Ook ik trek het niet meer :'(
 

De laatste tijd heb ik echt last van stemmingswisselingen...
Vrienden hebben problemen met ouders en hun vrienden...
Ik vind totaal geen motivatie meer voor school... ik trek het niet meer... en ik ben al een keer blijven zitten op 4 HAVO, dus een 2e keer kan niet meer...

Begrepen mensen me maar, ik ben ook zo slecht in dingen te verwoorden :s Vaak weet ik niet wat ik moet zeggen... en dan zeg ik of niks, of iets heel stoms... en dan verontschuldig ik me daarvoor... maar dat hoeft niet zeggen ze...

Het lijkt alsof niemand meer om me geeft, niemand houdt nog van me... ik voel me zo kut :(

Zo wil ik niet verder leven... zo onzeker... had ik maar iemand waar ik mijn hart kon luchten, zonder dat diegene daar zelf teveel onder lijdt...

*huilt*

Wat moet ik hier nou mee???!!!(schreeuwt om hulp... :( )

Lekker gaan slapen, rust nemen en proberen niet te veel door je gevoel te laten leiden en anders...je hebt mn mail en msn:)

hoi, dit gevoel heb ik ook gehad, ik ben door iedereen naar hulpverleners gestuurd, daar werd ik ook niet bepaald vrolijk van, en moest anti-depressiva gaan slikken, daar kreeg ik zelfmoord neigingen van, en omdat ik al in mezelf snee durfde ik mn polsen ook wel door te snijden, ondertussen ben ik dankzij mijn vrienden van mijn depressie af, maar ik snij af en toe nog wel es in mezelf, maar dat doe ik al 2 jaar, maar daar kom ik ook nog wel es af...
maar probeer je eerst maar es wat vrolijker te voelen, spreek veel af, laat in ieder geval je vrienden nu ehct niet vallen, je hebt ze nodig, meer dan dat je denk!

veel sterke, knuffel Merande ;)

hoi Ruudje,

ik voel me nogal aangesproken door dat laatste.. helaas, en jammer dat je er zo over denkt, want weet je, als ik ff geen zin heb om problemen aan te horen kom ik gewoon niet online hoor, En als ik er wel ben, ben ik er dus ook voor jou, en mag je best met je verhaal komen.... (het spijt me dan als ik geen goed antw weet).

Maar jij maakt denk ik van andermans problemen teveel jouw probleem, dat moet je niet doen, want op die manier kan je ze niet helpen. Je moet hun problemen op een bepaalde afstand houden... Je mag wel meeleven maar niet meelijden... Begrijp je?

knuff, wen

*geeft knuffel terug* :o

Ja, dat is ook een heel groot probleem... er zijn bepaalde spanningen tussen mijn 2 besten vrienden en mij... en nu ben ik op zoek naar iemand die daar los van staat...

*knuffelt heel erg stevig terug* :o

Ik begrijp het helemaal, maar dat is gewoon zo moeilijk... zoveel vrienden heb ik niet, vandaar dat het mij zoveel aantrekt... en ook omdat ik dan het gevoel krijg dat ik dat veroorzaakt heb... zoals eerder gezegd, er speelt wat tussen mijn beste 2 vrienden en mij... waarvan ik de oorzaak ben, maar dat heeft er niks mee te maken... althans dat zegt ze :|

Wat wel is... vandaag kreeg ik het punt van mijn praktische opdracht ANW terug... een 8.2 :)
Dit heeft me eigelijk weer een beetje opgevrolijkt... nog 2 onvoldoendes over, waarvan eene een 5,4 is...

Als er nog tips zijn... deze zijn zeer welkom :o

Hellow,

Je zegt dat je niet zoveel vrienden heb; niemand heeft veel ECHTE vrienden.. Dus wees blij met wat je hebt.. Ook al kan ik me goed voorstellen dat het je een kut-gevoel geeft, dat heb ik ook wel eens..
Goed cijfer trouwens!! :) Als je nu nog maar 1 onvoldoende heb, is t zo op te halen jah!
Dat onzekere gevoel gaat ook over, geloof mij maar! Je voelt je nu ff slecht, maar er breekt altijd weer een mooie tijd aan.. Als ik mij niet gelukkig voel, probeer ik altijd aan die gedachte vast te houden! Moet je ook eens proberen..

Sorry voor het 'drukke' antwoord.. (Heb niet zoveel tijd >> school, maar wilde je wel ff helpen!) :bloos:

Sterkte! Liefs, Charlotte..

