materialisme
 

hey mensen ik heb ff een vraagje lijkt heel makkelijk maar denk d'r aub ff over na
mijn vraag: kun je gelukkig worden van materialsme?
willen jullie mij allemaal helpen hier antwoord op te geven.......
xxxx

Van materialisme zelf wordt je niet (on)gelukkig, toch? Wanneer je sterk aan geld en goederen gehecht bent, dan ben je materialistisch... Of denk ik nu weer te ingewikkeld?

Maar goed...ik denk dat er wel mensen zijn die gelukkig worden van geld en goederen...maar ik denk dat je alleen met geld en goederen nooit echt helemaal voor 100% gelukkig zal zijn, daarvoor zijn ook andere dingen nodig, denk ik.

Zelf heb ik liever die andere dingen, maar geld (en goederen ook) zijn toch ook wel erg praktisch en als ik helemaal geen geld heb, dan zou ik toch ook niet echt gelukkig kunnen zijn, denk ik. Een combinatie van dingen dus, met op één 'de rest' en op twee 'geld en goederen'. Zo iets.

Ik ben materialistischer ingesteld als dat ik zelf zou willen.
Bijvoorbeeld gisteren op Centraal Station den Bosch zag ik een aantal 'hippies' met zelfgemaakt brood, soep en waterijs. Het was gratis. Ze hadden gewoon hun oude kloffie aan en hun haren in de dreads. Ze zouden vast niet allemaal even frisjes hebben geroken. Maar ik kreeg er een heel fijn en leuk gevoel bij. Dat ze dat doen!

Soms heb ik de neiging om al het materalistische van me af te gooien. Mijn dure broeken, leren schoenen, make-up en leuke liflafjes van het leven.
Mijn banksaldo minimaliseren enz.
Maar dat kan ik niet.

Ik heb elke dag een douche nodig, schone kleren elke dag, warm eten, een dak boven mijn hoofd, een stereo en internet. Soms vraag ik me af waarom, en op het moment zelf geeft het me leefcomfort en een tevredenheid die ik graag wil behouden.
Maar bv in de vakanties ga ik de bergen in. Dan ben ik 1 met de natuur en loop ik de hele week in hetzelfde stinkende goedje. en dan voel ik me ook heerlijk.
Ik denk dat het in het tijdsbestek van nu, de omgeving waarin je zit en alles daaromheen, soms heel moeilijk is om te ontkomen aan al deze aardse zaken. Geld, aparatuur, macht.

Als je je erop instelt denk ik, dan kan het. Ongelukkiger word je denk ik niet van materialisme.

Ik vind het nadeel aan materialisme dat je er zo afhankelijk van bent. Als je geluk afhangt van een mooie nieuwe auto en iemand rijdt hem in de prak, dan ben je op slag ongelukkig... (n)
(extreem vb., I know)

Ik vind het belangrijker dat je je goed voelt in je vel, dat je mensen rond je hebt die om je geven, dat je van de natuur kan genieten...want zo'n dingen zijn zekerder/meer blijvend.

Geld vind ik niet zo belangrijk, natuurlijk wel nodig om in deze maatschappij te overleven, jammergenoeg. Zo zijn we allemaal de dupe van prijsstijgingen, gewoon door het feit dat we het zelf niet meer kunnen maken. (exclusief uitzonderingen als boeren en zo)

Ik denk niet dat materialisme gelukkig maakt, maar het kan wel ongelukkig maken door je afhankelijkheid ervan. Iemand die de lotto wint is niet per se gelukkig, want hij kan hebzuchtige 'nieuwe' vrienden krijgen en niet meer weten wie nu nog echt om hem geeft.

Eigenlijk geloof ik in de behoefenpiramide van Maslow (?). Hij stelt dat we eerst de basis van die piramide moeten hebben, voor we hoger kunnen klimmen. Ik ken het nu niet meer uit mijn hoofd, maar het begint bij voedsel, dan veiligheid, liefde...en eindigt bij zelfactualisatie. Dus zonder liefde ben je niet veel met je kasteel, of je nieuwe brommer...

Wat heb je nu aan een groot huis als je het met niemand delen kan? Wat ben je met een auto als niemand je verwacht op de koffie?

