Niet Gehoord
 

Hij maakt een sprong
door een grasgroende weide
dwars door de wind
niet gehoord wat wij zeiden

Dat hij in de lucht
Even mooi is als wolken
gedreven als schapen
die het symbool
van een kudde vertolken

De herdershond grijnst
en bijt hard in zijn been
die juist met een teen
op de grond is gekomen

Hij valt uiteen
zoekt schuil bij de bomen
welke hem omarmen
maar niet laten ontkomen

hij zoekt naar zichzelf maar
geen boom die hem kent
tot hij plots in een sprong
door een grasgroene weide
zichzelf weer herkent



Mijn eerste inbreng hier, hoor graag jullie reacties! xx

"welke hem omarmen
maar niet laten ontkomen"
- loopt niet zo lekker. het vorm niet een geheel met de 1e 2 regels.

vooral de laatste strofe (y) (y) !

Welkom! Je had eerder moeten komen (y)

Origineel gedicht. Begin is sterker dan het einde. Bij de eerste 3 strofen heb ik zoiets van, elke strofe op zich is sterk, loopt lekker en heeft een mooi soort humoristische beeldspraak (beeldende humor). :cool:
Dat van "het symbool van een kudde vertolken" is echt prachtig.

De vierde strofe snap ik niet, en ik twijfel aan 'uiteen'. De laatste vind ik niet helemaal goed lopen. Het herhalen van de groene weide is wel goed.