Wil jij ooit kinderen?
 

Op het idee gebracht door dat andere topic, maar misschien wel leuk.

Iedereen denkt weleens na over de toekomst. Maar denk je ook na over kinderen krijgen? Of ben je daar nooit mee bezig? Zo ja, zo nee wat zijn je redenen hiervoor?

En wat als je een natuurlijke manier geen kinderen kan krijgen? Sta je open voor adoptie, IVF een spermadonor? Stop je de kinderen in de creche of blijf je er thuis voor? Zou je erg vinden om een eenoudergezin te beginnen (dus een kind krijgen zonder partner)?

Ok TS begint: In prinipe wil ik wel kinderen. Waarom? Omdat ik vindt dat het een natuurlijke wijze is. Een mens is op de aarde op zich voort te planten. Bovendien geeft het een betekenis aan je leven, ik denk dat je die voldoening niet uit iets anders kan halen. Voldoening is overigens niet het juiste woord maar kan geen beter woord verzinnen :) . Behalve dat is het ook een stukje onsterflijk maken van jezelf.
De kinderen op de creche stoppen ben ik geen voorstander van, ik en mijn partner moeten dan maar parttime gaan werken of eventueel de oppas (als die mogelijkheid er is). Tegenover adoptie sta ik positief, IVF minder. Een gezin hoort te bestaan uit twee ouders (ongeacht het geslacht van de ouders) tuurlijk kan het anders lopen maar in principe.
Ik wil drie kinderen (eigenlijk twee meisjes en een jongen maar dat heb je gelukkig niet voor het kiezen). Twee is zo standaard, en drie is nog vrij praktisch met allerlei zaken.
Ik hoop geneeskunde te mogen gaan studeren wat betekent dat ik nog minimaal 10 jaar in opleiding ben. Zodra ik daarmee klaar ben en ik heb een partner dan mag het wel komen, maar wel blijven werken beetje zonde anders.

Als je het er weleens met mensen overhebt blijkt dat zij daar nog nooit over hebben nagedacht, ben dus wel nieuwsgierig hoe de gemiddelde scholier hierover denkt.

Ik wil heel graag kinderen. Nu nog niet, maar over een jaar of 7 wel. Als het op de "standaard"manier niet lukt, sta ik voor een hoop open, maar ik weiger de kinderwens m'n relatie te laten verpesten. Als we op een gegeven moment alleen nog maar vrijen om kids te krijgen zit er iets niet goed.

Ja ik wil kinderen. Al kan ik er zelf geenkrijgen, dan via adoptie. Denk dat ik thuis blijf tot mn kinderen schoolgaand zijn, en dan parttime werken bijvoorbeeld.
Een kind zonder partner lijkt me nix! Weet niet wrom, maar lijkt me nix
Beeld het me nu allemaal zo in, maar wie weet hoe ik er over 10 jaar over denk!

Ik wil wel kinderen ja. Maar nu nog niet. Nog zeker maar een jaartje of 8 wachten. Ik zou eigenlijk wel kinderen willen, sta ook open voor adoptie, IVF enzo.

Mijn vriend en ik zijn zover dat we er vanuit gaan dat we over een paar jaar gaan samenwonen, ooit willen trouwen en dus ook samen kinderen willen. Ja dus, ik wil kinderen :)
Natuurlijk duurt dit nog wel even, maar soms fantaseren we er wel eens over. Het lijkt me echt geweldig om zo'n kleintje te hebben (ondanks ook de mindere dingen).
Mijn vriend is, toen ie op de basisschool zat, ooit eens geschopt tegen zijn kruis en heeft sindsdien een protese in 1 van zijn ballen. Hij wordt sindsdien eens in de zoveel tijd onderzocht wat zijn vruchtbaarheid is. Tot nu toe is alles okay, maar je gaat dan toch nadenken. Eigenlijk weet ik het niet zo goed. Hij denkt er liever niet over na. Maar ik denk dat als het moment daar is en we geen kinderen kunnen verwekken, dat ik dan een kind zou willen adopteren. Maar dat zie ik dan wel weer.

