Eenzaam en verlaten
 

Eenzaam en verlaten
Van iedereen en alles afgeweerd
Leeft ze in haar gedachtenwereld
Volledig van de maatschappij afgekeerd

Ze weet niet meer hoe ze moet leven.
Er is haar te veel aan gedaan.
Ze weet niet meer waar ze naar moet streven.
Ze ziet de toekomst niet meer voor haar staan.

En telkens als ze weer een stap vooruit zet
Wordt ze weer teruggeworpen in haar oude patroon
Sterft er in haar, weer een stuk vertrouwen
Vervreemd ze steeds meer van haar eigen levensdroom

Ze weet niet meer hoe ze moet leven.
Er is haar te veel aan gedaan.
Ze weet niet meer waar ze naar moet streven.
Ze heeft de toekomst laten gaan.

't gedicht is niet autobiografisch.....

maar wel heeeeeel krachtig...
zeer strak geschreven....
en de inhoud is duidelijk
het gedicht is gewoon af
dat straalt het ook uit..

hoe kwam je zo bij deze gedachten ?

liefs
dennis
xxxxxxxx

tot spreeks :D

Hehe, hij zei precies wat ik wilde zeggen :)
(Gelukkig maar dat t niet autobiografisch is)

xs Juliah

Tnx beiden voor jullie reacties:)

Hoe ik er aan kom hier een gedicht over te schrijven....
Doordat ik iemand ken die in deze positie zit ; het niet meer zien zitten van het leven.....en misschien is het toch wel een beetje autobiografisch....heb ik er dingen in verwerkt die ik zelf een jaar of 2 geleden ook zo heb ervaren....



Xiessssssssssss
mariamne

(y)

ik sluit me hierbij aan... erg goed!

tis dan wel nie autobiografish.. maar toch.. *herkenning*..:(


Tis een mooi gedicht.. (y)

Dankjulliewelvoorjulliereacties:):):)

liefssssxxx