Zin van het leven.
 

-Zelf zo gelukkig mogelijk zijn/ zo veel mogelijk genot te hebben.
-Anderen helpen gelukkig te worden / genot te hebben.

Er kunnen nog enkele anderen zijn.

Is het iemand me eens?

Blablabla.............
Wat een afgezaagd onderwerp.

Zin van het leven: Andere mensen laten zien hoe irritant ze zijn.

Hoc illuc.

Waarom doen mensen alsof het zo'n stomme vraag is wat de zin van het leven is?

De vorige keer dat ik het over de zin van het leven had was er iemand die iets zei over dat er uiteindelijk geen zin is, maar dat je binnen een menselijk kader wel een zin kan hebben, dat klonk wel goed, maar kan iemand me uitleggen wat het menselijk kader precies inhoud?

als hij vond wat ik vind, betekent het dat als jij leeft, en jij besluit zelf wat je wilt bereiken, dat dat dan dus je doel is, en de zin van je leven.

Ah, maar bedoel je dan het doel zelf (zoals geld verdienen) of de achterliggende reden (gelukkig worden) als zin van het leven?

Mijns inziens heeft iedereen het doel gelukkig te worden, geld verdienen kan daartoe een middel zijn. Wat de zin van het leven in een menselijk kader is, is niet zo moeilijk te achterhalen. Waartoe wij hier zijn, dat is een stuk lastiger te vinden.

dat hangt van jezelf af. als je denkt "Ik wil gelukkig worden" en bovendien van mening bent dat geld verdienen daarbij help, dan is geluk het doel. als je denkt "ik wil geld", tsja, dan...

maar wat je wil wil je toch meestal wel omdat je geluk wil, dus wat je kiest is het middel, maar je ziet het als doel. zeg maar

Ik kan niet accepteren dat het doel van het leven van een mens gelukkig worden is. er moet toch iets achter zitten, wat ook wij kunnen begrijpen. Wijsheid vinden, dat zou ik een mooie zin van het leven vinden. Helaas ligt wijsheid vaak in gebieden die geen geluk met zich meebrengen. En elk mens heeft dat toch als streven, gelukkig worden. Het geeft mij het gevoel van een machine, waar wij slechts een radertje van zijn. Een idee wat ik eigenlijk niet kan aanvaarden.

streven naar geluk is juist egoistisch, individueel, en dus zeker niet een deel van het grote geheel geloof ik.

en wijsheid is misschien wel nog subjectiever dan geluk. wijsheid is pas echt door mensen verzonnen. je doel zou dan zijn: wijs gevonden worden (n)

Ik snap het denk ik. De zin van het leven binnen het menselijk kader is gewoon het doel dat je jezelf stelt in je leven. Dit kan variëren van een ijsje eten tot president worden. Toch is dit alles terug te brengen tot het gelukkig worden, of althans tot een poging gelukkig te worden volgens mij :) .

Wanneer wijsheid je streven is: Waarom zou je wijs willen worden?

En voor JaJ, ik vraag me nog af, wat is de zin van gelukkig worden?

Wijs wil je worden, om 'de' waarheid te weten. te weten waar en waarom alles naar toe gaat en vandaan komt.

maar ik bedenk me nu, uiteindelijk zat het vinden van je eigen waarheid, want meer is het niet, de echte waarheid zal een mens nooit weten, ook leiden tot geluk.

maar als gelukkig zijn het einddoel is, zijn de simpelere mensen dan niet gezegend? hun geluk is makkelijker te vinden, hun doel is eerder bereikt... toch is eerder minachting dan eerbied het gevoel over hen.


Het is lastig uit te drukken wat de zin van gelukkig worden is. Eigenlijk zijn we allemaal slachtoffer van een begeerte naar geluk. Het is een gemoedsrust waarmee wij bedoeld zijn te leven. Geluk zoeken ligt in ons besloten.


overigens, misschien werd in mijn voorgaande post wijsheid verkeerd begrepen. met wijsheid bedoel ik het begrijpen van de wereld en het leven, zoals uit het stuk hierboven misschien duidelijk wordt.

alles is idd terug te voeren op gelukkig zijn. misschien dat je geluk een soort van eenheid van "zin" kunt noemen ofzo.

wat de zin van gelukkig zijn is? waarom zover zoeken? gelukkig zijn voelt toch niet onaardig?

cup a soup:
wie wijs wil worden om alles te weten te komen, is niet wijs, en zal ook niet wijs worden.

