Zou jij je kinderen op dezelfde manier opvoeden zoals jouw ouders jouw opvoed(d)en?
 

Zou je...

Welke dingen zou je anders doen?
Welke dingen zou je behouden..?

Opvoeden is niet gemakkelijk.. ik sta er dikwijls bij stil..

Iedereen neemt zich heilig voor om niet zo te worden als zijn ouders, maar op een gegeven ogenblik ben je je kroost aan het uitfoeteren en denk je: shit, ik lijk mijn eigen moeder wel...Dus maak je geen illusies. Je doet waartoe je geprogrammeerd bent.

Ik denk dat ik aardig gelijk sta aan mijn eigen moeder en op bepaalde punten als mijn vader, maar op lang niet alle punten. Mijn vader heeft er nogal moeite mee om zijn kinderen te behandelen naar hun leeftijd. Hij kan zich er maar niet overheen zeten dat zijn 3 dochters en ene zoon al lang en breed volwassen zijn en geen kindertjes van een jaar of 6.

Ik hoop dus echt wel dat ik daar minder moeite mee heb.
Denk dat ik aan mijn moeder heel veel zal hebben en ook aan mijn zus die 5 jaar geleden haar eerste dochter heeft gebaard.

Nee, ik zou ze gelijk verzuipen in plaats van ze jarenlang te martelen met mijn immer chagrijnige aanwezigheid.

Ik mot geen kids.

Ik hoop dat ik hetzelfde als pappa en mamma kan opvoeden.
Tuurlijk heb ik ook behoorlijk vaak ruzie e.d. maar thuis was altijd veilig en ik kon er terecht. Dus ben er best tevreden mee.
Misschien heb ik mijn opvoeding voor mamma doodging wel geidealiseerd, maar voor mijn gevoel hebben ze het goed gedaan. Het enige verschil is dat ik niet van plan ben vroeg dood te gaan.

deels hetzelfde, deels anders, ik denk dat je eigenlijk niet echt hetzelfde kunt opvoeden, want ieder kind is ook weer anders, en iedere ouder is anders, dus verschillen zullen er altijd wel zijn

Nee, ik zou namelijk wel bij mijn zoon zijn voetbal wedstrijden gaan kijken, en aanmoedigen om leuke dingen te doen..

Hmm, ik heb veel opvoeding buiten de deur gehaald, mede door een goede oppasser, maar ook vrienden met een keurige opvoeding waar ik toen [en nu] tegen op keek.

Als ouder zijnde ga ik natuurlijk wel proberen om een zo goed mogelijk kind af te leveren aan de maatschappij :D

In de kern wel. Als uitgangspunt het eigen karakter van het kind respecteren, zich vrij laten in ontwikkeling, stimuleren kennis op te doen, niet in contact laten komen met foute mensen.

nej niet hetzelfde allereerst wil ik er zeker van zijn dat onze kinderen ook echt opgevoed worden door 2 ouders (je hebt t niet altijd in de hand natuurlijk maar ik bedoel als we niet zeker zijn van elkaar beginnen we er niet aan wil niet na een paar jaar alleen achter blijven ofzo)
maar goed dat had mn moeder zelf niet in de hand dus... verder zou ik soms toch wat strenger zijn ze heeft me veel vrijgelaten wat soms goed is maar soms ook neit :)

Ja, ik hoop ze op dezelfde manier op te voeden als dat mijn ouders mij hebben opgevoed :)

Ik denk eerlijk gezegd dat jullie leuke ouders zullen worden later. Beetje onorthodox misschien, maar jullie kids lijken op jullie, dus die kunnen dat wel aan. :D

Kinderen zijn jakkes, iehw en eng.
Wie wil er nou mormels die in hun broek p00pen, zeuren en irritant zijn.

Nee dan liever kindloos, doe je ook nog wat goeds voor de maatschappij.

Wacht maar, over naar schatting een jaar of tien, vijftien krijg je een kersverse bloederige besmeurde boreling in je armen gedrukt, en je mag de navelstreng doorknippen en dan sta je te janken van geluk en liefde voor dat mormel.

... totdat het een huilbaby blijkt te zijn, hij er gek van wordt en 'm gefrustreerd uit het raam slingert.

Ik zou het wel ongeveer hetzelfde doen als mijn moeder :). Het ligt er natuurlijk aan of dat lukt, als ze net zo'n lief karakter hebben als ik moet het wel lukken ;).

