wat is dit toch?
 

Al pakweg 2 jaar heb ik last van diverse, wat onduidelijke klachten. Op de meest gekke momenten krijg ik een soort van 'aanval'; ik word dan duizelig, waan mij in een onwerkelijke wereld, wordt zeer onrustig, begin te transpireren, te trillen. Meestal is dit het geval wanneer ik mij in een afgesloten ruimte bevindt (bioscoop/winkel/collegezaal/etc.) of temidden van een grote hoeveelheid mensen. Ik heb op dat moment het idee dat ik het contact met anderen kwijt raak en wil zo snel mogelijk weg. Het idee dat ik niet weg 'kan' (niet zo zeer het feit dat ik werkelijk opgesloten zou zitten, meer het feit dat het plotseling weggaan rare reacties zou opleveren; dat dit niet gepast zou zijn) maakt het er niet beter op. Ik begin mij erg onrustig te gedragen en krijg last van hartkloppingen. Het vervelende is dat de klachten op de meest diverse momenten plaatsvinden. Niet gebonden aan een bepaalde situatie of lokatie (er zijn situaties/lokaties waar het extreem vaak voorkomt, maar andere keren is er weer niets aan de hand). Ik dacht er inmiddels practisch vanaf te zijn, maar de laatste tijd duiken de klachten weer veelvuldig op. Vooral tijdens colleges heb ik er last van. Het is niet zo zeer dat het mijn studie totaal belemmert; mijn resultaten zijn voor alsnog goed. Maar het feit dat ik hierdoor vaak niet actief 'kan' deelnemen en regelmatig dingen moet missen, betreur ik ten zeerste. Ik heb er vrijwel alles voor over om dit te verhelpen, zodat ik me voor de volle 100% op mijn studie kan storten, en bovendien kan doen en laten wat ik wil. Ik vind het erg storend, en voel me er als het ware schuldig over mensen met mijn klachten op te zadelen. Daarom breng ik het niet of nauwelijks aan de orde. Ik ben er al een aantal keren voor naar de huisarts geweest, maar die wentelde het keer op keer af op stress. Dit vind ik wel een heel simpele gevolgtrekking. Ten eerste schiet ik met een dergelijke conclusie (zonder verdere maatregelen of wat dan ook) niets op en ten tweede, de afgelopen maanden heb ik voortdurend tentamens/essays/ etc. gehad en was er zodoende sprake van een (zeer) hoge werkdruk. In deze periode leefde ik helemaal op en had ik vrijwel nergens last van. Nu, in een aanzienlijk rustigere periode, waarin ik erg vaak rust kan nemen, spelen de klachten juist parten. Daardoor lijkt stress mij vrij onwaarschijnlijk (ik wil niet ontkennen dat ik zo nu en dan last heb van stress, maar een alles omvattende oorzaak lijkt het mij niet).
Reacties zijn meer dan welkom.

Hmmmzz moeilijk :confused: Om eerlijk te zijn denk ik, ook al zeg je dat je al vaker bij de huisarts ben geweest, dat je toch daar moet zijn met je probleem. Tenzij je geluk hebt en hier iemand treft die hetzelfde heeft (gehad) denk ik niet dat je hier veel mensen met genoeg medische kennis treft om je probleem op te lossen. Het is duidelijk dat je echt een probleem hebt, en dat verder onderzoek nodig is om uit te zoeken of het een medische of een psychische oorzaak heeft. Is het niet mogelijk om het nog eens bij de huisarts te proberen, en er dan voor te zorgen dat je niet zo makkelijk afgescheept word desnoods? Sterkte!

ik zou denken aan claustrofobie

voor die plaatsen zoals in die cinemas enzo. Omdat het afgesloten is en helemaal donker, je denkt mss dat de wereld weg gaat ofzo. Jah kweet niet hoe ik het echt moet uitleggen. Ik denk dat je je vlug verlaten voelt ofzo in een kleine ruimte ofzo en dat iemand je vergeet jah kweenie hoor :s

Ik ga het maandag ook nog eens proberen bij de huisarts en dan inderdaad (hopelijk) zonder me af te laten schepen. Een toelichting bij een mogelijke diagnose lijkt me iig meer dan logisch. Bovendien ga ik er ook niet vanuit hier iemand te treffen die me écht kan helpen, maar een beetje inzicht kan nooit kwaad. Een psychische oorzaak lijkt me meer voordehand dan een medische, maar dat moet natuurlijk nog blijken.
& Bedankt voor je reactie!

Dat zou inderdaad een oorzaak kunnen zijn. Maar zou het dan niet zo moeten zijn dat je immer klachten hebt in afgesloten ruimtes? Wanneer ik het idee heb dat ik ieder moment weg kan gaan, zonder belemmeringen, is er over het algemeen ook niets aan de hand.

