Plotseling religieus bewustzijn?
 

Herkent iemand dit?

Sinds m'n gesprek met een (orthodoxe) rabbijn gisteren ben ik opeens druk aan het leren gegaan. En ik overweeg serieus me vanaf nu zoveel mogelijk aan de shabbat te houden (vrijdagavond-zaterdagsrust). En ik heb de hele dag iets op m'n hoofd.

Allemaal heel goed, zou je denken. Maar ik vraag me af: waarom? Wat is het dat opeens dit geloof omhoog brengt?

Wat dat gesprek betreft, ik ben de eerste fase (van de drie) door. (y) :cool:

Iets moet me over de streep hebben getrokken. Maar is dat eigenlijk wel gebeurt? Volgens mij niet. Zoals het gaat is gewoon zoals G-d het bepaald heeft, en Hij heeft bepaald dat ik deze weg ga volgen, zodat ik iets goeds voor de wereld kan betekenen.

En dat is ook de reden dat de noachitische geboden geen ene zak voorstellen. De noachitische geboden zijn erop gericht jezelf aan de goede kant van de lijn te krijgen als het zover is, als de messias komt.
Maar wat heb ik daar nou aan? Ik wil niet alleen voor mijzelf zorgen, dat is egoïstisch. Liever kies ik ervoor ook iets voor de rest van de wereld te betekenen.

Ik ben dan ook al twee jaar hiermee bezig, en nu is dat dan zover: eindelijk ga ik er serieus (d.w.z. orthodox) mee aan de slag. Dat werd hoog tijd, na twee jaar wachten. Die wachttijd heb ik voor mezelf genomen om 1) te wachten tot ik achttien was, 2) omdat ik voor mezelf een bedenktijd moest hebben, en 3) omdat ik destijds niet één joods persoon kende.
Alle drie deze voorwaarden zijn nu veranderd, en de bedenktijd is voorbij.
Het is zover!

En is het niet hier, dan is het in Israël, want ik ben joods genoeg om een paspoort te kunnen claimen onder de Wet op de Terugkeer. En in Israël zijn programma's van 1 jaar, terwijl je hier zo'n 3 tot 5 jaar bezig bent.
Ach, ik zie wel hoe het loopt. In ieder geval is de beslissing genomen, en het besluit is: de operatie gaat door.

@ FA: volgens mij heeft dat gesprek met die rabbijn gewoon heel veel indruk op je gemaakt

[off-topic berichten verwijderd. Dit topic is niet bedoeld om iemand af te zeiken. Hou je aan de regels!]

Misschien als je op alija hebt mogen gaan, maar voor totaal andersgelovigen duurt het in Israel ook 3 jaar, dacht ik.

Anyway, gewoon doen als je denkt dat het je en de wereld (medemens incluis) goed doet!

Die zijn op een kibbutz (kibbutz giur), die één-jarige programma's. :) Als je het gewoon vanuit je huis doet doe je er daar denk ik ook wel 3 jaar over, ja.

En dan orthodox? :eek: wordt dat wel wereldlijk door andere orthodoxen erkend? :confused:

Ja, maar alleen daar.
Je mag niet als Nederlander daarheen gaan, bekeerd worden, en dan weer terug gaan: dan wordt het niet erkend, omdat je dan gewoon geprobeerd hebt de normale weg te omzeilen.
Maar anders wordt het gewoon erkend (voor een huwelijk enzo).

*ben een brief aan een religieuze kibbutz aan 't schrijven :cool:*

Dus met andere woorden, je moet alija doen, naar de kiboets gaan, je 1 jarige leerroute volgen en altijd in Israel blijven wonen?

Waarom niet gewoon de 3 jaar hier volgen? Alija kan altijd nog.

Over plotseling religieus bewustzijn... ik herken er wel iets in. Ik heb ongeveer mijn hele leven niet geloofd, tot 2 jaar geleden. En nu kan ik me niet eens meer voorstellen dat ik niet heb geloofd, mijn leven was toen zo leeg. :eek: En het is wel geleidelijk gegaan, maar toch ook weer niet, het gaat ook best snel opeens. :)

Aan jou dacht ik ook toen ik dit schreef. :)

Jeps. :)

En tja, waarom niet hier... Omdat ik er geen geld voor heb. Hier doen kost heel veel; op een kibbutz niet. Dus ik heb weinig keuze... Ik moet wel. Niet dat ik dat als een soort straf zie; eerder als een geschenk van G'd. :)

Maar hoe voelt dat "plotselinge" dan?
Is het echt plotseling van de ene dag op de andere? Of gaat het meer geleidelijk? :)

Hoeveel kost het hier dan?

Maar wat wil je dan in Israel doen NA dat jaar?

Dat is vaak het probleem met een plotselinge religieuze "omslag". Het dient vaak om een leegte op te vullen.

Van het ene op het andere moment, zelfs. :o

Al loop ik al ruim een jaar met het idee rond en ben ik vorig jaar al bij het zionistisch hoofdkantoor geweest. :o

Duizenden euro's. Ik weet niet precies hoeveel. Maar in ieder geval teveel...

Daarna? Ach, eerst een taal-cursus en dan de bekeringscursus. Dan een tijdje op de kibbutz blijven misschien, en dan met een beurs gaan studeren.

