Over donkere schaduwen
 

We vliegen laag over donkere schaduwen
waar op klaar lichte dag geen leven
te zien is en weten niet waar te gaan,
waar de zon zal vallen en de dagen
energie naar morgen zullen geven

Het regent hier niet maar de lucht zucht
koud om mijn bevroren rode oren heen,
ik kan wel zoeken maar antwoorden
bestaan waarschijnlijk niet, daar deze
onverklaarbare verschijning al snel verdween

Zelfs de vraag moet ik schuldig blijven
en gedachten denken niet, bang
is alles dat ik nu kan zijn, want weet je,
je kwam zo vaak, verwarmde me,
ik hield je vast, maar je bleef nooit lang

Laat mij dan maar het eeuwige donker zijn
iets beters bracht je me nimmer tevoor,
want hoe ik je ook mis en mijn hart
aan je beschadigd heb, ik kan wel treuren
maar tijd en leven gaan gewoon door

Heerlijk, dat einde :) . Heb al een tijdje niet meer van jou gelezen, maar nu weet ik wel weer wat ik er zo leuk aan vind. Je schrijft eigenlijk gevoelsgedichtjes, maar je weet ze zo te brengen, door regelmaat en goede rijm toe te voegen, dat ze toch overuigend zijn. Goed gedaan (y) .

Hij leest voor mij niet zo gemakkelijk! maar dat is wellicht omdat ik gewoon heel moe ben :)
Ik vind het een zacht maar toch krachtig gedicht. het is mooi hoe je dat samenbrengt in 1 gedicht. Alleen de derde strofe vind ik niet mooi. dan komt er ineens een 'je' bij kijken en zijn er veel komma's die het geheel wat chaotisch aandoen. Verder is het mooi.

Snowy