Gaan voor het leven.
 

Na het overleven van een ongeluk waaruit ik eigenlijk dood had moeten zijn kijk ik ineens nog anders tegen het leven aan.
Je hoort het soms wel vaker dat mensen die de dood in de ogen hebben gekeken zich ineens bewust zijn geworden van al hun fouten.

Dit heb ik sinds afgelopen vrijdag.

Mijn auto sloeg drie keer over de kop, botste tegen vanalles aan en belandde met mij erin in ondersteboven in een greppel. Op het moment dat dit allemaal gebeurde stond te tijd zowat stil. Alsof je de film langzaam afspeelt. Alsof mijn leven zich in die paar seconden voor mijn ogen helemaal herhaalde.

Ik kroop eruit en merkte dat ik geen enkele verwonding had. Mijn auto is nu een totaal wrak maar ik leef!

Het enige wat ik voelde was: dankbaarheid. Dankbaar dat ik nog een kans kreeg om door te gaan, om de mensen die ik kwaad heb gedaan te zeggen dat het me spijt maar ook de kans om vanaf nu te leven met het gevoel dat ik moet gaan doen wat ik eigenlijk moet doen.

Ik ga de uitdaging aan en zeg hierbij tegen iedereen die dit leest:

Sorry !

Het maakt niet uit voor wat. Als jij het gevoel hebt dat ik je iets heb aan gedaan waar je nu nog last van hebt dan hoop ik dat je me dat vanaf vandaag vergeeft.

Ik vraag mij af of hier ook mensen zijn die zoiets hebben mee gemaakt en die nu leven met dat gevoel: ik ga ervoor.

Wat was voor jou de reden tot ommekeer?

Jeetje wat heftig..
Hmm.. hier moet ik even over nadenken hoor :bloos:



@idmind: Wow! Has been a while!

Ik was een paar jaar lang niet echt dankbaar voor het leven. Omdat ik negatief over mezelf dacht, en ik niet tevreden was met mijn leven, omdat ik me vaak erg down voelde, en ik niet wist waarom ik eigenlijk nog leefde.

Toen een aantal mensen om me heen opeens op jonge leeftijd stierven, had ik zoiets van: ik heb de keus nog, en zij moesten zomaar gaan. Als ik nu nog niet hoef te gaan, waarom maak ik er dan niet iets moois van? Morgen kan het afgelopen zijn...

Wat jij schrijft over sorry zeggen tegen iedereen, dat herken ik niet zo. De mensen waar ik ruzie mee heb, daar heb ik geen contact meer mee, en als het me steeds maar dwars zit, dan ga ik kijken of er iets bij te leggen valt of dat ik het maar zo moet laten. In ieder geval heb ik niet meer zo veel haat in me als een tijdje geleden. Ik kan nu boven mijn boosheid gaan staan. Ik ben me niet opeens bewust geworden van allerlei fouten. De dingen die ik fout heb gedaan, horen ook bij mij, en waren toen mijn beslissingen, die moet ik koesteren, ik was vroeger eenmaal anders dan nu.

Toen ik bedreigd werd door 2 gewapende mannen, en ze waren eenmaal de winkel uit, had ik zoiets van: hey ik leef nog, en daar ben ik nog blij mee ook! Dat was een teken voor mij dat ik er echt voor wil gaan en niet kies om er mee te kappen. Tegen die 2 gozers had ik ook een enorme haat opgebouwd en als ik ze tegen zou komen zou ik ze willen vermoorden. Later pas besefte ik dat ik moe werd van deze negatieve energiestroom, en heb ik me er bij neergelegd.

Ik ben toen verder gegaan met het leven en dankbaar geworden, ook dankbaar voor de ervaring die ik toen had, want het was leerzaam en het nam uiteindelijk veel angst bij mij weg.

Ik herken dus niet datgene om in het openbaar me te verontschuldigen. Wel om vandaag nog te doen wat morgen misschien niet meer kan.

