**lees ff!!!**
 

Ik ben begonnen aan dit verhaal in veronderstelling dat ik er weinig mee zou gaan doen, maar toch wil ik het plaatsen om te kijken of het wat is. Volgens mij heeft het een hoog 'tinatopper' gehalte maar toch zou ik graag wat reacties krijgen!
(heb nog geen spellingscontrole eroverheen gegooit en ook nog geen aanhalingstekens en stuff geplaatst :bloos: )

Zonder verder nog wat te zeggen pakte ik m'n schoudertas en liep uit het luxe vakantiehuisje weg. Ik hoorde Nancy achter me nog wat schreeuwen, maar ik had geen zin om nog langer naar dat mens te luisteren. Wat dacht ze eigenlijk wel?! Dat ze mijn hele leven kon controleren? Dat dus nooit. Ze had m'n vader en mijn huis al afgepakt, de rest van mijn leven blijft van mij. Kwaad rukte ik m'n mp3 speler uit mijn tas en duwde de dopjes in m'n oren. Volume voluit, verstand op nul. Ik greep m'n skatebord die ik gisteravond tegen de muur aan had gezet en reed de oprit af. Ik zette koers naar de boulevard. Misschien waren daar nog wat normale mensen te vinden die Nancy nog niet had behekst met haar poeslieve schijnheilige gedrag.

Een jaar geleden had mijn vader Nancy ontmoet. Ze was van z'n werk en het duurde niet lang voordat Nancy hem had ingepalmd met haar schijnheilige praatjes. Ze had volledige controle over hem en het leek vanzelfsprekend dat ze bij ons introk. Vanaf de dag dat ik Nancy ontmoette, mocht ik haar al niet. Ik zag haar kijken toen ik de huiskamer binnenkwam. Afkeurend. Ik wist wat ze zag, ik wist wat ze dacht. Vast weer zo'n meisje zonder manieren, brutaal en eigenwijs. Dat denken mensen bijna altijd als ze me zien. Mijn afgetrapte schoenen, wijde skatebroek en shirts met een brutale opdruk werden altijd afgekeurd door volwassenen. Maar het boeide me helemaal niets wat anderen van me dachten, ik wilde mezelf kunnen zijn en anderen hadden dat maar te accepteren. Eigenlijk schopte ik tegen de hele wereld aan en daarom hadden de meeste leraren ook een hekel aan me. Maar omdat ik heus wel de hersens had haalde ik altijd goede voldoendes en konden ze me niet op m'n nek zitten.
Maar toen ik Nancy ontmoette wist ik precies dat dat was wat ze maar al te graag bij mij wilde doen. Me op m'n nek zitten. Als de mogelijkheid er was om dat te doen, deed ze dat dan ook maar al te graag. "Christina! Nu heb je alweer vlekken gemaakt op de plavuizen, ik heb ze net gedweild!". Hoe vaak heb ik dat zinnetje al niet gehoord. Vooral dat "Christina" haat ik, en dat weet ze. Ik heb een hekel aan die naam, daarom stel ik mezelf ook altijd voor als "Chris" en wordt ik ook zo genoemd door iedereen, zelf m'n vader noemt me zo. Maar Nancy moest me natuurlijk weer zoveel mogelijk irriteren en noemde me Christina.
Nu dacht ik, ik luister gewoon niet meer naar die naam. Dus nu had ik Nancy weer op de kast. En als ik haar op de kast krijg, gaat ze naar m'n vader om te klagen. Alleen was mijn vader vandaag gaan vissen dus stond ze tegen me te schelden. Ik deed alsof ik niets hoorde en liep van d'r weg. Dat wordt vanavond weer een preek van m'n vader, maar dat neem i dan maar even voor lief.

In de verte zag ik Tommy al staan. Hij is zo ongeveer m'n steun en toeverlaat als we hier zijn. Samen hebben we al heel wat af geskate en gelachen.
Toen ik dichterbij kwam zag ik meteen aan z'n gezicht dat er wat aan de hand was.

Ik moet even een noodstop maken, maar als er behoefte is aan een vervolg...reageer ff!!

Ik vin het wel goed, leest lekker weg. Tis echt een typisch verhaal, dat wel, met de 'evil stiefmoeder-ding'.

Ik begrijp dat ze op vakantie is en daar niet voor de eerste keer zijn?

