Verticale leefgroep, wat vinden jullie ervan?
 

Ik heb stage gelopen bij sociaal gekwetste jongeren. Dit was een gemengde leefgroep (jongens en meisjes) van verschillende leeftijden (verticaal).

Mijn leefgroep liep in theorie van 0-15 jaar, maar in werkelijkheid was het vanaf 1 tot 14.5 jaar.

Familie wordt ook zoveel mogelijk bijeen gehouden.


Wat vinden jullie van zo'n vorm?

Zou het beter zijn indien de zelfde leeftijden bij elkaar zaten?
Of boots je zo net beter een gezin na?
Of is dit net niet de bedoeling?


Mijn voorlopige mening:

In de instelling probeert men de kinderen uit hetzelfde gezin bij elkaar te houden, wat volgens mij toch wel voordelen biedt. Zo blijven de kinderen/jongeren dicht bij elkaar opgroeien en behouden een stuk van hun thuismilieu. Ze verliezen elkaar niet uit het oog en kunnen elkaar helpen of steunen indien nodig. Ook voor ouders biedt dit voordelen kwestie van bezoekjes brengen of telefoontjes plegen. Dit komt dus zeker de gezinsrelatie ten goede.

(en dan geef ik nog enkele vbn over hoe ze aan elkaar gehecht zijn)

dit is voor mijn eindwerk en blijkbaar heb ik geen voldoende uitgebreide mening hierover, dus hoop ik op enkele aanvullingen van jullie kant

Ik denk dat je deze methode van twee kanten moet zien.
Enerzijds is het naar mijn mening wel een goede manier omdat zoals jij al zegt goed is dat ze een 'gezinssituatie' nabootsen. Ik denk dat dit voor de jongere kinderen, alswel voor de ouderen een goed iets is. De jongeren voelen de steun en zorg van de ouderen die in hun plaats weer verantwoordelijkheden leren en zorg uit te dragen, opvoeden etc. Ook voor de ouders is het natuurlijk erg goed.

anderzijds weet ik niet of dit wel de juiste manier is. Op deze manier worden ze allemaal in een beschermde omgeving opgevangen en leren ze veel minder van de buitenwereld. Het is natuurlijk erg belangrijk dat je leert omgaan met vreemden en leeftijdsgenoten en dat gebeurd op deze manier natuurlijk niet.

khoop dat je hier wat aan hebt, meer weet ik er ook niet over te zeggen :bloos:

Hoe groot is zo'n leefgroep? En wat moet ik me daar precies bij voorstellen?

Opzich lijkt het me wel goed om kinderen in 'gezinsvorm' op te voeden, maar ik vind dat forumfreakie wel een punt heeft, want teveel bescherming is ook niet goed.

Ik weet niet wat ik vind van die verschillende leeftijden. Aan de ene kant lijkt het zo misschien wel meer een gezin. Maar aan de andere kant is het misschien ook goed om (alleen) met leeftijdgenoten over je problemen te praten ofzo..

En hoe kan een baby trouwens ernstig sociaal gekwetst zijn?

Doordat ze op die leeftijd al mishandeld zijn ofzo. Zo'n baby kan dan wel niet praten, maar wel huilen en dergelijke.

Denk ik..

Tuurlijk heb ik iets hieraan. :)

Ik denk dat je het toch een beetje misbegrepen hebt ofwel begrijp ik je nu niet zo goed.

Een verticale leefgroep is een leefgroep in een instelling. Die jongeren/kinderen gaan evengoed naar school, dus komen ze wel in aanraking met 'onbekenden'.
Dus nu begrijp ik niet zo goed wat er te beschermend aan is.
Het kan natuurlijk zijn dat ik nu een verkeerd beeld gaf van een verticale leefgroep en je daarom dit dacht.
Indien niet, zou ik verdere uitleg wel appreciëren. ;)

Mijn leefgroep bestond uit 10 kinderen/jongeren, waar telkens één tot twee opvoeders bij waren.

