"dat lukt me nooit!"
 

Ik heb nog nooit iets van een bijbaantje gehad (geen behoefte, geen tijd, je kent het wel) maar wil er toch aan beginnen deze zomervakantie om alvast wat geld bijeen te sprokkelen voor mijn toekomstige uitzet (zodra ik een baan heb waarmee ik genoeg verdoen om huur e.d. van te betalen, wil ik een eigen stekkie zoeken, maar het schiet natuurlijk niet op als ik dan nog eerst helemaal mijn bank/tafel/koelkast/enz bij elkaar moet gaan sparen, daar wil ik nu dus alvast een beetje aan beginnen). Alleen... ik ben vrij nerveus aangelegd. Ik doe er maanden over om namen te onthouden (ik zit nu al ruim een half jaar met dezelfde mensen in de klas en ken in totaal 7 namen...), en datzelfde geld ook voor routes en plaatsen. Ik ben als de dood dat ik iets verkeerd doe en wil eigenlijk het liefst om de 5 minuten horen dat ik het wel goed doe (niet dat ik daarom ga vragen :p ). Er veel vertrouwen in mezelf heb ik op dat gebied dus niet. daarom ben ik ook een beetje terughoudens als het om het zoeken van ee baantje gaat. ik kan gaan solliciteren bij....laten we zeggen... het plaatselijke tuincentrum. in mijn hoofd gebeurt dan het volgende, als ik word aangenomen:
wat moet ik dan doen? moet ik snel alle namen kennen? hoeveel water moeten die planten precies hebben? doe ik het echt niet verkeerd? kan ik wel leren hoe de kassa werkt? kan ik wel leren om dingen in het magazijn te stoppen? kan ik dit wel, kan ik dat wel, enz....
Iemand anders last van dit soort werk-faalangst? en nog goede tips? :(

Oeh das heel lastig als je zo onzeker van jezelf bent.
Ga eerst eens bij jezelf te rade en zet op een rijtje dingen waarvan je zeker weet dat je het kan en dat ook niet fout kan gaan. Misschien komt er iets leuks uit.

Als je hier niet uit komt kun je natuurlijk altijd een baantje nemen waar je niet veel bij hoeft na te denken. Bij folders of kranten rondbrengen, afwashulpje in een restaurant dat soort baantjes.

En dan nog wat, iedereen maakt fouten, zeker als je met iets nieuws te maken hebt. Daar zal men heus rekening mee houden.
En als je iets leert, schrijf het dan op, je hoeft dan niet steeds hetzelfde te vragen en je kunt zelf nagaan of je iets wel of niet goed hebt gedaan.
Heb vertrouwen in jezelf en probeer je grenzen steeds een stukje verder te verleggen. Succes!

Nog even dit, ik werk nu al bijna zo'n 19 jaar en heb nog regelmatig momenten dat ik even moet slikken voor ik aan iets nieuws begin omdat ik ook bang ben om iets fout te doen (zo heben wij pas een nieuw salarissysteem, ik zou daar bij wijze van spreken met 1 druk op een verkeerde knop er voor kunnen zorgen dat 1200 man hun salaris niet krijgen). Maar als je je gedachten er gewoon goed bijhoudt komt het heus allemaal goed.

en daar ben ik juist zo slecht in. Ik heb een lichte vorm van adhd, een concentratiestoornis. met mijn medicijnen mer je er zo goed als niets van (ik ben een mazzelaar:)), maar soms (meestal als ik nerveus ben, of soms zomaar) steekt het nog wel eens de kop op en raak ik afgeleid door m'n eigen gedachte of iets uit m'n omgeving, kan ik me niet concentreren op wat iemand anders zegt en hoor ik dus de helft van iemands verhaal (of uitleg over de werking van de kassa) niet. Op school kun je dit nog wel nalezen in je boek, maar op je werk word dat denk ik lastig, dus dan moet ik vragen of de het nog een keer willen herhalen en voel ik me een complete idioot :bloos:

Hey,
ik herken wel iets van mezelf in jouw verhaal,...
zelf had ik ook nog nooit gewerkt,...en aan werken met mensen kreeg ik het al spaans benauwd, tel daarbij het feit op dat ik om het minste of geringste een rood hoofd krijg, waardoor ik nog zenuwachtiger word,...
Maja mijn ouders had toen ik 16 (of 17) was mijn zakgeld voor 'n jaar stopgezet,..dus toen moest ik wel,..
Kheb toen 'n baantje gevonden om de ochtendkrant rond te brengen,...lekker alleen en geen mensen waarmee ik hoef te praten,...na ongeveer 'n jaar ben ik ermee gestopt, en tja toen vonden mijn ouders dat als ik 'n nieuw baantje zocht ik geen kranten ofzo mocht doen (ik moest iets vinden waardoor ik onder de mensen kwam)
Ben toen ook nog gestopt met mijn opleiding, dus toen werd het helemaal tijd voor 'n baantje,...kheb gesolliciteerd bij de Free Record Shop,...maar ik was zoooooo zenuwachtig dat ik voordat het gesprek was afgelopen wist dat ik het baantje niet had,..en ik hoefde het ook eigelijk al nie meer op dat moment,...
Uit eindelijk is toch alles goedgekomen, kheb 4 weken bij de Super gwerkt (vond d'r echt nix aan,...was ook blij dat ik weg kon) 2 maanden bij de Belastingdienst, en 4 maanden in Canada in 'n restaurant,...nu werk ik voor Mise en Place, een horeca uitzendbureau, en omdat dat elke keer wat anders is (receptie, diner etc.) ben ik toch elke keer weer zenuwachtig, maar het komt altijd goed.

Wat ik dus eigelijk wil zeggen met dit mega verhaal :bloos:
je moet er gewoon voor gaan,....je hebt waarschijnlijk toch eerst 'n proeftijd,..bevalt het niet, nou 'de groeten ' dan,
en als je bang bent dat je dingen niet onthoudt, misschien is het dan handig om pen en papier bij de hand te houden,..en dat leg je van mijn part naast de kassa, andere zullen het misschien raar vinden, maar dan ben je wel 'n stuk zekerder van jezelf omdat je weet dat de kans dat je een fout maakt kleiner is.

Veel succes! :)

bedank mensen, voel me al een stuk beter :). 'k ga als ik iets heb gevonden idd maar iets van een klein kladblokje meenemen (of gewoon van die stickynotes: "deze knop NIET indrukken!!!" :p ).

als ernog meer mensen zijn: het zou leuk zijn als jullie blijven posten, da's weer een opsteker voor mensen met hetzelfde probleem als ik, maar die wat meer overtuiging nodig hebben 9en als iemand me zoekt: ik ben onderweg naar het tuincentrum :cool: )

Hmm, lastig.
Dingen als 'kan ik dit wel' moet je proberen te negeren. Denk constant 'anderen kunnen dit, dus ik ook'. Ik doel daarmee op dingen als leren hoe de kassa werkt en hoe je spullen terug moet zetten in het magazijn, want van dat soort dingen stel je je meestal veel meer voor dan dat het is. Dat deed ik althans wel toen ik het moest gaan leren, terwijl het later heel makkelijk bleek en iedereen het bleek te kunnen.
Dingen als namen onthouden, hoeveelheid water onthouden ed. zijn idd lastig wanneer dat slecht lukt. Ik zou je iig aanraden om niet te liegen bij je sollicitatie. Zeg niet dat dat makkelijk zal lukken en zeg (als het ter sprake komt) eerlijk hoe het zit: dat je daar moeite mee hebt. Je kunt er natuurlijk wel bij zeggen dat je je best wil doen en je veel zult inzetten. Misschien hebben zij ook een lijst met informatie die je mee naar huis zou mogen nemen om thuis ook op die namen te kunnen oefenen, zodat je het sneller leert? Iig eerlijk zijn dus. Er wordt dan minder van je verwacht en sowieso komt men er toch wel achter wanneer je dat soort dingen verzwijgt. Dan zal met het je meer kwalijk nemen, dan als je van te voren al vertelt hoe het zit.
En krijg je die baan daardoor niet, geef dan niet op. Ga voor andere banen solliciteren, net zo lang tot je wel wat vindt.

