Spreken voor de klas
 

Boek bespreken, presenteren, debatteren, discussiëren...het valt allemaal onder: spreken in het openbaar. Ik vind het niet leuk, maar je komt er niet onderuit. Maar ik ken mensen die meestal heel luidruchtig en zeker van zichzelf zijn en die wegblijven als ze moeten presenteren, of mensen die domweg ziek van de zenuwen worden. Hoe zit het bij jullie? Ben je er goed in? Of juist niet? Ben je bang?
En hebben jullie tips, hoe kun je zo'n presentatie t beste aanpakken.......?

ik heb altijd het probleem gehad dat ik dichtsloeg. Maar goed daar heb ik mee leren omgaan, het gebeurt nog steeds wel eens, het kost me uiteraard wel punten en is vervelend voor het publiek, maar ik haal er vaak nog gewoon een 6,5 of hoger uit.

Een goede truuk is dat je niet nadenkt over of het kan, of dat het haalbaar is of dat je fouten gaat maken. Kortom, je moet niet denken maar doen.

Ik had er eerst moeite mee om te doen, maar nu heb ik er geen moeite mee. Als ik niks meer weet te vertellen over het onderwerp, lul ik het wel vol met lucht wat nog een beetje structuur heeft en blijkbaar werkt dit, want mijn cijfers op presentaties zijn altijd wel hoog.

Er is maar een manier om een presentatie goed en rustig te volbrengen: goed voorbereiden.

Als je een presentatie moet houden, en je mag zelf een onderwerp kiezen moet je vooral een onderwerp kiezen waar je met plezier over praat. Praat je ergens met plezier over, dan weet je er veelal meer van en vertel je het ook leuker.

Als je een presentatie moet houden over een onderwerp dat je niet leuk vind, probeer het dan toch met trots en plezier te presenteren... presenteer je actief dan houd je de leerlingen voor je ook wakker en zullen ze veel actiever luisteren, dan wanneer je niet weet waar je over praat, de leerlingen onderuit zakken in hun stoel, en jij maar denken dat je het fout doet... dus ook al vind je het niet leuk, verdiep je er goed en ben trots op het resultaat wat je behaald hebt met het schrijven van je presentatie... presenteer met plezier en weet waar je over praat...

Ik ben doodsnerveus, al dagen van te voren. Op het moment zelf sla ik compleet dicht of ga ik hyperventileren. Nee, voor de klas spreken is echt mijn grootste nachtmerrie, maar inderdaad: je komt er niet onderuit.
Iedereen zegt dat je het vanzelf leert en dat voorbereiding het belangrijkste is, maar hoe zeer ik het ook voorbereid en hoe vaak ik het ook gedaan heb: ik heb mijn zenuwen niet onder controle.

Van de week heb ik voor het eerst een presentatie gedaan met medicijnen van de dokter. Mijn zenuwen waren helemaal verdwenen en voor het eerst vond ik het dus ook leuk om te doen :)

Mediteren van te voren (y)

ik ben egt super verlegen ik heb wellis gehad dat het uur van te voren me stem banden dicht klapte of iets, ik heb toen 2 dagen niet kunnen praten.

binnenkort moet ik nederlands boekbespreken, ik heb al uit stel gekregen maar ik ben nu al nerveus, heb zelfs al zelfmoord willen legen zo dat ik het niet hoefde te doen.

Bekijk het zo, jij kunt het nooit zo erg hebben als ik wees blij lul gewoon wat over het onderwerp en heb medelijden met mij

het is dom!!!!!!

ik kan het echt niet...spreken in het openbaar.. vrijdag moest ik voor dansles een warming-up doen...dus voor 20 mensen een half uur praten en uitleggen...het was verschrikkelijk :( en ik heb t ook in de klas...want als t stil is denk ik dat t zo oninteressant is dat ze niet eens meer de moeite nemen om te praten...dus t is eignelijk nooit helemaal goed :P

Voorbereiden is echt niet het belangrijkste, je ziet vaak genoeg mensen trillend met 'n blaadje in hun handen hun zorgvuldig voorbereide tekst zo snel mogelijk oplezen zodat ze weer snel mogen gaan zitten.