Vervolg...

heel gaaf begin...WE WANT MORE!

maar ik heb dit stukje ff geplaatst omdat je twee keer achter elkaar op m'n nek zitten gebruikt"

ik zou persoonlijk de de tweede keer dat je dat schrijft, andere woorden gebruiken...zoals: irriteren, in de weg zitten...ofzo...

of ben ik de enige die hier tegenaan loopt??

voor de rest dope!! post zo snel mogelijk als je meer hebt geschreven! (y) (y) (y)

ja daar zat ik inderdaad ookal naar te kijken ja. je zou de 2e keer misschien beter kunnen weglaten want je zegt al dat DAT was wat ze wilde, snap je?


Maar omdat ik heus wel de hersens had haalde ik altijd goede voldoendes en konden ze me niet op m'n nek zitten.
Maar toen ik Nancy ontmoette wist ik precies dat dat was wat ze wilde. ---> Zoiets dan ofzo

Nee, precies dat had ik ook.

Maar lekker vlot verhaal. Leest lekker weg en bijna geen spellingsfouten. Wil wel een vervolg lezen hoor ;) , ben benieuwd erna zeg. :)

(y)

Leuk verhaal!! (y) Een vervolg zou zeker niet verkeerd zijn! :)

Alleen heb ik af en toe het idee dat sommige zinnen wat soepeler kunnen, zodat het wat makkelijker leest. Maar aangezien duivelaartje het wel vlot vind lopen zal dat wel aan mij liggen :)

Ik zou het er gewoon in laten. Herhaling van dezelfde woorden kan irritant zijn, maar in dit geval leg je er wat nadruk op. Daar is niks mis mee, en als je zoiets bij jezelf denkt, blijf je vaak bij dezelfde gedachtes/gevoelens/indrukken.

Ik vindt het zeer de moeite waard.

Heey lieve mensen, dank jullie voor de superleuke reacties!
Nooit verwacht!! Maar ik had net een heel vervolg af en toen deed ik iets verkeerd ofzo...dus moet ff overnieuw beginnen aan het vervolg...nog even geduld?!

(y)

"Is er wat? Je kijkt alsof je de loterij hebt gewonnen".
"Het lijkt er wel een beetje op...nouja, het is wel ongeveer zo leuk als de loterij winnen". Nu was ik nieuwschierig, wat was er dat zo'n ongelooflijke smile op Tommy's gezicht kon krijgen?
"Oke, als je wil dat ik doodval van nieuwschierigheid, moet je nu vooral niets zeggen" zei ik ongeduldig.
"Oke...Een meisje die ik al heel lang ken komt hier over een week om de rest van de vakantie hier door te brengen".
Even was ik verdoofd. Ik wist niet precies wat ik moest denken. Wat voor een meisje? Waar kende hij haar van? En het belangrijkste...is zij belangerijker voor tommy dan ik dat was. Deze vragen schoten dan ook allemaal door elkaar uit m'n mond.
"Hallo! Kalmeer even Chrissie!" Zei Tommy me al door elkaar schuddend. Ik ademde een paar keer diep en herhaalde de eerste vraag langzaam.
"Wat voor meisje is het?"
"Gewoon, een meisje net als jou."
"Pff, je weet best wat ik bedoel, vertel eens wat over haar!"
Al lopend begon Tommy te praten.
"Jill is een vriendin die ik al ken vanaf m'n vierde. We leerden elkaar kennen op de bassisschool, ze kwam voor me op toen ik een schep zand in m'n ogen kreeg van een jongetje uit mijn klas." Ik moest bijna lachen toen ik me de situatie probeerde voor te stellen. Tommy, het lieve kleine jongetje in de zandbak aan het spelen, aangevallen door een stoere kleuter met een leren jackje en een schep.
Tommy zag m'n gezicht en moest ook lachen.
"Ik weet het, 't klinkt niet echt stoer ofzo maar sindsdien zijn we maatjes gebleven. We zitten nu, 12 jaar later, nog steeds bij elkaar in de klas en zijn zo ongeveer onafscheidelijk. Vandaar dat ze volgende week komt". Ik ben zelden jaloers, misschien omdat ik me niet zo snel ergens druk om maak, maar nu strof een steek van jaloezie me hard in m'n maag. Ik móest het weten.
"En ik dan? Moet ik de hele vakantie zitten toekijken hoe jij je zo gezellig vermaakt met die...ehm...Jill?"
"Tuurlijk niet, je blijft toch m'n maatje! Ik zou je nooit in de steek durven laten, daar ben je me te lief voor". Dit maakte alles goed, ik durfde niet meer te denken aan die Jill waar Tommy zo enthousiast over praatte. Niemand zou ooit tussen ons in komen. Dat was een deal, dat stond vast.
"Kom, we gaan wat drinken bij Tony in de Olifant" zei tommy toen hij een arm om mee heensloeg.
De jaloezie was weer weg, ik voelde me goed en maakte me geen zorgen. Want...vriendschap, dat word toch niet zomaar door een ander verpest?

