de wereld ontneemt me
 

De wereld ontneemt me
Met een gruwelijk koude hand
En ademt de verlammende eenzaamheid uit
In de gezichten van stervelingen
Enkel de twee eeuwige tegengestelden
Ontsnappen aan de alleente
Zij stoten de hand af
Zij overwinnen
Kwaad overwint met de zaligheid
De zuigende koude
De alles dodende koude
De koude

Rillend met blauwgetrokken lippen
Een lamgelegde tong die enkel haatzoekende woorden spreekt
Enkel dodelijke haat zonder reden
Kille mond zonder enige levenszin
Bitter smakende eenzame sneeuw op mijn rug
Zware sneeuw
Vastgevroren sneeuw om mijn kille lippen
Met eenzaamheid besneeuwde lippen
Krakend tussen mijn tanden
Hoofdpijn, verschrikkelijke pijnen die eindigen in dood
Rillende koude
Zuigende sneeuw

vind 'm erg mooi om te lezen. Alleen kan ik 't af en toe qua inhoud niet zo goed volgen, maar dat is op zich niet erg. Je brengt een prachtig gevoel over, met die kou en de sneeuw. Vooral je tweede strofe vind ik echt super. Grappige vorm, beetje rommelig, maar dat past er goed bij :).

Ik snap het niet helemaal denk ik. Ik kan eruit opmaken dat het over eenzaamheid gaat en over dat tegengestelden elkaar aantrekken en dat jij geen tegengestelde hebt gevonden, maar ik kan toch niet alles plaatsen. Wat ontneemt de wereld je?

Verder vind ik dat je wel goed bezig bent qua woordkeuze, maar af en toe net iets overdrijft, je hoeft niet perse voor ieder zelfstandig naamwoord een bijvoeglijk naamwoord te zetten. De sfeer komt goed over hoor, maar het lijkt soms een beetje geforceerd.

Je herhalingen vind ik erg sterk, je woordkeuze ook en het geheel komt op een degelijke manier over, vind het alleen soms iets geforceerd, maar over het algemeen geef ik hem een 7,5 :) .

en wat is 7.5? goed, zeer goed, gebuisd? Als ik vroeger op school een zeven en half haalde, weende ik.
De wereld ontnam me levenskracht en de enige mzanier om daaruit te ontsnappen is in extremen vervallllen. Doet ge dat niet, ...

7.5 is voor mij ruim voldoende, aan jou of je daar tevreden mee bent.

En dat laatste had ik er niet zomaar uitgehaald, maar ik vind het wel een goed en origineel thema (y) .

mooi (y)

en weer stel ik u de vraag: wat beoogt ge? de proza te vermommen als poëzie, ofwel vice versa? wees gerust, in beide gevallen hebt ge mijns inziens succes.

pleeg zelfmoord.

Poëzie heeft geen definitie om te beginnen. Ik schrijf pas teksten wanneer ik het gevoel waarover ze handelen volledig verwerkt heb. Zo vermijd ik domme cliché's en overdreven uitdrukkingen en komt alles beredeneerder over en dus een beetje meer prozaÏsch