Klaplong
 

Hey - ik heb dit jaar al twee keer een klaplong gehad. De eerste keer is ie geplakt en met drain weer hersteld. Maar toen ik net weer wat beter werd kreeg ik hetzelfde euvel, waardoor ik pas 10 dagen in het ziekenhuis heb gelegen. Nu hebben ze het wat rigoreuzer aangepakt en zou de kans van slagen hoger zijn. Heeft iemand hier ervaring met meerdere klaplongen en zo ja, kan die wat vertellen over wat ie voelde en of het weer terugkwam. De pijnen die ik nu voel maken me namelijk vaak aan het denken, meteen zie je weer allerlei doemscenario's van weer onder narcose en maanden herstellen voor je etc. Dus...

Bvd.

KEb er geen ervaring mee ofz maar een vriendin van een vriendin had dr ook een tijdje last van, maar dat is in een keer overgegaan maar kweet er eigenlijk niet zoveel van af! Sorry!
En beterschap

ik weet dat het misschien een beetje dom is, maar wat gebeurt er eigenlijk als je een klaplong krijgt? klappen je kleine longblaasjes dan open ofzo? en waardoor gebeurt het?


in elk geval beterschap enzo, en dat je maar voor de laatste keer in het zieknhuis lag! :)

Volgens mij is het zo dat je borstholte een vacuüm is, hierdoor blijven je longen "bol". Zodra hier lucht of vocht in komt (scheurtje in je middenrif, gat in je borst, noemt maar iets geks) dan "deukt" een gedeelte van je long in. Meestal is het maar een klein gedeelte en niet de gehele long die niet meer werkt.

Maar goed, dat is wat ík dacht dat het was.

volgens mij ook ja


mn lerares heeft het ook een aantal malen gehad, maar dat was nog op de basisschool :)

je kan het ook spontaan krijgen. Ik heb het n 4 keer gehad.
Het heeft idd met positieve en negatieve druk te maken in de holte en spontaan krijg je het als je bijvoorbeels een "bullae" blaasje op je long hebt!

Bij mij hebben ze nu een VATS operatie met bullectomie en pleurectomie gedaan. Dus het blaasje wat voor de klaplongen zorgde erom heen dichtgeniet met hele kleine nietjes en het longvlies hebben ze weggestript. Heeft iemand hier ervaring mee en hoelang ze er last van hielden?

Je longen zijn gemaakt van weefsel dat zeer elastisch is en dat in ontplooide toestand voortdurend de neiging heeft om samen te vallen; je kunt een long letterlijk beschouwen als een ballon. Er moet dus een kracht zijn die een long opgeblazen houdt.

Belangrijk om te vermelden is dat een long geen aanhechtingen heeft met de thoraxwand. Wel zijn zowel long als thoraxwand elk bekleed met een pleura (een vlies), respectievelijk de viscerale en de pariëtale pleura, en in de pleuraholte (de 'ruimte' tussen de beide vliezen) bevindt zich een laag surfactant: een smeervloeistof die ervoor zorgt dat de longbewegingen tijdens het ademen soepel verlopen.

In longweefsel bevindt zich interstitiële vloeistof met eiwitten e.d. die uit de vaten van de bloedvoorziening van de long is getreden. Continue passeren via de viscerale pleura kleine hoeveelheden van deze vloeistof van de long naar de pleuraholte zodat er voorzien wordt in surfactant. Maar er mag ook niet teveel surfactant aanwezig zijn en de overtollige hoeveelheid vloeistof wordt daartoe weggepompt door de lymfevaten; zo ontstaat er een lichte zuigkracht tussen de beide pleura en worden de longen tegen de thoraxwand aangehouden.

Een klaplong ofwel pneumothorax ontstaat wanneer er lucht in de pleuraholte terechtkomt en de druk er drastisch verandert ten opzichte van de normale toestand: de long valt (gedeeltelijk) samen, omdat de kracht die dit normaal gesproken tegenhoudt niet groot genoeg meer is.

Er bestaan verschillende varianten: enerzijds de traumatische veroorzaakt door direct of indirect trauma en anderzijds de spontane pneumothorax (SP) waarbij geen directe oorzaak aan te wijzen is en die nog onderverdeeld wordt in spontane primaire, en spontane secundaire waarbij er aanwijzingen zijn voor een onderliggende longziekte of aandoening (bijvoorbeeld HIV-infectie).

Ik ga er vanuit dat bij de topicstarter de penumothorax beide keren spontaan primair is ontstaan, aangezien hij niets vermeld heeft van een eventueel trauma of een onderliggende longziekte of aandoening.

De belangrijkste externe factor is wellicht roken (passief dan wel actief); van de patiënten met primaire SP rookt 75-86%, in vergelijking met 31% van de normale bevolking van vergelijkbare leeftijd. Er blijkt een dosis-effect relatie te zijn. Sigarettenrook verhoogt de kans op longweefselschade: er treden ontstekingsreacties op in de luchtwegen die mogelijk een overdruk doen ontstaan, resulterend in beschadiging; als de beschadiging ook de viscerale pleura van de long betreft, ontstaat er een pneumothorax. Daarnaast hebben mensen die duiken en vliegen een verhoogde kans op primaire SP door de drukverschillen waaraan zij onderhevig zijn; het verschijnsel 'air-trapping' speelt hierbij een belangrijke rol. Ook wordt er soms een verband gelegd met weersinvloeden, omdat de primaire SP vaak voorkomt in clusters. Luchtvervuiling en meteorologische omstandigheden kunnen een rol spelen, maar seizoensinvloeden worden niet gevonden. Primaire SP komt 1-2 dagen na onweer vaker voor; er zijn verschillende studies die de invloed van atmosferische druk hebben geanalyseerd, en enkele hiervan laten een relatie zien tussen beide, maar het is onzeker of het verschil in atmosferische druk zelf of juist andere begeleidende weersinvloeden het ontstaan van primaire SP beïnvloeden.

De belangrijkste interne factor is je leeftijd; de primaire SP komt voornamelijk voor tussen de 15 en 40 jaar, met een piekincidentie tussen de 15 en 25 jaar. Er is geen verklaring bekend voor deze gegevens. Opvallend is dus dat primaire SP op hogere leeftijd minder vaak voorkomt. Daarnaast lijkt er een familiaire predispositie te zijn voor het ontstaan van primaire SP. Ook je lichaamsbouw kan een rol spelen: volgens verschillende studies is de patiënt met een primaire SP gemiddeld lichter en langer dan leeftijdsgenoten.

Wil je dus voorkomen dat je nog een keer een spontane primaire pneumothorax krijgt, dan zou ik je willen aanraden om te stoppen met roken en om andere rokers, duiken en vliegen zoveel mogelijk te mijden.

De behandeling bestaat uit het herstellen van de pleuraholtedruk tot een normale waarde, bijvoorbeeld met behulp van een pleuradrain zodat de lucht in de pleuraholte kan ontsnappen. Uit literatuuronderzoek is gebleken dat zuigdrainage met een pleuradrain even effectief is als een pleuradrain op waterslot, dat pleurodese met poedertalk of tetracycline effectiever is ter voorkoming van herhaling en dat VATS (Video-Assisted Thorascopic Surgery) een voorspoedig postoperatief beloop laat zien met een vlot herstel.

Mijn voornaamste bron: http://www.nvalt.nl/files/richtlijnp...eumothorax.pdf.

Dit is wel een heel oud topic en ook al gaat het over hetzelfde onderwerp, je kunt toch beter een nieuw topic starten.