Ja mensen, ik vraag het jullie weer....goed genoeg voor een vervolg? Ik vind dit stukje niet echt spetterend want er is weinig nieuws in maar ik hoop dat jullie het leuk genoeg vinden voor nog een vervolg. REACTIES !! :D :D :D

hey!
ik vond het 1e deel wel net iets beter.
maar het blijft nog steeds extreem goed!
ik ben heel erg benieuwd naar deel 3!
keep up the good work ;) (y)
Xsanne

Topictitel op verzoek van de schrijfster aangepast.

Nog steeds goed! maar door het einde van het 1e deel leek het of er iets ergs was met Tommy en bleek dat het juist blij nieuws was...
Of ben ik gewoon een vette zeikerd? :D dat zal wel...

Verder is het echt top! Ik wil wel een vervolg zien

Leuk vervolg, maar ik moet ook zeggen dat ik het eerste deel beter vond. Ik had ook het idee bij het eind van het eerste deel dat er iets ergs aan de hand was, maar ach, het hoeft niet altijd slecht nieuws te zijn :)
Wel heb ik nu het idee dat het een beetje voorspelbaar gaat worden. Je sluit af met de zin dat vriendschap niet zomaar door iemand anders verpest kan worden... Het lijkt er nu wel erg op dat dat natuurlijk wel gaat gebeuren. Maar misschien kom je wel met een hele verrassende wending in het verhaal? :) Ben benieuwd!

het eerste deel vind ik en veel belovend maar het tweede deel vind ik slecht. Leest op de een of andere manier gewoon niet fijn.

Jammer dat jullie het 2e deel minder vonden, maar dat vond ik zelf ook al. Ik hoop iig dat jullie het verhaal niet te voorspellend gaan vinden (ja het vervolg is er, zeer snel plaats ik het!) en dat het 3e deel beter is! Ik zat eerst ook te twijfelen wat ik met Tommy zou doen. Het was eerst ook bedoeld als wat ergs maar later vond ik het wel zo afgezaagd dat ik besloot het nog even wat blijer te houden. Rareman2, het gaat waarschijnlijk niet zoals je denkt dat het misschien wel zou gaan...ofzoiets :p Maar goed, dit schrijven voor mensen is voor mij ook totaal nieuw...dus nog niet zo goed :bloos: Ik plaats het vervolg snel!

Ja, je kan ook alleen maar leren schrijven door gewoon maar te schrijven. Dan leer je vanzelf hoe je dingen het beste aan kunt pakken enzo, ookal is dat vaak erg persoonlijk.

Mijn verwachting over het vervolg van het verhaal was om even aan te geven dat je op moet passen dat het niet een te 'voorspelbaar' verhaal word. Maargoed, ik ben nu wel erg benieuwd naar je vervolg :)

Ik hoop dat jullie dit vervolg beter vinden...

