Mkay, het is dus 1 gedicht met 2 verhalen, dus het zwarte kun je ook zien als een volledig gedicht, en het rode ook weer, maar het hoort dus wel weer bij elkaar, hopen dat het me een beetje goed afging, wat vinden jullie?:)


2 delig gevoel...

Gitaarmuziek en zwevend licht,
dat door de kamer zweeft.
Zelfs met mijn ogen dicht,
kan ik voelen dat het verder leeft.
Die diepe gevoelens, de stekende pijn,
Laten we hopen dat het morgen over zal zijn.

Geen woorden meer, die vergingen,
en geen depressief gedicht.
Gewoon de vogeltjes, die zingen,
bij het eerste ochtendlicht.
De hele nacht hier zonder jou,
en nog steeds verloren in de ijzige kou.

Water in de wijn gedaan,
letterlijk, niet overdreven.
Het licht is vanzelf weer uitgegaan,
de zon heeft het begeven.
Ook zij heeft een wonder nodig,
een beetje liefde om d'r heen.
Zonder dat is ze overbodig,
en bovenal: alleen.

Zwart en rood, beide mooi, als geheel iets minder, en als ik moet kiezen trekt rood me het meest... maar tis wel cool bedacht :)...

Het maakt het gedicht heel sterk die "tweesplitsing"...
Mooi gedaan!

xxx

(y)