Altrecht
 

Morgen ga ik voor het eerst naar Altrecht, Bureau jeugdzorg kon mij niet helpen met deze problemen, ik heb een tijdje moeten wachten en baalde daarvan. Maar nu wil ik niet meer, heb helemaal geen zin, en zie het nut niet meer. Zouden zij mij wel kunnen helpen terwijl niemand dat kan.
Kunnen zij wel opeens mijn negatief zelfbeeld verhelpen, kunnen zij dat wel terwijl ik van mezelf walg, mezelf haat.. vandaag haatte ik zelf de manier waarop ik praat.
Wat heeft het nog voor zin? Kom ik hier nog wel vanaf?

En dan ben ik nu gewoon echt zenuwachtig, wat moet ik zeggen en wat niet.
Wat verwachten zij van mij? en wat niet? Kijken ze raar op van die dingen die ik doe? Ik weet het niet meer mensen, wat moet ik ingodsnaam van zo'n gesprek verwachten..

:(

Iemand die hier ook bij altrecht zit? en daar dus ervaring heeft..
(ik heb dr zelf al 1 slechte ervaring)

Zij kunnen jouw negatieve zelfbeeld niet verhelpen, de enige die dat kan ben jij. Ze kunnen jou wel een helpende hand bieden, maar jijzal je er ook voor moeten inzetten en het ook willen...

Het lijkt misschien alsof je de enige bent die tegen bepaalde dingen aanloopt en op een bepaalde manier handelt, maar
dat ís niet zo.

Volgens mij hebben ze daar wel de nodige ervaring, (en dus
ook wel veel verschillende problemen ed gezien lijkt me)
probeer je dus geen zorgen te maken of ze het raar
vinden wat je doet ed.

Bovendien denk ik ook niet dat je aan hun verwachtingen
moet willen voldoen, jij komt daar om geholpen te worden,
en als jij je gaat gedragen op een manier waarop jij denkt
dat zij dat verwachten, schiet je daar niets mee op...

Ik denk dat het absoluut wel zin heeft, en dat je 'hier' vanaf
kunt komen, maar dan moet je het wel zelf willen, en bereid
zijn ervoor te vechten, lijkt me.

Probeer er iig voor open te staan, ondanks die slechte ervaring,
en ook zo eerlijk mogelijk te zijn, enz. Je bent nu eindelijk van
die wachtlijst af, als ik het goed gelezen heb, grijp die kans dan
ook!

Succes morgen. (y)

heej meis,

je weet dat ik bij altrecht zit ;)....ik denk dat je niet de moed moet verliezen, al die tijd dat ik er ben geweest, heeft het mij toch wel geholpen, en moet je eens kijken waar ik nu ben! ik zit al bijna tegen een adviesgesprek aan! ze doen daar echt veel om je te helpen hoor! Natuurlijk kunnen ze je niet ineens helpen, dat weet je zelf ook wel...maar ze gaan kijken wat er aan de hand is, en ook al is het misschien moeilijk om alles te vertellen, zo kunnen zij wel bepalen wat voor 'n hulp het beste bij jou past.
Zeg gewoon wat jij wilt zeggen, er is daar niet iets wat goed of fout is. Ze zullen heus niet opkijken van dingen die jij doet hoor meis! Ik snap best dat je zenuwachtig bent, maar als je daar eenmaal zit, valt het wel mee, en na afloop ben je misschien wel blij dat je bent geweest. Ik denk dat je niet te veel van zo'n eerste gesprek moet verwachten, ze gaan je natuurlijk niet meteen helpen, maar het kan af en toe wel een beetje moeilijk zijn, maar ik denk niet dat het veel moeilijker is dan bijn jz. Ik denk dat als je wilt dat alles goed komt, dat het je wel lukt, als je maar doorzet!

Heel veel succes en sterkte morgen, ik denk aan je, en duim voor je!

Hele dikke knuffel en drie zoentjes van mij.

Mjah, ik sluit me bij mn voorgangers aan. Probeer gewoon te zeggen wat je vind en hoe jij dingen ervaart. Wees eerlijk en probeer geen rol te spelen.

Veel succes :)

Ik sluit mij ook aan bij mijn voorgangers :) Ik zou alleen nog willen toevoegen, je hebt nu al zolang gewacht, en nu is het al morgen. Je kan dan het dan nu denk ik in ieder geval proberen. Ook al helpt het niet (alhoewel ik denk dat dat vooral van jezelf afhangt) dan heb je het in ieder geval geprobeerd en weet je dat ook weer. Maar ik denk wel dat ze je alleen kunnen helpen als jij zelf ook jezelf wil helpen zeg maar.

Heel veel sterkte ermee :)

het was echt zwaar, ik was daarna zo doodop.. En het was zo moeilijk. Alles wat ik heb verteld was eerlijk. Maar dr was nog zoveel meer dat gezegd moest worden, maar ik kon het toen niet... 's nachts lag ik in me bed en wist k wat ik had moeten zeggen. Ik kan zo rustig praten dan, maar mijn gedachtes draaien door me kop. En ook moest ik janken..
Ik heb geen idee of ik het "goed" heb gedaan ofzo. Ik weet alleen dat het me heeft gesloopt.
Ze belt vandaag al, of ze nog een intake gesprek wilt, of ze mijn moeder wilt spreken, en of ze een psychiatrisch onderzoek wilt.

misschien was het wel goed om te gaan, en is het goed dat ik hiermee door ga..(denk ik) maar het was wel zwaar..:(

Wat goed van je dat je echt eerlijk bent geweest, en dat je inziet dat het het goed is om hiermee door te gaan! En tuurlijk heb je het wel goed gedaan, het lijkt mij heel normaal dat je niet alles in een keer hebt kunnen vertellen en dat zullen ze daar ook zeker wel begrijpen. Dat komt denk ik ook later vanzelf wel. En laat je niet afschrikken doordat het zo zwaar is he? Ik denk dat de eerste stappen het moeilijkst zijn, en die heb je nu tenminste gehad. Dus kop op :) Ik ken je niet eens en ben toch trots op je ;)

Tuurlijk! Als je eerlijk bent doe je het al snel goed in een dergelijk gesprek. :) Je hoeft echt niet altijd lief leuk en aardig te zijn, je komt daar juist om met je problemen geholpen te worden. Niet om het een ander naar de zin te maken.

Maak je maar geen zorgen hoor meissie. Doe gewoon je best om zo veel mogelijk aan je problemen te werken, dan word je daar erbij geholpen.

Sluit ik mij bij aan meis, je bent nu zover, en ookal was het zwaar, je gaat door, al moet ik je persoonlijk dr naartoe slepen! In mijn eerste in-take heb ik ook niet alles verteld daar, en toen kreeg ik gewoon nog een tweede gesprek erbij. Ik ben benieuwd wat ze zegt als ze belt! Ik denk dat er niet echt een goed of fout gesprek bestaat, maar als jij eerlijk bent geweest is het zoals Bertram en Kruimel al schreven vast wel goed!Mgoed, ik moest ook huilen bij mn eerste in-take enzo...dus dat is helemaal niet erg :) Ik ben iig heel erg trots op je! Je verdient een hele dikke knuffel meis!

Ik spreek je nog wel op msn ;)
Liefs + knuf, m.