*Untitled*
 

De muren
Overweldigend wit
Een lichaam van dezelfde kleur
Ertegenaan geperst
Eengeworden met het gips
Breekbaar
Trillende ademhaling
De ogen...
Van het mens wat daar staat te sterven
Twee ontblote armen
Hulpeloos in de lucht gestoken
Niet begrijpend
Het waarom
En ik...
Slechts een ander deel in de peristaltiek des doods
Ik
Die ook tussen de kaken der vergetelheid staat te komen
Wat kunnen wij anders dan aanschouwen
Hoe wij worden vermaald tot stof
Om vervolgens te verwaaien naar de sterren
De ogen van een volgend mens
Dat daar zijn leven zal verliezen
Uit protest zou ik haast zeggen
'Ik doe niet meer mee'
Daarbij de hand van m'n moeder pakken
En schrijden naar een ander perron
Daar waar de treinen geen eindpunt kennen
Daar waar geen eind bestaat
Maar de dood duldt geen tegenspraak
Zou dan blijken
Terwijl het mij met ferme greep het onbekende inwerpt
En ik terugverlang naar het leven wat ik had
Maar nooit heb geeerd

nouw zeg, dat nog niemand hierop heeft gereageerd..

ik vind hem erg mooi
wel ingewikkeld, ik moest sommige stukken een paar keer overlezen voor ik het snapte..
maar dat maakt het wel mooi juist :)

(y) up

dit raakt me echt.... heel mooi...

Dankewel sam en ander meisje :)

Wauw:eek: ...........
mooi zeg!!!..........
wat heb je de inhoud goed weten weer te geven...
Top!


liefs,
Mariamne

.......

echt heel mooi, Kel....

awww thnx ewout....
I will always be there for you okay? Ik beloof het echt.
*knuffel*

yeah cool gedicht

xx
reem