Idmind: ik ben echt zo blij dat je nog leeft en dat wij samen verder van elkaar kunnen genieten...daar ben ik ook erg dankbaar voor..xx...

ik ben nog steeds niet dankbaar voor het leven. Nog niet zolang geleden dacht ik dat ik wel dankbaar was, omdat alles opeens goed leek te gaan. Ik dacht echt dat mijn leven anders zou worden van af dat moment. maar dat pakte anders uit, ik heb blijkbaar niet het recht een goed leven te hebben. waarom zou ik dankbaar zijn?

Ik weet ook dat het leven zo voorbij kan zijn(in mijn omgeving gemerkt en ik werk met mensen van boven de 70). Natuurlijk weet ik dat ik van elke dag moet genieten maar als je in de put zit is dit niet zo makkelijk! Vaak hoor je ook van mensen dat als ze iets ergs meemaken ze ineens heel anders gaan leven. Vaak denk ik dan bij mezelf dit wil ik niet :nono: . Ik wil nu genieten zonder dat er eerst iets ergs voor moet gebeuren. Dat is heel moeilijk vooral omdat ik zelf vind dat ik nog vrij jong ben. Ik heb nu wel meer bewondering en respect voor bepaalde dingen maar zeer zeker nog niet voor alles(snappie??)

Eigenlijk weet ik niet of het hebben van een goed leven een recht is. Wel denk ik dat het in een ideale wereld misschien zo zou zijn dat iedereen het goed heeft. Wat is dat dan eigenlijk waard? Als er geen tegenstelling is wat is dan "goed" als er geen "slecht" bestaat?

Het is natuurlijk niet leuk als jij nou net die gene bent dit aan de kant staat van het hebben van een "slecht" leven.

Toch denk is dat het leven in hoofdzaak bestaat door wat je er zelf van weet te maken. Het verschil tussen gelukkig WILLEN zijn en gelukkig ZIJN zit hem in het verlangen naar gelukkig zijn of het gelukkig zijn op zichzelf.

Anders gezegd Als je verlangt naar het licht dan sta je in het duister. Als je in het licht staat hoef je niet meer te verlangen naar het licht maar zou je weer kunnen verlangen naar het duister.

Of is dit te filosofisch?

Sorry zonder enig inhoud, vrij waardeloos dus. Wat heb ik nou aan iemand die sorry roept gewoon omdat hij daar zin in heeft?

Hoezo? die jongen wil z'n leven beteren. Wie zegt dat hij het niet meent? Waarschijnlijk is het gewoon allemaal teveel om het uit te leggen.

voor de topicstarter: Ik herken het zelf ook. M'n examentijd (die helaas nog steeds niet helemaal is afgelopen) is mede door persoonlijke problemen een heel zware tijd geworden. Maar nu is het bijna voorbij, en ik kan nu al voelen wat voor geweldige tijd er gaat komen als ik er een punt achter kan zetten. Voor geinteresseerden, door toch hard te werken sta ik nu maar net (en het gaat hier om honderdsten) onder het lijntje.

Welke inhoud had jij willen zien dan?

Moet ik hier een belijdenis gaan opschijven?


Zeg maar waar jij wilt dat ik sorry voor zeg tegen jou.

Dit soort commentaar heeft zeker geen inhoud dus je antwoord vind ik niet zinvol.

Helder kijk heb jij. Zo is het maar net!

Vertel eens wat meer? Ik zou wel willen weten wat je bedoelt met "net onder het lijntje"

Je betert je leven niet door puur alleen sorry te zeggen voor alles wat je gedaan hebt. Dat is wel heel erg makkelijk he?

Zeg jij maar eerst wat je mij of andere mensen hier misdaan hebt waarvoor je spijt en berouw hebt.

In mijn ogen ben je nu niets minder dan een aandachtszoeker die juist GEEN moeite wilt doen om zijn leven te beteren.

