vriendschap op afstand
 

Ik was zo blij iemand ontmoet te hebben...
Gewoon een vriend, maar geweldig.
Kon gewoon een telefoongesprek met hem voeren en hij weet overal, hoe realistisch hij ook kan zijn, een positieve draai aan te geven.
Nu was het de laatste tijd zo dat we elkaar eigenlijk elke maand wel zagen.
En dan dus in de zin van, zonder andere mensen erbij zeg maar, dat we gewoon gezellig samen de kroeg in gingen ofzo.
Echt geweldig!
We wonen 2,5 uur van elkaar vandaan, dus elkaar vaker zien lukt meestal ook niet eens.
Alleen, de laatste twee keer dat ik voorstelde samen wat te gaan doen kon hij niet...
Kan hij ook weinig aan doen, hoeft ook helemaal niet erg te zijn, maar het is zo jammer.
Hij is heel erg van: bel maar als je eens in de buurt ben...
Nou denk ik al slim te zijn door van te voren al aan te kondigen dat ik er weer eens ben, maar het helpt wat weinig.
Ik zie hem zaterdag wel weer hoor, maar ja, dan kunnen we elkaar niet heel erg spreken, omdat het op een activiteit is met een nogal druk programma en veel mensen...
Ik hoef me vast eigenlijk helemaal nergens druk om te maken, maar toch doe ik dat wel ergens.
Nu is het namelijk zo, dat ik de komende tijd geen reden heb om bij hem in de buurt te zijn, dus zie ik hem misschien pas eind april weer...
dat is toch wel zo'n 1,5 maand....

nou vroeg ik me dus toch een beetje af...
hoe goed kun je een vriendschap op afstand opbouwen en behouden?

Ik heb zelf een relatie op 2.5 uur afstand en zelfs dat lukt prima. Gewoon een of meer dagen in het weekend vrij proberen te houden en dan moet het wel lukken. Logeren helpt ook.

een vriend van mij woont in Eindhoven en een ander in Almere. Die zie ik dus niet zo vaak (1x in de 2 maanden) maar toch ben ik met allebei echt goed bevriend. Ik vind het zelfs leuk dat ik ze niet zo vaak zie, want als ik ze dan zie, heb ik veel meer te vertellen en is het echt quality-time dat we hebben :D . Bovendien: je hebt ook msn, mail, telefoon etc (goh..)

Ik heb ook een vriendin in Wit-Rusland wonen, dat gaat echt stukken moeilijker moet ik toegeven. Omdat ik niet echt een gesprek met haar aan de telefoon kan voeren (ze spreekt geen Engels) blijven de mailtjes -in het Duits- ook vrij simpel :( .

anyway: 2,5 uur van een vriend afwonen kan prima, don't worry :)

Kan prima als je maar niet verwacht dat je elkaar dagelijks ziet of spreekt. Ik heb zelf goede vrienden en vriendinnen over het hele land zitten. Logisch ook want iedereen studeert en mensen gaan nu éenmaal niet altijd naar dezelfde universiteit.

Je kunt bellen, mailen, sms'en of gewoon een keertje bij elkaar op bezoek gaan. Een zeer lieve en wijze vriendin van mij heeft me geleerd dat de diepte en oprechtheid van vriendschap niet schuilt in het aantal keren dat je elkaar ziet of spreekt, maar in de manier waarop je het zelf beleeft. En dat is denk ik een zeer waar woord.

Het punt is ook een beetje (ik woon ook 2,5 uur treinen van hem vandaan) dat logeren nog niet echt gaan lukken.
Zo goed ben ik nog niet met hem bevriend zeg maar.
Hij heeft eigenlijk ook nooit loges, geloof niet dat hij daar zo blij van wordt. Mijn broer woont wel in dezelfde stad en daar mag ik nog wel eens logeren, dus vandaar ook dat ik al de kans krijg hem bijna elke maand te zien.
Ik ben niet echt geweldig in bellen... :(
En hij is niet zo erg van het mailen en smsen geloof ik.
Hij doet dat soort dingen gewoon niet echt vanuit zichzelf.
Vrijdag (na 3 uur twijfelen) heb ik hem wel gebeld hoor.
Geweldig gesprek, hij heeft heel leuk zitten vertellen, dus daar ligt het niet aan. Het is niet zo dat hij nooit wat te vertellen heeft ofzo, maar toch.
Hij zou nooit (nu (nog) niet in elk geval) helemaal hier naartoe komen. Denk niet eens dat hij zou willen blijven logeren al zou ik het hem aanbieden, dus zal ik toch echt daar naartoe moeten.
Ik heb dat er ook zeker voor over, aangezien ik allang blij ben dat er iemand zoals hij is!
Maar ja, als ik er eens moet zijn, is dat ook vaak door de week, hij kan dan ook niet altijd, of pas laat en ik moet natuurlijk dan toch altijd weer optijd terug zijn, aangezien ik dan de volgende dag ook gewoon weer vrolijk om 8 of 9 uur weer bij de deur van mijn lokaal mag staan...

