Het is uit: verdrietig of opgelucht?
 

Het is uit met je vriend of vriendin. En nu? Voel je je verdrietig, verward, of ben je eigenlijk wel opgelucht dat het voorbij is? Ben benieuwd:D

Ik was wel een beetje verward toen het uitgaan met mn laatste relatie maar ook wel opgelucht. Ik was in 1 klap van het verdriet en de pijn af die ik steeds voelde. Het was in zekere zin wel een bevrijding..
Mn relatie daarvoor........ik zat zo ongeveer te stralen toen ik t had uitgemaakt. Bijna zingend op de fiets! Best wel lullig, maar ik was zo ontzettend opgelucht.

Vorige relatie was ik echt opgelucht dat ik van 'm af was, ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik sowieso bij hem zocht maarja misschien ben ik bij 'm gebleven doordat ie er gewoon verdomd goed uit zag. :o
De keer daarvoor ben ik wel heel verdrietig geweest, ik was toen ook echt een tijdje ziek ervan doordat het uit was. Ik heb 'm later nog wel weer eens gezien en ik heb ergens heeeelemaal verscholen nog wel gevoelens voor hem > hij is mijn 'zwak' ofzo ;)

opgelucht :D
hij werd way to opdringerig dus ga maar weer

Ik voelde me enorm opgelucht. Ik was bij hem gebleven uit medelijden, niet uit liefde. en toen werd ik verliefd op een ander en dat was voor mij de druppel.
Dus ben opgelucht. Ook verdrietig geweest, maar achteraf onnodig

Na mijn vorige relatie was ik eerst kapot van verdriet, daarna nam boosheid de overhand ( door de manier waarop ), en nu ben ik blij dat ik er vanaf ben

Ik ben meestal de eerste 2 dagen wel een beetje verdrietig.. je mist gewoon wat aandacht :p
Maar daarna ben ik altijd opgelucht, achteraf vind ik bijna al m'n exen sukkels ;)

was eigenlijk ergens wel opgelucht... maar toen het weer aanging was ik alleen maar blijer/gelukkiger...

Opgelucht, verward en toch een beetje verdrietig..

Het ging niet meer, ik voelde me niet goed genoeg op mn gemak om hem totaal te kunnen vertrouwen. En daarbij wilde ik meer dan hij, hij wilde het 'vaag' houden en intussen begon ik steeds meer voor hem te voelen. En hij heeft n beetje last van bindingsangst.

Opgelucht omdat ik geen slapeloze nachten heb over hoe het nou verder moest tussen ons, geen negatief zenuwachtig gevoel als ik naar hem toe ging
Verdrietig omdat wanneer we bij elkaar waren het toch erg leuk hadden en fijn vonden, ik mis hem.
Verward omdat hij een goede vrienschap wil opbouwen, ik ook wel, maar ondertussen ben ik nog steeds erg verliefd. Ook verward omdat we ons er beide erg dubbel over voelen of ermee kappen wel de goede oplossing was..

En ook verward omdat hij heeft gezegd dat naarmate we elkaar beter leren kennen (als vrienden, zonder zenuwachtig ongemakkelijk gedoe) dat we dan misschien toch iets zouden kunnen opbouwen.

ik voelde me gewoon normaal.. ik was het er mee eens dus..

Toen mijn ex-vriend het met mij uitmaakte, was ik erg verdrietig. Maar ik neem aan dat als je het zelf met iemand uitmaakt, dat je dan opgelucht bent.

bij mijn laatste vriendje was ik er echt kapot van.. :o en ik ben er nog steeds niet helemaal over heen, maar dat heeft misschien ook wel te maken met de manier waarop etc.

Bij mn vriendje daarvoor vond ik het niet erg. Ik ben ook nooit écht verliefd op hem geweest :o

Vorige relatie was ik er blij om. Als mijn relatie op dit moment uit zou gaan zou ik echt een hele tijd huilen..

Altijd heerste er een grote opluchting, maar er was toch ook een beetje verdriet (ook de keren dat híj t uitmaakte, omdat het er toen ook aan zat te komen en ik het ook zat was).

Heel normaal volgens mij.

Ik was opgelucht. Ik zat er tegenaan te hikken en toen werd ik verliefd op iemand anders. Ik was doodongelukkig en heb het toen uitgemaakt. Natuurlijk was ik een beetje verdrietig, ik had toch een jaar met hem gehad, maar het was het beste zo...

