Verdrinkingsdood.
 

Verdrinkingsdood

Starend over het grijze water
heldere ogen in de mist
krijsende meeuwen wieken rond
ver onder haar de golvende zee

Koude wind streelt haar gezicht
zwiept haar haar in het rond
terwijl ze knippert met haar ogen
rolt over haar wang een traan

Het water fluisterd roepend haar naam
benen bungelend over de rand
verdriet vloeit weg terwijl verlangen aanzet
om vrij weg te zweven

En dan laat ze los
de tijd staat stil terwijl ze valt
oneindige blik, verlamde zenuwen en witte gedachten
een met het water

Boven drijven de meeuwen op de wind
en de vuurtoren zwaait naar de mist
terwijl ze wegspoelt van haar wereld
neemt het ijzige water bezit van haar lichaam

gebroken ogen kijken niet meer
golvend haar wappert niet meer
ijskoude lippen kussen niet meer

nooit niet meer,
nooit meer,
nooit.

Commentaar? T is mijn 1e gedicht.

zeer beeldend allemaal, kom het me echt voorstellen
echt mooi gedicht, zou graag meer willen lezen
helemaal knap voor 'een 1e gedicht' (y)

Tnx :)

Ik heb het in 15 min. geschreven, kwam ineens in me op.

Maja, post binnenkrot wel weer wat :)

Mijn gedichtjes worden ook altijd binnen no-time geboren (y)

Spontaan zijn de meeste juist het mooiste...

Deze is prachtig btw, echt waar, vind de opbouw etc heel mooi gedaan.
Je woordkeuze vind ik ronduit goed en kan me alles heel goed voorhalen!.

Is idd zo :)

Tnx :) Ik heb er niet echt over nagedacht, gewoon opgeshcreven hoe het in me opkwam.