Eigenlijk heb ik nog veel meer te vertellen. Mijn vriend en ik willen 2 kinderen (het liefst een jongen en een meisje, maar zo niet, dan is dat geen punt of course) en voor onze 30e. Dat betekent voor mij dus voor mn 28e.
Wanneer we beide een baan hebben, willen we eerst nog een paar jaar werken en sparen. Dus ik denk dat ik 27 ben als we er aan gaan denken, zeg maar. Het is de bedoeling dat ik psychologie ga studeren. Als ik kinderen heb, wil ik thuis een praktijk beginnen en zo dus "patienten" thuis behandelen, zodat ik zelf mijn tijden kan indelen en er altijd kan zijn voor mijn kinderen (zeker als ze naar school gaan is dat makkelijk).
Wel moeten mn kinderen ongeveer 2 ochtenden in de week naar de creche omdat dat goed is voor hun algemene ontwikkelingen (sociale contacten, leren delen met andere kinderen ed).
Mijn dochter wil ik Isabel noemen. Voor de rest weet ik veel mooie namen maar ben ik er nog niet uit (haha, daar heb ik ook nog wel even voor).
Oh ja, ik ga zorgen voor een goede thuisbasis. Beter dan wat ik nu hier thuis heb!

Ik wil graag 1 kindje en het liefst een meisje :o Ik zou haar Nora noemen..
Ik wil pas een kind rond mijn 25ste.. En ik wil ook wel graag blijven werken.. Alleen dan in het begin maar 2 dagen per week ofzo en later als ze ouder is 3 of 4 dagen!

Zoals ik er nu tegenaan kijk wil ik later best kinderen hebben, maar het is voor mij niet een echte must. Zonder kinderen en met een lieve partner kun je net zo gelukkig zijn lijkt mij!

Mocht het niet op de 'gewone' manier lukken zijn er meerdere opties. IVF, adoptie...allemaal mogelijkheden he :)

Jah ik wil heel graag kinderen. toevallig bij anw ga ik een presentatie houden dinsdag over mijn groeistoornis en wat de kansen dan zijn dat mijn kind het dan ook zou krijgen enzo.
Ik denk er wel vaak over na, het lijkt me namelijk fantastisch om moeder te worden. maar wel pas als ik een jaartje of 24 ben (das nog lekker jong) en een baan heb. Adoptie ben ik voor, IVF minder, maar ben er nog niet helemaal uit.
Ik wil liever een kindje op de natuurlijke wijze 'maken' :p
Ook zou ik graag 3 kinderen willen (2 jongens en een meisje :D )
maar dat heb je natuurlijk niet voor het kiezen..

ik twijfel, heb altijd voor de volle honderd procent gezegt dat ik ze wilde, maar nu twijfel ik daarom omdat ik nu t beeld heb dat me zal beperken, maar ik denk dat t ik later wel kinderen wil, ik heb er altijd 2 gewild, als ik kinderen wil is dat nog steeds 2, misschien dat ik t er bij 1 houdt misschien wel meer, ligt aan de bevalling :p

ik wil op de natuurlijke weg kinderen en anders maar geen, geen medische wondertjes ofzo.

Ja, ik wil wel kinderen. Twee kinderen lijkt me wel mooi en dan ongeveer tussen mijn 26e en 30e. :)

Ik wil katten :p en heel misschien kinderen. Ik heb nooit zoiets gehad van aaaaah wat zijn kinderen toch schattig en ooh ik wil er ook wel een paar later.
Ik denk er nu niet echt bewust bij na of ik ze wil of niet, want er kan veel gebeuren in een paar jaar. Misschien gaat mijn biologische klok een keertje tikken ;). Als het zo ver is dan denk ik niet eens na over adoptie dat vind ik helemaal niks. Als ik ze niet kan krijgen leg ik me denk wel na een tijdje bij neer, nadat ik het op andere manieren geprobeert hebt.
En als ik ze wel "gewoon" kan krijgen dan wil ik denk het liefst twee, omdat ik geen broers of zussen heb weet ik dat het eenzaam kan zijn dus vandaar 2. Haha een tweeling lijkt me leuk (meisje+jongen) dan hoef ik maar een keer een bevalling mee te maken ;).

