Ouders die tegenwerken.
 

Vandaag vreselijke ruzie gehad thuis.

Ben nu bijna 7 maanden,heel gelukkig,samen met m'n vriend. De eerste maanden ging alles prima,m'n ouders vonden hem ok, zijn ouders mij. Maar de laatste maanden zeurt m'n ma over vanalles en nog wat als het over m'n vriend gaat. Hij kust mij te veel, hij is te wild met m'n broerke,...M'n ma laat duidelijk weten dat ze liever had dak nimeer samen ben met m'n vriend. M'n pa trekt zich er ni veel van aan,hij is toch bijna nooit thuis.

Bij zijn thuis is alles anders. Daar ben ik welkom,ze hebben mij graag, ik mag altijd komen,blijven slapen...Ik heb zelf het gevoel da k meer affectie krijg van zijn ouders dan van mijn eigen ouders.

Mn ouders gaan elke zaterdagavond dansen,en dan moet k op m'n broerke van 6 jaar passen. Elke zaterdagavond,al 3 jaar lang, voor niks. Deze zaterdagavond was k wat later thuis, omda ik en m'n vriend nog naar de winkel moesten, mn gsm was uitgevallen en ik had mijn ouders ni gebeld om te zeggen da k wa later was. Ok,daar ben ik in fout gegaan. Ik was een kwartier later thuis dan gewoonlijk en mijn ouders natuurlijk boos. Maar ze moesten door dus heb k die avond ni echt iets gehoord,alleen dat er een straf zou volgen.

Deze morgen heb k het dus te horen gekregen. M'n mama heeft duidelijk gezegd da als k zo bleef verder doen dak m'n vriend ni meer mag zien.M'n vriend is het belangrijkste in m'n leven en ze willen dat maar niet inzien. Het is nu zeer duidelijk dat m'n mama mn vriend echt niet moet. Ik ben er behoorlijk kapot van en heb m'n vriend dat ook verteld en hij heeft mij beloofd dat hij bij me blijft...

Ik begrijp ni waarom dat m'n ouders ni gelukkig voor mij kunnen zijn. Ze hebben nooit problemen met mij,steek nooit iets uit,blijf voor hun plezier elke zaterdagavond thuis...en toch is het nog ni goed :( overdrijf ik?

Wat een ontzettende vervelende situatie. Is er iets gebeurd waardoor je ouders, vooral je moeder dan, je vriend opeens niet mogen? Want eerst ging het toch goed? En de reden die ze heeft aangedragen (die jij hebt beschreven dan) vind ik geen reden voor haar gedrag, dus ik heb het gevoel dat er meer is dan wat ze zegt.
Ik zou het er een keertje met haar goed over hebben, want ze kunnen je moeilijk verbieden dat je degene van wie je houdt niet meer te mogen zien terwijl er niet echt een goede reden is.

Ik zou eens op een rustige manier vragen, waaróm je moeder opeens zo tegen je vriend is..misschien schrikt ze ervan, dat het nu al zo lang serieus is tussen jullie :)

Een vriendin van mij heeft hetzelfde gehad, dat haar moeder zomaar opeens moeilijk begon te doen over haar vriend. Zij deed toen ook niet echt iets verkeerd. Toch heeft ze zich een tijdje gedeisd gehouden en heeft ze zich nog meer dan anders aan de regeltjes gehouden. Daardoor werd de band met haar moeder weer wat beter, en daarna heeft ze langzaam haar vriend weer meer in contact gebracht met haar ouders. Nu gaat het echt best goed tussen hen...het is niet dé oplossing, maar probeer te vinden wat je volgens je ouders 'fout' doet, en probeer ze een beetje tegemoet te komen..mits dat jij je vriend mag blijven zien.

En vraag gewoon rustig of je moeder problemen heeft met jouw vriend. En of jullie er over kunnen praten, of dat jullie samen misschien een oplossing kunnen vinden. Of dat je vriend met je moeder gaat praten?

