Voor de rechtenstudenten: Is het downloaden van muziek stelen?
 

Over deze vraagstelling moet ik een essay schrijven. Aangezien ik niet zo goed weet ik welke afdeling van het wetboek (Wetteksten voor HEAO) moet kijken, zou ik tips nuttig vinden. Bovendien is de wetgeving op dit punt niet echt duidelijk. Wat vinden jullie?

Stelen is het wegnemen van andermans zaak, met het oogmerk zich dat wederrechtelijk (in strijd met de wet) toe te eigenen. Stelen ziet eigenlijk alleen op zaken - je kunt een MP3 niet 'stelen' in de zin der wet, omdat degene die er 'eigenaar' van is, nog in het bezit ervan blijft.

Even googlen en je kan er van alles over vinden....

ik denk dat je bedoeldt of het een inbreuk is op het recht dat de platenmaatschappij op de door hen uitgebrachte liedjes heeft....??

want zoals nare al zegt kan het nooit stelen zijn:

Art. 310.

Hij die enig goed dat geheel of ten dele aan een ander toebehoort wegneemt, met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen, wordt, als schuldig aan diefstal, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van de vierde categorie.

er wordt niets weggenomen.

maar het is wel een inbreuk op het auteursrecht:

art 5 lid 2 auteurswet:

Als inbreuk op het auteursrecht op het gansche werk wordt beschouwd het verveelvoudigen of openbaar maken van eenig daarin opgenomen afzonderlijk werk, waarop auteursrecht bestaat, door een ander dan den maker daarvan of diens rechtverkrijgenden.

Ik doelde eerlijk gezegd ook op het auteursrecht ja :)

In Nederland is Kazaa etc niet verboden. De nederlandse wetgeving staat toe om 1 kopie voor jezelf te maken (hier kan ook boeken kopieren gerekend worden). Echter het verspreiden van muziek is weer wel verboden. Dus je mag het niet 'sharen', maar wel 1 exemplaar voor jezelf.


Als ik me niet vergis is dat wat mijn docent Recht en Media ooit gezegd heeft. of het klopt en of ik het goed begrepen had, weet ik niet. spreek mij er vooral op aan mocht dat niet zo zijn.

En opzettelijke auteursrechtinbreuk is wel een misdrijf :)

Verder is het aanbieden van het programma Kazaa als zodanig niet onrechtmatig, heeft de Hoge Raad onlangs uitgemaakt in de zaak BUMA c.s./Kazaa BV. Dat neemt niet weg dat het aanbieden van muziek mét het programma Kazaa wel onrechtmatig en onder omstandigheden ook strafbaar is.

Aanbieden wel, maar downloaden niet, toch?

De Auteurswet is opgebouwd rond twee begrippen: verveelvoudiging en openbaarmaking. Beide zijn niet toegestaan zonder permissie van de auteursrechthebbende. Het aanbieden (sharen) van muziek op Kazaa valt aan te merken als openbaarmaken. Ook het draaien van een CD op een markt is openbaarmaking en dus is er toestemming voor nodig.

Het downloaden van muziek is niet openbaarmaken en ook niet verveelvoudigen, hoewel over dat laatste de discussie nog niet is uitgewoed. Ik ben zelf van mening dat het downloaden van muziek via Kazaa van een ander aan te merken is als verveelvoudiging. Dat je het werk zelf niet in je bezit hebt, doet daar niet aan af: door te downloaden wordt het bestand verveelvoudigd en krijg jij er een kopie van tot je beschikking.

Dank jullie wel :)

Het is ook geen duidelijke kwestie. Aangezien mijn wetboek niet zo heel duidelijk is op dit punt, zette ik het hier dus maar neer.

Jouw wetboek is niet duidelijker dan dat van mij. Op negenennegentig van de honderd gevallen die je in de praktijk tegenkomt, is niet zomaar een wettekst toe te passen. Het is altijd knippen en plakken, wikken en wegen, véél eigen creativiteit, opzoeken waar de grenzen liggen...

Dat vind ik nou het mooie eraan. Zoveel heb je niet aan de wet, het is een leidraad, maar zeker niet bindend :)

Jazeker, maar aangezien ik geen rechtenstudent ben, dacht ik: ik laat de experts even spreken ;)

Wie is de rechthebbende bij muziek? De artiest, de platenmaatschappij, BREIN, een andere partij?

Dat weet ik niet. De hoofdregel is natuurlijk dat de artiest die een nummer opneemt, daarvan de auteursrechten verkrijgt. In de muziekindustrie zal het evenwel zo zijn dat de auteursrechten toekomen aan de platenmaatschappij. Dat zal staan in het contract dat de artiest met het label gesloten heeft. Gezamenlijk auteursrecht is ook mogelijk, de artiest en de platenmaatschappij zijn dan samen rechthebbende, in dier voege dat geen van beiden afzonderlijk over het recht kan beschikken (dwz. het label kan niets met een nummer zonder toestemming van de artiest en vice versa).

