Stadsbomen
 

Een rij hout achter een rij steen
Levende gebouwen achter dode
Het is geen bos maar
Meer krijg je niet
In de jungle van beton.

Oeh, sterk (y) . Weinig woorden, veel betekenis, het staat bitter en het is een erg goede constatering, waar toch veel herkenning in te vinden is, ondanks dat er ook duidelijk een mening in naar voren komt. Ja, heel sterk.

Ik vind het erg knap dat je zo'n boodschap zo sterk kunt verwoorden, en dat je daar zo weinig voor nodig hebt; er staat geen woord teveel, en stuk voor stuk bevatten de regels een erg sterke boodschap. De tweezijdigheid van het gedicht vind ik erg mooi; aan de ene kant is de houten schutting/gebouw het enige levende, maar tegerlijkertijd is ook dit gebouw/deze schutting dood, door toedoen van onze moderne bouw.

Vooral erg sterk gebruik van enjambement, de regels worden precies op de goede momenten afgebroken, wat mijns inziens erg belangrijk is bij zo'n kort gedicht. Klasse!

de laatste drie zinnen eraf en verderwerken aan wat daarvoor komr over die dode en levende huizen...

Ik snap wat je bedoelt, maar het was niet de bedoeling om op de metaforische toer door te gaan. Na 2 regels beeldendheid wou ik verder met iets directs.

Dank jullie, lovetear en xineof, zoveel stelt dit gedichtje natuurlijk ook niet voor. De titel zou eigenlijk 'Nieuwe Achtergracht' moeten zijn, en misschien is een foto van de inspiratiebron erbij wel leuk :).