1 keer zien en nooit meer
Ik zal maar bij het begin beginnen. Ik ben eerstejaars student maar heb nog veel vrienden in 6VWO. Omdat ik nu in m'n tentamenweken zit ben ik een paar dagen bij m'n ouders om daar te leren. Gisterenavond had ik een opvoering van m'n oude middelbare school en was ik gevraagd om het geluid&licht te regelen. Tegelijkertijd was er een uitwisseling aan de gang met Turken, Noren, Denen en Spanjaarden. Na de uitvoering natuurlijk het cafe in met m'n vrienden. Zit er in het cafe een erg mooie noorse voortdurend oogcontact met mij te zoeken. Ik ben eventjes pinnen en als ik terug kom zit 1 van mijn vrienden met haar te praten en na het een tijdje aan gekeken te hebben kwam ik tot de conclusie dat ik wel naar die noorse kon fluiten, aangezien ze redelijk op de versierpogingen in ging :) Later op de avond begon ze weer de hele tijd oogcontact te zoeken, verlegen glimlachjes volgen enz. De vriend waar ze nog steeds mee aan het praten was heeft nog nooit gezoend en was goed op dreef gisterenavond om het zo maar te zeggen. Om dit mogelijk niet voor hem te verpesten besloot ik om maar verder geen aandacht aan die Noorse te besteden en te kijken of het die vriend zou lukken om met der te zoenen.
Aan het einde van de avond was de kroeg redelijk leeg en ik redelijk dronken. Toen de Noorse naar huis toe ging (Die vriend van me waar ze de hele avond mee zat te praten was al eerder weg gegaan en er was verder nix gebeurt tussen die 2) ben ik door het gestook van m'n overgebleven vrienden toch maar naar der toegestapt. Met een roos in m'n handen (Die had ik ontvangen als dank voor het regelen van die uitvoering) die roos natuurlijk aan haar gegeven met een verhaaltje erbij dat ik der mooi vond, wanneer ze terug zou gaan naar Noorwegen und so weiter. Toen ze echt weg moest heb ik me snel omgedraaid en ben weer het cafe binnen gelopen omdat ik rare situaties met haar wou voorkomen. Later op de avond hoorde ik van een meisje dat ik ken dat die Noorse me wel erg leuk vond en het raar vond dat ik me zo ineens omdraaide en weg was.
In een dronken bui hebben we nog later op de avond besloten om de Noren vanochtend uit te gaan zwaaien om 9 uur. Dus ik met m'n brakke hoofd op de fiets naar m'n oude middelbare school. Ergens tussen al die Noren zat natuurlijk het meisje van gisterenavond. Alleen kon ik mezelf er niet toe brengen om haar op te zoeken. Wat had ik moeten zeggen? Dat ik der graag had willen zoenen omdat ik de hele avond alleen maar aan haar zat te denken? Maar dat ik het niet kon doen omdat die vriend toevallig eerder was? En nu loop ik dus al de hele dag te balen van het feit dat ik der vanochtend toch niet ben gaan zoeken...
Ben ik nou zo raar dat ik het mezelf moeilijk maak? En wat hadden jullie gedaan in mijn situatie? Gewoon schijt aan je vrienden en gaan voor het meisje en hopen op een leuke avond met haar of net zoals ik het toch niet doen en achteraf blijven denken "goh wat als ik het wel had gedaan?"
|