Het soort vriendschap waarbij je elke week iets samen doet, gaat dan inderdaad niet lukken, maar dat hoeft natuurlijk ook niet per sé. Je kunt contact hebben via e-mail en de telefoon en eventueel msn oid, en elkaar zo heel af en toe zien. Dat hoeft niet moeilijk te zijn.

Ik heb ook een vriend die in een andere stad woont en waar ik toch al ruim 2 en n halfjaar bevriend mee ben. We zien elkaar maar 1 keer in de 3 maanden ofzo maar mailen geregeld. Het gaat er toch niet om dat je elkaar persé elke maand moet zien, als je het gaat forceren is dat ook weer niet goed. Jij hebt in jou stad jou leven en hij heeft zijn leven.

je zegt: nu heb ik geen reden om daar in de buurt te zijn...
je kan toch ook gewoon een keer daar heen gaan om af te spreken? :D Of ben ik nu weer dom aant praten..
En woont hij in een leuke stad? Dan ga je daar toch een keer winkelen?

Ik heb enkele goede vrienden in Twente (2 uur met de auto, 4 uur met de trein), die zie ik IRL niet echt veel, misschien 1 keer in de 3 maanden ofzo. Naja nu overdrijf ik. 1 heb ik in 3kwart jaar tijd 2 keer gezien en de ander zie ik bijna elke schoolvakantie wel. Naja anyway Ik zie ze dus niet vaak ofzo maar toch wel vaak genoeg :) Al zou ik natuurlijk liever hebben dat ze wat dichtrbij woonden, nu is het juist heeel leuk als ik ze wel zie. Dus. :)

Hij heeft geen msn, helaas.
Telefoon en mail is gaat dus ook niet erg makkelijk.
(nou ja, ik zou misschien wat beter/vaker moeten proberen me over die angst heen te zetten, maar hij mailt nooit echt heel veel terug...)

Ja, hij woont in een heel leuke stad. In zo'n stad waarvan je nooit weet welke dag het eigenlijk is, omdat alles altijd open is, zeg maar.
Het is een van de twee steden waar ik verliefd op ben, dus ik kan er misschien ook best wel eens een dagje naartoe, maar ik wil hem ook niet het gevoel geven dat hij echt zo'n dat met mij op moet trekken, omdat ik dan speciaal voor hem kom, zeg maar.

Nee, forceren moet ik het ook inderdaad niet, dat zou niet echt goed komen, denk ik, maar toch...

Eigenlijk wil ik gewoon graag wat meer contact met hem dan ik nu heb, maar weet toch niet echt hoe ik dat moet doen en of ik dat wel moet doen, omdat hij daar misschien helemaal geen behoefte aan heeft...

Kheb net een vergelijkbare situatie meegemaakt:

Gedurende een periode van zo'n 6 weken moest ik elk
weekend werken en dus absoluut geen mogelijkheid om
wat voor aandacht dan ook aan m'n vrienden te geven.
Voornamelijk een kwestie van phone-tag,elkaars voicemail
inspreken enzo.

Erg klotig dus maar kwist dat de het wel zou bijdraaien
en zowaar afgelopen weekend: stevig gestapt met 2 van
m'n beste vrienden,ouderwets!

Mijn "2 cents worth": maak je niet druk!
Ook al is het kontakt wat minder vaak,tzal zeker veranderen!
Enige wat je kan doen is rekening houden met de situatie
waarin de andere partij verkeerd en afwachten.
Als het werkelijk een goed vriend van je is zal hij het ook
niet leuk vinden dat je elkaar wat minder ziet en z'n best
doen om het te veranderen.

Later.