Ik vind het wel een beetje overdreven, dat je straf krijgt, omdat je te laat bent. Dat je even een 'preek' krijgt, ok, maar dat je echt een straf krijgt :s . Maargoed, ik wens je heel veel succes!!

Liefs

Ze heeft dat in het verleden ook al eens gehad : als het bij mij serieus wordt in een relatie begint ze tegen te werken. Ze zegt dak teveel geld uitgeef (ok,vroeger was k veel spaarzamer maar et is toch mijn geld)...volgens mij is ze gewoon bang om haar goedkope babysitter te verliezen,zo voelt het toch aan.

ik kan je geen goed advies geven, alleen ene vergelijkende situatie die misschien je smart verlicht.

Mijn vader en stiefmoeder hebben mijn vriend in 3 jaar slechts 3! keer gezien. Dit was in het eerste halfjaar. De 3de keer liet mijn vader duidelijk merken dat hij nooit meer werlkom was in zijn huis.

papa had er problemen mee dat zijn kleine meisje groot was geworden

maar nu kan het me niets meer schelen, ik zit op kamers en houd mijn ouders en vriend strikt van elkaar gescheiden. Ik ga wel erg goed om met mijn 'schoon'ouders, maar ik voel me niet schuldig ofzo dat mijn vriend niet bij mijn ouders thuis kan komen. ben juist meer opgelucht.

Wat een vervelende situatie zeg! Ik kan me voorstellen dat je je er rot onder voelt. Gelukkig zijn mijn moeder en zusje en de vriend van m’n moeder etc wel helemaal gek op mijn ex (ja, nog steeds, mijn moeder moest ook huilen toen we het uit maakten).
Ik zou gewoon eens tegen je moeder zeggen: mama, ik wil graag even met je praten. Wanneer komt jou dit het beste uit, dan kunnen we er een keer voor gaan zitten, want ik zit met een probleem dat ik graag met je zou willen bespreken.
Dan geef je aan dat je respect hebt voor haar en rekening met haar houdt, door een tijdstip te zoeken dat het jullie beiden uitkomt, en ze voelt zich misschien ook wel een beetje beter, omdat haar dochter iets met haar wilt bespreken. Iets wat blijkbaar belangrijk voor haar dochter is en waar zij jou misschien mee kan helpen.

Ik zou van te voren wat dingen op papier zetten, zoals waar je het over wilt hebben en bijvoorbeeld ook je argumenten voor bepaalde dingen. Wat wil je vragen, wat wil je zeggen. Dat is een handig hulpmiddel voor het geval de emoties je zo hoog komen te zitten, dan kun je dat erbij pakken en heb je een aanknopingspunt.
Zet desnoods wat voorbeelden erbij, zodat je, als ze vraagt: zoals wanneer dan?, je kan zeggen: nou bijvoorbeeld die en die situatie, daar voelde ik me heel erg onprettig bij.

Ik denk gewoon dat het noodzakelijk is om dit uit te praten met je moeder. Als zij verteld dat zij bijvoorbeeld heel erg veel moeite hebt met het feit dat je nu echt een vaste relatie hebt, dat andere mensen een belangrijkere rol gaan spelen in je leven en dat je nu toch echt een volwassen meid wordt, dan kan je daar in dingen rekening mee houden en je kan haar vertellen dat dat nu eenmaal zo is.