's Avonds kwam ik weer terug bij het huisje. Godzijdank, m'n vaders auto stond er weer. Ik kan echt niet langer dan een half uur samen met Nancy in een huis zitten. Maar toen ik mijn sleutel in het slot stak moest ik weer denken aan het conflict van die middag en wilde het liefst weer terug gaan naar het strand en daar blijven slapen. Maar dat was uitstel van afstel. Misschien kon ik wel snel naar boven sluipen zonder dat m'n vader en Nancy me hoorden. Zachtjes legde ik mijn tas op de vloer, trapte m'n schoenen uit en liep naar de trap. Achter me hoorde ze een deur opengaan. Snel deed ik een schietgebedje dat het m'n vader was maar toen ik me omdraaide zag ik het al. Nancy.
"Christina, jij dacht zeker snel weg te komen he" zei ze met haar hoge zeikerige stem. Het klonk eerder een beetje snibbig. Een beetje erg snibbig.
"Ik werk me voor jullie helemaal uit de naad, kook het eten en ruim het huis op. En wat krijg ik? Een ongemanierd kind die niet eens de moeite neemt om met het eten thuis te zijn".
"Dat uit de naad werken mag je wel weglaten, want het enige wat jij hier doet is in de zon bruin worden en je zorgen maken of je tieten niet te klein zijn" merkte ik bijdehand op. Meteen nadat de woorden m'n mond hadden verlaten wilde ik ze weer terug nemen. Nu kon ik het vergeten.
"Wat zei je daar?! Wie denk je wel denk je wel niet wie je bent?!" Ze deed een stap naar voren en pakte me bij mijn arm. Nu ging zij te ver. Ik sloeg haar arm weg en keek haar woendend aan.
"Jij zal nooit de plaats van mijn moeder in kunnen nemen, sterker nog, je zal nooit een moeder kunnen worden, niet voor mij niet voor iemand anders." Ik ging helemaal over de rooie. Alle woede die zich de afgelopen maanden had opgestapeld moest eruit.
De tranen sprongen in m'n ogen.
"Wat denk je wel niet, dat je m'n leven kan beheersen met je commando's en gezeik. Je hebt m'n hele leven overhoop gegooid. Laat me nou verdomme eens een keer met rust!"
M'n vader was inmiddels ook op het lawaai afgekomen en kwam met een verbaasd gezicht de hal in.
"Wat is hier aan de hand?"
"Ik wilde dat je nooit dat wijf in huis had gehaald!" schreeuwde ik huilend. Snel schoot ik m'n schoenen aan en trok de deur open.
"Waar ga je heen?" vroeg Nancy half boos half geschrokken.
Zo had ze me nog nooit meegemaakt. Normaal negeerde ik haar gezeur maar vandaag had ik er genoeg van. Als zij niet vertrok deed ik dat wel. Met een knal trok ik de deur achter me dicht en sprong ik op m'n mountainbike. Met een rotvaart reed ik naar het strand. De enige plek waar ik nu nog rust konden vinden was daar. Maar toen ik me in het zand liet zakken kon ik nog steeds geen rust vinden. Alle jeugd herinneringen kwamen weer boven. M'n moeder...de avond waarop alles gebeurde... Wat dacht Nancy nou, dat ze een moederfiguur was? Mooi niet dus.


Niet zo lang, maar ik ga snel verder!! Laat ff horen of dit beter is.

Mensen....vinden jullie het stom wat k heb geschreven...? :bloos: :(

Misschien nog maar een stukje? Jammer dat ik geen reacties heb gehad op het 3e deel, maar dat kan ook zijn omdat ik te ongeduldig ben :p :bloos: .

Als een film zag ik allerlei beelden voor m'n ogen. De avond waarop het gebeurde zal ik nooit meer vergeten. Mensen denken dat ik het allang verwerkt heb. Ik praat er ook nooit meer over, niet omdat ik het verdriet niet wil verwerken maar ik wil er simpelweg niet meer aan denken. Maar op dit soort momenten komt alles terug. Alles waarvan ik dacht dat ik het verdrongen had. Hoe lang is het nu geleden. Ik was 12 toen het gebeurde, dus ruim 4 jaar geleden. Het was ook ongelooflijk snel gegaan. Ik had wat kunnen doe, ik had een ruk aan het stuur kunnen geven. Of deed zij dat al? Hoe kwam het dat we die auto niet aan zagen komen? Die grote zwarte auto...die nog regelmatig in m'n dromen, nee, m'n nachtmerries, op me af kwam scheuren was de oorzaak van alles geweest. Maar het is uiteindelijk nooit onze schuld geweest. Dat had het ook nooit kunnen zijn. Het was die grote zwarte auto die door het rode licht was gereden, het was die grote zwarte auto die de klap had veroorzaakt. Het was de grote zwarte auto die ervoor gezorgd had dat ik nu geen moeder meer had.

