huilen
 

ik huil steeds van binnen, maar de tranen komen niet uit mijn ogen. ik wil alles eruit huilen, mijn gevoelens weg janken, maar het lukt niet. ik krijg daar zon opgekropt, onrustig gevoel van en ik weet niet hoe ik het op een juiste manier eruit kan werken. heeft iemand misschien tips? ik wil zo graag van dat gevoel af.

*herkenning*

:( *knuff*

kweet eik nie wa je dr tegen doet...
schrijf t van je af ofzo, dagboek, gedichten etc...
of praat met een vertrouwd iemand dr over...

ofzow?
take care

Zoek iets waarin je het kwijt kunt.. als ik met een kutgevoel zit probeer ik het van me af te schrijven en hoewel dat lang niet altijd lukt lucht het wel vaak op. Misschien dat jij ook iets hebt waardoor je je beter kan voelen, bijvoorbeeld door te tekenen of het van je af te sporten zeg maar.. succes en sterkte!

Ga eens naar de zee en zonder jezelf af. Laat al dat leed en verdriet maar eens op je af komen. Doe je ogen dicht en probeer te voelen wat het met je doet. Je tranen komen dan vanzelf of niet.

Je hoeft niet persé te huilen om van je verdriet af te komen hoor.
Als ik veel verdriet heb dan doe ik bovenstaande. Ik trek al dat verdriet dat om mij heen zweeft naar me toe, pak het als het ware beet en ik geef het een plaatsje in mijn systeem. Je kan het voorstellen als muggen die ongrijpbaar om je heen kringelen en die je een voor één uit de lucht plukt. Je zet ze neer op een plek om je heen waar je bij kunt en dan kijk je er eens naar.

Het zou kunnen zijn dat veel verdriet wat jij opvangt niet eens van jezelf komt maar ontstaat door het leed om je heen van andere mensen. Daar zou jij je voor kunnen leren afsluiten.

Wil je meer weten? Stuur maar een PM.

foute manier maar ik had alles al zo ver opgekropt dat ik alles er uit gehuild had toen ik flink aangeschoten was :bloos:
het luchte op dat moment wel erg op!

maar probeer eens een gedicht te maken met je gevoelens erin, of zoals er eerder geschreven werd, zonder je af.
lekker rustig!

sterkte
*knuf*

Focus je iig niet op het (willen) huilen zelf.

Als ik 'vast' zit qua gevoel, heb ik vaak heel erg de behoefte
gewoon te kunnen huilen, het eruit te gooien, zodat het wat
oplucht ed, en ook omdat ik dan vaak helderder denk.

Maar juist het willen huilen en de behoefte daarnaar maakt het voor mij vaak moeilijker om dat ook daadwerkelijk te kunnen doen.

Probeer je te uiten op een andere manier idd, huilen is niet het
enige wat je kan doen... Wat bij mij vaak helpt is het opschrijven
van dingen, over het strand lopen, naar bepaalde muziek luisteren (soms bepaalde dingen lezen/bekijken), enz.

Zoek iets wat bij je past ed, probeer het uit, zou ik zeggen. :)

Ik huil heel snel. Ik reageer heel snel met emoties. Hoog emotioneel dus. Ik heb dit vanaf kinds af aan altijd gehad.
Wat doe ik ermee?
Ik onderdruk het. Soms zou ik zelfs beginnen te huilen als ik het neit eens wil. Als er geen bewuste reden toe is.
Wat ik dan doe?
Ik ga alleen, naar het strand of bos. En schrijf het daar allemaal eruit. Dan komen de tranen wel.

Hej Meis,

Ja ik herken t ook wel jah, op gegeven moment stapel je alles zo op dat je vanzelf wel gaat huilen, dat weet ik zeker. Maar hoelang dat moment nog duurt is de vraag, dat verschilt heel erg per persoon. Wat je moet doen is er proberen over te praten, praat over je problemen dat lucht al een heel stuk op. Hoe standaard het eigenlijk ook klinkt, het is echt de beste manier!
Sterkte!