Je moet vooral bedenken dat de mensen die naar jou luisteren hetzelfde moeten doen en begrip hebben voor jouw situatie, het zijn ook maar onzekere pubertjes, nix om bang voor te zijn.

Ik ben meestal vantevoren wel gespannen maar als ik 'r eenmaal sta vind ik het wel leuk om te doen. Zeker als je merkt dat het goed gaat en dat je de aandacht hebt.

@LaGoon: ja dan valt het met mij nog wel mee! Ik réaliseerde me niet eens dat er mensen zijn die het zo vreselijk vinden! :(
@Crackwhore: een half uur, argh, ik vind 10 minuten al erg genoeg! In de klas denk ik ook altijd dat ik niet interessant ben, dus pik ik altijd onvoorspelbare onderwerpen uit. De presentaties van anderen interesseren mij vaak ook niet :o , maar ik doe mn best om mn kop erbij te houden. Iemand heeft bij ons trouwens ooit een presentatie gehouden over dat tongsplijten tanden bijvijlen ed, daar moest ik ff aan denken bij t zien van je av. :D

Ik heb daar zelf ook enorme last van en het is tog Faalangst.
Nu moet ik iedere week op het mentoruur komen en helpt me mentrix om me erover heen te komen. Ik heb het ook het meest onder presentaties en dan daarvoor een hele nacht niet kunnen slapen.

En dan krijgen we ons cijfer en hebben we een 8.5

Ik hoop wel dat ik er wel vanaf kom

Pleeg alsjeblieft geen zelfmoord dat is wel heel dom omdat de toen alleen vanwege zo'n presentatie.

Denk zo het is maar voor een paar jaar en dan ben je er weer vanaf. Maar zo kost het je hele leven

Ik heb het zelf ook heel erug hoor en ik heb altijd gesprekken met mijn mentrix die me er door heen begeleid. Ga daar ook is naar toe of naar een therapeut ofzo misschien kan die je helpen

hey hey,
ik vin het ook altijd moeilijk spreken voor de klas (kvin een MO al moeilijk ook al zit je alleen met een leraar) ik ga dan altijd stotteren en ik voel me heel erg voor lul staan!

maar eigenlijk slaat dat nergens op je staat natuurlijk niet voor lul want iedereen moet wel is een presentatie houden!! dus je moet gewoon nergens op letten!! (makkelijker gezegd dan gedaan)

ik heb een tip het werkt misschien niet bij iedereen maar bij mij werkt het!! je moet de mensen in de klas gewoon niet in hun ogen kijken maar naar hun voorhoofd het lijkt voor hun dan net alsof je ze aan kijkt maar echt oog contact is er niet dit zorgt ervoor dat je je concentratie vast houd. Je kunt ook gewoon naar de achterkant van het lokaal kijken ofzow.

heel veel succes iedereen!! en ik ben er gelukkig bijna vanaf!! (alleen donderdag franse mondeling :-S duimen dus!!)
xxx

Ik vind het vreselijk : ik ga echt ALTIJD lachen. :o
Zeer irritant. :o

wahhaa ik heb morgen mijn Franse mondeling dus allemaal duimen ik vind het echt niet leuk!! en heeeeeel erg eng :'( majaa moet gebeuren!! liefs

ik had er ook altijd angst voor, mijn betoog voor nederlands ging ook slecht, ik had een 5.7
Maar ik heb toen daarna verplicht het vak drama moeten volgen. Dat is bij mij op school op het vwo verplicht. Ik heb toen veel presentatietechnieken gehad. Langzamerhand ontdekte ik dat het helemaal niet zo eng is om te presenteren. Ik heb geen cijfers meer gehad voor presenteren, alleen handelings delen maar het heeft zeker geholpen.
Tip: in jezelf geloven, iedereen vind het eng en denk maar, wat kan mij het boeien wat ze van mijn presentatie vinden, als mn cijfer maar goed is.