ieder mens beschikt al over zijn eigen waarheid. niemand die zijn eigen waarheid nog niet bevat. jij lijkt die persoonlijke waarheid alleen niet diep genoeg te vinden ofzo, niet filosofisch genoeg, weet ik veel.
"het vinden van je waarheid" een belachelijke term. je bedoelt natuurlijk het onnodig veringewikkelen van je eigen waarheid, die als enige voordeel heeft dat je de ilusie hebt "dat je jezelf nu wel snapt, en dat je dat, voor dat je "tot inzicht kwam" niet deed"

jij gelooft in een opperwezen? dat scheelt nogal namelijk. jij kan je er misschien goed bij neerleggen dat je een deel uitmaakt van Gods plan.

als je het leven als een toevalligheid ziet zoals ik, stel je het individu meer centraal. Je wordt niet geboren als gift van God, maar je moet het eerder zelf uitzoeken denk ik, als klomp cellen.

k vind het absoluut geen zonde om over het leven na te denken. dat mijn bewoording jou misschien niet ligt, dat zou kunnen.

tot slot nog, ik weet niet precies wat je bedoelt met dat iedereen zijn waarheid al weet. Ik zou niet weten hoe jij dat moet weten, en ik weet van mezelf dat ik nog geen duidelijk beeld heb waar het leven voor dient, of dat er een god bestaat, dat soort dingen.

Maar als je je dat niet afvraagt kun je je toch net zo goed niet afvragen wat is de zin van geld verdienen is?

kijk jij wel eens om je heen hier? ik geloof NIET, ik herhaal NIET, en nog maar eens NIET, in een opperwezen oid.

ik denk dus ook NIET dat ik deel uit maak van gods plan oid. dat je het individu centraal stelt wil nog niet zeggen dat je alles maar moet weten. kijk: als je nou wijs wil worden om goed te leven oid, ok, maar gewoon wijs willen zijn omdat je alles wil weten...
als je het leven als toevalligheid ziet, zou de drang om alles te weten ook minder moeten zijn, omdat die toevalligheid het ontbreken van een universele zin impliceert.

ja, dat van die eigen waarheid: wat denk je nou dat "iemands eigen waarheid" is? dat is ongeveer precies zijn referentie kader. iedereen kent zichzelf, zijn gevoelens. tcoh lijk jij het nodig te vinden nog naar je eigen waarheid te zoeken. jij denk waarschijnlijk dat je je eigen waarheid hebt gevonden als je inzicht in jezelf hebt enzo, en ziet hoe slecht je bent desnoods, maar je hebt al gevoelens, je hebt al een referentie kader. het vinden van je eigen waarheid is alleen maar wat gedachten die je aan je eigen waarheid toevoegt, die zeggen dat je nu je eigen waarheid ook daadwerkelijk kent, terwijl je die al lang kende.
snap je?

tuurlijk wel. wat is de zin van geld? -> gelukkig worden (dat vinden sommige mensen)
wat is de zin van gelukkig zijn? -> het voelt wel aardig

ik bedoel, wat streeft een wezen na? een zo gemakkelijk mogelijke voortzetting van zijn leven. als het goed voelt, is dat makkelijker schijnt he?

Ik sluit me aan bij Bootsman123: er bestaat niet zoiets als een zin.

Onze wettenschappelijke grenzen te verbreden.

Nee, ik bedoel als je maar tot op een bepaalde hoogte doordenkt (dus als je genoegen neemt met het antwoord alles wordt gedaan om gelukkig te worden), weet je niet of het eindpunt is zegmaar. Je kunt je van alles alsmaar afvragen wat de zin is en uiteindelijk kom je steeds tot de conclusie dat het zinloos is, ben je dat met me eens?

Als je dat met me eens bent, vind je het dan niet gek dat we toch ondanks dat het zinloos is streven naar het goed voelen?

Oh wacht, nu ik dit schrijf herinner ik me weer dat het toch wel klopt. Gevoel en verstand liggen niet op een lijn. Leven is zinloos, maar het voelt niet zinloos, waardoor een oneindig streven naar geluk bestaat, naar goed voelen :bloos: .

Ben het niet met jou eens,
Wat jij noemt is slechts een beetje kleine socialiteit.

De definietsie (hoe je het ook schrijft...)
van "zin" is een beetje logica,
Maar dat kan heel veel zijn.

Het zin van het leven,
Daar kan wel iets heel interessants en intelligents achter zitten;
Of we zijn een grote fout... maar dan zouden we niet meer uniek zijn.
Door de uniekheid van de mens, is er geen perfectie meer.
En het leven =
- of door velen sterrenmengsels gecreërd
- door god gecreërd (maar hoe hij dan)

eneh, dat laatste; god... nou ik weet het niet;
God is geen leven, maar onstervelijkheid...
Maar je moet eerst hebben geleefd om onsterfelijk te worden lijkt mij.

dus wanneer wij een grote fout zijn dan is er perfectie en wanneer wij dat niet zijn is er geen perfectie, dat zeg je namelijk. en als iets "toevallig" ontstaat dus niet door god dan zou ik het niet meteen een fout willen noemen.

