Gedicht over ME
 

chronische vorm van Pheiffer

Ik kom er weer bovenop!

Wat is het dat mijn krachten sloopt,
Dat ik me lusteloos voel en moe.
Wat is het dat zich in mijn lichaam vreet
doktoren kijken machteloos toe.
Geen medicatie, geen medicijn,
Resteerd alleen de pijn
Wat is 't
Wat is 't

Mijn geest die wil wel vechten,
maar mijn lichaam volgt me niet.
Soms machteloze woede als ik in die rolstoel zit,
stil verdriet.
Dan kruip ik in een hoek,
staar wat voor me uit of lees een boek.
Sluit me op in mijn eigen wereld
ben ik er even niet

Toch heb ik alle moed nog niet verloren
vestig hoop op mezelf, therapeuten en doktoren.

Ik kom er weer bovenop!

Chris Nieuwenhuis


dit gedicht heeft mijn oom toendertijd geschreven voor mijn moeder.
Mijn lieve moeder, ooit een baan, 2 puberende koters, paar keer per week zwemmen, joggen, en ook nog een vliegende huisvrouw.
En toen in 1 x
Poef
Alles weg
kon de trap niet eens meer alleen op....

Dit raakte me toen, en nog steeds als ik het lees.

moest het gewoon posten.....sorry

:(

Het gedicht...
Tussen de eerste en de tweede strofe zit en slag vind ik persoonlijk.De overgang qua stijl is sterk.Misschien opletten bij verdere dingen?
Er wordt ook alledaags taalgebuik gebruikt, dat vind ik meestal niet zo mooi..Maar hier gaat het nog wel redelijk bij het geheel passen.

Dan tot slot. " wat is't" zou beter "wat is het?" worden.
Met de apostrofe is de herhaling niet zo mooi..

Het lijkt of ik alles afbreek maar dat is NIET de bedoeling.Gewoon opmerkingen , want het geheel laat een indruk op me na.Brengt het gevoel fantastisch over (y)

Knuf , en geen sorry!!

thx
ik heb hem letterlijk overgetyped
dus vandaar ook de " wat is 't " en niet "Wat is het"
tis nie mijn gedicht dus ik wijzig er nix aan

Wat lief zeg van je oom, dat hij dit gedicht voor je moeder heeft geschreven!>>>>hoe is het nu met je moeder?

liefs,
Mariamne

gaat goed
kan al weer meer
maar zal nooit meer zo worden als ze was