Dus bij gelukkige materialistische mensen, heb ik zo mijn bedenkingen. Het is nooit genoeg en o zo vergankelijk.

Als ik eens kijk naar mijn tante bijvoorbeeld. Twee kinderen en getrouwd. Mooi huis laten bouwen met reeds alles in wat ze nodig hebben. Een materialist is hier nog niet tevreden mee. Er moeten mooie, nieuwe meubels in, het moet nog geschilderd worden, er moeten nieuwe deuren in, er moet nog...en zo kan je doorgaan.
Mijn tante is overtuigd dat ze gelukkig zal zijn eens haar huis in orde zal zijn (wanneer is een huis in orde??), volgens mij zal ze pas gelukkig zijn als haar kinderen wat meer respect voor haar zouden hebben, moest haar man instemmen nog een kindje bij te nemen, moest ze niet zoveel moeten gaan werken (veel geld nodig voor al die nieuwe dingen, hé, en werken is toch o zo ontspannend...)

Mja, 'k ga mijn pleidooi stoppen, want 'k kan er over blijven verder zagen. :)

Ik denk dat iemand die materialistisch is wel degelijk ongelukkig
daarvan kan worden. Het (niet altijd te bevredigen?) verlangen naar meer, beter, mooier, enz, maakt je er ook niet gelukkiger op, denk ik.

Bovendien zijn er ook dingen als geestelijke noodzaken, liefde
en aandacht van anderen, je geborgen voelen, enz.*
Dat zijn dingen die een huis van drie miljoen enz je niet kunnen geven...

* Ervanuitgaande dat een gebrek aan die dingen ongelukkig maakt.

Waarom kan iemand dan niet alleen gelukkig worden van materialen?

Ik denk dat het best mogelijk is dat als je extreem materialistisch bent ingesteld, je gelukkig kan worden van alleen geld (en/of materialen). Die mensen hoeven niet perse ongelukkig te worden van gebrek aan (het rijtje dat Quiana opsomde) en zodanig kunnen ze gelukkig worden. Het kan zijn dat die personen meer willen kwa goederen, maar dat kan ook zijn om nog gelukkiger te worden. (zoals 'een normaal mens' ook gelukkig kan zijn en altijd wel ergens iets te verbeteren heeft).

Omdat een mens basisbehoeften heeft waar eerst aan voldaan moet worden. Denk ik.

Ik denk dat Quiana gelijk heeft wbt "Ik denk dat iemand die materialistisch is wel degelijk ongelukkig daarvan kan worden. Het (niet altijd te bevredigen?) verlangen naar meer, beter, mooier, enz, maakt je er ook niet gelukkiger op, denk ik." Het is dan nooit genoeg, iemand is dus nooit gelukkig, omdat hij/zij er waarschijnlijk zo enorm op gespitst is om bepaalde dingen te krijgen. Zo denk ik ook dat iemand die enorm gespitst is op immateriële dingen nooit gelukkig zal worden. Overdreven iets willen is nooit goed, wat het ook is. ;)

Moet je aan al die basisbehoeften voldoen om gelukkig te zijn? En is er geen mogelijkheid waarbij je zo 'doorgedraaid' bent, dat die basisbehoefte niet nodig zijn om gelukkig te worden? Ik denk namelijk dat er best wel uitzonderingen zijn die door de jaren heen hun basisbhoeften hebben verlegd.

Je aanname is volgens mijv erkeerd over materialisme, althans anders dan die van mij (hehe ;D). Ik denk bij materialisme aan iemand die ook een grens kan hebben aan eigendommen en daarbij gelukkig is. Jij, althans maakte ik uit je reactie op, denkt dat een materialist altijd maar doorhunkert naar meer zonder ooit echt tevreden te zijn.

Misschien niet aan alle, dat zeg ik ook niet, maar zeker wel aan een aantal. Ik denk dat er bepaalde basisbehoeften zijn, die niet te verleggen zijn. Je kunt nog zo doordraaien, je bent en blijft een mens.