Daar heb je zeker gelijk in. Maar daar wil ik ook helemaal niet naartoe. Je moet toch ergens beginnen met het beteren van je leven? Geef hem dan een kans om dat begin te maken. Als blijkt dat hij toch gewoon een aandachtszoeker is kun je later altijd nog zeggen, okee, laat maar zitten.

Aan jezelf werken, begin je bij jezelf en eindig je bij jezelf. Je begint niet op een publiekelijk forum sorry te schreeuwen. Dat is aandachtvragerij.

uiteindelijk kom je natuurlijk altijd bij jezelf uit. Maar als hij met het gevoel zit dat hij de forummers hier iets misdaan heeft, dan is dat zijn gevoel, werkt hij er dus aan en is hij met zichzelf bezig.

Heel klote van je van het ongeluk, heel fijn dat het zo goed met je gaat, maar een beetje met de voeten op aarde komen joh. Het klinkt behoorlijk alsof je er toch iets aan hebt overgehouden *ahem*.

Waarom zou je nou iedereen sorry gaan zeggen? omdat je het overleefd hebt? JE hebt geen kans gekregen om nog door te gaan, je hebt het toeval gehad dat je nu niet dood bent, subtiel verschil en dan/daadoor moet je (imo) niet zo doordraven.

Dan moet die de forummers persoonlijk aanspreken toch, of niet?

Denk jij, dat mensen die daadwerkelijk een sorry van hem verdienen, blij zijn met dit bericht; dat ze hem nu vergeven omdat hij 'sorry' tegen 'iedereen' heeft gezegd?

Daarnaast vind ik dit gewoon een slecht voorbeeld en hoop niet dat andere mensen hierdoor zijn voorbeeld gaan volgen. Sorry zeggen is iets .. intiems en persoonlijks .. IMHO.

Wie zegt dat ik al die dingen die jij hierboven aan het noemen ben niet allang gedaan hebt?


Waarom ga jij op zo'n oordeel wat nergens voeten heeft blind?
Ik denk dat jij jezelf hier een beetje voor gek zet.
Ik vind het verder niet de moeite waard op inhoudelijk op te reageren. Sorry. ;)

Als je dat wel gedaan had, had je dat allang vermeld.

Ik ga er tegenin omdat je een bizar slecht voorbeeld stelt voor andere mensen die door jouw aandachtvragerij dadelijk ook gaan denken in de trend van "hee, als ik nou is een algemeen 'sorry' topic open en sorry in size 30 schrijf, dan is alles weer goed en dan heb ik mijn leven gebeterd".

Thanks.

Ach weet je als het maar een goed gevoel geeft.
Ik zel er echt niet van door draven. Er gaan dagelijks mensen over de kop in de achtbaan of zo. Dus zo schokkend is het nou ook weer niet.

Het gaat mij er gewoon om dat ik weet dat ik weer een kans heb. Terwijl het ook anders had kunnen zijn en ik ben blij met mijn leven.

Volgens mij kan het geen kwaad om af en toe iets te zeggen wat positief is. Als je die kans hebt, waarom zou je het dan laten?

Kijk voor mij is het echt niet alleen een sorry zeggen tegen de wereld en dan verder zweven. Het is voor mij gewoon het gevoel dat bij mijn algehele levensfilosofie hoort. Eigenlijk gewoon een postitieve instelling. Er is al zoveel negativiteit en angst in onze nabije omgeving buiten het forum en er binnen.

Het geeft mij een goed gevoel als ik het idee heb dat er mensen zijn bij wie het bericht WEL aankomt. De mensen die zich niet aangetikt voelen kunnen het ook gewoon naast zich neerleggen.

Toch kan je veel halen uit de reacties die je hier boven ziet. Mensen die met een bepaalde gekleurde bril kijken en niet anders kunnen dan negatief reageren op iets wat postief is.
Een beoordeling zegt meer over de beoordelaar dan over de beoordeelde.

Gelukkig zijn wij hier vrij om een mening te geven, postief of negatief.
:D

Waarom geef je een waarde-oordeel 'negatief' en/of 'positief' aan de reacties van anderen?

