Reactie op Collum Schock (Renske)
 

Ik heb met grote verbazing de zinnen gelezen waarin je verteld wat er is gebeurd. Toch moet je je realiseren dat dit niet uniek is, maar pas als je het zelf heb meegemaakt weet je hoe groot de impact is.

Deze week is voor mij een emotioneel al een zware week, ik probeer zoveel mogelijk thuis te zijn. Toch heb ik besloten om gisteren naar school te gaan.

Op de terugweg zat ik in de bus en kwam daar een vriend tegen. Vervolgens stapte er 6 meisjes in. Zij gingen achter en voor ons zitten en heen en weer te lopen. Ze gingen de hele tijd schreeuwen en schelden. De bus reed gewoon door... Vervolgens keek ik één meisje aan. Dat had ik dus niet moeten doen, want ze zei het volgende: moeten je 2 tanden door je lip geslagen worden door een Surinamer? Ik mocht niet lachen van ze en ze begonnen te schelden en te tieren. Ik zei tegen die vriend dat ik snel hoopte dat ik thuis zou zijn, achteraf was dit een aanleiding tot een escalatie.

Nu is jou boodschap dat ik er wat aan moet doen, maar ik heb juist besloten om er niet meer aan te denken, is er uberhaupt iets concreets dat ik nu kan doen?

En dat ik eindelijk eens m'n rijbewijs moet halen, zodat ik met de auto moet gaan vind ik dus geen oplossing.. (Alhoewel.....)

Niets doen is natuurlijk niet het beste,
alleen hoe kom je aan genoeg lef om er wel tegen in te gaan.

Mijn broertje werd in de zomervakantie uitgescholden en zij wat terug.
Hij heeft het toen geweten, een ei van hier tot tokio op zijn hoofd en blauwe plekken over zijn hele lichaam.

Dit soort dingen gebeuren dus heel vaak.
Het leifst pakken ze mensen die anders en alleen zijn.

Ik kan het echt niet geloven dat mensen zowiets kunnen doen.

Mar mijn vriendin is een beetje alto en zoon beetje de enige op school, ze werd regelmatig door de puntschoenkutjes gang uitgeschoolden en op gewacht maar zij liet zich niet kennen en schold terug en vocht terug, nu heeft ze er nauwelijks last van.

zolang die mensen alleen iets zeggen, zou ik niets terug zeggen. ( ja dat kan heel moeilijk zijn) maar gaan ze over op fysiek geweld, dan moet je wel iets doen.

ook de reden dat mijn ouders het liefste hebben dat ik nooit alleen van school naar huis rij

pff, ik ben wel blij dat ik onafhankelijk ben (voor zover ik dat zijn kan) en alleen naar school mag fietsen (of 's nachts naar huis als ik weer eens uit de randstad kom)
Maar gewoon doorfietsen (of lopen).
Je houding maakt wel veel verschil hoor, volgens mij.
Hoe zelfverzekerder je ergens loopt hoe minder snel mensen op je afkomen (hoe banger jouw uitstraling, hoe sneller ze op je af zullen komen, omdat ze denken dat je waarschijnlijk niets terug doet of kan doen..)
denk ik...