idd, je moet gewoon eerlijk zijn en vertellen wat je probleem is (je hoeft het niet als eerste op tafel te gooien, maar verzwijg het zeker niet). serieuse bedrijven en uitzendbureaus houden dan echt wel rekening met je.
je kunt eventueel op een heel makkelijke werkplek binnen het bedrijf beginnnen, waardoor je werkervaring op doet en bekend raakt met het bedrijf. als ze weten dat je wel kunt en wil werken, dan zullen ze echt niet kwaad worden als je bij een iets uitgebreidere functie iets vergeet of verkeerd doet.

da's wel een goed idee. Ik kan het ze bij nader inzien idd beter zelf vertellen dan dat ze er achter komen wanneer ik steeds mensen met "hé, jij!" aanspreek :p

Mjah, maar wees wel voorzichtig, vertel t niet te snel. Zorg eerst dat je aan het werk bent en vertel later, als de situatie zich voordoet misschien wat meer van dat "probleem". Geef ze niet bij voorbaat een reden om je kwijt te raken.

Ik heb al paar bijbaantjes gehad. Alweer tijdje geleden. Die werkervaring heeft me niks zelfverzekerder gemaakt. Maar goed, zal voor iedereen anders zijn.
Kwestie van gewoon doen en proberen denk ik.

idd houd er pen en papier bij.
en vragen staat vrij dus als je denkt ik snap iets niet dat moet je het vragen des noods vraag je het 20 X dan weet je ieder geval ckr dat je het goed doet
en fouten maken is menselijk dus niet bang wezen als je iets fout heb gedaan

Geef ik je gelijk in, hoewel de NVP sollcitatiecode zegt (als het tuincentrum al uberhaupt op de hoogte is van deze code) dat iedereen gelijke kansen moet hebben bij een sollicitate heb je grote kans dat als je dit tijdens de sollicitatie zegt dat ze je daarop afwijzen.

Zal ik onthouden (hoop ik :p )

Nou mensen... heb diep ademgehaald en ben binnengelopen bij een soort sieraden/piercingwinkel (tuincentrum was vol) waar ze mensen zoeken. Ze "bellen me nog"... Aaargh!!! Ik heb helemaal geen ervaring met (telefonische) sollicitatiegesprekken of iets dergelijks. Verder heb ik schijnt het 10 concurenten... Iemand nog tips?

Goed van je (y)

Het is maar de vraag of je een mondelinge sollicitatie krijgt. Misschien bellen ze gewoon voor een afspraak op een moment dat ze tijd hebben. Als ze even rustig hebben kunnen nadenken enzo...

Verder zou k zeggen: wees jezelf en ga er gewoon voor. Probeer niet geforceerd te zijn.

En mocht je wel de baan krijgen...neem dan inderdaad gewoon n briefje mee enzo om dingen op te schrijven. Dat is best wel gewoon voor de beginperiode hoor.
Probeer voor jezelf ns te bedenken waarom die baan zo goed bij je past.
Zorg er voor dat mocht je op gesprek komen je gepast gekleed bent en prober gewoon een goede indruk te maken.
Ennuh bedenk even wanneer je kunt/wilt werken...misschien verschillen jullie opvattingen over werktijden wel. Stel dat zij perse op een bepaalde avond iemand nodig hebben en jij dan niet kunt (bijvoorbeeld vanwege een sport ofzo), dan weet je dat direct.

die twee dingen mixen niet altijd bij elkaar.

maar als ik jouw was zou ik beginnen met een faalangst training. ga bijvoorbeeld naar je huisarts die weet wel een oplossing voor jouw probleempje. een kennis van mij heeft daar veel profijt van gehad