Anders dan jou is niet meteen verkeerd. ;) :p

Een echte materialist zal doorhunkeren, denk ik. Net als dat een echte 'aandachtvreter' (ik noem maar wat ;)) dat ook zal doen. Natuurlijk zijn er allerlei tussen vormen. ;)

Reactie op phensicske:


Ik vind het nadeel aan materialisme dat je er zo afhankelijk van bent. Als je geluk afhangt van een mooie nieuwe auto en iemand rijdt hem in de prak, dan ben je op slag ongelukkig... (n)
(extreem vb., I know)

Ja, dat klopt inderdaad. Wat je ook enorm veel tegenkomt is op kantoren. Sommige mensen hebben als baan dat ze compleet afhankelijjk zijn van die computerdoos. Wanneer die ermee ophoud, ligt het halve bedrijf stil en kunnen deze mensen bij wijze van spreken wel inpakken en naar huis gaan

Ik vind het belangrijker dat je je goed voelt in je vel, dat je mensen rond je hebt die om je geven, dat je van de natuur kan genieten...want zo'n dingen zijn zekerder/meer blijvend.

Geld vind ik niet zo belangrijk, natuurlijk wel nodig om in deze maatschappij te overleven, jammergenoeg. Zo zijn we allemaal de dupe van prijsstijgingen, gewoon door het feit dat we het zelf niet meer kunnen maken. (exclusief uitzonderingen als boeren en zo)


Geld is fijn als je het hebt. Het geeft je meer mogenlijkheden om jezelf wat meer te kunnen voortbewegen, kennis te vergaren en meer te doen aan je onderdak. Maar eigenlijk de basisprincipes. Geluk, liefde, natuur en al dat soort zaken die het leven zo móói maken en de moeite waard om te leven moet je maken met de mensen om je heen en natuurlijk met jezelf. Daar heeft geld absoluut geen enkele rol in


Ik denk niet dat materialisme gelukkig maakt, maar het kan wel ongelukkig maken door je afhankelijkheid ervan. Iemand die de lotto wint is niet per se gelukkig, want hij kan hebzuchtige 'nieuwe' vrienden krijgen en niet meer weten wie nu nog echt om hem geeft.

Eigenlijk geloof ik in de behoefenpiramide van Maslow (?). Hij stelt dat we eerst de basis van die piramide moeten hebben, voor we hoger kunnen klimmen. Ik ken het nu niet meer uit mijn hoofd, maar het begint bij voedsel, dan veiligheid, liefde...en eindigt bij zelfactualisatie. Dus zonder liefde ben je niet veel met je kasteel, of je nieuwe brommer...

Wat heb je nu aan een groot huis als je het met niemand delen kan? Wat ben je met een auto als niemand je verwacht op de koffie?

Dus bij gelukkige materialistische mensen, heb ik zo mijn bedenkingen. Het is nooit genoeg en o zo vergankelijk.

Wat mooi gezegd! Ben ik het helemaal mee eens. Soms geeft geld meer zorgen, meer macht dan men aankan, meer problemen en meer stof tot nadenken dan een simpele hippy op DenBosch centraal ;) :D (zie mijn stukje)

Alleen leven van visuele dingen? Die je kunt aanraken, waarop je kunt zitten? Die bestuurbaar zijn, doods, gebruiksgemak? Zelfs als je extreem materialistisch ingesteld bent, kom je denk ik wel van een koude kermis terug, als je alles om je heen vergaard puur materie is. Waar is die knuffel die je nodig hebt van een vriend/vriendin? Kun je dat ook kopen met geld om nóg gelukkiger te worden? natuurlijk niet!
Geld is tijdelijk. Het is gemakszucht, het is je leven beter kunnen leven als je misschien kan zonder geld. maar het maakt je absoluut geen warm, liefdevol, en gewaardeerd persoon

Jij leest de stelling als: 'Kun je gelukkig worden van materialisme en slechts alleen dat'. Ik lees de stelling als 'Kun je gelukkig worden van materialisme als instelling'. OF zie ik dat verkeerd?

