![]() |
Tussen leven en dood
De ogen zijn stil tussen dit schreeuwen
en langzaam sterven door de kilte heen, het is hier nog nooit zo koud geweest als zelfs jouw hand bevoren grijs voelt en de weg naar morgen niet meer weet Het dunne draadje tussen leven en dood rekt op, het gewicht groeit en de kracht word minder, te weinig misschien, maar toegeven heeft nooit gevonden al zocht zij al vele malen voor dit En de zon danst vrolijk door de regen de dagen kleuren wel net als mijn leven, toch heb ik geen zin, verafschuw ik de morgen en vandaag wat komt, De ogen zijn stil, tussen dit schreeuwen |
de kracht wordt minder
Verder geen commentaar eigenlijk. Het lijkt een lang gedicht, maar wat je zegt komt niet langdradig over, integendeel. Mooi gedaan! :) |
Het komt bij mij over als een groot verdriet aan iemand die is gestorven, de eenzaamheid. Hoe heb jij het bedoeld?.
|
Mooi, vooral de eerste strofe. Weet eigenlijk niet eens waarom, mja, mooi dus!
|
dreamerfly:
het maakt toch niet uit hoe zij het bedoeld heeft, maar hoe jij het intepreteert. ik vind het een mooi gedicht.. beter dan je laatste werk (als ik het goed heb). vooral de afsluiter is precies op maat. de tragiek gaat langzaam over in een vraagtekensproces (nadenken). |
Citaat:
|
Het is gewoon mijn gevoel wat ik geschreven heb, eenzaamheid, stilte, er tussen in hangen.. Uhh simpel gezegd, het dood naar de wereld idee..
Maar het is niet voor niets niet zo letterlijk beschreven, zodat je er van kunt maken wat je er zelf van maken wil :p |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 23:51. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.