Emotie regulatie stoornis (denk ik)
 

Ik heb iets. Ik ben iets.

Jaren geleden ben ik voor een periode van drie jaar seksueel misbruikt. Vreemde gewaarwording. Het is gebeurt vanuit een machtspositie, door een vrouw. Veelal kreeg ik het verwijt dat het mijn eigen schuld was...('zonder stijve wil ut niet') of iig de opmerking dat ik een mazzelaar was. Voordat ik goed en wel wist wat neuken was deed ik al (vanaf m'n tiende), zo'n 1 keer in de week (tot m'n 13e). Toen heb ik, na een vreemde nacht met een vriend, besloten aangifte te doen terwijl alles nog speelde. Het is allemaal op papier gezet, en een rechtzaak geworden met alle heisa er omheen. (grote krantenkop in de telegraaf, radio interview e.d.)

Zover ik het overzie (en ik overzie het niet!) heeft het seksueel misbruik an sich niet zo heel veel aangericht. Ik ben meer benadeeld structurteel liegen en verdraaien wat er in de jaren is ingesleten. Ik liep jaren rond met een groot geheim en een schaamte jegens o.a. m'n ouders. Het lijkt erop dat m'n verstand mijn emoties heeft overgenomen. Een soort zelfpreventie oid.

Maar nu zit ik met de tering zooi. Ik ben het huis uitgegaan, ben gekraakt gaan wonen. Heb mijn stufi meer dan een jaar te lang door laten betalen en ben rondgkomen van 90 euri netto in de maand (die btw snel opwas). Ik gebruik te veel drugs, ik blow al jaren en rook. Te vaak neem ik een lijn speed, af en toe een pil en soms een keer wat booze. Ik zit vast.

Wegens het niet betalen van premies ben ik onverzekerd. Kan dus geen hulp zoeken. Me motiveren om een uitkering aan te vragen lukt niet en wat ik doe is doormodderen. Ik woon nu sinds twee maand niet meer gekraakt maar bij m'n vriendin. Een heel lief meisje dat alleen veel meer vraagt en nodig heeft dan ze geven kan. Ze lijkt een soort projectje te worden (absoluut niet negatief bedoeld!), ik zet alles opzij en verloochen de ik, die ik niet ken. Zij heeft problemen van natuurlijke aard, en is wel in een behandel stadium. Misschien gaat ze binnenkort in dagbehandeling.

En denk ik nu hier verder mee te komen? nee. Maar ik heb ut weerus uitgesproken.....Maar tcoh; mocht iemand advies hebben ofzow....Ik wil wel anders...denk ik (nee, weet ik!)

ga hulp zoeken, stop met drugs...

klaar, simpel he? Nu nog zorgen dat je het harder wel wil dan dat je het niet wil.

ik vraag me ook af hoe je internet en een computer tot je beschikking hebt.

Doel je hiermee op je titel, of? (ik zie het verband met de titel
en je bericht niet echt nl, misschien kun je dat wat meer
toelichten oid?)

Citaat:

Me motiveren om een uitkering aan te vragen lukt niet en wat ik doe is doormodderen.

Waarom niet?

Ik denk dat het iig een goed iets is dat je beseft dat je aan het
modderen bent... Dan kun je er ook iets aan doen nl.

Wat ik me wel afvraag is, of het wel zo slim is om met iemand
samen te wonen die problemen heeft ed... Helemaal als ik lees
dat je alles op zij zet en jezelf verloochent. Waarom doe je dat
eigenlijk? Voor haar, of ook omdat je dan minder met jezelf bezig
bent oid?

Hoe het precies met verzekeringen enz zit, weet ik niet, maar
het lijkt mij geen overbodige luxe om ervoor te zorgen dat je
wél proffesionele hulp kunt krijgen.. Sowieso is een verzekering
wel (heel) handig, volgens mij, maar goed.

In woorden ja. Heel simpel. In concrete daden complexer, het is niet echt een kwestie van alleen willen ben ik bang.............

Ik woon nu bij m'n vriendin bij haar ouders; eten, compu en een bed heb ik wel.....

Nee, op mezelf. De titel is puur waar ik denk last van te hebben...Maarje, ik ben geen psych, maar m'n emotie huishouding is verrknipt of iig in de war.

waarschijnlijk niet. Maar ik kan daar niet mee stoppen, ik geef daar aan toe. Verklaren kan ik dat niet, alleen benoemen....

is het ook niet. Maar daarmee heb ik nog geen proffesionele hulp oid, en de motivatie kan ik niet opbrengen lijkt het. Al wil ik het ergens wel, het gebeurd niet. Ja, ik ben een slappe zak...Maar wat doe je met dat gegeven?

Het lijkt me verstandig om te beginnen met proberen je leven weer een beetje op orde te stellen. Ik denk dat het sowieso gewoon echt nodig is dat je een bron van inkomsten ziet te vinden. Of dat nou een uitkering is, een baantje, of wat dan ook. Verder begrijp ik uit je verhaal dat je niet meer bij je ouders woont. Hoe is je contact met hun? Als je nog wel contact hebt; kunnen zij jou niet helpen?? En als je geen contact meer hebt; is het niet mogelijk dat weer op te bouwen? Familie is toch wel echt iets belangrijks. Verder is het zaak iemand te vinden(en dan niet je vriendin denk ik als zij haar eigen problemen al heeft) met wie je kan praten over je problemen en wat je van je leven vind. Dan heb je in ieder geval een begin, en lukt het je mischien ook om alles voor jezelf wat duidelijker te zien. Het is alleen wel zo dat als je zelf niet echt wat wil veranderen aan je leven, het ook echt niet zal gebeuren. Ik weet niet of je aan dit alles wat hebt, maar het is hoe ik het zie. :) Sterkte!

wat zijn de andere invloeden dan denk je?

Citaat:

Ik woon nu bij m'n vriendin bij haar ouders; eten, compu en een bed heb ik wel.....

aight

Je kan de motivatie niet opbrengen om alles te verwerken en verder te gaan met je leven? Of lees ik dit verkeerd?

Ik hoef daar niets mee te doen. Jij bent degene met het probleem en zal dat op moeten lossen. Maar aangezien je een slappe zak bent die zich niet gemotiveerd voelt om zijn trauma's te verwerken, kom je niet veel verder nee.