Meestal ben ik wel zenuwachtig maar als ik dan eenmaal bezig ben is die angst weg, ik denk er gewoon niet aan dat er zo'n 30 mensen mee luisteren. Eigenlijk vind ik het best leuk om te doen. Achteraf valt het altijd enorm mee. Wat je het beste kunt doen, is gewoon voorbereiden. maar stippel je tekst niet helemaal uit. Als je dan iets in een andere volgorde zegt ben je gelijk de kluts kwijt. En als je jezelf te erg gaat voorbereiden dan komt het ook zo nep en niet spontaan over. Je moet er gewoon bij denken dat hun ook maar kinderen zijn, niks om bang voor te zijn dus

Een paar tips die ik gebruik om mijn zenuwen onder controle te houden.
1) Denken aan iets dat je in het verleden goed hebt gedaan, een moeilijke situatie waar je je uitgewerkt hebt. Dan denk je: als ik dat toen kon, moet dit nu ook lukken.
2) Wees je ervan bewust dat de meeste studenten niet luisteren naar de spreekbeurten van hun collega's. (Ik deed dat toch niet, ik zat altijd wat naar buiten te staren.) In feite sta je dus voor een lege zaal te praten. Ik dacht vroeger: Oh my god, als ik een fout maak, gaan ze mij allemaal uitlachen. De waarheid was dat niemand zelfs maar gemerkt had dat ik een fout maakte.
3) In jezelf geloven.
4) Het is belangrijker de globale structuur van de tekst voor ogen te houden, dan letterlijk zinnen te debiteren.

meestal ben ik bijzonder zenuwachtig, vergeet ik de helft, enzenz. maar bij mn pws-presentatie ging t gewoon fantastisch. als je je goed voorbereid, precies weet wat je vertellen gaat, en gewoon ontspannen gaat staan, en ook met lichaamstaal vertelt, schiet t al op. althans, bij mij:)

In verknalde spreekbeurten altijd om een of andere reden. Nu weet ik pas dat ik altijd bang was dat ik niet de goede woorden gebruikte bij het vertellen van mijn verhaal. Dan probeerde ik het uit mijn hoofd te leren, wat niet lukte omdat ik me niet een week ofzo van tevoren voorbereidde, en zo leek het soms alsof ik het voorlas :s of soms voorgeprogrammeerd.
Een slechte structuur is ook slecht maar dat had ik bijna nooit last van: wel dat het te lang was. (Heb ik nog steeds last van)
Ik ga nu werken aan een natuurlijke doch vlotte manier van praten. :D

Door voor een groep mensen te spreken, wordt je zelfbewust - je let meer op wat je zelf doet. De meeste mensen worden daardoor zenuwachtig, want stel dat "dit misgaat of dat misgaat".

Maar wat is nu eigenlijk het probleem? Waarom kan het je wat schelen dat er iets mis kan gaan? Omdat iemand anders het tegen je kan gebruiken? Boeiend. De meeste mensen voelen hetzelfde als jij bij openbaar spreken; die zullen er dus weinig van zeggen. Die enkeling die dat wel doet: loser! Die is echt niet beter dan jij, dus waarom kan het je schelen dat ie over je oordeelt?

Wat ik heel belangrijk vind: zorg dat wat je zegt zinnig is. Als jij iets zegt dat iets toevoegt aan de discussie of aan de kennis van mensen luisteren ze wel, je moet niet aankomen met een overbekend verhaaltje want dat is niet boeiend.
Als je weet dat wat je zegt de moeite waard is, ben je blij dat je dat mag vertellen, dat je die kennis mag delen, en wil je niets liever dan het tegen iedereen zeggen!
Als je dat dan ook nog eens duidelijk en verstaanbaar doet is het helemaal super!

edit: Je moet ook weer niet te enthousiast zijn, dat probleem heb ik vaak, dan ga ik te snel praten en word het heel chaotisch...