Ik had niet gemerkt dat de temperatuur sterk was gedaald, ik was te diep in gedachten verzonken. Maar nu, nu het was gaan waaien en de zee harder was gaan ruizen schrok ik op. Ik was door en door koud. Het kon me niets schelen, ik had toch geen gevoel meer, m'n hart was van ijs geworden de afgelopen jaren. Weinig mensen konden deze laag doorbreken. Alleen Tommy had ik nog toegelaten in mijn hart. Zelfs mijn vader had ik buitengesloten. Telkens als hij naar me toe kwam om met me over mam te praten wees ik hem af of liep ik weg. Ik wilde er niet over praten, niet weer. Elke dag kwamen de beelden weer voor m'n ogen en soms gilde en schreeuwde ik om ze weg te krijgen. Maar ze gingen niet weg, ze bleven. Nu heb ik er een plek voor gevonden, ik heb ze geaccepteerd. Hoe dan ook, ze zullen er altijd blijven zitten. M'n vader heeft vaak geprobeerd me naar een psygiater te krijgen ofzoiets maar het heeft nooit gewerkt. Ik kwam gewoon niet op de afspraken. Ik ben altijd op mezelf geweest en dat zal nooit veranderen.

Foutje gevonden. :bloos:

Maar de laatste 2 delen zijn weer geweldig! Het 2e deel was iets minder, maar de rest echt top. (y) Je schrijft lekker vlot en de zinnen lopen lekker in elkaar over. Vervolg vervolg vervolg graag. :o :p

heel goed (y), leest lekker.
ff mierenneuken; in 2e deel nieuwschierig = nieuwsgierig

(y)

ja...I want more! dit leest wel lekker weg.....nix geen ingewikkelde literatuur maar gewoon een leuk verhaal!

lees lekker weg

stukken beter. de laatste twee delen!

I want more

Goed vervolg!! (y) Ik ben benieuwd naar de rest!

Toch nog even een klein foutje in het eerste stuk: ze --> ik

Goed!
Maar ik dacht eigenlijk dat dr moeder was verdronken (wou eigenlijk verzopen schrijven, maar das ongepast :p) omdat ze op het strand zat en DAAR de herinneringen naar boven kwamen.

En ik ben wel benieuwd naar de dood van haar moeder, meer flashbacks.

Vervolg?

Dag lieve mensen :D (ja ik ben in een tophumeurtje!) Voordat ik het 5e deel plaats wil ik jullie ff bedanken voor de leuke reacties. Dit kan misschien een beetje sentimenteel overkomen maar ik heb nog nooit verhalen aan anderen laten lezen, en dat ik nu zoveel goeie reacties krijg betekent veel voor me. Dit helpt me alleen maar om nog meer te schrijven! Maar goed, jullie hebben vast geen zin om dit sentimentele ge*** te lezen, so...het vervolg:

Een lange poos bleef ik nog op het strand zitten. Nadenken, staren en misschien ook wel huilen. Ik kon me niet herinneren wat ik daar allemaal had gedaan. Zonder enig tijdbesef reed ik naar het vakantiehuisje van Tommy. Ik belde aan maar niemand opende de deur. Ik pakte m'n telefoon en keek hoe laat het was. 1.30. Zo laat al? Maar ik had echt iemand nodig om mee te praten. Dus pakte ik wat steentjes en gooide ze tegen het raam van Tommy's kamer aan. Na een paar minuten ging het raam open en verscheen een slaperig hoofd van Tommy. hij knipperde een paar keer met z'n ogen om aan het donker gewend te raken.
"Chris! Wat doe jij hier in godsnaam! Weet je wel hoe laat het is?"
"SST, niet zo schreeuwen, straks maak je iemand wakker!"
"Moet je horen wie het zegt, ik weet niet of je al zover was maar degene die hier wakker is gemaakt ben ik.''
"Wacht, ik klim wel omhoog via de regenpijp", zijn chagrijnige humeur negerend. Ik liep naar de muur toe, gooide m'n tas alvast in de dakgoot en pakte de regenpijp vast. Ik zette m'n voeten op de onderste richel en langzaam bewoog ik me naar boven. Dit was iets dat ik honderden keren had gedaan met Tommy. Als er ergens een regenpijp was, moesten wij er gebruik van maken en het dak opklimmen. Dit werd niet altijd op prijs gesteld en de politie van dit kleine kustplaatsje had inmiddels een hekel aan ons gekregen.
Eenmaal op het dak aangekomen greep ik mijn schoudertas uit de dakgoot en kroop naar Tommy's raam toe. Tommy strekte z'n hand naar me uit en trok me voorzichtig naar binnen. Toen we tegenover elkaar stonden voelde ik m'n lijf tintelen van de kou. Langzaam werd ik weer warm. Ik ging naast Tommy zitten die inmiddels alweer op het bed was geploft. Afwachtend keek hij me aan. Dat was zo ideaal aan hem, hij vroeg nooit wat er was, hij wachtte af totdat ik er zelf over zou beginnen.
“Ik heb Nancy gezegd wat ik van haar dacht. Ik heb gezegd dat ze nooit een moeder voor me zal worden, en dat voor niemand zal kunnen zijn. Dat ze niet meer moest proberen mijn leven te controleren en dat ze zich alleen maar zorgen maakte over de grootte van haar tieten.”
Om dat laatste moesten we allebei even grinniken. Het klonk ook zo droog.
“Heftig hoor, maar hoe reageerde ze?”
“Volgens mij was ze te verbaasd om te reageren. Ze keek me geschrokken maar tegelijkertijd ook boos aan, misschien wel omdat ze me nog nooit zo had meegemaakt. Ik negeer haar altijd als ze op me zit te zeiken maar nu ging het te ver. Alle opgestapelde irritaties en woede moest eruit.”
“Hm…ja, dat snap ik. En toen ben je vertrokken?”
“Nou… eerst kwam m’n vader de gang nog om te kijken wat er aan de hand was. Maar ik had het al gezien, ik heb mijn fiets gepakt en ben naar het strand gereden. Daar heb ik volgens mij wel erg lang gezeten. Hoe laat is het nu?” Tommy pakte het horloge van z’n nachtkastje en hield het voor mijn neus. 2 uur ’s nachts.
“Ik wil niet terug naar die bitch en m’n vader die als een hondje achter haar aanloopt.”
“Dat hoeft ook niet, blijf gewoon bij mij slapen, dat doen we toch zo vaak?” Ik knikte en Tommy stond al op. Hij liep naar z’n kast en trok er één van zijn T-shirts uit. Hij mikte het shirt in mijn schoot en ik trok snel m’n kleren uit en het shirt aan. Wat dat betreft schaamde ik me nergens voor bij Tommy. Niet dat ik zat te boeren en scheten zat te laten als ik bij hem was, ik heb nog wel een paar manieren. Tenslotte blijf ik wel een meisje en ben ik niet helemaal boers. Tommy kroop naast me in bed en ik ging vrijwel direct tegen hem aan liggen.
Vaak werd er van ons gedacht dat we een stelletje omdat we zo ontzettend knuffelig waren. Tommy sloeg ook nu een arm om me heen, en al een stuk rustiger dan een paar uur geleden viel ik in slaap.

:| muah...heb volgens mij wel eens beter geschreven... Dit is wel erg veel dialoog...wat vinden jullie?

Oh, zijn ze geen stelletje :| dat d8 ik ook serieus. Misschien kun je dat in het begin iets duidelijker maken?

Hij liep naar z’n kast en trok één van zijn T-shirts uit. Hij mikte het shirt in mijn schoot en ik trok snel m’n kleren uit en schoot het shirt uit. ---> Hij liep naar z'n kast en trok één van zijn T-shirts eruit. Hij mikte het shirt in mijn schoot en ik trok snel m'n kleren uit en schoot het shirt in.
--> misschien is het een beetje dubbelzinnig ook: Hij mikte het shirt en en schoot het shirt in.

Maar goed, verder is het goed! Ga door, ik wil meer!


Oh en dat sentimentele deel: Ik vinnut wel lief :D graag gedaan hoor meis

:eek: :eek: :eek: wat een fouten!! Aargh daar kan ik echt niet tegen, ik plaats het wel ff opnieuw!

Zoow gewijzigd :) dankje!

Nou ga ik toch door met zeiken ;)

Hij mikte het shirt in mijn schoot en ik trok snel m’n kleren uit en trok het shirt aan.

Trok trok

Doe dan: Ik trok snel m'n kleren uit en het shirt aan.

Ofzo :)

:eek: zou het komen door de tijdwisseling dat ik zo wazig bezig ben? ik wijzig opnieuw :)

ja man iedereen wordt daar gaar van :p

Ik heb genoten van je verhaal! Ben zeer benieuwd naar het volgende deel :) (Ik hou wel van die simpele verhaaltjes, die lezen zo lekker he!)

