Even oneindig leven
 

ik heb nog nooit iets ingezonden, maar wel vaak wat gelezen.
Dit is een van de weinige nederlandse gedichten (m'n nederlands is ook nie zo goed hier haha:D)
Ik schrijf opzich best wel veel, vroeger haatte ik gedichten maar tegenwoordig schrijf ik naast text dus ook gedichten.
Alleen is bijna alles in het engels.
Dit is een btje een vage en misschien ook wel verwarende.
En heeel lang, naja.
Maar eentje uit de oude doos dus:p
Geef je commentaar/mening maar:)

liefs, saar



Even oneindig leven.

Als je leeft om te leven,
En gaat leven omdat je leeft,
Wat voor leven heb je dan,
Als je alleen om leven geeft.

Het leven die je het leven bied,
En niet om niet te leven,
Zal dat genoeg zijn voor wat leeft,
Zal dat dan leven geven.

De vraag des levens is dan vaak,
Wat al die levens leeft,
Wat geeft de drang tot voortbestaan,
Wat is de levenskreet.

Van kreten uit de diepte,
Uit de verte van ’t bestaan,
Is iets wat nu in menigeen,
Niet leeft en zal vergaan.

Het leven zo als we leven,
Zal levend snel vergaan,
Niet iets om voor te leven,
Iets zonder eindig bestaan.

Toch blijft het leven leven,
Zo levend als het is,
Men schijnt het niet te weten,
Dat leven niet oneindig is.

En toch zal men blijven leven,
Zoals het altijd al was,
Ookal zal niemand het vergeten,
Toch leeft men alsof het dr eeuwig zo uit zag.

Niemand die denkt dat het leven,
Dat toch niet oneindig zal zijn,
Niemand die denkt: “das voor eeuwig”,
Maar ook niemand die denkt dat het zo moet zijn.

Nee, leven dat leeft zich vanzelf wel,
Men weet dat het tijdelijk is,
Toch lijkt het wat langer dat leven,
Bijna , alsof het écht oneindig is.

Dit is voor mij echt iets te veel van het goede, volgens mij zou je dit best in kunnen korten, zo'n lang gedicht met zo weinig inhoud is een beetje zonde vind ik.