Ik vind het zelf ontzettend leuk om voor de klas te staan, mits het onderwerp me boeit. Dat is dus ook meteen mijn meest bruikbare tip; zorg dat het onderwerp je boeit of dat je er in ieder geval genoeg van weet. Ik heb volledige spreekbeurten van een half uur gehouden zonder voorbereiding of ook maar één kladblaadje, puur omdat het over een onderwerp ging waar ik goed in thuis ben.

Voorbereiden dus, tot je er groen van ziet ;) En daarmee bedoel ik niet dat je 't uit je hoofd moet leren, maar dat je er zoveel van weet dat je je geen zorgen hoeft te maken of je het allemaal nog wel weet en kunt onthouden. En bij onderwerpen die je leuk vindt, is dat meestal al het geval ;)

Ik vind het zelf ook ontzettend leuk om voor de klas te staan. Heb er dan ook niet zo veel problemen mee.

Heb zelfs een keer een onvoorbereide speech moeten houden voor tv Drenthe :p , omdat we handtekeningen aanboden tegen een vuilverbrander..Tja, toen stond ik toch wel even te slikken...Maar het is goed afgelopen.. :D

Same here...Gewoon goed voorbereiden, en zorgen dat je de presentatie in rode lijnen kent, maar niet uit je hoofd.

Ik heb/had dat ook altijd, maar het is in ieder geval heel veel minder erg geworden. Zelfs zo minder erg dat ik gewoon een 8 had voor een spreekbeurt engels.

heb op faalangstcursus op school gezeten en leerde daar ontspanningsoefeningen en die helpen zeker wel! (y)
En dan nog een goede voorbereiding. Bij engels mochten wij gewoon een 'spiekbriefje' erbij en dan had ik daar kaartjes van gemaakt die ik kon omslaan in een groot lettertype en dat hielp echt!

ik vind het niet zo leuk en vlak ervoor denk ik altijd dat ik gek ga worden en compleet ga afgaan. Maar zodra ik dan vanvoor sta, neemt iets in mij het over en praat ik gewoon mijn 20 minuten vol :p
en dan ben ik DOLgelukkig dat het voorbij is!!! :p (y)

Bij mij zit het allemaal een beetje anders. Normaal gesproken ben ik heel open en nooit bang om te spreken in een grote groep. Behalve... Wanneer ik van mijzelf weet dat ik iets goed kan, of ergens veel vanaf weet.

Een voorbeeld: In de vorige proefwerkweek moest ik een Engels mondeling houden in een groepje van 5 (dat is opzich nog niet zo'n grote groep) met een leraar erbij. Ik ben heel goed in Engels, en ik wist van te voren dat ik toch wel een goed punt zou halen, maar ik was wel ontzettend zenuwachtig! Voor het mondeling viel het nog wel mee, maar tijdens niet. Je kent het wel, zweten, rood hoofd, trillende handen. Echt niet fijn!

Waarom dit bij mij gebeurt weet ik niet precies, want het gebeurt me alleen bij dingen die ik goed kan of goed voorbereid heb. Misschien ben ik door het feit dat ik weet dat het goed kan juist nog banger om het niet goed te doen.

Hoe ik dit probeer te verhelpen? Eigenlijk heb ik nog geen goede manier gevonden om dit op te lossen. Het makkelijkste om te zeggen is natuurlijk "Verstand op nul en er voor gaan". Maar dit werkt helaas niet altijd bij mij.

Inderdaad! Niet denken maar doen! Ga daar staan en doe ding. Kom zelfverzekerd over en als je een vraag krijgt aan het einde ofzo en je weet het antwoord niet verzin dan gewoon iets om eromheen te lullen.. heeft iets weg van slijmen bij de docent :D Werkt altijd!