maagoed dat terzijde wat is nu volgens jou de zin van het leven? volgens mij is die er niet. als wij een zin zouden hebben dan zouden wij dus met opzet gemaakt zijn. ik geloof niet in god en dus niet dat wij gemaakt zijn en dus ook niet dat wij als mensheid een doel of zin hebben

je bedoelt:
wij doen het voor geluk (zin = geluk)
dat is weer voor god (zin = hogere doel)
maar wat heeft god er dan weer aan?
en idd, dan wordt alles zinloos. maar omdat zin dus persoonlijk is en van het individu afhangt, kun je stoppen bij geluk. misschien dat we ons als we geloven nog enigzins iets aantrekken van het hogere doel, omdat God een zekere autoriteit heeft in ons leven, maar van gods zin weten we niks, dus hoeven we daar niet over te denken. dat maakt het nu juist individueel.

laatste 2 alinea's van je: op zich heb je gelijk, maar gevoel =/= verstand is wel wat makkelijk vind ik. het is gewoon: het vergemakkelijkt je leven, dat geluk, en omdat de directe zin zich voor jou niet verder uitstrekt dan je leven, is geluk dan dus zeker wat om naar te streven

De zin van het leven is te ontdekken wie je werkelijk bent.

Geld maakt niet gelukkig want het is iets wat je buiten jezelf vindt. Natuurlijk is het makkelijk om geld te hebben maar het brengt geen geluk.

Wat versta je precies onder'' een gemakkelijke voortzetting van je leven'' ? Brengt dat geluk?

De zoektocht naar geluk buiten jezelf,brengt verlangen/begeerte mee waardoor er lijden ontstaat. Geluk is buiten jezelf niet te vinden want je wordt er afhankelijk van.

De zin van mijn leven was de familie gelukkig maken met mijn geboorte in een moeilijke tijd. Nu hoop ik dat er nog een zin is in mijn leven, anders voel ik me redelijk nutteloos.

Simpelweg, als je niet gelooft in een God, ís er geen zin in dit leven. Gelukkig worden is een doel, niet de zin. Als je niet gelooft in een leven na de dood, waar je naartoe moet leven in het aardse leven, zoals ik doe, kan je met de grootste moeite geen zin vinden van dit leven, behalve in je 'menselijke kader'.

Denk maar eens door: Wat is de zin van je schoo;? Naar een vervolgopleiding. Waarom dat? Voor een goede baan. Waarom die baan? Vanwege geld. Dat weer om gelukkig te leven. Maar wat is uiteindelijk het zinnige daaraan? Niets! Uiteindelijk sterf je met lege handen. Goed beschouwd is je leven niets anders dan tijdverdrijf.

- ik heb geen reden om aan te nemen dat er een God bestaat
- de natuur heeft de mens niet nodig

Conclusie: het leven heeft geen zin. Dat veronderstelt een zekere vrijheid, je hebt niet de verplichting naar een bepaalde 'zin' te handelen.
En daarom is het enige doel van het leven dat leven zo aangenaam mogelijk te maken.

zie sig

ja zoiets :)
mijn sig komt op hetzelfde neer ;)

Jezus is de zin van het leven! :)

niet van mijn leven :)

ik geloof niet, niet in God althans.
Dus als iemand zegt 'ja, maar jezus is gestorven voor alle mensen', dan is mijn lullige antwoord dat ie dat niet had moeten doen.
Ik ga mijn leven niet in het teken zetten van iets waar ik nooit iets mee te maken heb gehad, ik wil niet dat er mensen voor mij sterven en ik wil niet sterven voor andere mensen.

Mooi gesproken! daar ben ik het helemaal mee eens!

ik zeg niet dat geld gelukkig maakt, maar geld kan best gelukkig maken. het enige wat je nodig hebt is de gedachte dat je voor geld wilt leven.

onder een gemakkelijke voortzetting van mijn leven bedoel ik dat als ik leef, dat ik dat als mens zijnde op de manier wil doen die het meeste voordeel op levert en het makkelijkst verloopt.
en dat brengt geen geluk, want je haalt geluk en makkelijk leven qua positie door elkaar.
als je geluk hebt, draagt dat bij aan het makkelijker leven zeg maar.

Ook al leef je voor geld,toch zal het je niet werkelijk gelukkig maken,denk ik. Geld brengt zorgen met zich mee,of je nu veel of weinig geld hebt.

Ok,ik begrijp wat je bedoelt. :)

Mja, ik had het misschien niet zozeer over een hoger wezen als dan wel een andere reden voor gelukkig worden, ik ben niet zo gelovig. Maar je hebt gelijk, omdat zin persoonlijk is hoef je het niet verder terug te brengen dan geluk, daar komt alles op uit, dat maakt het enigzins aannemelijk dat dat de kern is.

