Eetprobleem
 

Eetprobleem

Gek zijn op eten
maar het ook ontzettend haten
Altijd bang dat het voedsel
zich zal ophopen
en het lichaam niet zal verlaten

Bang voor kilo's, bang voor de weegschaal
Bang om te kijken
en jezelf te zien
en altijd, echt altijd
continu jezelf met anderen vergelijken

En toch
toch eet je
Het is niet op afstand te houden
het is altijd dichtbij en om je heen
en altijd veels te

Het is zo'n raar iets
en mensen begrijpen het niet
Je vecht voor perfectie
terwijl je toch al zo mooi bent
Alleen het probleem is dat je het zelf niet ziet

Perfectie is onbereikbaar
en in het leven overbodig
van jou is er maar één
en om jezelf en mooi te zijn
is zo'n strijd met eten helemaal niet nodig

En toch
toch gaat het telkens mis
tot je er uiteindelijk
kapot aan zult gaan
en je natuurlijke schoonheid ver te zoeken is.

jeetje hoe krijg je dat voor elkaar?
het slaat precies op mij...:eek:
echt heel goed

Sja en ook op mij dus :eek: had gister even een ingeving toen ik in bed lag en moest het ff kwijt

mooi gedicht, het geeft echt de strijd tegen eten aan :(

:(..

Normaal gesproken had dit onderwerp me weinig tot niets aangesproken, maar het geheel heeft in de afgelopen dagen een betekenis voor me gekregen, waarin het dichterbij gekomen is dan ik ooit voor mogelijk heb gehouden.. Daarom kan ik nu alleen maar zeggen dat ik het heel erg mooi vind.

Shit dit grijpt me echt aan.. :(..
Sterkte ermee, en succes met verder dichten..

Genesis

Ik vind het gedicht niet mooi en het gevoel er achter ook niet, maar ik vind het wel heel knap dat je dit onder woorden hebt weten te brengen. (y) En het is ook best herkenbaar voor mij... :(

:eek:


*herkenbaar*

Mooi...