[Ik weet precies wat je bedoeld denk ik. Ik heb hetzelfde met een vriend van mij. Ik heb ongeveer een half jaar geleden leren kennen en sindsdien houden we contact. In het begin was dat eigenlijk alleen maar mailen en zo heel af en toe een mailtje en zo. Inmiddels is hij hier wezen logeren, ik ben richting zijn kant gekomen en nouja.. Ik ben ook extreem vaak bang dat het opeens over is. Als we twee dagen geen contact hebben gehad denk ik: ja, als dit zo blijft is het gewoon over. Daarom probeer ik gewoon veel contact te zoeken. Hierin ben ik wel voorzichtig want ik wil natuurlijk niet dat het al-le-maal van 1 kant komt. Later geef ik tips.. nu werken

okee, dit was dus de vraag. Nou wat volgens mij altijd werkt is bellen. Je hebt dan echt contact met elkaar. Mailen en Smsen is toch een 'bepaalde afstand' en bellen is al een stuk closer. Als ik jou was zou ik geregeld bellen. Verder moet je het niet forseren. Ik weet niet of je meer gevoelens hebt voor hem maar laat gewoon merken dat je de vriendschap kostbaar vind. Stuur spontaan een kaartje of bel hem. Zo merkt hij dat de vreindschap, ookal is er zo’n afstand, voor jou wel belangrijk is. Een vriendschap op afstand kost je altijd meer als een vriendschap met je buurmeisje of zo, gewoon omdat je altijd ervoor moet kiezen om contact te hebben. Probeer hem dus te laten merken dat je blij met hem bent en laat zo af en toe wat van je horen!

ja.... *zucht*

ik zou hem heel graag een kaartje willen sturen, maar heb zijn adres niet en hij komt ook niet voor in het telefoonboek :s

maar goh, toch bedankt! morgen zie ik hem in elk geval wel even, misschien dat ik hem dan ook even kan spreken.... hoop het...

een hele goede vriend van mij is ook verhuist naar verweggistan...ik kende hem van de kleuterschool en was toen ook al m'n beste vriendje...toen zjin we elkaar een btje uit het oog verloren en na 4 jr ofzo weer elkaar tegengekomen. nu is hij verhuis naar heel ver weg en mis ik hem toch wel want we gingen samen vaak gezellig uit enzo...ik ga 'm in de vakantie opzoeken :D

je kan toch gewoon zn adres vragen? :confused:

Theoretisch gezien wel, maar ik denk niet dat hij daar echt op zit te wachten. Ik bedoel, ik denk niet dat hij de behoefte heeft kaartjes en brieven van mij te ontvangen aangezien er ook mail en telefoon bestaat...
Ik denk dat hij heel erg zal lachen als ik het zal vragen, maar dat hij het wel zal accepteren zeg maar, als ik hem gewoon een kaartje zou sturen (zonder hem dus eerder naar zijn adres gevraagd te hebben)

komt jullie vriendschap ook van zijn kant of alleen van de jouwe?

Dat is maar net hoe je het wilt zien denk ik...
Hij is de vriendschap begonnen als je dat zo zou mogen zeggen.
Als hij tijd heeft en ik in zijn stad ben spreken we altijd wat af, maar mailtjes en telefoontjes komen in eerste instantie altijd van mij.
Ik denk niet dat hij ooit speciaal voor mij mijn kant op zou komen.
9 april komt hij misschien wel, maar dat is vanwege een activiteit.
We hebben wel afgesproken samen eens naar het strand te gaan!
Als we samen zijn is het wel altijd heel gezellig!
Dus, trek je eigen conclusie...

Waarom niet? Ik weet niet wanneer ie jarig is, maar dan kan je toch zeggen van: dan kan ik je met je verjaardag een kaartje sturen.. Of als ik op vakantie ga ofzo.
En waarom zou ie daar niet op zitten wachten? Ik persoonlijk vind het altijd leuk op post te krijgen, en al helemaal kaartjes en brieven, en mijn ex vond het ook altijd leuk om kaartjes van me te krijgen..

hmm, tsja, misschien zou ik als excuus inderdaad kunnen geven dat ik hem een verhuiskaartje moet kunnen sturen ofzo.
hij is namelijk in december jarig en ik ga niet op vakantie dit jaar...
maar inderdaad, nu ik dan ook een echt excuus heb om er naar te vragen....(al kan ik een aderswijziging natuurlijk ook gewoon via mail doorgeven :s *zucht*)
sja...

dan zeg je toch gewoon dat je een kaartje persoonlijker vindt? En dat iedereen een kaartje krijgt, dus hij ook :D

:) ja....

ben je verliefd op hem?

ik zeg niets....