Citaat:

Anders dan jou is niet meteen verkeerd. ;) :p

;)

Citaat:

Een echte materialist zal doorhunkeren, denk ik. Net als dat een echte 'aandachtvreter' (ik noem maar wat ;)) dat ook zal doen. Natuurlijk zijn er allerlei tussen vormen. ;)

Misschien, misschien, dat moet per individueel bekeken worden, dunkt mij, maar dat gaat weer zo slecht in een discussie over "een materialist" :)

Dat zie je verkeerd. ;) Ik gaf antwoord op beide dingen, jij ging maar in op één ding. ;)
Volgens mij is er wel onderzoek naar gedaan.

Van zo'n computer ben je wel afhankelijk, maar ik denk om een heel andere manier: zonder computer duurt het bv. veel langer om bepaalde dingen uit te rekenen, uit te voeren, op te slaan, enz.

Nee, niet mee eens. Sommige mensen, zijn dat wel op een verkeerde manier. Zij leven met dat ding, en ze hechten er waarde aan. het is een 'goed' het is een ding, en het is kostbaar. Ze willen (zoals hiervoor ook al beschreven werd) alleen nog maar mooier, beter. Pentium 5 uit? oke! doen we die. de andere computer de deur uit.
Een computer die je vandaag koopt, is eigenlijk alweer verouderd. Het blijft vernieuwen, het blijft inspelen op de hebberigheid van de consument.

BAh

Het ging over een computer op een kantoor die uitviel, toch? Dat mensen als die comput uitviel niks meer konden, enz. In die situatie heeft de afhankelijkheid een heel andere reden. Ik had het niet over de situatie die je in de quote hierboven beschrijft, daar ging de vorige quote nl niet over in mijn ogen.

JUP! je hebt gelijk!
*trekt zich terug* :p

(Over het tweede deel, ben ik het nl met je eens. ;))

Er staat "Kun je gelukkig worden van materialisme?" (hetgeen gelezen dient te worden als "kan men"). Oftewel, als er een (1) persoon is die gelukkig is geworden van materialisme, dan kun je zeggen "yup je kunt gelukkig worden van materialisme, of JIJ dat kan, is een tweede".

Onderzoek de gekstuh ;)

ik denk dat je van iets materialistisch best gelukkig kan worden, maar met SLECHTS materialistische dingen niet.
Ik bedoel, ik heb vrienden, familie, krijg liefde en vriendschap en steun enz. Als ik dan van iemand iets 'materialistisch' krijg kan ik daar best gelukkig van worden. Maar als ik genoeg geld zou hebben maar geen vrienden, familie, liefde en vriendschap. DAN had ik er niet gelukkig om kunnen worden.

Ja, klopt. iets van materialisme hebben we (in deze westerse cultuur) gewoon nodig. Of je nu wilt of niet, je word ermee geconfronteerd, je gaat er voor een stuk in mee. Je koopt toch ook vaak wat er in de winkels hangt? dat is ook een stuk materialisme. (of je moet je oude jurken uit de mottenballen trekken ieder jaar wanneer de lente weer begint, persoonlijk vind ik dat maar niks.) ik kán even heel gelukkig worden van een nieuw truitje. Maar wanneer ik weer thuis ben,en op mezelf aangewezen ben,en me weer ongelukkig en verdrietig en in de knoop voel, dan zegt dat truitje ineens ook niet zoveel meer.

Ik denk dat niemand van enkel en alleen materialisme gelukkig kan worden of er moeten robotmensen geboren worden.

waarom zou ik het zo moeten lezen?!

Omdat er naar mijn weten een subtiel verschil bestaat tussen het gebruik van het woord "je" en "jij". Tevens gezien de context.....

Tevens, als het om psychologische dingen gaat en er wordt gevraagd "kan het zo zijn dat blablabla?" dan ben ik altijd geneigd te zeggen 'ja <punt>', zolang er geen bewijs is dat het niet kan, staat die optie nog open en zou het dus kunnen.

Daar ben ik het mee eens =] Maar de vraag is of dat gevraagd werd? :]

De vraag kan dan net zo goed zijn of dat niet gevraagd werd.

