een sneeuwtragedie.
 

Afstanden die overlopen zijn
Door watervallen
Onder het geweld
Boven alles waar iedereen voor staat

De cultuur ondersneeuwt
Door liefde voor jou
Begeeft zich op de eenzaamheid
Die ooit samenzijn zal kenmerken
Nu denk ik aan jou

Tevergeefs zijn de ramen beslagen
Ik kan het niet wegvagen
Want overal waar ik kom
Is alles niet waar
Ik houd mezelf voor
dat ik aan je denk.
maar niet
dat ik van je hou

wauw..





oja daar moet natuurlijk ook een uitleg over nietwaar? :)
nou de wauw was in ieder geval positief, ik vind het een erg goed gedicht. je hebt het vooral heel mooi verwoord, erg poëtisch zegmaar. en ja dat was ook positief bedoelt ;)

Je einde vind ik erg sterk, in tegenstelling tot de rest van je gedicht is het einde niet echt origineel, maar ondanks dat komt het toch vrij indringend op me over. Je eerste twee strofen heb je een goed taalgebruik, beeldend, mooi. Het twee maal jou in die tweede strofe vind ik wel een beetje jammer, maar verder heb ik hier niet al te veel op aan te merken. Gewoon goed gedaan.