Ik zou ze wat minder verwennen met eten, want hoewel mijn moeder erg apart kookt altijd, en we toch ook altijd wel wat ervan moesten proeven, lust ik erg weinig... nu ik op kamers woon is dat helemaal erg geworden, omdat ik nu echt alleen nog maar eet wat ik echt lekker vind.
Nou ja ik weet natuurlijk niet of je dat wel echt voorkomen kan.

En of het me zo lukt als het mijn moeder gelukt is, want kinderen goed opvoeden is toch niet makkelijk.

m'n vader heeft flink wat rake klappen gehad van m'n opa en hij heeft zich altijd voorgenomen om nooit zijn kinder te slaan en ik blijf ook bij dat standpunt :o

Ik wil mijn kinderen opvoeden zoals mijn ouders ons hebben opgevoed. Natuurlijk zijn er altijd dingen die is anders gaan, maar de hoofdlijnen zal ik zeker volgen :)

Ik wil het gedeeltelijk hetzelfde doen, maar ook een groot aantal punten anders.
Ik ben heel vrij opgevoed, vrij qua dingen die we mochten. Dat wil ik mijn kinderen ook meegeven zegmaar. En de veiligheid op mijn kinderen instampen, dat ze met alles altijd terecht kunnen bij hun ouders, want dat vind ik wel heel goed. Dat ze over alles mogen en kunnen praten, want dat kan ik in principe ook. Zorgen dat het geen zeikerdjes worden over bijvoorbeeld eten ook ofzo, of over dingen die ze niet aanwillen trekken omdat dat geen mode is. Dat soort dingen. En ze moeten leren een mening te vormen. *dat hebben mijn ouders mij meegegeven*
Ik zou mijn kinderen alleen nooit of te nimmer slaan. Praat het uit met ze, maar sla ze niet. Iets wat mijn vader wel gedaan heeft.
Verder zou ik nog wel wat dingen anders doen.

De meeste dingen zou ik wel hetzelfde doen. In bepaalde dingen zou ik veel strenger zijn

Ik denk dat ik het wel hetzelfde zal doen, want m'n ouders laten me heel erg vrij. Ook zeuren ze niet te veel over huiswerk, en doen ze ook niet moeilijk over de tijden dat ik thuis kom (terwijl dat echt niet vroeg is).

http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=746256

Nogal gelijkaardig... ;)

Het enige wat ik niet zal doen (hoop ik tenminste) is me zo ziekelijk bemoeien met hun relatie :nono: Maar voor de rest doen ze het heel aardig. :p

Ik zou hopelijk wat minder pushen wat school en opleiding betreft; het is natuurlijk goed om je kind daarin aan te moedigen maar bij mijn ouders is het zo dat als er iets verkeerd gaat ik me meer schuldig voel tegenover hen dan tegenover mezelf.
En ik zou hopelijk wat meer doorhebben dat 17 een andere leeftijd is dan 14; toen ik 14 was, waren mijn ouders vrij meegaand vergeleken met ouders van leeftijdsgenootjes, maar toen ik 17 was waren ze juist aan de strenge kant. Een beetje meegaander of strenger dan de rest is niet erg, maar dan moet je er wel consequent in zijn, vind ik.

Verder zou ik 't ongeveer hetzelfde doen, denk ik :). Ik zou misschien iets ruimer omgaan met begrippen van 'op tijd thuis zijn' en dergelijke, niet omdat ik daar iets tegen heb maar omdat ik daarbij toch nooit zelf het goede voorbeeld kan geven.

Tuurlijk denk je als je jong bent 'ooh ik zou mijn kinderen echt zoveel anders opvoeden!!' maar ik denk dat je toch automatisch heel veel overneemt van je eigen jeugd.
Zo zou ik, denk ik, best streng zijn mbt aanstellerij, verwennerij ed. Regels zijn regels, en bij kinderen moet je goed die regels volgens, anders komt er nooit wat van.
Wat betreft school, denk ik ook dat ik de mentaliteit van mijn ouders zou overnemen: je moet doen wat je kan, en als het minder is dan de een dan zij het zo. Als je er maar goed voor werkt, je niet bij de pakken neer gaat zitten.
Maar ik zou wel proberen mijn kinderen meer zelfvertrouwen te geven, dus niet telkens dezelfde blikken waarvan je als kind dondersgoed weet wat ze betekenen en dan zeggen "vind je dat wel mooi bij elkaar staan?" of "zit dat truitje niet iets te strak?" Daar heb ik nu nog moeite mee, en dat is geen goed teken.
Mijn moeder wil mij soms ook teveel beschermen, dan zegt ze tegen mijn tante die een zoon heeft die ook examen doet "Als ze zakt, dan doet ze het gewoon over, zo erg is dat niet" terwijl die tante beweerd dat haar zoon "er geweldig voor staat": vervolgens heb ik overal betere cijfers op.