Hey Meis,
Zelf huil ik heel snel. Echt om het kleinste dingetje op tv kan ik huilen. Maar als ik WIL huilen(om aand8 ofzo) dan lukt het gewoon niet. Als ik bijv. met een lerares aan het praten ben dan wil ik zooo graag huilen om te laten zien wat het met me doet. Dan lukt het gewoon niet, dit komt waarschijnlijk omdat ik dan gespannen ben en er teveel mee bezig ben. In bed, achter de compurter of achter de tv kan ik snel huilen, omdat ik dan ontspannen en er niet veel mee bezig ben van: en NU MOEt ik huilen. Probeer je eens te ontspannen, ga lekker uitwaaien in de natuur en denk er niet teveel overna. Ook als je veel huilt en je wilt het niet da blijf je juist huilen(snappie?)
Liefs..........

Hé, ik zit met precies hetzelfde maar ja ik weet ook niet hoe k het moet oplossen :(

Ik kan niet huilen, ik heb al jaren niet meer gehuilt. Hoe het komt weet ik niet? Of ik het mis, ja. Want als je even gehuilt heb voel je je vaak erg opgelucht.

Zeer herkenbaar...
Maar als ik aan sommige dingen denk, lukt het af en toe nog wel... en dan wil het ook bijna niet ophouden, dus krijg ik nog hoofdpijn ook :(

Ik heb het ook wel eens...
wat ik dan doe is of juist alle kutte dingen bij elkaar zetten.. en niet aan willen huilen denken dan komt het vanzelf.. het kan alleen weken duren :S en dan loop je weken met een kut gevoel rond.. *afrader!!* (n)
wat ook helpt bij mij is tekenen, dichten of praten... *probeer!!* (y)
en wat je ook nog kan doen is proberen vrolijk te zijn, op een begeven moment word je vanzelf vrolijk.. probeer de kutte dingen even te vergeten!! (y)

hier herken ik ook heel veel in...
Alleen soms hielp t huilen niet, en bleef ik me klote voelen..

Op ten duur ben ik naar het mes gaan grijpen..
Dat was fout, maarja nu kom ik dr ook niet meer vanaf!! :(

op een moment komt dat breekpunt echt wel. ik huil liever niet, maar soms heb ik t nodig. maar dan wil t niet. en dan als het breekpunt komt, komt alles eruit. misschien dat dat breekpunt nog komen moet?

Heej,

tjah... Heb er zelf ook last van. Ook al paar jaar niet meer gehuild. Laatst was ik aan het skeeleren en ben toen ff aan de rand van de dijk gaan zitten en gekeken over de Maas. ( woon aan de Maas). Ik heb niet gehuild, lukte niet. Maar ik kon wel goed mijn gedachte op een rijtje zetten. Gaf me wel een rustgevend gevoel.

Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Je mag me pm-en als je wilt.

Sterkte

Ik kan ook niet huilen terwijl ik het liefs heel hard wil janken om al die gevoelens er nu eens eindelijk uit te krijgen. Het lukt niet. Een enkele keer als ik bijv. onder de douche sta en alles me teveel word dat ik in elkaar zak wil er nog weleens een schokkende beweging uit me komen, maar tanen ho maar! Soms voel ik zelfs dat mijn lichaam wil huilen, maar meer dan hoofdpijn komt er niet. Klotegevoel!!! Ik wil ook weer kunnen huilen. Ik weet nog dat ik 3 jaar geleden ontzettend moest huilen als ik s'avonds in mijn bed lag. Ik denk dat de pijn is gebleven en dat alles zo ver weggestopt zit om op de een of andere manier toch verder met mijn leven te gaan dat het huilen niet meer wil lukken. Depressies kunnen er ook voor zorgen dat je niet kunt huilen (of juist heel erg). Probeer in ieder geval niet met dit gevoel door te lopen, want je zou niet voor niks willen huilen. Blijkbaar heb je al die gevoelens waarmee je geen kant op kunt. Zoek hulp! Veel sterkte en ik hoop dat er een dag komt dat je een lekker kunt gaan zitten uithuilen :rolleyes:

Flowergirl

tnx voor alle reacties :). tis niet dat ik nooit huil, soms lukt het wel... maar toch, die keren dat er geen tranen uit mijn ogen komen zijn zo irritant... misschien moet ik inderdaad es wat vaker gaan dichten. ik heb laatst een periode poezie gehad op school en dat deed me wel goed. sporten gaat op het moment niet, net als tekenen en gewoon schrijven (typen gaat wel zoals je ziet), omdat ik last heb van mijn gewrichten.
hulp heb ik genoeg, maar daar zijn we nu met wat andere dingen bezig. verder kan ik wel goed met een paar vriendinnen praten, dat lucht opzich wel op, maar daarmee raak ik dat gevoel niet kwijt.
ik denk dat ik weer ga dichten en inderdaad proberen om alles een beetje een plaatsje te geven, maar dat vind ik wel heel moeilijk omdat mijn gedachtes heel chaotisch zijn enzo.
hardstikke bedankt allemaal!

Ik begrijp wat je bedoeld, ik heb precies hetzelfde probleem.
Soms wil ik huilen, maar kan ik niet. Soms moet ik huilen, en kan ik het niet. Soms wil ik huilen, dan kan ik het niet.
Soms heb ik geen reden om te huilen, en huil ik.
Vanbinnen schreeuw ik, huil ik, gil ik, en heb ik het gevoel dat de tranen elk moment kunnen komen, maar ze komen niet.
Soms huil ik wel, maar dan heb ik er geen reden voor, of huil ik om de onzinnigste dingen.
Soms word ik er bang van, ik weet niet waarom...

Ik herken het geveol. Zoals velen hier voor hebben geschreven...schrijven helpt vaak! Als je alles wat je dwars zit oppapier zet wordt het overzichtelijk. Dan ben je er mee bezig en merk je dat er wat los komt. Ikhoop tenminnste dat het bij jou ook zo werkt. Op bed gaan liggen hopen dat je kunt huilen, heeft iniedergeval geen zin, dan kun je maar beter iets gaan doen. Wat misschien ook zou kunnen helpen is dichten of schilderen, als je maar op een bepaalde manier voor je ziet wat je dwars zit. Natuurlijk voel je en weet je wat je dwars zit, maar door het te zien wordt het duidelijker heb ik het idee. Ik weet niet of je iets met dit advies kan, je moet maar eens kijken wat bij jou het beste helpt.

Hey meis,

Ik herken het op zich wel, ik heb het ook wel soms... dan wil ik emmers vol huilen, maar dat lukt nie. dan probeer ik op treurige muziek te janken, vaak lukt dit wel..dus maybe kun je dat probere? tis idd vervelend als t er nie uitkomt dan blijft het in je zitten..het moet eruit.. zoals anderen ook al zeiden..schrijf het van je af..in gedichten, praat het van je af, blijf er nie alleen mee zitten, ik weet dat het dan nog nie helemaal weg is, maar dat kan ook nie. Ik denk dat je het ook soms moet accepteren dat het er nie uitkomt en dat je er nie teveel bij na moet denken.. morge is weer een dag ik ga er nu nie meer aan denken.. je mag best verdrietig zijn, maar nie te lang..das ook nie goed maar dat weet je wel..meissie kweetnie veel meer tezegge, succes ermee take carexx

Soms heb ik dat ook inderdaad, dan zit alles tegen en wil ik t ffies uitschreeuwen en janken en voor mij part nooit meer stoppen.
Als ik eraan denk zo van: nu moet ik huilen, lukt het niet. Wat bij mij helpt is om een zielig liedje te gaan luisteren ofzo, en t van me af te schrijven

Hoop dat je er wat aan hebt, knuf Kim

oh ehhh oeps, zit nu op het account van mn vriend

Schrijf het van je af, of zoek een slachtoffer op msn waaraan je je verhaal kwijt kan, lucht niet veel op, mahja beter iets dan niets zeg ik altijd maar (y)

Het beste kun je misschien met je huisarts erover praten, want uiteindelijk kun je hier fysieke klachten van krijgen en dat gaat best snel hoor.