Het auteursrecht valt dus óf aan de artiest toe, óf aan het label, óf aan beide. Ik denk zelf aan het laatste. De Stichting BREIN is hoogstwaarschijnlijk geen rechthebbende. Zij is een zogenaamde stichting ter collectieve belangenbehartiging. Dat wil zeggen dat zij rechtszaken kan voeren ten behoeve van auteursrechthebbenden, maar dat zelf niet is. Een vergelijkbare constructie zie je ook bij de VEB (Vereniging van Effectenbezitters). Dat is een belangenbehartigende vereniging. De Stichting BREIN is zelf echter niet bevoegd over het auteursrecht te beschikken, zij mag slechts ten behoeve van de auteursrechthebbenden in rechte handelen.

De rechthebbende is ofwel de artiest ofwel de platenmaatschappij/publicator (ligt een beetje aan het contract waar de artiest aan vastzit)... De buma/stemra is de verdediger van dit principe, zo moet je het zien.

Daarnaast heeft de buma/stemra ook wat extra rechten, wat het voor de artiest wat makkelijker maakt een onwettig opererend duplicator of publicator aan te pakken, middels de buma/stemra. Maar dat is weer een ander verhaal.

Ik ben het hier niet volkomen mee eens, aangezien ik vind dat de kopieerfunctie bij de opdrachtgever ligt. De publicator maakt het beschikbaar, maar de uiteindelijke duplicatie wordt uitgevoerd door het programma kazaa, in opdracht van de gebruiker, wat beide partijen in mijn optiek schuldig maakt.

Maar ik ben geen rechtenstudent, dus misschien mag ik hier in mijn onkunde en onwetendheid niet reageren :P

Kazaa is slechts een medium, zou je kazaa verantwoordelijk stellen, dan moeten ook alle "meewerkende" internetproviders ed. diezelfde medeplichtigheid ook voorgeschoteld krijgen. Iets wat uiteraard niet de bedoeling is, aangezien het om onvoorzien misbruik gaat.

De uiteindelijke duplicatie wordt niet uitgevoerd door Kazaa. De duplicatie wordt uitgevoerd door degene die het bestand downloadt. Kazaa biedt slechts een dienst aan waardoor vraag en aanbod met elkaar in contact worden gebracht, maar verricht voorts zelf geen actieve handelingen. Je kunt inderdaad aannemen dat het kopiëren door Kazaa gebeurt, maar die mening deel ik niet met je. Het is misschien wel leuk om het (uitvoering gemotiveerde) arrest van de Hoge Raad te lezen, moet je ff op www.rechtspraak.nl kijken en zoeken op vrije tekst naar Kazaa.

Er zit onvoldoende causaliteit tussen de diensten die Kazaa aanbiedt en de schade die de platenmaatschappijen beweerdelijk lijden. Er zit nog een schakel tussen, te weten die van de actief downloadende gebruiker. Die kun je best aanspreken op grond van onrechtmatige daad, maar het programma Kazaa niet.

Ehhm... Naar mannetje... Ik denk dat je niet helemaal begrijpt wat ik zeg. Ik zeg ook niet dat het programma verantwoordelijk is, mijn mening is juist dat degene met het spul op z'n PC de publicator is en degene die het downloadt middels het programma de duplicator. Dat zeg ik. En dat zeg jij ook...

Met het volgende zinnetje:

Bedoel met "beide partijen" de duplicator en de publicator, niet het programma.

Dus we zijn het eens :)

Best interessant, dit rechtengedoe :o

Ik begreep inderdaad niet helemaal wat je zei. :o

Maakt niet uit, heb ik bij jou ook wel eens last van...

Jij, met je moeilijke woorden, jij :D

Ik kwam niet met duplicator aanzetten :o

Haha :D

Maar wel met...

Ehhm...

Oei...

Causaliteit? Heeft iets met een oorzakelijk verband te maken, lijkt me, maar tis een moeilijk woord ;)

Causaliteit wil gewoon zeggen dat ergens een oorzakelijk verband tussen zit, ja. :)

In geval 2 en 3:
Wat gebeurt er met het recht van het label wanneer het 'platencontract' wordt verbroken, zoals onlangs is gebeurd met Krezip, Ilse DeLange en RoseMary's Sons?
Ligt bij alle gemaakte liederen, vóór het contract werd verbroken, het auteursrecht nog steeds al dan niet gedeeltelijk bij het label, of vervalt bij einde contract het recht?

Dat hangt volledig af van wat er in de overeenkomst is bepaald. Als er niets bepaald is zullen beiden rechthebbende blijven: om deelgenoot te zijn in een gemeenschap hoeft er geen contractuele relatie tussen de deelgenoten te bestaan. Maar ik kan me niet voorstellen dat er geen voorziening in het platencontract is getroffen voor het geval artiest en label uit elkaar gaan, en aangezien ik die contracten niet ken kan ik er dus weinig over zeggen.