Ik ook. Ik bof ontzettend met mijn ouders.

Ik zou ze veel minder verwennen. Mijn ouders hebben ons zo verwend, volgens mij is dat echt niet goed voor een kind. Ik zou ze ook meer de waarde van geld laten beseffen, op jonge leeftijd al. Een vast bedrag geven per maand zodat ze kunnen leren hoe ze met geld om moeten gaan, en dat op jongere leeftijd al. Niet als ze al weten dat ze toch alles wel van "papa" krijgen, daar heb ik zo'n hekel aan. Ook als ik het nu zie bij vriendinnen, dan denk ik hoe komt dat ooit nog goed als ze niet gaan trouwen, je kan niet voor eeuwig bij je vader aan kloppen.. Ook zal ik zorgen :p dat de vader vaker nee zegt als ze om geld komen vragen, dat is namelijk bij mij niet het geval. Ik krijg wel geld per maand maar als ik dan eventjes iets nodig heb volgens mezelf, wat achteraf niet zo broodnodig was :o zoals geld om uit te gaan of zo, krijg ik dat wel gewoon. Dus dan heeft dat bedrag per maand weinig zin natuurlijk :rolleyes: Zulk soort dingen zou ik anders doen.
Kleine dingetjes zou ik behouden. Zoals alles opeten wat op je bord ligt, het lijkt misschien een kleine regel maar als ze dat niet hoeven te doen denken ze vaak dat ze bij alles de kantjes eraf kunnen lopen, tenminste zoiets kan ik me er goed bij voorstellen. :) Als ze het echt niet lusten hoeven ze het natuurlijk niet op te eten, maar daar kom je snel achter he. Verder moeten ze goed naar me luisteren en kunnen vertrouwen als ik zeg dat ze bijvoorbeeld dat zakje snoep niet mogen hebben etc. Ze moeten ook net zoals ik zich op vroege leeftijd al ontwikkelen; hockeyen, ballet en bijvoorbeeld tekenles, dat vind ik erg belangrijk. Ze krijgen van mij de kans hun talenten te ontwikkelen. Hmmm meer weet ik zo ff niet:)

nee

dan zou ik er op mijn 40ste achterkomen dat ik lesbisch was, vervolgens gaan scheiden en veel vrouwen verslijten.

Mijn moeder zei altijd al dat ze een betere opvoeding zou geven dan haar moeder, en datzelfde zeg ik nu ook...

Ik denk dat ik mijn kinderen wel zo'n beetje hetzelfde wil opvoeden. Ik heb een ontzettend fijne jeugd gehad, maar ik wil wel dat mijn vriend en ik er vaker voor mijn kinderen zullen zijn. Mijn ouders hebben nl een eigen bedrijf en daardoor heb ik erg weinig 'contact' gehad met mijn vader. Als ik uit bed kwam was hij weg, als ik naar bed ging was hij nog niet thuis. Maar ikzelf heb daar geen problemen mee gehad. Toen ik ouder werd kwam ik altijd thuis in een leeg huis. Aan de ene kant was dat fijn, aan de andere kant wilde ik ook weleens thuiskomen als mijn moeder thuis was. Tot ik nog ouder was.. toen vond ik het heerlijk om alleen thuis te zijn! :P
Ook vind ik de ontwikkeling van een kind erg belangrijk. Ik zou ze in alles proberen te steunen wat ze willen.

ik zou mijn kinderen wel laten merken dat ik om ze geef, ik zou dingen voor ze over hebben en geinteresseerd in ze zijn. ook zou ik niet zo gierig zijn en niet bij alles zeggen dat ze het zelf maar moeten betalen. ik zou ze wel net zo vrij laten als mijn ouders doen. ik ben heel blij dat ik nooit gezeik heb; nee ja mag dit niet en dat niet en heb je je huiswerk al af en wat voor cijfer had je?

hmm mn moeder is lief en daar kan ik goed mee praten maar mn vader is een egoistische ongeinteresseerde eikel

Mijn ouders hebben me goed opgevoed. Ik kreeg de opvoeding die ik nodig had, en dat zou ik mijn kinderen ook geven. Wel zou ik iets meer controleren en aanmoedigen af en toe. Mijn ouders vroegen nooit hoe het op school ging en als ik dan een goed cijfer had, vonden ze dat wel goed natuurlijk... maar ze reageerden niet enthousiaster dan wanneer ik een slecht cijfer had. Ik zou dat dus wel willen doen...