Ga zo door!

Ik vind je laatste vervolg weer ietsje minder. Iid een beetje veel dialoog. Opzich niet zo erg, maar in de rest van je verhaal heb je niet zoveel dialogen gedaan/gehad/geschreven/getypt (weet ik veel hoe ik dat moet zeggen :p ).

Maar is wel lekker vlot geschreven. Je verhaal leest echt prettig! Vervoooolg!!!! :p :D

ik ben ook idd niet zo'n dialogen persoon. Meer van wat er om gaat in de hoofdpersoon, ik hou ervan om gevoelens te beschrijve...:)

Een ontiegelijk lekker lezend verhaal!
MORE!!!

Ik werd wakker van Tommy die een goede poging deed met zo veel mogelijk lawaai uit het bed vallen. Ik had hem waarschijnlijk door de nacht heen steeds een stukje opzij geduwd in m'n slaap en nu was hij degene die op de grond lag en verdwaasd z'n ogen open deed. Ik schoot in de lacg bij het aanzien van Tommy die met z'n duffe kop verdwaasd om zich heen keek. Toen hij door had wat er was gebeurd keek hij me ondeugend aan.
"Wat?" zei ik achterdochtig.
"Durf je wel, je mag een nacht bij me slapen en vervolgens duw je me uit bed. Hebben je ouders je wel goed opgevoed?" En voor ik het wist zat hij boven op me en gaf hij me een verschrikkelijke kieteldood. Lachend rolden we over het bed en gleden we op de grond. Nu zat ik bovenop. Ik klemde Tommy’s armen vast boven z’n hoofd, hij kon geen kant meer op.
“Smeek me maar om genade!” Zei ik lachend.
“Dat nooit! Hé, wacht eens… volgens mij hoor ik iemand de trap opkomen.”
Ik concentreerde me op voetstappen op de trap maar hoorde niets. Door het luisteren naar voetstappen was mijn aandacht op Tommy even verslapt en daar maakte hij handig gebruik van. In een flits rolde hij onder me vandaan, duwde me tegen de grond en ging weer op me zitten.
“Wie smeekt hier nou wie om genade?!”
“Aah, dat is gemeen, jij speelt vals, je leidde me af!!”
“Dat is niet vals spelen dat is tactiek” zei hij met een grijns op z’n gezicht. “Nou, hoe denk je onder me vandaan te komen?” Ik probeerde me los te wurmen maar Tommy’s greep leek wel van ijzer. Toch leek het hem wel wat inspanning te kosten want hij had zich al wat voorover gebogen om al z’n kracht op mijn armen te zetten. Opeens hield ik zijn blik vast en het spelletje was over. Hij hield me niet langer in z’n greep. Als ik had gewild, was ik zo onder hem vandaan gerold maar er was een soort spanning dat er voor zorgde dat ik me niet kon verroeren.
Zijn gezicht was ongelooflijk dichtbij en voordat ik het wist voelde ik Tommy’s lippen om de mijne. Het begon zachtjes maar nog geen vijf minuten later lagen we heftig te zoenen op het zachte schapenvel dat naast zijn bed lag. Het was alsof dit jaren geleden al had moeten gebeuren. Zo snel als het was begonnen hield het ook weer op. Vol ongeloof en verbazing zaten we elkaar aan te kijken. “Wat was dat… hoe…wat…” Ik kon niet uit m’n woorden komen maar het leek er ook niet op dat Tommy een verklaring voor dit alles kon geven.
"Ik denk dat ik beter maar even kan gaan... Ik snap mezelf niet zo goed meer geloof ik." Snel trok ik m'n kleren weer aan, deed mijn haar vast en opende het raam. Via dezelfde weg als gisternacht verliet ik het huisje, een verdwaasde Tommy achterlatend. Sinds wanneer hadden wij gevoelens voor elkaar? Of was dit pure lust? Ik wist het niet meer, waarom moet alles zo ingewikkeld zijn?

Niet zo'n lang stukje maar goed, ik weet niet...enerzijds wel oke anderzijds...leest het wel lekker?

Ja hoor, leest lekker. Alleen dit is een beetje verwarrend...