Dat is heel moeilijk te zeggen en is meestal vastgelegd in het contract. Vaak is het zo dat een muzikant een bepaald startbedrag van een platenmaatschappij krijgt en als dat bedrag voldaan is (dmv. 50% van het percentage van de maatschappij) liggen alle rechten weer bij de muzikant. Maar de platenmaatschappij koopt een soort tijdelijke zeggenschap over de muzikant. Dat kan vervelende gevolgen hebben in sommige gevallen.

Maar je kunt er op rekenen dat bekendere muzikanten als krezip en de lange (rosemary's sons ken ik niet) hun rechten wel weer terug hebben.

De platenmaatschappij neemt vaak wel de verantwoordelijkheid op zich, totdat het contract beeindigd wordt...

Overigens, wanneer de platenmaatschappij het contract opzegt, raakt deze platenmaatschappij trouwens al z'n rechten kwijt en in het geval dat de muzikant het opzegt, heeft dat gevolgen voor de eerder geproduceerde muziek (welke, dat kan ik je niet met zekerheid zeggen)....

Jah, daar zit trouwens ook wel wat in. Het zal inderdaad niet vaak gebeuren dat het er niet in verwerkt is.

Wat je hierboven zegt is trouwens niet correct. Als het auteursrecht op een liedje zowel bij de artiest als bij het label zou berusten is er sprake van gemeenschap (art. 3:166 BW). Als er helemaal niets contractueel bepaald zou zijn (hetgeen onwaarschijnlijk is) zou het tenietgaan van de samenwerking tussen artiest en label niet tot gevolg hebben dat de gemeenschap wordt verdeeld: zie art. 3:178 BW. Er moet eerst een vordering tot verdeling van de gemeenschap worden ingesteld. Het is dus niet zo dat de platenmaatschappij door de opzegging geen rechthebbende van het auteursrecht meer is als zij daar eerst deelgenoot van was.

Oh ok... Jah, ik ken iemand die artiest is, maar bij diegene is dat helemaal in het contract opgenomen met een soort van terugbetalingsregeling.

Maar ik geloof dat het dan of altijd geregeld is (wat me overigens wel logisch lijkt), of de platenmaatschappij toch z'n rechten inlevert, in geval van vroegtijdige beeindiging van een contract met een artiest. Schulden ed. blijven altijd staan, dat weet ik wel. Maar jij hebt een wetboek :)

In sommige gevallen heeft het label overigens alle rechten, dat zijn vaak mensen die "gemaakt" worden door een label en daar gewoon een percentage van de winst krijgen. Dat zijn vaak trieste affaires waarbij de artiest meestal niet bepaald gelukkig wordt... Of deze artiest moet het natuurlijk maken, maar die kans is zo verschrikkelijk klein...

Hoe het in dat geval met beeindiging zit kan ik je niet met zekerheid zeggen, wel weet ik dat het zeer negatief uitpakt voor de artiest.

Aan een wetboek heb je niet zoveel, ik gebruik het ook vrijwel nooit. Niet dat ik het uit mijn hoofd ken, maar de regels die erin staan zijn niet zo heel bijzonder.

Het grootste gedeelte van ons burgerlijk recht is namelijk zogenaamd regelend recht. Dat wil zeggen dat het alleen geldt, als de partijen geen overeenkomst hebben gesloten waarbij ze van die bepalingen zijn afgeweken. In de praktijk is in vrijwel elke overeenkomst van het wetboek afgeweken.

Dat mag ook gewoon, het burgerlijk wetboek geeft vooral regels voor het geval er niets overeengekomen is, en geeft maar een zeer klein gedeelte zogenaamde dwingendrechtelijke regels (regels waar je ook niet bij overeenkomst van kunt afwijken).

Het staat partijen dan ook volkomen vrij om bijvoorbeeld af te wijken van de wettelijke regels van schadevergoeding, van de wettelijke regels van aansprakelijkheid, enz.enz. Dat komt in de praktijk zeer veel voor. Het gaat dan om zgn. exoneratieclausules, een overeenkomst waarbij partijen verklaren dat éen van hen niet aansprakelijk zal kunnen worden voor bepaalde schaden.

Een bekend voorbeeld van overeenkomsten die niet gesloten mogen worden, zijn algemene voorwaarden bij consumentenkoop. Daar is namelijk een grote partij-ongelijkheid, zodat de zwakste partij beschermd moet worden. Veel algemene voorwaarden worden dan ook door de wet uitdrukkelijk verboden, bijvoorbeeld het afstand doen van schadevergoeding door de consument.

Ok, dat snapte ik opzich ook wel, maar het is me nu nog duidelijker. Bedankt! :)