nee, ik denk het niet, ik denk er vaak over na en denk toch dat, voor zover ik dat nu kan inschatten, ik later geen kinderen krijg. Om te beginnen die zwangerschap :p , daar zit ik al niet op te wachten, mensen zeggen van, jaaah, maar als je het egt wil, dat vind ik een zwak ergument want jah ieder1 doorstaat het en daar kijk je dan heel anders tegen. Nou ik vind het wel degelijk een argument. Daarnaast realiseert men zich niet zo vaak dat je 20 jaar aan zo'kind vast zit, met de pubertijd als het kind een kleuter is en de gwone, hi:) en als dat kind net als ik vroeger tot aan het moment van lopen je maar 8 uur per dag slaap geeft en verder zo hard brult als 10 baby's bij elkaar, neej daar heb ik ook geen zin in. Nat zitten er ook leuke dingen aan kinderen, maar ik vind ook dat er eig al genoeg mensen op deze wereld zijn, ik heb niet zoveel behoeft aan een kind en waarom zou ik er dan nog 1 op de wereld zetten. Uiteraard hangt dat tegen die tijd ook wel n btje af van de man die ik dan heb, alhoewel ik nee blijf zeggen als mijn mening tegen die tijd niet is veranderd :D Ik zou misschien nog wel een adoptie kind willen, tuurlijk, dat belemmert je ook in je vrijheid, maar dat kind is er al en zoekt een goede ouder en heeft dus gwoon iemand nodig. Toch met aanhechtingsproblemen er om heen wat je toch al vaak genoeg hoort lijkt dat me ok niet subliem. Dus tja, eig zie ik mezelf niet met een kind later, althans voorlopig niet.

Ik heb jarenlang geroepen dat ik geen kinderen wil. Ik ben nu eenmaal niet echt een kinderen-type; ik heb simpelweg nooit zoveel met kinderen gehad.

Maar eigenlijk merk ik de laatste tijd dat ik wél kinderen wil. Eigenlijk om dezelfde redenen die de TS noemt. Het lijkt me ook prachtig om zo'n kindje 9 maanden in je baarmoeder te hebben, om een klein mensje het leven te kunnen schenken. Het laatste jaar ben ik ook zo'n 'aaaah kijk dat kleine ventje nou, zo één wil ik er ook'-type geworden. Toch realiseer ik me (oa door eigen jeugd) dat een kind krijgen niet iets is wat je zomaar doet. Vanaf het moment dat je een kind krijgt, draait je leven niet meer om jou, maar om je kind.

Daarom vind ik ook dat je tijd vrij moet maken voor je kinderen. Ik geloof niet zo in de 'we werken met z'n tweeen en droppen ons kind bij de oppas'-gezinnen. Ik ben zeker bereid om minder of niet te werken, maar ik verwacht daarbij ook wel enige concessies van m'n partner. Wanneer ik op een natuurlijke manier geen kinderen kan krijgen, dan vind ik adoptie eerder een optie dan IVF. Ik kan niet zo goed uitleggen waarom.

En over éénoudergezinnen.. ik heb wel een soort ideaal-beeld in m'n hoofd van papa, mama en twee kindjes. Ik weet heel goed dat het misschien wel fout kan lopen tussen papa en mama. En tja, dan blijft mama vaak over met de kinderen. Dat zou moeilijk zijn, maar dan heb je de kinderen eenmaal al, dan is het een kwestie van je zo goed mogelijk aanpassen aan de situatie. Ik zou nooit in m'n eentje beginnen aan kinderen (door sperma-donatie of whatever). Een kind heeft in mijn ogen recht op een moeder én een vader.

Ik wil zeker kinderen. Het liefste twee of drie.
Ik wil hier wel heel bewust mee omgaan. Dus dat de kinderen zowel door papa als door mama worden opgevoed. Allebei een part-time baan dus (of iets dergelijks) en allebei evenveel zorg voor de kinderen. Als mijn partner zijn baan er niet gedeeltelijk voor op zou willen geven, zou ik geen kinderen willen. Ik vind dat kinderen recht hebben op zowel een vader als een moeder die ze opvoedt.

Het is wel zo dat ik dan waarschijnlijk minstens een half jaar borstvoeding zou willen geven. Misschien wordt het werken dan wat lastiger, maar dat zie ik dan wel. In principe wil ik het in ieder geval zoals ik hierboven beschreef.

Als ik niet vruchtbaar zou zijn, zou ik een kind adopteren denk ik. IVF sta ik overigens ook niet negatief tegenover (eerst ivf proberen, dan adopteren denk ik).

Het liefst zou ik een tweeling krijgen, een jongen en een meisje :). Maar die kans is vrij klein, omdat tweelingen krijgen erfelijk is en ik en mijn vriend hebben geen tweelingen in de familie.

Op een gegeven moment kan een kind denk ik wel een ochtend of iets dergelijks naar een kinderdagverblijf (vanaf ongeveer 2 jaar ofzo denk ik). Dat lijkt me wel goed voor de ontwikkeling. Niet te vaak, want dat vind ik juist weer niet goed voor de ontwikkeling :).

Het liefst zou ik over een aantal jaar ook mijn eigen praktijk (ergotherapie) beginnen, dat is inderdaad best wel handig met kinderen.

