Wakend over de vlam
 

Wederom een metrum- en rijmloos gedicht, welke soort mijn persoonlijke voorkeur niet verkrijgt. :)

Maar de sfeer is wel dusdanig weergegeven dat het deze kritiek overstelpt. Mooi gedaan. (y):)

heel mooi. =)
echt. de sfeer die je schept.. spreekt me erg aan. mooi.

Je sfeer komt wel over, maar ik mis toch wat, volgens mij kun je meer met dit onderwerp, wat niet betekent dat dit slecht is trouwens.

Misschien zou je hier en daar punten aan het eind van de regel aan kunnen brengen, dat zou het voor mij net iets meer af maken :) .

Ik schrijf vaker een rijmloos gedicht, ik kan daar soms beter sfeer mee scheppen. Zoals nu blijkt. Ookal vind je dit misschien niet helemaal 'jou straatje' ik ben blij met je commentaar en compliment.

thanks!

Ik zal eens kijken wat ik hier mee kan. Ik denk inderdaad ook dat er meer in zit dan nu. Maar ik moet nog eeen beetje op gang komen!
thanks!

de betekenis vind ik te zwaar uitgelegd en als ik het naar betekenis zou moeten verklaren, zie ik denkfouten:

als een gezicht getaand is, wil dat zeggen dahet geleden heeft. Lijden is iets wat je niet meer mee wil maken dus is het niet logisch dat het gezicht waakt hierover.
warm vol leven en kind in donker is ook weer een gevoel wat tegenspreekt in mijn ogen.
Ook een gehard gezicht vol leven is absurd, een gehard gezicht is net statisch, niet levend.
Een ziel die teer is moet je niet ontdooien, want ontdooien wijst op iets hards en sterks en misschien wel kouds en dus triest. Een tere ziel is net iets warms, broos en niet-ontdooibaar.
Als zijn gezicjht dan toch vol leven is, waarom is het dan nodig nog licht in het hart te laten?Ook dit is weer vreemd
De overgang van gezicht naar gezciht is wel mooi natuurlijk.

Het kind waarover het hier gaat, heeft ook zeker geleden. Het is een beeld wat ik voor ogen heb van een tibetaans jongetje dat vol verwachting in de lens staart met een kaarsje bij zijn hart en zijn handje ervoor. Zijn gezicht waakt over het kaarsje en zijn ziel ook. Hij wenst je een leven vol warmte toe. Hij lijdt nog steeds, hij wil het niet meemaken maar zit er middenin. Een gehard gezicht vol leven is niet absurd in mijn ogen. Zijn gezichtje is gehard door het zware leven, maar daarmee hoeft de levensenergie niet uit zijn gezichtje weggevaagd te zijn. Het kan er juist overduidelijk in aanwezig zijn.
Zijn gezicht is inderdaad vol leven, maar zijn hart is koud geworden door het lijden van binnen. Hij kan nog steeds stralen. Kinderen zijn weerbaar en veerkrachtig. Dat is de kracht van kinderen en hun ziel. Ze zijn kapot, maar kunnen nog stralen.