Zo vond mijn moeder het heel erg dat ik een heel weekend bij mijn ex verbleef. Ja, dr kleine meid werd toch echt wel groot, haar interesses veranderden, haar gevoelens, en ja, ze ging op den duur dan ook sex hebben. Oftewel, ze werd volwassen.
Elke zondag als ik dan stipt op tijd thuis was, dan was het eigenlijk nog veel te laat en had ze me zo erg gemist.
Ik heb haar gewoon gezegd: mam, ik vind het fijn daar en als ik op mezelf ga wonen dan ben ik ook heel veel weg, dus je kan er maar beter aan wennen dat ik wat vaker niet thuis ben.
Omdat zij dan toch wel graag heeft dat ik bel als ik daar aangekomen ben etc, en minstens een keer in het weekend bel, doe ik dat ook, voor haar plezier. Ik vind het zelf niet zo nodig, ik red me wel, en geen bericht, goed bericht, toch? Maar omdat zij het belangrijk vond deed ik dat en kon ik merken dat ze het erg fijn vond als ik daar aan dacht. Het waren gewoon gesprekken van: hoi, ik ben er. Oké, dat vind ik fijn om te horen. Gaan jullie nog wat leuks doen?
En even later hingen we beiden weer op.


Vraag of ze zich misschien in jouw situatie kan inleven en probeer het ook andersom te doen.

Naja, ik hoop dat het een beetje geholpen heeft. Ik weet t ook niet precies, want ik heb zelf niet in zo’n situatie gezeten. Succes!

Zo te horen is je moeder bang d'r kleine meid kwijt te raken. Logisch ook, het is heel moeilijk voor ouders om hun kind los te laten. Het begint nou serieus te worden en ze merkt dat je verandert. Dat jij een kwartier te laat kwam was één van die veranderingen: ze merkt dat je je niet meer strak aan haar regeltjes houdt en ziet jouw vriend als schuldige: met hem is het allemaal begonnen. Niet dat die kwartier nou zo erg is, maar gewoon het feit dat jij ineens niet meer op tijd komt en het feit dat jij ineens niet meer zo veel spaart: het zijn kleine dingen die veranderen en jouw moeder kan daar misschien slecht tegen. Ik denk dus niet dat het aan jouw vriend persoonlijk ligt.
Ga er eens over praten met je moeder. Heel rustig en laat haar netjes uitpraten. Ga ook niet schreeuwend er tegenin, maar vertel haar dat jij echt niet zomaar zult veranderen enzo.

ik den ook dat het niet aan je vriend op zich ligt, maar meer aan het feit dat jij langzaam zelfstandiger en minder afhankelijk van haar wordt. misschien vind ze dit onprettig of is ze bang dat ze je steeds minder gaat zien. je zou (eventueel met je vriend) bij en haar iets leuks kunnen gaan doen (of dat voorstellen)

verder veel succes ermee, ik kan begrijpen in wat voor situatie je zit :( (in mijn geval is het mn vader)

mijn mams is ook altijd aant zeiken... en als ik er iets over zeg begint ze nog erger... probeer het via je vader of via de ouders van je vriend...

en er even voor zitten en dan praten helpt niet?

Weet je vriend het al?

Mijn schoonouders zie ik ooit nooit. Terwijl mijn vriendin al 19 is :rolleyes:

Maargoed tip: klinkt misschien dom maar je kan er maar het beste tegenin gaan en terrein winnen anders slokken je ouders je helemaal op met hun gedrag.

En voor je het weet lig je helemaal aan banden.

ik heb hier geen ervaring mee. ik zou inderdaad gaan praten, en goed ook. verlies je zelfbeheersing niet, dat zou ik wel doen namelijk.

en dus niet een gesprek hebben met het gevolg dat er dan meer acceptatie van beiden kanten is?
de spanning alleen maar groter maken totdat ooit de bom barst? :confused:

Als je die kans nog hebt moet je die zondermeer aangrijpen. Maar die snol heeft mij laten weten dat ik nimmer welkom was in hun huis.

Dus jij bent de vriend van de TS?

maar zoiezo vind ik dat er bijna altijd een mogelijkheid is tot praten..

Hoe kom je daar dan bij?

sorry :bloos:

*heft handen in de lucht en gaat zich schamen in een hoekje*

je bent 17, is het dan allemaal niet te veel moeite voor een relatie?

Wat denk je wat er gebeurt als ze met een ander vriendje aan komt zetten?

haha, ik had alleen de topic titel gelezen:D :o