Ik weet het niet goed. Opvoeden is heel moeilijk en dat realiseer ik me ook wel, mocht t ooit zo zijn dat ik kinderen krijg. Dan zal ik ze met heel veel liefde opvoeden, kdenk als je t met liefde doet dat je iig iets goed doet;)

Verder hoop ik dat ik ze iets minder wantrouwend op kan voeden, maarja zoiets geef je gauw door aan je kinderen, vaak onbewust. Ik wil ze verder nog socialer maken dan ik zelf ben en meer aanmoedigen om vooral veel mensen naar huis te nemen. Ik zou het helemaal niet zo erg vinden als er altijd veel vriendjes en vriendinnetjes van mn kinderen in mn huis rondliepen, zou ik niet zo heel moeilijk over WILLEN doen.........en ik hoop dat ik mijn kinderen NIET onbewust heel weinig durven en als dat zo is dat ik ze juist stimuleer en help...........heb ik zelf namelijk wel gehad op mn 15e/16e durfde ik ineens heel weinig, omdat ik bang was dat mn ouders het niet goed zouden vinden.....en dat vonden ze dus vaak wel goed, maar dan kreeg je weer zo'n verhaal wat er allemaal zou kunnen gebeuren waardoor ik helemaal niet meer durfde, ik hoop dat ik dit soort situaties anders aanpak......

:)

Mijn moeder heeft mij bijna in haar eentje opgevoed, en ik lijk echt in alles wat ik doe en zeg op haar, dus misschien wel. Ik zou alleen beter oppassen met wat ik tegen mijn kinderen zou zeggen (dus niet 'ik denk dat we gaan scheiden' en vervolgens nog 7 jaar bij elkaar blijven) en ik zou ze niet met problemen opschepen die ze niet aankunnen.
Ik zou ze wel behulpzamer opvoeden (niet dat ik niet behulpzaam ben, maar ik moet mijzelf ertoe dwingen en dat vind ik zelf ook niet prettig zeg maar)
Verder zou ik ze gewoon heel veel liefde geven en er zoveel mogelijk voor ze zijn (maar dat deed mijn moeder ook wel)

hmzz..ja goeie vraag..k denk dat ik veel wel hetzelfde zou doen..maar k zou ze wel wat vrijer laten..

Ik denk dat het wel klopt wat al meer mensen hebben gezegd in dit topic: onbewust doe je toch min of meer wat je vroeger zelf ook meegemaakt hebt.
Sommige delen uit mijn opvoeding wil ik ook graag later aan mijn kinderen meegeven, terwijl ik andere dingen juist heel anders wil doen.
Maar toch, het hangt onder andere van de thuissituatie en het temperament van het kind af wat voor opvoeding er in de praktijk echt gegeven gaat worden.

Daar denk ik nog niet echt zo over na. Ik voed mijn kinderen op zoals ik (en mijn man in kwestie natuurlijk) denk dat het goed is, logisch lijkt me. Maar hoe ik daar op het moment dat ik kinderen heb over denk, weet ik nog niet.

echt niet

ja.

ik zou alleen iets meer controle willen als het om school gaat want daar is het bij ons thuis een beetje misgegaan

Ik zou ze nooit betrekken in de problemen tussen mij en mijn partner. Mijn ouders zijn nu gescheiden en eigenlijk loopt al het contact via mij en mijn broertje en zusje. Dit doet af en toe echt heelerg veel pijn. Dat wil je echt niet voor je eigen kinderen.

Owja.... ik zou ook best wat strenger zijn. Ik merk dat mijn ouders voor mij vrij streng waren en dat ik ze daar nu dankbaar voor ben. mijn zusje kan doen en laten wat ze wil en heeft daardoor geen enkel gevoel voor normen en waarden. Foute boel!

Nee. Mijn ouders zijn gescheiden en ik weet hoe het is om zonder vader te leven. Dat zou ik mijn kinderen niet willen aandoen.

Mn moeder is ook vaak weg omdat ze de hele week werkt. Ik zou later vaker bij mijn kinderen willen zijn.

Ze hebben me soms geslagen, dat zou ik bij mn kinderen niet doen.