Mijn echte ik!
 

Mijn echte “ik”.

De leegte, dat gevoel…
Het doet pijn, het maakt moe.

Zoeken naar mijn ware ik.
Het maakt me gek.

En nu een maand geleden,
Zomaar gevonden…

Totaal opnieuw begonnen,
Het verleden in stukken verslonden.

Geen depressie, geen verdriet.
Geen leegte, Meer gevoel.

Zoeken naar mijn ware ik.
Overweldigend…
Ik heb mezelf gevonden,
Totaal anders dan verwacht.

Nu ben ik een meisje dat de wereld opnieuw toelacht.

Hier ben ik,
Hier sta ik,
En hier blijf ik.
IK! Mijn ware ik!

Kelz.

Mooi, om die positiviteit te lezen aan het einde, het is een duidelijk gevoelsdicht, maar echt mooi of orgineel o.a. qua taalgebruik/verwoording vind ik het niet. Daar zou je misschien wat meer mee kunnen doen...

bedankt voor je reactie :) Ik vond hem vanmiddag op m'n computer, verloren bestandje;), maar idd het taalgebruik vond ik persoonlijk ook wat minder, ga eens kijken wat ik er aan kan veranderen....

De vierde strofe vind ik nogal geforceerd erin geduwd.

Anders vind ik het niet mis, maar het kan beter verwoord worden, denk ik. Het kan poëtischer.

Misschien dat ik het niet zo mooi vind, omdat ik niet kan geloven dat een adolescent zichzelf al kan vinden. Ik ben er reeds jaren mee aan het worstelen en weet nog altijd niet wie ik nu eigenlijk ben.