Nouja, dit zijn mijn ideeën, wie weet loopt alles wel heel anders.

Ik weet wel dat ik later kinderen wil, maar ik ben dr nu nog niet echt mee bezig.

Ja ik wil kinderen, 2 of 3... leeftijd maakt niet uit, als ik 5 jaar samen ben met iemand, tussen de 25 en 30 is een goede leeftijd...

Nu wordt het bij mijzelf moeilijk, alleen vader worden wil ik wel.

Rationeel gezien niet. Het lijkt me eigenlijk te veel gedoe om er altijd maar voor te moeten zorgen, er zijn al genoeg mensen op aarde, bevallen lijkt me niet leuk, ik ben vast een vreselijke moeder, ik heb niet bijzonder veel verantwoordelijksheidsgevoel, je bent er zo afhankelijk van.
Maar kinderen zijn wel zo léúk (nouja, als ze niet huilen of zeuren en geen lawaai op de verkeerde momenten maken, tenminste), en het lijkt me ook zo leuk dat 't dan echt jóúw kind is (ja, op de eerste plaats van zichzelf, en net zo goed van m'n vriend/man als van mij, maar toch), en het lijkt me fantastisch om samen een kind te wíllen. Maar meer dan één hoeft van mij dan weer niet.

Ik zie wel.

Als ik geen kinderen kan krijgen, dan leg ik me daar denk ik wel bij neer. En als ik later geen vaste partner heb of een vriend/man die geen kinderen wil, dan ook. Het is graag of niet, dat in elk geval.

eigenlijk niet. ook omdat ik zeker weet dat ik een slechte moeder wordt, ik laat ze vast in een winkel staan ofzo :o
maar misschien, als ik tegen de 30 loop, misschien heb ik dan moedergevoelens, en adopteer ik er eentje, of 2

Ja, ik wil zeker wel kinderen. Maar dan niet voor mijn promotie. Ik kan echt geen paar van die blatende krijskinderen in een ledikant hebben liggen terwijl ik mijn dissertatie schrijf. Het wordt dus niet voor m'n 32e ofzo.

Ooit.

Ik wil graag kinderen, ja.

Gefrituurd.

Krokant of Slap ?

Ik wil wel kinderen later ja. Maar dan wil ik wel een vriend/man, ik wil geen alleenstaande moeder worden (niet dat je daar (meestal) zelf voor kiest maar okee) Als ik geen kinderen kan krijgen, sta ik zeker wel open voor andere methodes, adoptie spreekt me nog het meest aan omdat je daarmee toch ook weer een, al geboren, kind helpt.

Make it extra crispy ;)

Hmm als er n goede situatie, goede jongen en goede financiele status is.
Anders niet.

Zeg we zijn niet bij de Burger King!! :nono:

Nee. Ze zijn gewoon uitermate vervelend. Ik vind baby's niet lief en schattig, kleuters zijn ergerlijke rotjong die alleen maar hun zin willen. En ze worden alleen maar veeleisender, je lijdt er pijn door en als het even kan, schoppen ze je keihard tegen je schenen omdat ze het niet eens zijn met de manier waarop jij hen hebt opgevoed.
Wat mij betreft hoeft t niet, mocht ik er ooit een willen, adopteer ik er wel eentje van 14, dan worden ze pas leuk :D.

En ik doe jeugdwerk ja :D Voor pubers van 12 tem 15. En t liefst jongens, daar kun je tenminste es rauw mee doen en als ze niet luisteren, tegen schreeuwen. Zetten t niet op een janken.

En om Osdorp Posse te quoten:
Mensen, alle mensen! Al die waardeloze mensen
hoeveel van die mensen kunne wij onszelf wensen
alle problemen op deze aardbol
is er eigenlijk één, die bol is te vol
Hongersnood, woningnood, en werkeloosheid
We drijven elkaar tot irriatie en boosheid
Mensen in blokken dozen op elkaars lip.
muur aan muur, buur aan buur, hier volgt een tip
als je geeft om de toekomst van de mens en welzijn
denkt dan eerst bewust voor je fokt als een konijn
want een menselijke mixematose voorkomen
is beter dan genezen, maar blijf maar dromen
van een groot gezin, gezelligheid en egoisme
survival of the fittest is al eeuwen realisme
de wereld slipt dicht door al die voortplantingsdrift
en de nieuwe generaties komen om in ons gif

maar BLIJF MAAR BAREN! BLIJF MAAR BAREN!
en denk fok de toekomst met zijn gevaren!
Het menselijke ras gaat aan zijn ego ten onder,
maar ach, de hele aarde is toch beter af zonder!

