Zoals ik de tijd bezie.
 

Mijn vingers tintelden van, onbestemde energie
Ik zou gaan schrijven, je zou het weten,
je zou lezen, hoe ik de bitterschone wereld, zo levendig bezie
door woorden op papier, opdat je 't nooit zult vergeten

Leven is een tijdig iets, maar tijd mag mij niet raken,
ik wil er nog niet aan, dat ook ik vaarwel zal preken,
aan 't einde van mijn dagen, wanneer vreugde zal verzaken
waar bloemen zich ter einde, zullen wanen onder de deken

der onvervuld verlies; want hóe schoon zijn de rozen,
de maad'lieven, de korenbloem. Ik schik ze nu nog liefdevol,
opdat zij groeien en niet verbleken, als levenswaterlozen

Waar wacht mij de bloem des doods, vergiftigd, door eigen alcohol?
ik pak mijn glas en zie, zij staat nu alweer leeg
op eigen kracht schenk ik bij, en kijk naar mijn schrijfpen die, bestraffend al immer zweeg.

Wat een magisch gedicht! Het creert een sfeer waarbij ik een schrijver zie in een stoffig oud kantoor dat midden in het bos staat. Hij schikt de bloemen van zijn leven met vreugd ,maar weet dat er over een periode een tijd zal komen dat hij de bloemen laat varen, ze zullen verdorren en ze naar water zullen snakken om vervolgens samen met hem ten onder te gaan.
Zéér smaakvol (ik blijf in de sfeer zitten ;))

Alleen 1 aandachtspuntje (wat mij best stoorde) aan het begin van het gedicht:

Mijn vingers tintelden van, onbestemde energie


In mijn ogen is het mooier als je juist die komma daar weglaat. Nu geeft de komma een pauze moment waar het eigenlijk nog niet nodig is, omdat het gedicht nog maar net begonnen is.

Verder (Y)

Snow

Mooi, vooral je tweede en derde strofe. Maar je laatste strofe vind ik toch wel wat minder, het lijkt alsof je toen heel erg hebt moeten zoeken ofzo, het loopt minder goed als de rest van je gedicht.

Eigenlijk vind ik hem het allermooist als je alleen de tweede en derde strofe neemt en dat als gedicht kiest, de eerste en laatste strofe zijn een beetje inleidend en afsluitend, terwijl je met die twee strofen al zoveel sfeer weet op te roepen, dat die andere twee strofen er een beetje bij verbleken vind ik.

Ja!. Dat vind ik ook:). Dat is een heel sterk gedeelte en zou zo los gekoppeld van de rest kunnen, maar goed, waarschijnlijk gaat er voor jou ook inhoudelijk dan wat verloren, of niet?.

Wat heb je toch een mooi (ouds) taalgebruik!, vind dat echt knap!. Het boeit ook(diepere laag, de woorden), omdat je dit niet alledaags leest en ziet en zeker niet door zo'n jong iemand als jij!.

Levenswaterlozen; hoe noem je dat ook al weer?, een neologisme ofzoiets?. Ik houd wel van dat creatieve taalgebruik!


Offtopic: Smilietelling: 1!!:p ennnn ik wil je weer 's spreken!, waar blijft die Pm;)

Liefs

Sorry voor de late reactie, maar ik heb het te druk met school en daarom ben ik niet zoveel meer op DoP :(.

Goed, genoeg gezeur ;):

Dank jullie wel voor de reactie's!
Snow White: wat mooi dat je juist dát beeld erbij kreeg, want zoiets probeerde ik ook precies uit te beelden. Je hebt gelijk over die komma: hij moet inderdaad weg, of ik zou hem eventueel achter 'tintelden' kunnen zetten. Ik ben té fan van komma's, eigenlijk.

lovetear: de tweede en derde strofe bevatten inderdaad de kern van het gedicht, maar toch vind ik het niet 'af' als de eerste/laatste strofen ontbreken. Ik heb wat te lang na moeten denken over de eerste regel van de laatste strofe; ik kon de boodschap niet anders verwoorden.

Dreamerfly: levenswaterlozen, inderdaad, een neologisme; een nieuw woord. Ooit krijg ik ook een eigen woordeboek, net als Giphart :cool:. [uche - fantast - uche] Verder bedankt voor je reactie; dankjewel voor het compliment :)! [én ik heb maar 3 smileys, dus relatief gezien: per persoon 1 smiley, net als jij :) (Martien quotte je alleen, dus die telt even niet mee :p). (en deze laatste twee smiley's ook niet!).

ook srry voor de late reactie maar was een tijdje weg... toch wilde ik graag nog eventjes reageren!.. als t mag...
ik vind t namelijk echt een prachtig gedicht en zie absoluut niet in waarom de eerste en de laatste strofe te veel zouden zijn. Ik vind ze prachtig en maken het gedicht compleet. Niet weghalen dus naar mijn mening, dat zou echt onwijs zonde zijn.

" maar tijd mag mij niet raken"

Dat vind ik echt een prachtig stukje, zo mooi verwoord en onwijs diepzinnig, maar op een manier dat t toch luchtig overkomt. Ook ik kreeg een beeld van een dichter in een stoffig kamertje, leuk opgeroepen! Misschien komt de slotzin wat minder goed over doordat deze wat minder spontaan rijmt, in tegenstelling tot de rest van je zinnen. Maar toch vind ik het een fijne, essentiele zin, die je echt niet moet veranderen of weglaten. Nogmaals: dat zou zonde zijn :)