 25ste. Ik ga waarschijnlijk met m'n 19e weg.

Ik kan me niet voorstellen dat je thuis blijft wonen zolang. Je wil toch weten of je zelfstandig ook in staat bent een leven op te bouwen?!
Kijk, als het door problemen (echtscheiding bijvoorbeeld) komt is het een ander verhaal.

Ach, als je niet voor jezelf kan of wil zorgen of je gauw eenzaam voelt, dan kan ik begrijpen dat je thuis woont totdat je samen gaat wonen. Ik zou het zelf niet zo gauw doen, omdat ik wel voor mezelf kan en wil zorgen en me ook niet gauw eenzaam voel, en bovendien vinden mijn ouders het nodig om mij op te voeden en ik vind van niet :P

Ligt aan meerdere dingen he. Als ik geen geld zou hebben om mezelf te kunnen onderhouden of ik zou het helemaal niet kunnen (bijvoorbeeld door een handicap) dan zou ik rustig thuis blijven wonen. Kan ook altijd voorkomen dat bijvoorbeeld degene waarmee je samenleeft er opeens geen zin meer heeft en je zonder huisje zit...

Anders zou ik tegen mijn 40e denk ik wel al lang het huis uit zijn. Wil natuurlijk niet zeggen dat ik niet graag bij papa en mama langsga natuurlijk ;)

Ik woon nu al op mezelf dus das niks voor mij. Ik ben altijd iemand geweest die zo snel mogelijk op eigen benen wil staan. niet dat ik t vervelend had thuis ofzo, ik zorg gewoon t liefst voor mezelf.

Mensen die 40 zijn en thuis wonen vind ik altijd een beetje zielig over komen. Alsof ze nog steeds niet voor zichzelf kunnen zorgen. Bovendien geef je een hoop privacy op, op die manier. Vaak krijg ik t gevoel dat zulke mensen sociaal een btje een achterstand hebben ofzo. T zijn ook meestal mannen volgens mij die hun hele leven bij de ouders blijven wonen, ze hebben zo altijd iemand die voor ze zorgt.

T is ook een fout in de opvoeding vind ik. Op een gegeven moment zouden je ouders je toch eens goed duidelijk moeten maken dat t tijd wordt om op eigen benen te staan.

Ik heb een neef die ook gemakkelijk tot zijn 50ste bij zijn ouders kan wonen!

Ik; Nee, bedankt!

Ja als je gehandicapt bent dan vind ik het toch wel een ander verhaal. NOu ja het ligt natuurlijk wel een beetje aan wat voor handicap.

En gescheiden mensen, tsjaa dat is vaak wel een goede tijdelijke oplossing.

Maar mensen die echt nog nooit het huis uit zijn geweest... nee dat kan niet gezond zijn.

Ik moet er niet aan denken... Maar neem de moeder van mijn vriend; ze is vrij ziek en wordt steeds zieker, op een gegeven moment heeft ze steeds meer hulp nodig, en dan kan ik me voorstellen dat mijn vriend of zijn zus bij haar komt te wonen om haar bv. in bad te helpen en het huis netjes te houden. Maar goed, dat is wat anders natuurlijk.

tja,...tot je 40ste is ook wel erg lang,...
mijn ouders zijn nou al bezig dat ze blij zijn als wij alle3 het huis
uit zijn.
Mijn zusje zit dan nu op de Hotelschool dus tja die is er alleen in het weekend en die wil hierna ook op kamers gaan wonen en die snapt niet dat ik nog nie weg wil,...
Aan de ene kant wel, maar voor mijn gevoel heeft het op dit moment geen nut, ik hoef nog maar 2 jaar school, waarvan 1 jaar stage, tja dan ga ik dus echt nie voor 'n jaar 'n kamertje zoeken ofzo,...dan kan ik beter dat geld besparen en gelijk 'n appartementje kopen/huren,...toch?

ik ben 19 en mijn moeder knipt mijn teennagels ook nog steeds, daarom kom ik er minstens 1x in de 2 a 3 weken ;)
bij ons in de straat woonde een man met zijn zoons omdat zij zo goed voor hem konden zorgen tot hij dood ging. ik denk dat het in zo'n geval juist erg goed/fijn is als je (oude) kinderen bij je wonen.

Ik wil zeker niet altijd thuis blijven wonen... Totdat ik mijn vwo af heb zeker wel, daarna zie ik nog wel. Ik wil niet op kamers eigenlijk dus ik ga kijken hoe het reizen me bevalt. En ik blijf denk ik ook niet tot aan het einde van mijn studie thuiswonen (dan ben ik ook al rond de 24 of ouder als ik klaar ben dus...)