Ja. Juist heel erg.
Ik denk vaak vol weemoed terug aan mijn kindertijd- toen was ik uiterst materialistisch ingesteld. Speelgoed, barbies, etc.
Als je een materialist bent, is het simpel. Je leeft om tastbare zaken, om die te verkrijgen.
Zucht, was het nog maar zo'n feest. :(

In je kindertijd had je geen behoefte aan liefde, aandacht, enz.?

Ik kan er wel gelukkig van worden... maar dan is het maar tijdelijk... dus het is maar net wat je met gelukkig bedoeld... :)

Vast was dat wel leuk, maar dat was toen echt niet iets waar ik bezig mee was. Dat was niet Het Belangrijke voor mij.

Natuurlijk was liefde niet Het Belangrijke in je kindertijd. Het was zodanig vanzelfsprekend, dat je er niet meer op lette. Het zou wel anders geweest zijn als je ouders je hadden verwaarloosd en als je geen vrienden had gehad. Dan zou je beseft hebben dat die barbies er eigenlijk niet zoveel toe deden.

In je kindertijd ben je echt niet puur materialistisch hoor. Je mag dan nog zo veel speelgoed hebben, als je geen vrienden hebt om mee te spelen, voel je je als kind ook ongelukkig. Een kind dat veel vrienden heeft maar weinig speelgoed, is gelukkiger dan een kind met veel speelgoed en geen vrienden. Wees daar maar zeker van. Bovendien is er niet veel verschil tussen kinderen en volwassenen: als ze iets nieuws hebben, zijn ze er blij mee, maar na een tijdje zijn ze het beu en willen ze wéér iets nieuws. De meeste volwassenen zijn dus nog steeds even materialistisch als toen ze kind waren.

Het epicurisme geeft volgens mij het beste beeld over materialisme: om gelukkig te zijn, moeten eigenlijk alleen je basisbehoeften bevredigd zijn. Dat wil zeggen: een dak boven je hoofd, genoeg voedsel, vrienden, geen stress, ... vooral dat laatste is voor veel mensen moeilijk te bereiken.

Om die basisbehoeften te bereiken, heb je in onze maatschappij wel geld nodig. Hoe ga je anders een huis betalen of eten kopen? In onze cultuur is het dus onmogelijk om helemaal niet materialistisch te zijn en toch gelukkig te zijn.

Maar in feite denken we allemaal dat we veel nodig hebben om gelukkig te zijn, terwijl dat niet waar is. Een tv bijvoorbeeld, is eigenlijk echt geen noodzaak. Ik heb bij mijn vader geen tv en ik ben daar even gelukkig als bij mijn moeder. Toch zal ik later waarschijnlijk wél een tv hebben, dus hoewel ik weet dat het niet nodig is om zo veel zaken te bezitten, laat ik me toch ook leiden door dat materialisme. Net zoals de meeste mensen. 90% van de mensen die beweren niet materialistisch te zijn, zijn dat eigenlijk wel.

nou, aan zo'n antwoord als (ja <punt>) zou de topicstartster nog nix gehad hebben. dus ik geef mooi antwoord op hoe dat voor mij geld.

Als je liefde en genegenheid genoeg krijgt, anker je ook niet om meer en sta je er niet (zo vlug) bij stil.

Waarschijnlijk heb je dus wel nood eraan gehad, zonder het te beseffen, want je behoefte werd vervuld (...denk ik :o )


Edit: ik had 'de Koe!' haar post nog niet gelezen... :bloos:

1/ Dus jij gaat ervan uit dat kinderen allemaal materialistisch zijn?

2/ Was Maslow dan een epicurist?

3/ Idd, het zou wel héél moeilijk worden.

4/ Beetje generaliserend, niet? ;)

5/ Geloof ik al meer. :)

Dat staat er niet. ;) ('nog steeds even materialistisch als toen ze kind waren' kan ook betekenen dat iemand die het als kind amper is, het als volwassene ook amper is -> het veranderd niet of niet veel.)

Mja, in de context gezien...
'k Weet niet, zullen zien wat ze zegt.

Je zou wel eens gelijk kunnen hebben, hoor. ;)

ligt aan de kwaliteit van het materiaal en wat je ermee wilt en of je het kan veroorloven.
je kan er blij van worden denk als je tevreden bent en of het veel geld kost het gaat erom of je blij bent er mee.