| Dinalfos |
17-03-2004 15:34 |
Dit is een review van mijn die ik twee weken terug schreef naar aanleiding van een sneakpreview.
Gothika(2003)
Goed, weer een sneak voor onze kiezen, dit weekend. Het ging dit keer dus om de Gothika, een film met Halle Berry in hoofdrol. Het was er voor mij niet eentje om naar uit te kijken, want de film is bepaald niet de hemel in geprezen door de pers en het was ook al geen monsterhit in financieel opzicht. Dat belooft vrijwel zelden iets goeds en het verbaast me dan ook dat de filmmaatschappij(geen zin om te checken welke het is, ik vermoed Columbia)het aandurfde om de film in Europese theaters in roulatie te brengen. Ik vind het eigenlijk meer een straight-to-video affair dan een bioscoopfilm. Maar dat geldt eigenlijk voor zoveel films die sterk leunen op de erfenis van genrefilms als Ringu, Dark Water, Ju-on, The gift, The Others en The Sixth Sense . Gothika presteert het dan ook niet om zich te onderscheiden van het gros van de stortvloed aan aftreksels en rip-offs in filmisch opzicht. Sure, er is veel aandacht uitgegaan naar het visuele aspect, waardoor het er technisch allemaal smetteloos en gelikt uitziet, alhoewel ik me wel afvraag waarom ze niet met wat creatievers konden komen dan steeds maar weer hetzelfde goedkope effectbejag. Doormiddel hiervan lijkt de regisseur net als alle anderen te denken dat het voldoende is om het publiek de stuipen op het lijf te jagen. We waren dankzij talloze recensies in het algemeen en Preview-magazine in het bijzonder van te voren al op de hoogte van feit dat het men steeds als het “spannend” of “eng” wordt teruggrijpt op storm en onweer. Of weinig vernieuwde computeranimaties. Of het wannabe-arthouse kleurgebruik. Ze hadden het technisch vernuft van al het getoonde veel beter moeten plaatsen en timen. Maar erger was het om te ontdekkend dat vrijwel alle schrikeffecten ruimschoots van te voren waren te voorspellen, met als absoluut dieptepunt de onderwaterscéne waarbij Berry haar ogen dicht doet en vervolgens de verschijning ziet van de geestige dame wanneer ze ze weer opent. Didn’t see that one coming, did ya? Oh wel dus? Slimmerik! Anyway, de film heeft nog veel meer van dit soort momenten van Deja vu, wat het voor de geoefende Horrorfan niet echt leuker maakt. Toegegeven, sommige van de gebruikte effecten komen ALTIJD hard aan bij de kijker, met dank aan het keiharde Dolby surround volume. Echter, om hoge ogen te gooien bij zowel pers en publiek moet je wel met wat beters komen dan dat en een paar mooie staaltjes art-direction(die we inmiddels ook wel kennen) en special effects. Voor de sneak is het wellicht genoeg(het aantal gillende keukenhoeren was weer eens niet op een hand te tellen), maar niet voor reguliere bioscoopgangers die, in tegenstelling tot wij sneakers, zelf de keuze hebben wat ze willen zien.
Maar goed, het ziet er allemaal wel redelijk strak uit dus. Maar het allerbelangrijkste van een film, het verhaal, is minder geslaagd. Zoals gezegd borduurt de film voort op andere successen, wat zoveel wil zeggen als precies hetzelfde verhaal willen vertellen. De setting is ditmaal een psychiatrische kliniek, waarbij Halletje werkzaam is als psychiater. Om de zaken te compliceren onderhoudt ze ook nog een relatie met de directeur van de kliniek. Wanneer ze na een avondje zwemmen in het zwembad naar huis wil rijden, krijgt ze te maken met een of andere dooie griet die midden op de weg blijkt te staan. Ze wijkt uit en beland in de berm. Wanneer ze verhaal gaat halen bij de chick, die nog steeds op de weg blijkt te staan, begint de ellende. Ze wordt wakker in de kliniek, maar ditmaal als patiënt in plaats van psychiater. Bovendien blijkt ze haar eega om zeep te hebben geholpen met een bijl en willen de geesten haar niet meer met rust laten. De aftakeling is begonnen. Je moet toegeven dat dit allemaal klinkt als de zoveelste variant op de geestenfilm van recente jaren en dat is het ook. De manier waarop men het verhaal poogt te ontwikkelen doet erg gemakzuchtig aan. Het zit vol met gaten, slappe dialogen, ongeloofwaardigheden en stompzinnigheden(welke Freudiaanse über-mongool gaat er nu een moordenaar aanspreken en beschuldigen terwijl diegene vlak NAAST je zit op bed in een verlaten celblok?! Ik bedoel, ga dan METEEN naar de Mafia om te zeggen dat je getuige bent geweest van een afrekening…) en kent bovendien een flinke hoeveelheid voorspelbare wendingen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet goed genoeg had opgelet om aan te zien komen dat Berry’s man het meisje en nog velen anderen(vandaar het constante gezeur van “Not Alone”)had vermoord. Maar dat had ook niet gehoeven, want het is een development die nauwelijks bijdraagt aan het plot. Natuurlijk, je moet iets verzinnen om de kijker te verrassen, maar een twist als deze is al zo oud als de weg naar Rome. En het feit dat het meisje de hoofdrolspeler doormiddel van vage clues probeert in te lichten is ook al geen briljante vondst meer vandaag de dag. Dit alles maakt dat Gothika plotwise geen enkele partij is voor eerdergenoemde films. Jammer, maar helaas. Er zijn wel meer Horrorfilms met een afgezaagd verhaal, maar dat is in sommige gevallen geen enkel bezwaar doordat zij het gemis aan eigenzinnigheid kunnen compenseren met dikke fun. En dat is iets wat Gothika OOK al mist.