Mare3 :cool:

Ik kan dat echt niet, zodra ik moet presenteren sla ik helemaal dicht. Ik heb van alles al geprobeerd: niets voorbereiden, alles tot in de puntjes voorbereiden, de grote lijn onthouden, enz. Maar niets lijkt te helpen.

Probeer voordat je je presentatie begint een paar mensen in de klas te zoeken die verspreid zitten en je vertrouwt.
Doe net alsof je tegen hun je presentatie houdt, je vertrouwt ze immers, maar de klas zal ook het idee hebben dat je het tegen hun allemaal hebt, omdat de mensen tegen wie je spreekt verspreid zitten.

Ik was altijd heel nerveus, maar nu zoek ik juist dat openbare spreken wat meer op, om er gewend aan te raken. Presentaties vind ik nog wel eng, ik tril meestal ook vrij erg. Maar ik praat nu wel harder dan eerst, en langzamer ook. Dus mij helpt het echt om het gewoon maar telkens weer te doen.

Zo heb ik me morgen vrijwillig opgegeven als voorzitter van een debat... Ik ben nu al nerveus, maar ook heb ik er veel zin in. Ik vind het gewoon erg leuk om iets te leiden, ik kán het ook.. en mensen waarderen me ook wanneer ik het doe, want ik doe het goed. Maar toch... het móet goed gaan, en het is eng om te denken dat het helemaal fout kan gaan...

Exact! Voorbereiding is helemaal niet het belangrijkst, zolang je maar weet wat je je publiek wilt vertellen, in welke volgorde je dat wilt gaan doen (zorg voor een logische opbouw, bedenk globaal een inleiding, dan gaat de rest vanzelf), een paar trefwoorden van tevoren op een blaadje schrijft om te testen of je je deelonderwerpjes nog weet en vooral rustig blijft en ook zo formuleert. Ik ben er, al zeg ik het zelf, best goed in. Vaak oefenen werkt trouwens ook heel goed, dat doe ik bij de debatingclub van m'n school.

Ik heb afgelopen dinsdag toevallig nog 'n presentatie moeten houden van 3 kwartier voor een groep van 6 leraren. Eigenlijk was 't de presentatie van m'n projectgroep, alleen die slaan allemaal dicht. Ik ben er zelf wel goed in, ik praat nogal makkelijk, dus hoef er weinig moeite voor te doen.

Ik ben vantevoren meestal wel een beetje zenuwachtig, maar zodra ik er sta, en ik begin te praten, dan ben ik niet meer te houden. :)

Ik ben ook altijd erg zenuwachtig als ik een presentatie moet houden. Ik ben erg verlegen (bij goede vrienden niet zo, maar in veel andere gevallen wel) en word ook altijd rood als mij iets gevraagd wordt in de klas of wanneer ik het woord heb in een groep mensen.. Vooral dat laatste (het rood worden) vind ik erg vervelend, maar goed, het is niet anders. Ik ben zo'n iemand die helemaal trillend en met een hoofd rood voor de klas staat, maar ik merk dat ik het minder erg ben gaan vinden. Ik ga niet zoveel met de rest van de klas om, en daardoor voel ik me ook niet prettig als ik voor de klas sta, maar juist daardoor ook boeit het me echt geen f*ck als het niet zo goed gaat.

Ik heb dat ook gehad, dat ik me dus echt heel slecht voelde... heel nerveus en verlegen. Ik werd rood, trillerig, misselijk etc.. In 5 Havo zat ik in een klas met allemaal vervelende mensen, ik ging ook met niemand om... Mja, ik moest wel presenteren. Op de een of andere manier kon het me toen ineens niet zoveel meer schelen, ik kende die mensen niet, ze interesseerden me niets en hun meningen ook al helemaal niet. En toen ging het ineens wél :)

Mja, dat was ook de eerste presentatie die ik niet had voorbereid. Alleen heel globaal voor het slapen gaan. Daardoor kan ik ook niet snel gaan ratelen, omdat ik het zelf nog moest formuleren. Dat werkt echt.