Die volg ik niet, want een stukje verder schrijf je dit:

Bij de eerste quote lijkt het alsof Tommy expres uit bed valt, wat dus niet zo is. Want bij de twee quote staat dat Tommy nog sliep. Iemand die slaapt kan geen goede poging doen om met zoveel mogelijk lawaai uit bed te vallen. ;) Maar ja, volgens mij is dit mierenneuken. :o

Dat ze opeens gaan zoenen is wel een beetje voorspellend. Dat had je bij het vorige deel van je verhaal al een beetje kunnen aanvoelen dat dat zou gebeuren.
Ik ben benieuwd hoe je gevolg zal zijn. :)

Oh ja, nog even 1 keertje mierenneuken. (Is lekker joh ;) :p):

AAWW! LEUK! Ik heb het met een brede lach gelezen, ze zijn echt wel leuk samen ;)

Maar alles wat er te zeiken viel heeft duivelaartje al gezegd :p

Dat eerste stuk was idd onduidelijk :)

Go on!

Ohh wat ben ik goed zeg. ;) :p :o

hahaha je was me gewoon voor ;) :rolleyes:

De rest van de week probeerde ik zo min mogelijk aan 'het incident' te denken, hoe moeilijk het ook was. Ik ontweek Tommy want ik wist niet hoe hij over me dacht... hoe hij over ons dacht. Zou dit iets veranderen tussen ons? Weinig momenten bracht ik door in het vakantiehuisje. Ik sliep en at er, dat was alles. Nancy negeerde ik volkomen, ik keek haar niet eens meer aan. Ze deed ineens poeslief, kookte dingen die ik lekker vond en vroeg elke avond hoe mijn dag was geweest. Dan haalde ik m'n schouders op en ging op m'n kamer zitten. Meestal zat ik tot laat in de nacht in de vensterbank naar de sterren te kijken. Het stelde me gerust. Overdag was ik meestal op het strand. Ik had een apart plekje ontdekt waar niemand kwam. Vanaf hier had ik het meest geweldige uitzicht dat ik me kon voorstellen. Links lag de jachthaven en rechts overzag ik honderden meters strand. Ik nam altijd mijn tekenspullen mee en tekende alles wat ik zag. Van romantische zonsondergangen tot dure speedboten. Aan het eind van de week zat ik 's middags weer op mijn plekje. Ik was druk bezig met het tekenen van een paar surfers die op het water met grote snelheden heen en weer suisden toen er een schaduw over me heen viel.
"Je kan goed tekenen" zei een lage, rustige stem.
Verschrikt keek ik op maar ik keek recht in de zon dus ik draaide m'n hoofd weer snel naar het tekenblok. Een gele vlek dansde voor mijn ogen. De persoon liet zich naast me in het zand zakken. Ik probeerde hem aan te kijken maar de gele vlek bleef als een waas voor mijn ogen hangen. Wat wilde hij van me? Langzaam verdween de gele vlek en wist ik een vrij lange jongen te onderscheiden.
"Mag ik eens kijken?" Hij keek me vragend aan terwijl hij z'n hand uitstak. Nog steeds sprakeloos keek ik hem aan. Alsof ik onder hypnose was legde ik het tekenblok in zijn geopende hand. Normaal had ik geen probleem om met vreemde mensen te praten maar nu was ik te overdonderd. Niet omdat hij mijn tekenwerk mooi vond, nee, deze jongen was niet zomaar een jongen. Hij was oogverblindend. Oogverblindend knap. Niet omdat hij zo goed gespierd was of omdat hij mooi haar had. Het waren zijn ogen. Deze kleur groen had ik nog nooit gezien. Het leek wel sprankelend water, van dat bijzondere zeewater dat je op romantische foto's zag. De jongen keek me inmiddels een beetje raar aan. Ik besefte dat het er waarschijnlijk ook niet erg charmant uitzag, ik zat daar met half open mond, wijd open ogen hem aan te staren.

Vervolg?

Doe maar hoor, leuk verhaal

Ja vervolg. :) Mooi verhaal

Ik zeg MEER!

BOEH! En Tommy dan!

Zo kort he ;) schiet ns op joh :o school is niet boeiend :o :p

Kom ik wil meer :)

En ik heb niks te zeiken...voor de verandering :rolleyes:

Faith met je mooie :o - smilies... haha... ben inspiratieloos :( Wat nu?!

Onmiddelijk stoppen.

;) hierheen komen en inspriratie opdoen :o



@ Renard: Das nie lief!