Ergens klopt dat misschien wel. M'n leven voelt leeg; ik heb nu iets zinvols te doen (al zal niet iedereen het daarover eens zijn).

Maar het is niet zo dat m'n motieven daarom onjuist zouden zijn. :)

Hoofdkantoor?
En waar mag dat dan wezen? Wenen?

Wat vinden je ouders daarvan eigenlijk? :)

Amsterdam. ;)
De Jewish Agency, Nederlands kantoor, aliyah-afdeling... ;)

Daarmee vergeleken is het CIDI niets. :o

Mwa, dat wisselt héél sterk.

Offtopic: Aanslag in Israel, zie Ha'aretz.

Echt? :) Waarom dan?

@ Gatara: 'plotseling'... bij mij was het niet plotseling, maar toch ook wel onverwacht. Ik ben minstens 6 jaar tegen mijn zin in naar de kerk gegaan. Tot ik 2 jaar geleden een aantal mensen leerde kennen die allemaal christelijk waren en ik zag dat het ook anders kon (ik dacht dat alle christenen saai waren, sommigen zijn dat trouwens ook ;)).
Ik ben me toen meer gaan verdiepen in God. Maar mijn echt religieus bewustzijn kwam nu bijna precies 1 jaar geleden. Door iets wat ik meemaakte. Heel bijzonder. :)
Vanaf dat moment (2 jaar geleden dus) ben ik trouwens alleen nog maar christelijke mensen tegengekomen, in ieder geval de mensen die mijn vrienden werden. En ik heb ze daar echt niet op uitgezocht, bij sommigen kwam ik er pas na een tijdje achter. Ik geloof ook echt dat dit geen toeval is.

*verhaal* :o

aha.

Haha. Nou, je hebt zionisme en je hebt zionisme, he ;)
Ik prefereer het moderne zionisme dat Rabbi Arthur Hertzberg beschrijft in zijn boek the Fate of Zionism.
:o

Ik weet niet wat je hebt meegemaakt, maar heeft Nagarjuna's opmerking "Dat is vaak het probleem met een plotselinge religieuze "omslag". Het dient vaak om een leegte op te vullen." daar mee te maken?

Omdat ik wist dat jij toen je je slecht voelde ook opeens religieus werd. :)

ik denk hetzelfde als trumpetlover (wat een naam btw sjeez).

MAar verder ben ik helder genoeg om me dat niet te laten overkomen :)

Zionisme is door de jaren een joodse versie van fascisme geworden.

Het is behoorlijk off-topic om hierover uit te gaan wijden, hoewel ik wel nieuwsgierig ben naar je argumentatie. Maar doe dat maar in een PM ofzo. Niet hier in dit topic.

Nee. Nou ja, in eerste instantie wel, denk ik. Maar van het ene op het andere moment geloofde ik opeens écht. Ik was op een school (EH, Evangelische Hogeschool), met 2 vriendinnen mee. We waren aan het bidden en ik vroeg aan God of Hij me wilde laten voelen dat Hij echt was. Op hetzelfde moment begon de zon op mijn been te schijnen, terwijl het de hele dag al regende en bewolkt was.
Voor jullie misschien toeval, voor mij niet. Terwijl het daarvoor ook echt toeval geweest zou zijn voor mij. Dan had ik er echt niet in geloofd.

@ FA: ik ben altijd wel religieus geweest. Ik heb nooit geloofd dat er niets was. Maar ik zette me erg af tegen mijn ouders (en dus de kerk en het geloof) en ik was (en ben) erg kritisch.

Ik ben altijd al gelovig geweest maar de laatste jaren is het intensiever geworden, wat wil zeggen dat ik er bewuster over na denk en er meer mee bezig ben. Ik geloof niet in het instituut kerk of iets dergelijks en geestelijke leiders. Eerlijk gezegd vind ik een bekeringscursus en andere toestanden die FA omschrijft niets met het geloof te maken hebben. Ik probeer mijn eigen weg te vinden in mijn manier van geloven. Voor mij betekent het vooral ontdekken en mijn bevindingen van positive invloed te laten zijn op mijn leefstijl en mijn omgang met anderen.

Offtopic:
07/03 14 Palestijnen gedood (onder wie 4 kinderen) door israëlisch leger (NRC)
09/03 Palestijnse gedood door Israëlische militairen (ANP)
13/03 2 Palestijnen gedood door Israëlische soldaten (Nieuws.nl)
14/03 3 Palestijnen doodgeschoten door Israëlische militairen (ANP)

Wat FA kan, mag ik ook

Ik denk trouwens dat mensen die zich zo plotseling religieus bewust worden, snel geneigd zijn om van het ene uiterste in het andere over te schieten. Dat zie je ook vaak bij bekeerlingen gebeuren, alsof ze wat in te halen hebben of zich extra willen bewijzen. Het lijkt me verstandig om nooit te hard van stapel te lopen in dit soort zaken want vaak zijn het puberale grillen ipv serieuze overtuigingen. Ik denk niet dat je dmv een religieuze zoektocht op zoek moet gaan naar jezelf en meer van dat zweverige gedoe, je zou al sterk in je schoenen moeten staan wil je een weloverwogen keuze kunnen maken.

(y)

sorry hoor FA :| :s