Weer zo'n slappe vraag...Dat verschilt toch per situatie :rolleyes:

same here na ja ongeveer ik zit nog in een begin stadium :p

Same here :)

2 maanden geleden maakte mijn nu-ex-vriendje het uit...
ik ben er nogsteeds kapot van en ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan.. Ik mis hem.. en aangezien hij bij mij in de klas zit gaat het nog slechter.
We hadden 4 maanden wat.. alles ging goed.. alleen de laatste 2 maanden niet... ik was jaloers, hij werd te snel boos... Ik zeg vaak dat ik er gewoon "schijt" aan heb.. maar het liefst wil ik hem terug..
Ik zou hem wel terug willen, maar al zou hij me weer vragen zeg ik nee!
dom?

Bij mij precies zo, alleen daarna niet verdrietig..gewoon heel erg blij en opgelucht en vrolijk verder met die ander :o

Inderdaad.

Ik was aan de ene kant echt opgelucht. :) Ik werd steeds minder verliefd op hem en hij volgens mij ook steeds minder op mij... Maar ik ben naar hem toegegaan en heb het uitgemaakt. Voor mij een hele opluchting, maar hij kreeg traantjes. :(
Ik voelde me echt weer lekker vrij en geniet er nu nog steeds een beetje van. ;)
Heb nog een paar slapeloze nachten gehad over of ik er wel goed aan had gedaan, maar ik vond uiteindelijk dat het een goede keuze van me was. :)

Ik voel me nu erg verdrietig, maar dat komt omdat het nog niet officieel is uitgesproken, maar over een tijdje zal ik wel ontzettend opgelucht zijn.

ik voelde me zeeeeeeer triest.
Daarnaaa heeeeel hard en veel gehuild hier over.
en toen heb ik er veel over na gedacht. en ben toch tot de conclusie gekomen dat ie opzich toch wel gelijk had dat het zo niet langer meer kon.
en ben ene kant wel opgelucht. en alles loopt nu weer normaal zonder dat ik me eenzaam voel :)

Laatste keer was ik nog heel lang heel verdrietig. Hadden het samen uit gemaakt, ging niet meer. Maar dat nam niet weg dat ik niet nog steeds wel van hem hield en hem miste enzo. Dus heeft hele lange tijd pijn gedaan. Was dan ook een ontzettende goede relatie, behalve dat het op een gegeven moment gewoon niet meer werkte.
Bij de ex daarvoor was ik even verdrietig omdat ik wist dat ik hm als vriend ook kwijt was, maar daarna toch wel opgelucht.

De laatste keer was ik beide, verdrietig en opgelucht. Een relatie van 2 jaar geef je niet zo makkelijk op.

De eerste dagen deed ik alsof er niets aan de hand was. Pas daarna kwam de klap en begon ik het te beseffen. Ook omdat ik mijn ex inene nooit meer zag en ik hem ging missen. Ik ging op zoek naar dezelfde aandacht die hij me gaf, maar dat was natuurlijk nooit hetzelfde bij andere jongens.
Ik ben toen zo stom geweest om met een jongen te zoenen die heel gek op me was. Toen heb ik zn hart gebroken :(

Verdrietig en opgelucht tegelijk. Ik was verdrietig omdat ik nog steeds van hem hield, dat is niet zomaar weg na een relatie van een jaar. Maar ik was opgelucht omdat het gewoon echt niet meer ging tussen ons en ik dat eindelijk inzag, ik werd er alleen maar ongelukkig van, deed geen leuke dingen meer. Het leven dat ik nu heb bevalt me veel beter en hij is al steeds minder in mn gedachtes. :)

Bij mijn eerste relatie was ik echt heel verdrietig, terwijl ik het zelf heb uitgemaakt. Maar het ging gewoon echt niet meer door bepaalde omstandigheden en hoe hij me een aantal keren heeft behandeld (niet lichamelijk hoor!), maar evengoed hield ik nog van hem. Maar ja, na zo'n bijna 14 maanden kan het ook niet ineens over zijn. Ik was echt :( , maar na een tijdje ging ik toch inzien dat hij niet de 'goede' jongen was voor mij en was ik toch wel een beetje opgelucht dat het (ein-de-lijk) uit was.. (Klinkt allemaal misschien een beetje vaag, maar goed.)

Bij mijn tweede (en laatste) relatie is het twee keer uitgegaan. De eerste keer heb ik het uitgemaakt, omdat ik 'vrij' wilde zijn. Ik was misschien wel een heel klein beetje opgelucht, maar omdat hij zich er ontzettend rot onder voelde, voelde ik me ook rot.. :s Na drie maanden kwamen we weer bij elkaar (niet omdat ik medelijden had ofzo hoor!) maar na zo'n 7, 8 weken bleek toch dat ik voorlopig beter vrijgezel kan blijven.. Het kwam van beide kanten en we hebben er allebei vrede mee. Ik was/ben er totaal niet verdrietig om, want ik zie hem nog regelmatig. Ik kan ook niet echt zeggen dat ik echt 'opgelucht' ben nu het uit is, wel blij :)