Een mooie acteerprestatie kan namelijk veel redden in een film als deze. En ik kan begrijpen dat men, de makers, een veelgevraagde(en Oscarwinnende!) actrice als Hallebal maar al te graag 90% van de screentime toekennen. Immers, in het verleden is vaak genoeg gebleken dat je hiermee de aandacht van een zwak script en dergelijke prima kunt afleiden. Heb je geen flauw idee hoe je je geestverschijning moet koppelen aan een mooie met symboliek gevulde monoloog van een bijrolspeler? Simpel, je schrapt de monoloog in het geheel en je richt de camera op de hoofdrolspeler en laat diegene het werk doen. Het zou niet de eerste keer zijn dat een script op het laatste moment in een zo’n richting geduwd wordt. Echter, in Gothika hadden ze dit beter niet kunnen doen. Berry is volstrekt ongeloofwaardig in de rol van bloednuchtere en rationele spiegejater en balanceert regelmatig op de grens van mateloze irritant en ronduit hilarisch. De scenes waarin ze zichzelf presenteert als een welbespraakt en volleerd wetenschapper zijn tenenkrommend(en bezorgen de kijker bovendien plaatsvervangende schaamte) en de momenten waarop ze blijkbaar zo hysterisch mogelijk haar ongenoegen moest tonen over haar behandeling bezorgen je bij wijze van spreken een lachstuip waar de beste comedies jaloers op zouden mogen zijn. Okay, dat is wellicht overdreven, het blijft tenslotte een review, maar degenen die hem gezien hebben weten wat ik bedoel. Mensen met een gehoorapparaat doen er in ieder geval wel verstandig aan om het volume een paar tandjes lager te zetten. Just in case. Opvallend genoeg, though, is ze in de wat rustigere scenes mens als verward mens wel te pruimen. Dat heeft misschien te maken met het feit dat ze goed weet hoe je basale emoties zoals verdriet, woede en angst moet overbrengen. Maar zoals gezegd, moet ze daarbij zichzelf wel in toom kunnen houden, want anders gaat het niet goed. Overigens is het zwakke schrijven er debet aan dat ze haar karakterboog(“ik ga van strict rationeel persoon tot iemand die na het neerknallen van een sick fuck met een stalen gezicht claimt dat ratio overgewaardeerd is, zonder daarbij een noemenswaardig tussenstation te hebben gepasseerd”)niet op een geloofwaardige manier over kan brengen. Het leverde echter wel een paar heerlijk cheesy scènes op, met name tegen het einde, dus helemaal voor niets was het toch ook weer niet. J Maar goed, het blijft jammer dat ze daar waar het nodig was niet een wat subtieler staaltje acteren heeft laten zien. Dat onbedoeld komische hysterische geneuzel moet ze voortaan dan ook maar lekker aan een of andere wulpse B-actrice zonder tact overlaten. Wat zeg je? De andere acteurs? Oh ja, die waren er ook nog. Nou, het was leuk om Robert Downy JR. weer eens aan het werk te zien. Hij deed goed zijn best en dat was op het scherm af te lezen, hoewel het voor hem als geoefend acteur niet echt een stretch moet zijn om zo’n veilige rol te spelen. Het is dan ook niet genoeg om de film naar een hoger niveau te trekken, jammer genoeg. En Penelope Cruz? Tja, die schmierde zich weer eens een weg door de film, precies zoals ze wel vaker schijnt te doen. Ik ben blij dat haar rol zo klein was, want nog meer van dat kuikentjesaccent had ik niet kunnen verdragen denk ik. Waar zijn godverdomme de tijden van Abre Los Ojos gebleven?! In die film liet ze zien overweg te kunnen met een karakterrol, dus waarom nu niet meer? Zucht.
Dus…..Al met al is Gothika een zeer middelmatig en standaard griezelwerkje geworden, precies volgens het boekje. Niet zo erbarmelijk slecht zoals bijvoorbeeld Darkness falls , maar de het grote grijze en nietszeggende centrum is ook geen fijne plek, lijkt mij. En er is niet eens een hoge gore-factor om de flaws te compenseren! Ik snap niet dat Halle haar rollen niet wat beter uitkiest, ze krijgt toch meer dan genoeg aanbiedingen sinds die oscar? Waarom dan deze film? En waarom in vredesnaam het nog te verschijnen Catwoman ? Zoiets doe je jezelf toch niet aan als serieus actrice? Nou ja, waar maak ik me ook druk om. Kutfilm of niet, mijn leven gaat door en Berry’s carrière weer een treetje omlaag. Wahaa!
5/10
Dinalfos
|