Waarom niet? Het is mijn mening.

Daar heb je wel gelijk in inderdaad. Persoonlijk zeggen is beter dan publiekelijk zeggen.

In die andere personen had ik me nog niet verplaatst. Ik denk dat je inderdaad gelijk hebt als je zegt dat ze hem nu makkelijk kunnen vergeven. Zelf zou ik een persoonlijke sorry ook meer op prijs stellen ;)

Mee eens. En verder wat Marcade zegt. :)

Het is volstrekt zinloos en incorrect. Je bestempelt enkelen (waaronder mij, althans dat leek je bericht sterk te impliceren) van negatief denken. Ik denk helemaal niet negatief, slechts realistisch.

Het leven gaat gewoon verder, het leven is zoals het altijd was, er is geen fuck verandert behalve jij. En dat jij nu ineens hippische blijheid hebt ontdekt na je ongeluk, is heel leuk voor je, maar ga de realisten onder ons, die doorhebben dat er verder niks is verandert, niet bestempelen als negatief.

Iets IS nooit positief of negatief.

ik ben gewoon perfectionist :p

Mwah, echt dankbaar ben ik tot nu toe nog niet echt geweest hoor, voor mijn leven. Ik heb nooit gedacht; oh, gelukkig dat ik nog leef. Weet ook niet waarom eigenlijk. Nougoed, laatmaarweer, ik ben stom bezig nu.

Eigenlijk ben ik het heel erg met je eens. Misschien klinkt dat raar maar toch is het zo.
En ik heb geen last van dat hippy gedoe hoor. Ik sta met bijde benen op de grond. Wel ben ik blij met deze discussie en mocht ik overtrokken overkomen dan is dat de beperking van mijn geschreven woord. De mensen die mij kennen zullen weten dat het allemaal wel mee valt.

Misschien geeft het wat meer inzicht als ik schrijf dat ik jaren geleden al een duidelijke keuze heb gemaakt voor het leven. Ik wilde er toen een einde aan maken (ik was 17) maar op dat moment beloot ik om het niet te doen en met mezelf de afpraak te maken het nooit te gaan doen. Ik sta daar nog altijd 100% achter. Wat andere mensen daarin doen is hun keuze.

Dat ik zelf een klein beetje anders tegen dingen aan kijk is inderdaad mijn eigen veranderde blik en kijk op mijn leven. Het maakt voor niemand iets uit. Ik was (en ben) alleen gewoon blij dat ik nog leef en dat komt er misschien een beetje euforistisch (WTF) uit... ;)

Over Negatief en positief kan ik zeggen dat ik je mening deel. Het is wel een andere manier van denken die ik niet zo vaak tegen kom de laatste tijd. Je kunt denken in tegenstellingen: goed-fout, hoog-laag, hard-zacht, geloof-twijfel, postief-negatief enz. maar je kunt ook zonder deze oordelen. Dan maak je een totaal onderscheid voor alles. Alles staat op zichzelf en heeft geen waarde tenopzichte van het andere. Deze filosofie hang ik meestal aan maar vanuit die gedachte is het vaak moeilijk om met andere mensen te praten.

Nu merk ik eindelijk weer eens iemand die ook zo denkt en daar ben ik dan weer blij mee. (y) En ik beticht (althans niet bedoeld) jou nergens van. Sorry dat het zo over kwam.

Dan ben ik het eigenlijk stikum ook wel eens met Marcade. Dat sorry zeggen iets intiems is. Nu heb ik het probleem dat ik eigenlijk niet eens weet wie hier op het forum nog een sorry van mij verwacht. Dus dat intieme wordt hier wat lastig maar ik ga mijn best doen...

@ALL
bedankt voor al deze reacties tot nu toe. Heel leerzaam en toch ook zinvol voor mij.

Dus ik heb mezelf gelukkig toch niet zo erg voor gek gezet? :o