Ik weet niet of ik wel naar school ga morgen...
nu heb ik Wendy's vriendin afgepakt... en nu voelt zij zich kut...
kan ik daar wat aan doen dan? :( *huil* *huil*

wat heb ik fout gedaan wen? ik heb alleen maar met haar gepraat... en als ik jou vertel dat ze mij een beetje vertrouwt... voel jij je gelijk kut... was ik maar nooit hier op het forum gekomen... had ik jou en mir niet leren kennen... :( *huil* *huil*

was ik maar nooit geboren... het enige waar ik goed in ben is mensen kapot maken... ik ga maar eens naar mijn bedje toe, al kan ik toch niet slapen... eerst maar wat tegen de hoofdpijn halen... hadden we maar iets waardoor ik nooit meer pijn hoefde te voelen...

...

In de eerste plaats kunnen mensen meerdere vrienden hebben. Sterker nog, het is goed om meerdere mensen te hebben om mee te kunnen praten en op terug te kunnen vallen. Natuurlijk, sommige mensen zijn altij belangrijker dan anderen, maar zoals ik het zie heb jij niets fout gedaan.
En daarnaast: wat weerhoudt jou om vriendschap met mensen te sluiten? Daar heb jij ook recht op en hoe het tussen diegene en een derde zit is niet jouw zaak tenzij je je met hun relatie bemoeit.

Nee, ik kan hier niet zo bij... :s

Puberteit, you'll get over it. :cool: (y)

Ik er helaas niet meer van maken, je moet er maar van uitgaan dat het ooit over gaat, en dat gaat het, believe me :)

Je kan natuurlijk ook alles omzetten in negativiteit. Hoe weet je nou dat niemand om je geeft? En wie zegt dat niemand je begrijpt? Misschien laat je wel niets van jezelf zien...(eerlijk gezegd begrijp ik jou ook niet in dit topic omdat ik niet alle informatie heb).

Ik heb jou al een aanbod gedaan, en die is nog steeds geldig, maar jij moet wel de stappen ondernemen, ik ga niet jouw msnadres zoeken. Mailen mag ook hoor.

EEEY KOP OP HE!!!

weet jij moet doen?! je moet gewoon geloven dat het snel weer beter wordt! Het is maar een periode, gaat zo weer over! Soms loopt gewoon alles tegen, wil niks en denk je dat niemand om je geeft, maar dat is echt niet zo hoor!! Er zijn echt zo veel mensen die om je geven, en je moet daar ook in geloven! Blijf positief denken, dan komt het allemaal weer goed!!

sterkte ermee!
kus Jola

ff een "HO" op deze reactie...
Het is misschien wel zo dat puberteit en depressiviteit hand in hand met elkaar lijken te gaan, maar dan moet je niet denken dat als je 18 bent alle depressiviteit >FLOEPS< verdwenen is!
Depressiviteit is een ziekte, waarvoor je geholpen moet worden. Zelf heb ik dit ook in de ergste mate ervaren, waarbij zelfmoord ook regelmatig om het hoekje keek... maar dit is echt geen oplossing. Bovendien doe je dan ook veel andere mensen pijn. PLZ PLZ PLZ ga asjeblief hulp zoeken. Ik weet niet hoe goed je kan met je ouders kan, ga anders naar de huisarts en leg het hem voor. Hij akn je doorverwijzen naar een hulpinstantie. Het is niet makkelijk, moet ik je wel vertellen. Maar de rest van je leven zul je er echt veel aan hebben.

grtz, htJ

PS Ik heb ook veel aan mijn geloof in God gehad, ik weet niet hoe jij erin staat maar als je er oren naar hebt stuur dan ff n pb'tje

ik weet best dat ik niet mag chatten, maar jij hebt ook het verhaal, gister, maar van één kant gehoord. nu blijkt namelijk dat we elkaar helemaal verkeerd hebben begrepen, maar je hebt wel je conclusie. sorry hoor noon.

De laatste dagen ging er gewoon heel veel mis... en toen kreeg ik dus overal negatieve gevoelens over... en ja, dan ga je je wel afvragen of het niet aan jezelf zou kunnen liggen...
Ik weet nu dat mensen om mij geven... en me begrijpen... maar van de andere kant blijft het toch moeilijk... ik kan niet laten zien hoe ik me altijd voel, dat gaat gewoon niet...

