geen vriendin, geen probleem
 

Ik ben 18 jaar en heb geen vriendin.. Eigenlijk heb ik nog nooit een echte relatie gehad. Ik heb wel een paar keer gezoend met een meisje, maar is nooit echt serieus geworden. Dit kwam meestal omdat ik zelf niet wou. Ik heb meestal geen zin mijn vrijheid op te geven. Iemand anders die dit ook heeft ?

Ik heb juist het liefst wel een vriendin. Is een stukje ckerhied, en veiligheid, als je snapt wat ik bedoel. Ook vind het onzettend lkekker, om gewoon lekker voor de kachel te zitten met een vriendin, lekker van elkaar genietend, en daar wil ik maar al te graag mijn vrijheid voor opgeven. Maar zo voelt het helemaal niet.

*meldt zich*
heb wel twee maal een relatie gehad, maar die hebben slechts 2,5 mnd en 3 weken geduurd, omdat ik in beide gevallen niet tegen die gebondenheid kon.
Ik zit er niet mee. De tijd dat ik wél mijn vrijheid op wil geven voor een jongen komt nog wel. Ben nog zo jong, ik geniet lekker van wat er nu gebeurd en doe niks wat ik niet wil, omdat het zogenaamd 'zou moeten' op deze leeftijd.

Klinkt echt alsof het onmogelijk is om elkaar in een relatie zo vrij te laten dat ieder nog zijn eigen dingen kan doen. Kunt toch best afspraken maken zodat je niet je eigen leven hoeft 'op te geven' als je een relatie hebt?

Ik heb eigenlijk het liefst wel een relatie. Heb nu met mijn vriendje uitgevonden hoe heerlijk dat het is om iemand te hebben waarop je altijd terug kunt vallen, waar je alles tegen kunt zeggen, die er altijd voor je is en die je altijd lekker kunt vertuttelen :)

Nooo woman, no cry...

Ik dacht dat ik niet zo goed in relaties was. Ik had altijd maar korte flings maar had steeds een beetje last van bindingsangst, wilde graag weer vrij zijn. Ik had het dus wel een beetje gehad met de liefde. Dacht ik...

Toen ontmoetten mijn huidige vriend en ik elkaar, en beiden kwamen we dus net uit een relatie die slecht afgelopen was. We vonden elkaar eigenlijk vrijwel meteen leuk (zonder het van elkaar te weten dan), maar waren allebei een beetje in denial. Leverde wel wat komische situaties op, waar we nu gelukkig wel om kunnen lachen :o :D

Eh ja, moraal van het verhaal: ik denk dat je pas je vrijheid op wil 'offeren' als je de persoon vind die die moeite waard is. Ik zie het nu overigens helemaal niet als vrijheid opofferen, ik probeer juist zoveel mogelijk tijd voor hem te maken :)

is dat tegen mij of TS?
als het tegen mij is: de twee keren dat ik een relatie had voelde het gewoon erg benauwd. Je mag dan nog wel je eigen leven hebben (dat was bij mij ook absoluut het geval hoor!), maar dan nóg kan het voelen alsof je geen vrijheid meer hebt.
Dat is een beetje lastig uit te leggen, maar gewoon het feit dat je 'iets met iemand hebt' kan al best benauwd aan voelen. Zonder dat je daarvoor iets opgeeft of geen eigen dingen meer hebt.

ik ben heel erg happy met mn vriendin. Heb nog nooit echt problemen met dr gehad ofzo, zal vast wel komen, maar kan ik niet mee zitten. Kan me echter ook wel voorstellen dat je geen vriendin wil, maar ik ben erg happy :)

Heb twee relaties gehad. De eerste heeft zo'n 13 maanden geduurd, en de tweede eerst een half jaar, na 3 maanden uit elkaar te zijn geweest, nog zo'n 1.5 maand. Ik ben sinds twee weken weer vrijgezel en om eerlijk te zijn: het bevalt me wel :) Misschien dat ik daar over een tijdje anders over denk, maar na ongeveer twee jaar 'vast te hebben gezeten aan iemand' (dat klinkt wel heel bruut :s ) wil ik voorlopig ff genieten van het leven van een vrijgezel :D Ben tenslotte nog jong :p

Ach, het heeft allebei z'n voor- en nadelen.

Als je jong bent moet je idd vrijgezel blijven, dan is het leuk te flirten met verschillende mensen. Dan ga je later terugkijken naar die leuke momenten :cool:
Maar aan een bepaalde leeftijd denk je toch 'damn, ik mis iets, ik wil liefde'. Ik was 20 toen ik dat dacht dus je hebt nog twee jaartjes dat je er kan van genieten, tenvolle, carpe diem :D :p

Ik had het... en het beviel me heel goed, echter een vriendin heeft ook z'n voordelen..

Doe watjou het beste uitkomt :P

:)

Ik herken wel een gedeelte uit je verhaal.
Ik ben tot m'n 20e alleen geweest, ook nooit een meisje gezoend, ik heb altijd gezegd dat ik geen tijd had voor een relatie, wat in de praktijk ook klopte. Er werd dan gezegd dat ik daar tijd voor moest maken. Ook m'n vrijheid was me heilig, ik zag mezelf niet in een "benauwende" relatie.

Echter, op een gegeven moment kwam ik een meisje tegen, het klikte erg goed en voor ik het wist had ik een vriendin. In alles wat ik daarvoor zei, over het tijdgebrek, werd mijn ongelijk bewezen, voor een relatie maak je tijd. Tevens bleek in mijn geval dat als je iemand echt heel aardig vindt, echt verliefd op haar bent, je bereid bent een gedeelte van je vrijheden op te offeren aan je vriendin.