jongen wil niet praten.
 

Hej,
Een tijdje geleden had ik iets met een jongen, die eigenlijk heel onzeker is nu. Het heeft ook maar heel kort geduurd, 3 weken ofzo maar goed. Ik bleek een vergissing gemaakt te hebben en ik trok het gewoon niet meer, ergerde me alleen nog aan hem.
Nou ja. Nu, bijna een jaar later, noemt hij me nog steeds "een prinses" en vindt zichzelf te min voor iedereen omdat ie meent dat hij dat voor mij ook was en dat ik het daarom uitmaakte. Hij haalt wel weer goede cijfers op school maar het is een tijd zo geweest dat ie lessen skipte en echt heel onzeker was en alles.
Ik voel me dus gewoon heel schuldig, ik had er eigenlijk nooit aan moeten beginnen.
Naja goed, ik heb tegen hem gezegd dat ik nog gewoon vrienden wil blijven. Als hij een beetje normaal kan doen, wil ik dat ook echt wel. Maar als ik naar hem toe ga loopt hij weg en als ik online kom op MSN gaat hij offline.
Overigens heeft hij last van autisme. Maar goed. Enig idee hoe ik nou weer met hem kan praten, want ik wil hem echt helpen. Of kan ik hem beter met rust laten? Ik vind het namelijk ook een beetje eng dat hij zo denkt. Hij is de goedheid zelve maar toech zit het me niet lekker.

Je kunt hem nergens toe dwingen lijkt me, als hij het niet wil...

Wat je wel kunt doen, is evt misverstanden oplossen, of iig
proberen duidelijk aan te geven hoe het wél zit/zat. Of hij
het aanneemt is nog maar de vraag, maar dan heb je het
iig geprobeert.

> L&R btw.

Ik vond het toch meer psychologi, hij heeft er echt zware problemen mee.

zoals ik laatst heb geleerd:

er zijn altijd 2 kanten aan een verhaal.

Ik zou hem met rust laten, hij doet idd een beetje eng!
Kus, Madeline.

Waar heb ik dat eerder gelezen :rolleyes:

Maar goed ik zal niet flauw doen. Ik herken zijn rol gek genoeg een beetje omdat ik vroeger zelf een enorm minderwaardigheidscomplex heb gehad. Ik geloof wel dat hij het goed bedoelt hoor ik vermoed ook dat hij nog steeds enorm sterke gevoelens heeft voor je, maar het zal zeer waarschijnlijk zijn dat zijn manier van denken anders overkomt op de buitenwereld.

Ik zou niet hatelijk tegen hem doen, maar inderdaad (zoals je geloof ik al doet) eerlijk zijn op een redelijke manier. Doe je hatelijk of negeer je hem overduidelijk dan vermoed ik dat zijn zelfminachting echt als een speer omhoog gaat tot zelfvernietigingsdrang.

Maar goed, dit zijn maar inschattingen van dat beetje informatie dat ik krijg en mijn eigen ervaringen, of het inderdaad zo is kan ik met zekerheid niet zeggen. :(

Hey, ik geef nog steeds om hem hoor, alleen vind ik hem een beetje eng doen en dat schrikt me een beetje af. Maar ik probeer echt zo aardig mogelijk te doen.
Ik zou btw niet weten waar je dat meer hebt gelezen, vertel maar :p

Was een topic over iemand die haar vreemdgaande bouwvakker vriend wilde dumpen maar ze nam m elke keer weer terug als hij dingetjes zei als 'maar je bent toch mijn princesje?' om haar vervolgens weer eens te gebruiken. Begon ook een hele niet-serieuze topic te worden, vandaar dat zinnetje over niet flauw doen.
Die topic lijkt in de verste verte niet op deze topic, maar als je dan net sochtends 'princesje' al langs ziet komen, dan is die koppeling zonder veel moeite gelegd :D

Maar back on topic: heb je al met die jongen erover gepraat dat je het een beetje eng vind worden? (je zei wel iets van vrienden blijven als hij normaal zou doen geloof ik?)

Nou, het probleem is dus hjuist dat hij voor me wegloopt. Ik wil hem duidelijk maken dat ik echt nog vrienden wil zijn (dat heb ik ook altijd gezegd) maar ik krijg de kans niet om het te zeggen.

Je moet wel eerst een gesprek hebben alvorels dat te zeggen. ik ga niet door de gang schreeuwen dat ik vriendjes wil zijn als ik hem zie langslopen oid. :p

Wat betreft het omgaan met mensen die je ontwijken kan ik je geen goed advies geven. Er was dus iemand waar ik verliefd op was en toen ik dat vertelde ging die ander dus weglopen, mij negeren en mij zwartmaken. Daarna moesten er leraren aan te pas komen omdat het anders wel eens heel slecht af had kunnen lopen..

Als er geen enkele manier is om hem te bereiken dan zou ik hem met rust laten. Je kunt iemand niet dwingen als die geen zin heeft.

Ik zoiets ook met iemand. De situatie is totaal anders dan de jouwe maar het komt er op neer dat zij niet meer met mij wil praten.

Het is jammer omdat ik weet dat zij de dingen anders ziet dan dat ik ze bedoeld heb maar omdat zij nu eenmaal in deze mening zit vastgeroest is er geen mogelijkheid meer tot communiceren.

Er is niets meer wat ik kan zeggen of het is fout of aanvallend.

Ik denk dat het beste is om het gewoon maar zo te laten.

Wat jouw situatie betreft: je zou er eens langs kunnen gaan en het een en ander uitpraten en als dat niet gaat zou ik het laten rusten. Je kan tenslotte niet de wereld op je schouders dragen.