Ik heb je ook toegevoegd nu... dat aanbod heb ik over het hoofd gezien, srry :o *schaam*

Ik heb er toch wel de vrienden voor die me willen helpen... als ik het hun echt vertel enzo, die begrijpen dat wel... maar het is voor mij ook moeilijk... ik wil hun ook niet de hele tijd 'lastig vallen', om het zo maar eens te zeggen...
De Maatschappelijk Werker noemde mij trouwens introvert... dwz:
- 'een in zichzelf gekeerd mens'
- 'naar binnen, naar het eigen innerlijk gekeerd => ingekeerd'

Ik wou er eigelijk niet op reageren... maar doe het dan even toch... ik vond de reactie over pubertijd een beetje te hard, eerlijk gezegd... ik ben 17... en voor mijn leeftijd ben ik redelijk volwassen(zegt de MW'er... en als ik kijk naar andere jongens van mijn leeftijd, ben ik niet eens meer zo kinderachtig...)
Ik heb dus al hulp bij Algemeen Maatschappelijk Werk, en op school bij een counselor...
Die weten van mijn depressies... maar ik zal eens vragen wat er nog meer aan te doen valt...

Ik persoonlijk geloof niet meer in God... maar stiekem ben ik wel een beetje geïnteresseerd in jouw verhaal :o

Hier heeft ze gelijk in... we zijn alllebei fout geweest, maar nu is het weer in orde... laten we zeggen dat we beiden onze dag niet hadden ;)

Stuur maar eens een PM. Misschien begrijp ik je wel een beetje....

Het heeft niks met kinderachtig zijn te maken, maar goed, ik heb blijkbaar niet gezegd wat je horen wil. Helaas, de waarheid is soms hard, maar als je het accepteert en uitkijkt naar betere tijden is het makkelijker.
En voor thabomb: Ik heb ook niet gezegd dat puberteit met je 18de verjaardag ineens over is, je groeit er wel overheen. Ik spreek uit ervaring. Laten we het daar op houden.

Het zal misschien niet volledig de puberteit zijn, maar ik ben het er wel mee eens dat de puberteit een rol kan spelen. Of je nou volwassen bent voor je leeftijd of niet en of je nou wel of niet kinderachtig bent heeft daar weinig mee te maken. En zo hard vond ik de reactie van LaResistance niet eens, hij gaf gewoon zijn mening, net als iedereen.

Ik weet niet of het zo is dat niemand jou begrijpt...jij zal net zo min iedereen begrijpen, denk ik. En misschien begrijpt niemand je volledig, maar ik denk dat er best mensen zijn die jou voor iig een deel zullen begrijpen. Net als dat er mensen zijn die om je geven. In gedachten kun je dingen erg verdraaien (je is hier algemeen bedoeld) en zo kun je (weer algemeen bedoeld) voor jezelf bedenken dat niemand je begrijpt en dat niemand van je houdt, terwijl dat eigenljk niet zo is.

Aan dat een mw'er je 'introvert' noemt, heb je niet zoveel, het lost niks op. (Bovendien zijn zoveel mensen dat.) Je zult er mee moeten leren leven en dan dus andere manieren zoeken om dingen op te lossen.

Maatschappelijk werkers zijn er btw oa voor om je hart te luchten en zij lijden er als het goed is niet (teveel) onder. Zo wel, dan doe ze iets fout en zijn ze niet professioneel bezig.

't kan dat ik nu ook hard over kom, maar dat is dan helaas maar zo. Praat er toch zoveel mogelijk over, iig met bv. die mw'er, doe dingen, blijf niet thuis zitten, enz. Op veel sites over depressies vind je genoeg tips, denk ik.

jah sorry hoor... maar als ik in een dip zit, vind ik dat wel een beetje een eenzijdige reactie :o
'Tis maar pubertijd'

Ik ben het er ook mee eens dat dat een rol speelt... tuurlijk
Maar er is toch meer... hopelijk zullen gesprekken daar ook meer duidelijk in brengen... ook via msn

Maar toch is het waar, het mensenleven kent 2 depressiviteitsperiodes waarvan er slechts 1 erkent is.. "de middlifecrisis"

natuurlijk helpt deze info geen flikker, maar het is onzin om te denken dat het allemaal met jou klote gaat en met de rest van de wereld niet. ongeveer de helft van alle pubers komt zichzelf keihard tegen en wordt depressief. het is dan ook niet zo'n vreselijk prettige periode als iedereen je laat denken. Je komt er op de harde manier achter hoe kut het leven kan zijn. Het is ongeveer de periode dat oma's en opa's de langste tijd gehad hebben en dat je je verplicht voelt een partner op te zoeken om is prettig te gaan flikflooien, maar die dan vervolgens niet kunt vinden. Ook zul je keihard achterkomen dat vrienden niet altijd zijn wat je dacht en dat het halen van je school niet het belangrijkste van de wereld is(ondanks dat je ouders dat waarschijnlijk wel vinden). ja ja het is KUT... maar you'll get over it. Na regen komt zonneschijn.