(Ik had er een 9,2 voor :o Maar dat kwam vooral door de leraar, die vond mij zo leuk :P )

Ik denk dat het probleem uit zichzelf oplost naarmate je het vaker doet....Ik vind het nu nie erg meer maar ik heb er wel problemen mee gehad

ik ben erg goed in spreekbeurten:
laatste 9, die daarvoor 9,5, die daarvoor 8,5
maar in het openbaar ben ik vaak :bloos:

ik spreek uit eigen ervaring :p

Heeft Tony Buzan boek over.. das best aanrader

Ik heb het vaak bij het voorlezen: m'n stemt begint te trillen, m'n hart bonst 150 keer per minuut en tenslotte klap ik dicht. Dat is pas een afgang, en dát voor het luisterend oor van uw eigen vrienden.

Een van de belangrijkste punten zijn:
- Goed voorbreiden.
- Ga niet voorlezen en kijk in de ogen van de publiek.
- Begin met een verhaal waar het publiek om kan lachen.
- Begin van onbelangrijk naar belangrijk
- Maak een Logische volgorde dus vroeger-nu-toekomst.
- Sluit af met je eigen mening en weerlegging

aandachtspunten

- Kijk ook in de ogen van je leraar
- Veel non-verbale communicatie
- Probeer niet snel te praten maar rustig en duidelijk
- Veel voorbeelden geven
- Ook als je fouten maakt ga gewoon door ook zij komen een keer aan de beurt om een presentatie te houden (vergeet dit niet)


- Toon veel zekerheid naar het publiek

groetjes nina

Wat soms ook helpt is dat je als het ware een grapje tussendoor maakt. Doe dit overigens niet te overdreven en te vaak!!
Het gevaar hiervan is wel dat jij het alleen leuk vindt, en de rest je aankijkt zo van 'waar heeft die het over' ..

Ik heb nooit problemen (gehad) met spreken in het openbaar. Je hoort mij altijd veel in de klas (btje een grote bek :o ) en ook als ik als enige voor de klas sta, vind ik dat geen probleem, vind het zelfs wel leuk :). Ik wil wel alles goed voorbereid hebben, anders heb ik het gevoel dat ik voor lul sta en kom ik niet zo goed uit m'n woorden. Mijn belangrijkste tip is dan ook:
Bereid je onderwerp goed voor, weet wat je wil gaan zeggen, verdiep je voldoende zodat je ook eventuele vragen kan beantwoorden.

ik vind het ook heel erg, me stem begint te trillen enzo. Wat helemaal erg was, vorige week werd de toespraak van iedereen opgenomen op de camera...damn

Ik heb er nooit moeite mee gehad.
Ik denk dat het helpt als je een keer oefent (desnoods voor je ouders ofzo) en als je je inbeeldt dat de mensen jouw hartstikke leuk en interessant vinden :D !

Ik heb er zelf nooit last van, vindt het zelfs wel leuk. zolang ik het onderwerp maar leuk vind! zo niet? dan maak ik het leuk.

Moest bijvoorbeeld vorige schooljaar een korte presentatie houden over een tekening die ik had gemaakt voor een productie waar we mee bezig waren. Heb het hele verhaal in "nijntje stijl" verteld! :D

zit nu het eerste jaar op het MBO we hebben nu een periode waar we heel veel moeten presenteren

de eerste keer moest ik dus een schilderij analysere (boring)
en daar dus over presenteren en ik toen ik daar stond was k alles kwijt.

maar hoe meer je het gaat doen hoe meer je er aan gaat wennen
des te beter dus.

hoe pak je het aan! ga met bijde benen op de grond staan. niet gaan hangen. geen handen in de zakken ga er gewoon rustig bij staan.

kijk de achterste persoon op zijn voorhoofd ! zus niet in zin ogen.
dat helpt bij mij altijd..