Milieuverontreiniging, niets is meer gezond!
We moeten recyclen! Eet elkaars stront!
Wat wil je al die baby's van de toekomst nou bieden?
Het geschiedde nog dat we meer kinderen verbieden!
Theoretisch gezien zijn er geen problemen
als we per gezin niet meer dan twee kinderen nemen
En dan wacht je één, twee hooguit drie generaties
en dan is er weer ruimte voor de levende natie
Maar deze generatie leeft bij de leus:
Het is onmenselijk om ons te dwingen in zo'n keus
Gedwongen geboortebeperking is slecht
en onrecht, dus kom je bij de toekomst terecht.
Mensen die dat zeggen zullen zich niet storen
aan problemen van diegenn die nog worden geboren
Ze doen dus geen reet om dit alles te verhinderen
dus eigenlijk verdienen ze nog geeneens kinderen
mensen zijn en blijven primitieve egoisten
die nemen wat ze nemen kunnen mee tot in hun kisten
Iedereen die denkt maar aan z'n eigen gerief
"Kijk ik heb er weer een koter bij, en Ooh wat is ie lief"
Het menselijke ras is in één woord verderfelijk
verwerpelijk, en het lijkt wel erfelijk
Maar ja, wie luistert nou naar deze idioot?
Want over honderd jaar zijn we toch allemaal dood!

maar BLIJF MAAR BAREN! BLIJF MAAR BAREN!
en denk fok de toekomst met zijn gevaren!
Het menselijke ras gaat aan zijn ego ten onder,
maar ach, de hele aarde is toch beter af zonder!

over 15 jaar misschien, wil nog zoveel doen en ik wil niet met een kind opgescheept zitten terwijl ik ook lekker veel andere dingen kan doen(y)

Ja, 't liefst twee. 'n Jongen en 'n meisje. :p

Ja, als je ziet wat voor kansloos stinktuig zonder perspectief die gasten zijn kan ik wel begrijpen dat die geen nakomelingen willen. Heel verstandig.

ja ik wil wel kinderen 2ofzo als de situatie zich ertoe dient

liefst wil ik binne 3 jaar (ben ik 20) getrouwd zijn een leuke vrouw hebben auto huis enzo en als ik een jaar ofzo getrouwd ben wil ik best wel denken aan kinderen . maar helaas :( heb ik zelfs nog geen vriendin heb ik geen baan enzo ..... en die kinderen alleen als mn vrouwtje ermee instemt zij moet tenslotte het kind baren
in de kraamknliniek

ik zou best kinderen willen over een aantal jaar. Eerst me school afmaken en een goede baan krijgen enzo en dan zie ik het allemaal wel. Als ik geen kinderen zou kunnen krijgen zou dat jammer zijn maar ik weet niet of ik dan adoptie enzo zou doen dat zie ik dan allemaal wel...

als je arm bent of veel te graag feest moet je niet beginnen aan kinderen omdat je anders je kinderen gaat verwaarlozen op de een of de andere manier

dit is niet denigrerend bedoelt maar dit is mijn meining en het is een vrij land

Weet ik niet, dat zie ik dan wel.

ik wil wel graag kinderen, niet te veel, 2 is het maximum. Als het niet zou lukken op de natuurlijke manier denk ik niet dat ik voor veel dingen opensta.. ik ben zowiezo geen voorstander van adoptie en ik denk ook niet dat dat ooit verandert.

en ik denk dat ik of mijn man dan parttime gaan werken, eentje wel fulltime en dan een oppas? of wel in een kinderdagverblijf..maar dan maximaal 2 dagen per week.

Zoals ik nu mijn toekomst zie, wil ik kinderen 'later'. :)