Hmm, het vergemakkelijkt je leven is meer iets gevoelsmatigs toch? Als dat er niet zou zijn zou makkelijk afhangen van puur praktische dingen die zonder toegevoegd gevoel niet goed of slecht zijn, maar alleen praktisch en onpraktisch. Of iets praktisch is hangt puur af van je doel, en zonder gevoelswaarde toegevoegd kun je niet anders dan stellen dat er geen uiteindelijk doel is, waardoor er ook niet zoiets is als drang naar een langer leven, waardoor de dood eigenlijk het meest praktisch zou zijn, omdat je dan de meeste dingen die nutteloos zijn uit de weg gaat, toch?

Op het eerste gezicht lijkt het alsof je gelijk hebt maar ik vermoed zeer dat de onwetendheid van zo iemand hem in nieuwe afgronden zal storten. Kiezen voor geld zelf is al lijden.

hoewel het subjectief is wat geluk precies is, is geluk altijd positief, niet dan? nou dan.

als je geluk mleuk vind, beleef je het liever dan te sterven denk ik

Het vergemakkelijkt je leven omdat het leuk is. Wat maakt het leuk? In feite niets, het voelt alleen positief. Het VOELT alleen positief, of snap ik je niet?

het voelt alleen positief, geluk. (immers, geluk = positief gevoel :P)
jou eigen mening maakt toch of iets je gelukkig maat of niet?

Hmm, je hebt deels gelijk.

Waar je gelukkig van wordt is voor iedereen anders, dus in die zin is je eigen mening over een gebeurtenis van belang. Maar die mening is niet te veranderen, is ook niet altijd verklaarbaar met feitelijke argumenten. Je kiest niet voor de mening die je hebt, als jij het leuk vind om kleine kinderen met elkaar naar bed te zien gaan, al weet je dat het verkeerd is, wordt je er niet minder gelukkig van om naar die kinderen te kijken, snap je wat ik bedoel? Die eigen mening is gebaseerd op gevoel, dat probeer ik te zeggen.

ja, je hebt gelijk

hoewel, vind je het dan wel verkeerd om zoiets te doen?

Goeie vraag. Ik denk dat je dan weer in de gevoel/verstand situatie terecht komt. Je weet dat het in de praktijk geen voordelen voor je op zal leveren, eerder alleen maar negatieve dingen, wie werkelijk van kinderen houdt wil ze ook niet zien lijden, dus in die zin is het dan verkeerd en zal de desbetreffende pedofiel het waarschijnlijk verkeerd vinden, als je het puur verstandsmatig bekijkt.

Toch zie je bij pedofielen wel een bepaald verlangen, een lust naar kinderen. Het gevoel zegt dat kinderen die seksuele handelingen bij elkaar verrichten goed is, hij kickt er immers op en wordt er gelukkig van.

Beide aspecten tellen mee, vanuit het denkdeel kun je iets verkeerd vinden, maar vanuit het gevoelsdeel kun je het tegelijkertijd wel prettig vinden. Als je het dan toch doet, weegt het gevoelsdeel zwaarder dan het denkdeel. Zo iemand kan dan ook niet goed verklaren waarom hij kinderen misbruikt heeft, want hij weet dat het verkeerd was, maar het voelde niet verkeerd, daarom deed hij het gewoon, hij schakelde zijn verstand weg en koos voor zijn gevoel. Dat is kortetermijndenken, wat bij vrij veel mensen voorkomt. Toch?

de zin van het leven is een getal..
en dat getal is

2

het lijkt me een misvatting een pedofiel te vergelijken met een kinderliefhebber, eigenlijk.

ik denk wel dat je ziet dat de norm van de gevestigde orde zegt dat het fout is, maar ben je het er dan nog mee eens?

Een pedofiel is vrij vaak verliefd op kinderen en probeert daar een volwassen (ook seksuele) relatie mee op te bouwen, wat een kind natuurlijk niet aankan, zo bedoelde ik het eigenlijk, maar goed, dat is een detail :) .

Niet als je je laat leiden door je gevoel, wel als je je laat leiden door je verstand, en als het goed is doe je het dan niet. Je kunt het wel goed proberen te praten naar de wereld toe, het proberen te rationaliseren, maar ik denk niet dat dat echt mogelijk is.

Op korte termijn wordt je gelukkiger van je gevoel volgen, op lange termijn van je verstand volgen, aan de periode hoever je vooruitdenkt ligt je beslissing denk ik.

Ervaringen opdoen..

wat ik bedoel is: je verstand zegt: dit vind de norm, maar zegt je verstand niet ook: maar ik voel het anders, de norm heeft het gewoon fout.
je lijkt nogal te hangen aan de wetten van de gevestigde orde.