Heey!
Niet lullig bedoelt hoor maar deze topic heb ik echt al zovaak voorbij zien komen. Vaak is het dus: erover schrijven, praten, muziek maken, droevige muziek opzetten etc!
Succes ermee iig

Dat "je afzonderen" in bos of strand (zou eerder bos aanraden, omdat het daar stiller/rustiger is, minder mensen) en is over alles nadenken, rustig tot jezelf komen en alles van je af schrijven zo nodig, it works a bit, doe ik zelf de laatste tijd wel vaak

als het huilen niet wil lukken, moet je het niet gaan forceren. komt het niet, dan komt het niet. Wat je dan wel kan doen is je even afzonderen, al is het maar op je slaapkamer, en leg je even geen contact met mensen, dan kan je even jezelf en je gevoelens overdenken. dat wil wel eens helpen met het op een rijtje krijgen van alles.

Ik had gisteren nog afgesproken met een meisje... en toen ze mij knuffelde, ging ik huilen(vraag me niet waarom)... maar het luchtte zeker wel op :)

Wat rot, me blackrose! Een concreet, pasklaar antwoord heb ik niet. Echter, ik kan daarentegen wel zeggen wat ikzelf in dergelijke situatie doe; muziek opzetten welke het beste bij mijn gemoedstoestand past en met allerlei verfsoorten op doek verwoorden wat ik vanbinnen voel/ niet voel/ ontbreekt et cetera..

Wellicht is het een idee op creatieve wijze uitting aan je gevoelens te geven :)

Goodluck...! (f)

Good idea (y)

Ik denk dat je je niet moet focussen op het idee dat je moet huilen, er zijn nog zat andere manieren om je emoties (positief, ook al is het huilen)te uiten. En die manieren zijn niet altijd de makkelijkste oplossingen, die je bijvoorbeeld in je eentje kunt doen. Afleiding zoeken is in feite voor je uit schuiven. Neem de tijd in ieder geval, om alles op een rijtje te zetten.
Het meest voordehand liggende is met iemand praten die in je geinteresseerd is, omdat hij of zij om je geeft.

Ik heb dit ook heel erg gehad. Ik kreeg ook zo'n misselijk gevoel vanbinnen. Alsof het er via m'nogen niet uit kon, dus dan maar via m'n mond.
Maar nu heb ik dat niet meer, ik weet niet waarom eigenlijk,, het is vanzelf teruggekomen.

Heel herkenbaar, zeker :)

*Heel erg veel herkenning*

Ik zou zo vaak de hele werled bij elkaar willen janken, lukt ook nooit! Kan wel janken maar dat kost me veel moeite, ben op dit moment te gespannen om te huilen. En op de plekken waar ik me goed voel komt het er weleens uit, dat verdriet. Soms op rare plekken. Op me werk, en dan leven gelijk je collega's met je mee!


Kon ik maar een knopje omzetten om de spanning eruit te janken... :( :( :(

Ja, ik wil ook wel eens janken, maar dat gaat niet. Mensen begrijpen het niet zomaar en ik kan het niet zeggen. En ik wil ook eigenlijk niet dat mensen zomaar van alles van me weten, vraag me niet waarom.
Soms, heel soms, kan ik het wel zeggen. Tegen mijn moeder, want die vertrouw ik echt, zeker nu. En dan kan ik me zo veel beter voelen! Dus, mijn tip: als je iemand hebt die je zo erg vertrouwt... Probeer het.

Ik ken het hele probleem ook alleen heb ik absoluut geen problemen om te kunnen huilen.
Muziek kan zoveel dingen voor me doen. En dan zeggen ze wel eens dat de depressieve muziek is die mij zo laat voelen. Het is juist die muziek die me helpt het er allemaal uit te kunnen janken :(

Hmmz, ik ken dat probleem heel goed. Alleen heb ik t zelf veroorzaakt. zo'n 2 jaar geleden deed ik aan am, is dus ab-so-luut niet goed om je gevoelens te kunnen uiten. sinds ik daar mee gestopt ben kan ik nog steeds niet huilen. Zielige muziek helpt soms wel en alles opschrijven in een dagboek kan helpen. En misschien helpt t als je er met iemand over praat. :o