Ik wil wel eerst met mijn man/vriend (of ik wil trouwen weet ik nog niet ;)) een tijd samenwonen, zonder klein grut erbij, zodat je weet wat je aan elkaar hebt enzo. Bovendien vind ik mijn 'carriere' ook belangrijk; ik wil een paar jaar werken zonder dat ik meteen moeilijk zou moeten doen met kinderen en dergelijke.
Op dit moment is mijn standpunt dat ik voor mijn 28e in ieder geval geen kind zou willen hebben. Daarna wel; 2. En het liefst een meisje erbij :bloos:. Als mijn man/vriend het daarmee eens is, natuurlijk. Als we er niet beiden achter staan, gebeurt het niet, punt.
Als ik kinderen zou hebben, zou ik 3 a 4 dagen in de week willen gaan werken. Het zou heel gunstig zijn als mijn man ook 4 dagen in de week zou gaan werken, maar dat is geen must voor mij.
Verder -zoals Cloe Siere ook al zei- gaan mijn kinderen een paar ochtenden in de week naar de creche, omdat ze daar ontzettend veel kunnen leren wat ze thuis niet kunnen. Als je let op een goede kwaliteit, schaadt de creche je kind niet (of moet ik zeggen: de hechting tussen ouders en kind; dit is uit onderzoek gebleken).
Verder zou ik niet weten wat ik zou doen als we geen kinderen zouden kunnen krijgen. Dat hangt af van 'ons' besluit, en niet alleen van mij. Misschien rusten we er wel in; is het ons lot. Misschien ondergaan we wel allerlei medische behandelingen... Wie zal het zeggen?!

Trouwens, je toekomst verloopt toch nooit precies zoals je het wilt... :)

Ik zou wel kinderen willen, onder de volgende voorwaarden

* niet meer dan 2
* niet meer dan 2 jaar uit elkaar
* mijn man moet evenveel energie in de opvoeding steken als ik
* ik wil een baan blijven houden desnoods parttime


op die manier vergen kinderen hooguit 20 jaar erg veel tijd, daarna zijn ze meestal het huis uit, en kun je nog genieten van de rest van je leven.

Ik zou er niet aan moeten denken om kinderen te nemen uitgespreid over 15 jaar dat zou inhouden dat je 33 jaar bezig bent met opvoeden. Mij niet gezien.

Ja graag.

Mijn vriend en ik wonen sinds oktober vorig jaar samen, en we praten erg veel over 'later'. Trouwen en kinderen krijgen, en dat willen we allebei heel graag. Maar nu nog niet. Hij zit nog op school en dat vinden we allebei belangrijker. Als hij met de opleiding klaar is kijken we wel verder. We fantaseren er erg vaak over en het lijkt mij echt heerlijk zo'n kleintje te hebben.. maar we hebben de tijd.

en natuurlijk moeten we ook hopen dat we kinderen KUNNEN krijgen.. anders is altijd adoptie nog een optie.

Ik weet het nog niet, ik denk dat ik later wel kinderen wil. Mijn vriend wil later ook wel kinderen.
Maar hoe we dat allemaal gaan doen? Geen flauw idee, eerst maar eens afstuderen en werk vinden en werken en dan eens kijken of we het kunnen combineren.

Als we geen kinderen kunnen krijgen, zullen we ons daar wel bij neer kunnen leggen. Misschien is adoptie dan een optie... misschien is adoptie sowieso al een optie.

We zien wel :)

hummz.. moeilijk, heb mijn ma zelf lange tijd gehaat omdat ze mij op de wereld heeft gezet, maar wil zelf toch wel kinderen eigenlijk...

Als ik later geen leuke man vind, dan misschien dat ik wel iets regel om alleenstaande moeder te worden;) maarja toch vind ik dat je je dan veel op je hals haalt. En dus moet ik dat als dat zover komt nog wel even goed overwegen.

Als ik een leuke vent vind;) en hij wil geen kinderen dan ga ik bij hem weg:)

Als ik ze niet kan krijgen zal ik me daar bij neerleggen, maar misschien probeer ik wel kunstmatige inseminatie, maar ik zal niet gauw een kind adopteren.

:D

On topic: absoluut niet.

Nee ik denk het niet. Ik wil in ieder geval eerst jarenlang met mijn vriend samenwonen en allebei werken. Daarna zien we wel verder. Ik denk dat je 'moederdrang' pas op komt zetten wanneer je tegen de 30 bent.

Geniaal

kindje speciaal graag ;)
of een kindje oorlog (waar komen ze vandaan?)

ja... 2 maal graag. En per schaal dat ik boven modaal verdien, komt er 1tje bij :)

Als het budget het toelaat op dat moment zeker wel ja, maar ik wil sowieso eerst geld verdienen, wat van de wereld zien, huisje bootje beestje verhaal in orde krijgen en dan wil ik wel kindertjes inderdaad. :)
Vind het nu al heel leuk om kleertjes te kopen voor m'n moeder die over een maandje uitgeteld is, maargoed ik zie nog wel hoe het gaat als ze er daadwerkelijk zijn, hoe dat loopt, of ik ook zelf de verantwoording aan kan etc, etc. (y)