Gestruikeld
 

Gestruikeld

Je hand beweegt zich dansend, vol souplesse,
je vingertoppen glijden langs de brief.
Mij schrijf je niet. Ik kijk, dat is het beste,
en zwijg en sterf; ik heb je stiekem lief.

Mijn blik verschuift zich huiverig naar de letters
die bleven staan toen jij je hand onthief.
Het doet verdriet, toch wekt het mijn interesse,
ik lees en zie: “ik heb je stiekem lief.”

Verliefd worden op een vriendin is uit den boze,
maar deze dwaasheid lijkt mijn eigen schrijnend lot;
steeds blijft ze zich bewijzen als een vlinder tussen vogels.

Maar nooit zal zij mijn richting vliegen, ik moet eraan geloven
dat liefde in een cirkel loopt, het grijpt me naar de strot.
Ik heb haar stiekem eeuwig lief, en ga daar aan kapot.

echt mooi... raakt me wel.... en de rijm loopt goed :)

Dit is ab-so-luut het beste gedicht dat ik in tijde las... Ik hoopte serieus in mijn achterhoofd, toen ik de eerste en tweede strofen las, dat 'het hopelijk maar zo mooi blijft lezen' :)! Wat een kracht, wat een woordenpracht... Die herhalingen van 'ik heb je lief' zijn echt heel leuk, zoals ze hier op verschillende manieren terugkomen.

Verder weet ik waar je gedicht over gaat, en daarom grijpt het me des te meer aan. Ik vind het echt van uitzonderlijk hoge klasse... Ik weet in ieder geval dat ik zó'n gedicht wel zou willen krijgen! Verder heb ik eigenlijk niets meer over dit gedicht te zeggen... zó mooi!

[edit] zo'n korte titel Martien? Wat nu ;)? [/edit]

Dank je wel voor je privéberichtje, ik heb mn aantekeningen kunnen vinden, dus geen probleem, al blijft het wel raar! Maar bedankt voor de moeite iig!
Ik herinner me dat je in dat topic van mij iets dergelijks schreef als: Ik hou van jou woorden/manier van schrijven, zoiets. En ik kan na het lezen van dit gedicht niet anders zeggen dat dat absoluut wederzijds is. :). Geweldig Martien, wat een prachtig gedicht. De verwoording is heel mooi, en de lading en emotie erin is precies goed. Het is niet te duidelijk, maar duidelijk genoeg, en het raakt me ontzettend. En helaas is het heel erg herkenbaar. En laten we hopen dat het minder eeuwig is dan we soms denken...

Liefs, Live

Up...

Ik weet dat het niet mag, maar dit gedicht verdient het niet om ergens helemaal onderaan te staan met maar 3 reacties!

x

Bedankt voor de reacties.

Live, graag gedaan, ben blij dat je je aantekeningen nog hebt kunen vinden. (Maar in het vervolg niet meer uppen :o ). En niks is eeuwig, dat lijkt alleen zo :) .

En stiekem zou ik het ook wel leuk vinden als mensen die mijn voornaam niet weten ook willen reageren :o .

mooi zeg, meneer van wie ik de voornaam niet weet;).
maar serieus.
ik vind het een heel sterk gedicht.
duidelijk gevoel brengt het bij me over:).
(Y).

Tja, wat moet ik er nog over zeggen?. Het is gewoon goed, Heel goed. De rijm komt niet gedwongen over, omdat het inhoudelijk allemaal heel goed in elkaar steekt, heel mooi taalgebruik!. af en toe kost het mij wat moeite om het mooi lopend te lezen, maar je verwoordingen maken dat goed. Ik zat mij even af te vragen wat voor een dichtvorm dit is......"steeds blijft ze zich bewijzen als een vlinder tussen vogels">hele mooie zin!.

Ga door, ga door zo, mede-forumbaasje;).

bedankt voor de reacties, een korte titel lijkt goed te werken :p .

(Stiekem hoop ik nog op een reactie van Dynamico of not for sale :bloos: )

Ik had 'm al gelezen. Reactie moest nog komen.

De personen, en dat is uitzonderlijk voor een gedicht, vind ik goed geschetst. Je schrijft een meisje mooi, zonder klef te zijn, in de eerste twee regels. De ik-persoon maak je ook treffend herkenbaar. Het bewust zijn van de vergeefsheid van de zaak, de berusting.

Woorden passen bij het gevoel, en rijm is goed, binnen en tussen regels. Maar in de derde regel van de derde strofe is er mijns inziens een kleine wrijving. De eerste 2 regels ervan lopen lekker, mede door de alliteraties verliefd...vriendin... en lijkt...lot.
Vervolgens 'struikel' ik een beetje over de geheel ongelijkende klanken van 'bewijzen' en 'vogels'.
Maar dat is slechts een klein vlekje op het onmetelijke witte tafelkleed ;)

Dit gedicht is, treffend...

Als ik het lees, verbind ik ook niet die klanken aan elkaar:

steeds blijft ze zich bewijzen als een vlinder tussen vogels.

Voor mij hoort Blijft bij Bewijzen, en Vlinder bij Vogels... en dan heb je weer wel de alliteratie, en door een kleine pauze tussen die twee stukjes wordt dat benadrukt. juist nog sterker dan in de vorige zinnen. Maar misschien heeft Martien het wel helemaal niet zo bedoeld als ik het nu lees hoor;)
Als ik dan al struikel, is het in de zin erna, omdat het eerste stukje daarvan voor mijn gevoel iets te lang is. Maar ik wil niet eens spreken van een vlekje, een te perfect gedicht zou saai zijn!;) Trouwens, de uitdaging aan de lezer om het dan gewoon zo te lezen dat het lekker loopt!

Liefs, Live

Bedankt voor de reacties.

Ik had het eigenlijk zo bedoeld als live het zei, maar ik snap wel wat je bedoelt :) .

Mooi, mooi, mooi! :) Mooie woordkeuzes en omschrijvingen van situatie en gevoel. Ook de rijm loopt goed (op het laatst raak ik hem kwijt, maar dat heb ik altijd in een sonnet :D).

Ik ben ook enkele keren 'gestruikeld' in dit gedicht, over de soms wat hakkelende zinnen, of vooral overgangen. Daar is de metrumfanaat
weer. :o Maar de onvolkomenheden daarin vallen in het niet bij de wèl vloeiende zinnen.

Het geheel verdient een pluim, lovetear! :)

Het ligt niet aan je titel, ik weet het zeker :). Ik las hem net nog eens, nadat ik enkele sonnetten van P.C. Hooft had gelezen. En om heel eerlijk te zijn; deze vind ik mooier :o. Dat móest ik gewoon nog even zeggen, sorry voor de up.