Ik heb dit ook en ik hoop dat je te weten komt wat het is :|

Ik heb dit ook... ik word er ook nog eens supermisselijk bij en dan wil ik weg omdat ik dan echt denk dat ik moet kotsen en ben ik bang dat ik niet weg kan enzo DRAMA!! Maar ik ben er nu achter wat het is... dit is het bij mij iig

Ik heb dit een keer gehad toen ik al heel zwak en moe was en de keer daarna was ik bang dat ik me weer zo zou voelen. Het zit bij mij nu dus hoofdzakelijk tussen mn oren. Als ik in zo'n ruimte ben en het voel aankomen zorg ik gewoon dat ik afleiding heb en ga ik druk praten enzo... en dan heb ik daarna zoiets van.. ik ben er al een half uur en ik sta hier nog dus het gaat helemaal goed :D en daarna is er niets meer aan de hand!

In het begin werkte het ook nog niet echt goed om afleiding te zoeken enzo maar dat gaat steeds beter. En hoe meer je er over nadenkt hoe erger het word!!!

Bij mij gaat het een stuk beter... ik heb het eigenlijk alleen nog als ik op stap ga!!

Ik hoop dat je er iets aan hebt...
heel veel succes iig :)

Ben je er voor in behandeling geweest? Of heb je het als het ware zelf kunnen oplossen? Ik sluit niets uit, maar het lijkt me onwaarschijnlijk dat het gebeurt uit 'angst' voor hetgeen een vorige keer gebeurde, aangezien ik het niet altijd heb en vanuit het niets in diverse situaties :/ Maarja we zullen zien.
Bedankt iig voor je reactie! :)

Ik ga het maandag nog eens aankaarten bij de huisarts. Aanvankelijk ben ik in behandeling geweest bij de fysiotherapeut (het zou aan mijn ademhaling liggen, misschien is dat bij jou het geval? maar dat bleek dus niet zo te zijn). Ik zal het iig posten als ik meer over een mogelijke oorzaak weet :/ Hopelijk laat die niet zo lang op zich wachten, want het werkt vaak behoorlijk belemmerend.

Ik ben niet 'echt' in behandeling geweest maar moest naar zo'n maatschappelijk werkster en heb er met haar een paar keer gepraat en dit kwam eruit!!

Heb je een sterke neiging om plaatsen waar dit kan gebeuren te vermijden? Dan heb je misschien last van Agoraphobia.

Die neiging heb ik wel ja, maar het is vrijwel nooit mogelijk om dat ook daadwerkelijk te doen :/
Bedankt voor de link, ik zal er eens kijken.

"It is now taken to include fears not only of open spaces but also of related aspects such as the presence of crowds and the difficulty of immediate easy escape to a safe place (usually home). The term therefore refers to an interrelated and often overlapping cluster of phobias embracing fears of leaving home: fear of entering shops, crowds, and public places, or of travelling alone in trains, buses, or planes. "

"All the following criteria should be fulfilled for a definite diagnosis:

(a) the psychological or autonomic symptoms must be primarily manifestations of anxiety and not secondary to other symptoms, such as delusions or obsessional thoughts;
(b) the anxiety must be restricted to (or occur mainly in) at least two of the following situations: crowds, public places, travelling away from home, and travelling alone; and
(c) avoidance of the phobic situation must be, or have been, a prominent feature."

Vervelend herkenbaar, al laat ik het trekken van conclusies natuurlijk over aan een specialist. Ik ben benieuwd wat de huisarts morgen weer te melden heeft.

Dit topic helpt wel echt, zo met mensen praten die het ook hebben lucht op :) (y)

Ja vind ik ook :)
Nu komen m'n klachten toch al wat minder 'achterlijk' over.

:)

Dat noemen ze toch pleinvrees? Als je op plekken angstig wordt. Je bent dan bang dat je niet meer weg komt en gaat hyperventileren of wordt duizelig. Maar ik weet er niet zo heel veel vanaf dus ik denk dat je het toch tegen iemand moet zeggen die er meer vanaf weet. Jammer dat je dokter elke keer aan stress denkt terwijl dat toch duidelijk niet zo is. Misschien moet je zeggen dat je het ook op andere plaatsen heb die niks met je school te maken hebben en in zo'n dichte collegezaal met veel mensen kan die angst natuurlijk snel optreden! Als je niet naar je huisarts wil meot je denk ik met iemand anders praten, want het is een serieus probleem en je hebt echt hulp nodig!!!

Bedankt voor alle reacties!
Ik ben naar de huisarts geweest en die heeft inderdaad de diagnose agorafobie gesteld. Ik ben doorverwezen naar een psycholoog en heb er medicijnen voor gekregen. Hopelijk gaat het langzamerhand beter, ik ga me er iig erg voor inzetten.