In mijn leefgroep zaten twee kleine jongetjes van 1 en 1.5 jaar.
Een jongetje (4 jaar) en een meisje (5 jaar) uit de kleuterklas.
Drie kinderen uit het lager onderwijs: een meisje (12 jaar) en twee jongens (10 en 12).
Dan nog drie pubermeisjes van 13,14 en (bijna) 15 jaar.

Er zaten in de hele groep twee gezinnen.
Een pubermeisje (15) en een lagerschoolmeisje (12).
Een kleuterjongen (4), een lagerschooljongen (10) en een pubermeisje (14).



De kleintjes in mijn leefgroep hadden beiden een heel ander verhaal.

Het ene was de halfbroer van een vermoord baby'tje en het was dus te risicovol om hem bij zijn ouders te laten.

Het andere (1.5) zat eerst een half jaar in een andere instelling, maar omdat de vader enkele opvoeders in elkaar had geslagen kwam hij (nu reeds 6mnd) bij ons. Hij werd vanaf zijn geboorte getraind om para te worden, dit door koude melk uit de frigo i.p.v. borstvoeding en bijvoorbeeld zware massagetechnieken ter bevordering van zijn spierontwikkeling.

Idd.

Maar het wordt meestal ontdekt door buren of familie en niet door het gedrag van de baby zelf. Het is natuurlijk wel zo dat verwondigen wel zouden opvallen en ook een reden tot maatschappelijk onderzoek zijn.

Ik snap wel dat een baby ook kan worden mishandeld enzo, maar ik vraag me af of hij daardoor sociaal wordt gekwetst. Want een baby heeft dat besef volgens mij helemaal niet. Bovendien herinner je je volgens mij zo'n beetje niets van je eerste 4(?) levensjaren.

En die babies waar phensicske het nu over heeft, zijn volgens mij ook in die leefgroep geplaatst, omdat het gevaarlijk was om thuis te wonen. Niet omdat ze sociaal waren gekwetst. Toch?
Maar goed.

Tien kinderen per 1 à 2 opvoeders lijkt me eerlijk gezegd erg veel. Ik weet dan ook niet precies wat een leefgroep is, maar ik geloof dat het in dit geval de bedoeling is dat die leefgroep een gezin vervangt. Dus die tien kinderen + 2 begeleiders zouden dan samen een gezin vormen. Klopt dat een beetje?
Dan lijkt me tien kinderen erg veel.
Als het gewoon meer is om die kinderen over hun problemen te laten praten, dan lijkt het me wel een goed aantal, maar dan zou ik denk ik minder gemengde leeftijden doen.

sorry, ik had dat inderdaad niet zo goed begrepen :bloos:

Het is niet omdat je het je niet herinnert dat je het daarom niet beseft op het moment zelf. Een baby heeft net als iedereen de behoefte te eten, drinken, geknuffeld worden... (hier is nog een onderzoek naar gedaan en de kinderen die nooit werden aangeraakt stierven dan ook, ik kan je nu wel niet direct een concrete bron geven).

Als een baby zich niet goed voelt of iets nodig heeft huilt hij om zo die behoefte in vervulling zien te gaan. Als de ouder het kind dan negeert en niet aan die behoefte voldoet, voelt het kind zich in de steek gelaten en mist hij de gehechtheid die er nodig is om later een veiligheidsgevoel te creëren. Als het kind zich niet veilig voelt durft het ook de omgeving niet te verkennen als het later groter is en zo krijgt hij te weinig stimilansen waardoor de ontwikkeling dan weer helemaal scheefloopt enz.

Hmm, ok.

Maar wat is nou precies het doel van die leefgroep? (zie ook mijn vorige post)

Het doel van zo'n leefgroep is het kind vooreerst weer een basis te geven. Dit wil zeggen dat het weer voldoende eten krijgt, kwalitatieve kleren heeft, een kamer die in orde is...

Het verdere doel is dan de begeleiding. Iedere jongere vanaf twaalf jaar krijgt een individuele begeleider. Dit is één van de opvoeders die in die leefgroep werkt en de sterkste band heeft met de jongere.

Met die individuele begeleider kunnen er grote en kleine problemen worden besproken en indien nodig krijgt men gespecialiseerde hulp. Dit is dan buiten de leefgroep in de instelling waar de jongere wordt geanalyseerd en geholpen.